Πέθανε ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος

Την τελευταία του πνοή άφησε ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Π. Αγγελόπουλος σε ηλικία 77 ετών μετά από χρόνια προβλήματα υγείας. Νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Ήταν ο πατέρας των Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου και αδερφός του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Η οικογένεια συνέδεσε το όνομά της με τη Χαλυβουργική. Η Χαλυβουργική στις ημέρες δόξας της είχε φτάσει να απασχολεί έως και 2.500 τεχνεργάτες και οι Αγγελόπουλοι να φέρονται ότι είναι οι μεγαλύτεροι ιδιώτες παραγωγοί χάλυβα στον πλανήτη.

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έπασχε από νεαρή ηλικία από μία σπάνια μορφής αρθρίτιδας η οποία με τα χρόνια που δυσκόλευε την κινητικότητα του.

Σε μία από τις σπάνιες φορές που μίλησε για αυτή, σε συνέντευξη στην Καθημερινή και τον Ηλία Μπέλλο είχε αναφέρει “Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμασθεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου“.

Μια πλούσια διαδρομή

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος υπήρξε ο τελευταίος ισχυρός άνδρας της Χαλυβουργικής, της εταιρείας που έμελλε να ταυτιστεί με τη νεώτερη βιομηχανική ιστορία της χώρας. Υπήρξε επίσης ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες – μετόχους και οικονομικούς υποστηρικτές στην ιδιωτικοποίηση και γιγάντωση της Τράπεζας Πειραιώς στην οποία κατέχει για χρόνια την θέση του αντιπροέδρου.

Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ, μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελβετία, ωστόσο, επέστρεψε στη χώρα ώστε να διοικήσει τη μεγαλύτερη τότε ελληνική βιομηχανία μετάλλου.

Αν και η επιχείρηση ξεκίνησε με εμπορικό χαρακτήρα από τον παππού της οικογένειας  Θ. Αγγελόπουλο και τους γιους του  Δημήτρη, Παναγιώτη και Γιάννη, ήταν πριν 70 χρόνια περίπου που ιδρύθηκε η Χαλυβουργική ως βιομηχανία, ενώ πριν από 60 χρόνια θεμελιώθηκε η πρώτη υψικάμινος στη χώρα, που σηματοδότησε την μεγάλη ανάπτυξη της.

Στην πορεία των χρόνων, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος (γιος του Παναγιώτη) αναδείχθηκε σε βασικό μέτοχο της εταιρείας (μετά το διαμοιρασμό των περιουσιών και την αποχώρηση του αδελφού του Θεόδωρου Αγγελόπουλου), αλλά η άνθηση άρχισε να ανακόπτεται από τη στιγμή της ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ, καθώς οι δασμοί καταργούνται δημιουργώντας πλέον ανταγωνισμό από τρίτες χώρες. Η Χαλυβουργική συνέχισε να αναπτύσσεται για τα επόμενα χρόνια και η οικογένεια Αγγελόπουλου να επενδύει σε χαλυβουργίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ωστόσο, η κρίση της δεκαετίας του 2010 άρχισε να κλονίζει σοβαρά τα θεμέλια.

Ο Κ. Αγγελόπουλος ασχολήθηκε με σημαντική επιτυχία και με τη ναυτιλία εδραιώνοντας την ναυτιλιακή Arcadia Ship Management στην αγορά των δεξαμενοπλοίων, ωστόσο, η χαλυβουργία αποτελούσε το πιο εμβληματικό πετράδι στο στέμμα της επιχειρηματικής του πορείας.

Το τέλος της Χαλυβουργικής

Η κρίση οδήγησε σε μαρασμό την εταιρεία και το 2019 πλέον ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος προχώρησε στην απόφαση απόλυσης και των 200 τελευταίων εργαζομένων της βιομηχανίας, χαρακτηρίζοντας την κίνηση απαραίτητη επιχειρηματική επιλογή, καθώς ήδη από το 2015 η εταιρεία δεν είχε κανένα αντικείμενο παραγωγής. Κατά τον ίδιο, η  κατάρρευση της χαλυβουργίας στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσεως, αφού η εσωτερική ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων κατακρημνίστηκε. Στο μεταξύ η εταιρεία είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενου δανεισμού.

Στα τέλη Φεβρουαρίου 2021, η Εθνική Τράπεζα κατέθεσε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών αίτηση για την υπαγωγή της Χαλυβουργικής, στο καθεστώς της Ειδικής διαχείρισης, ωστόσο η αίτηση της απορρίφθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών πριν λίγες μέρες. Η τράπεζα, ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της εταιρείας με απαιτήσεις 344 εκατ. ευρώ, κατέθεσε την  αίτηση υπαγωγής με στόχο, εάν αυτή εγκρινόταν, τη διενέργεια πλειοδοτικών διαγωνισμών για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της βιομηχανίας.

Η Χαλυβουργική θα ήταν η τελευταία εταιρεία που θα υπαγόταν σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης, αφού από 1ης Μαρτίου ο σχετικός νόμος έπαψε να ισχύει και πλέον αντίστοιχες περιπτώσεις θα οδηγούνται απευθείας σε πτώχευση και εκκαθάριση. Ωστόσο, δεδομένου ότι η αίτηση υπαγωγής σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης κατατέθηκε στις 23 Φεβρουαρίου, δηλαδή όσο ίσχυαν οι προηγούμενες διατάξεις της νομοθεσίας, η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου δεν εμποδίζει την άσκηση έφεσης. Εναλλακτικά, εξετάζεται η πιθανότητα η Χαλυβουργική να οδηγηθεί σε εκκαθάριση εν λειτουργία ή να επισπευσθεί η αναγκαστική εκτέλεση μεμονωμένων περιουσιακών στοιχείων. Η περίπτωση της Χαλυβουργικής συνιστά τη μεγαλύτερη εκκαθάριση ελληνικής βιομηχανίας με βάση το ύψος των υποχρεώσεων, που διαμορφώνονται σε 562 εκατ. ευρώ.

Εκτός από την Εθνική, οι απαιτήσεις της Τράπεζας Πειραιώς στα τέλη του 2018 ανέρχονταν σε 132,8 εκατ., της Alpha Bank σε 10,4 εκατ. και της Eurobank σε 8,7 εκατ. Οι υποχρεώσεις προς νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και δημόσιες επιχειρήσεις ήταν 41,5 εκατ. (εκ των οποίων περίπου 30 εκατ. προς τη ΔΕΗ) και προς διάφορους προμηθευτές 6,5 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, καταγράφονται φορολογικές υποχρεώσεις 454.000 ευρώ το ίδιο έτος και υποχρέωση προς ασφαλιστικά ταμεία ύψους 1,3 εκατ.  Επιπλέον 36,1 εκατομμύρια εμφανίζονται ως υποχρεώσεις προς διάφορους πιστωτές και έξοδα χρήσεως δεδουλευμένα, ενώ επίσης υπάρχουν αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις 26,4 εκατ.