Παγκόσμια Ημέρα Ζώων: Ακούστε τα “Βήματα”, ένα τραγούδι για την απόγνωση των σκύλων στα δημοτικά κυνοκομεία

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (4 Οκτωβρίου) και «Τα βήματα» με τη φωνή της Ιωάννας Εμμανουήλ σε στίχους της Γιόλας Αργυροπούλου και μουσική του Γιώργου Κωνσταντινίδη, συγκινούν με την ευαισθησία τους.

Ένα τραγούδι για τη λύπη, τον πόνο και την απόγνωση που βιώνει ένας σκύλος – ο κάθε σκύλος – στο τάχα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον του Δημοτικού Καταφυγίου περιμένοντας την υιοθεσία. Με τ’ αυτιά τεντωμένα και στον πιο ανεπαίσθητο ήχο που ίσως και να είναι για κείνον «κάλεσμα ζωής». Μιας άλλης ζωής. Όχι έγκλειστης. Όχι εδώ…

Τα «Βήματα» είναι ένα τραγούδι για την χρόνια ομηρία και τον βιασμό της ψυχής. Για τη μη δυνατότητα του αναφαίρετου δικαιώματος της ελευθερίας, δεδομένης για κάθε ον του πλανήτη. Ένα τραγούδι για τον σκύλο πίσω από τα σίδερα που κοιμάται-ξυπνάει στο ίδιο κελί χωρίς να μπορεί να εκτονώσει την ενέργεια του. Πεταμένος, ξεχασμένος και προδομένος. Αυτός, ο πιο πιστός όλων.

To NEWS 24/7 μίλησε με τη στιχουργό του τραγουδιού Γιόλα Αργυροπούλου.

Θες να μας μιλήσεις για το τραγούδι αυτό; Πώς το εμπνεύστηκες;

«Τα Βήματα» μάλλον βημάτιζαν μέσα μου καιρό. Όπως πάντα συμβαίνει σε όλους μας να καταγράφονται εντός εικόνες, να κεντρίζουν κομμάτια μας ή και τραύματα μας, να γεννούν συναισθήματα, αυτά να δυναμώνουν, να ατονούν, να επανέρχονται. Εκείνο το βλ…αίμα των σκύλων στα άστοργα δημοτικά κυνοκομεία όπως και το βλ…αίμα των αδέσποτων έξω στάζει αίμα, απελπισία, απόγνωση, μοναξιά και παράπονο. Ενίοτε και φόβο αλλά…σπάνια , πολύ σπάνια θυμό και αυτό είναι το πλέον εντυπωσιακό. Τα μάτια πίσω απ’ τα σίδερα ή σε δρόμους αναζήτησης πατρίδας- δρόμους που δεν διαφέρουν από την προσφυγιά- με κυνηγάνε, όπως κυνηγάνε κάποιοι τους ΣΚΥΛΟΥΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Μου ρίχνουν πέτρες υπενθυμίζοντας μου την σκληρή μας καρδιά. Δεκάδες, χιλιάδες, όσα μπορεί να δει κανείς σε μια ζωή τέτοια μάτια, μου μίλησαν όλα μαζί ένα ξημέρωμα σε ένα μπαλκόνι της Τήνου, που ανήκει στα λίγα νησιά, οι κάτοικοι των οποίων ως επί το πλείστον σέβονται τον άνθρωπο μα και τα ζώα.

Ποια είναι η δική σου ιστορία με το σκυλί σου;

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που τα περισσότερα πράγματα ήταν απειλή. Οι ξένοι που χτύπαγαν την πόρτα μας, οι άγνωστες φωνές στο τηλέφωνο, τα σκυλιά στο δρόμο που…σίγουρα «θα με κατασπάραζαν». Κι ενώ τα δυο πρώτα σχεδόν τα αγνόησα αυτό το τελευταίο το κράτησα, αποφεύγοντας συστηματικά να βρεθώ σε μικρή απόσταση από έναν σκύλο. Στη γειτονιά, μας είχαν προειδοποιήσει για ένα άγριο αδέσποτο ώσπου ένα πρωί, αυτό το «άγριο» λυκόσκυλο βρισκόταν μπροστά στο αυτοκίνητο μου, στην πιλοτή, με μένα να μην μπορώ να μπω μέσα για να πάω στη δουλειά μου. Μετά από κάποια λεπτά αμηχανίας συνειδητοποίησα πως… «Ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό το Γιάννη» και για να ξεπεράσω και την πιο μικρή μου αμφιβολία ανέβηκα σπίτι και σε δυο μπολάκια, έφερα νερό και ό,τι βρήκα σε κρέας. Ο σκύλος αν και ταλαιπωρημένος δεν κουνήθηκε. Ήταν επικίνδυνος; Είχα κάνει λάθος; Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, έτσι όπως είχα καθίσει σχεδόν γονατιστή, περπάτησε και έπεσε στην αγκαλιά μου. Η γλώσσα έξω. Άκουγα την ανάσα του. Τον χάιδεψα. Κι ύστερα έφαγε δίνοντας μου το πρώτο σπουδαίο μάθημα για τη αξία της αγάπης, του χαδιού, της επαφής. Το «τελετουργικό» φαγητού συνεχίστηκε σε όλα τα χρόνια της κοινής μας ζωής. Γιατί η Γκούφη (δεν ήξερα άλλο όνομα για σκυλιά, άσε που στην αρχή νόμιζα ότι ήταν αρσενικό. Ο ΣΚΥΛΟΣ…) που ξεπήδησε απ’ το μικρό βουναλάκι στα Νταμάρια «μετακόμισε» εύκολα σπίτι. Μέχρι που κάπου γύρω στα 12 αποφάσισε ν’ αλλάξει πατρίδα και ταξίδεψε πέρα ψηλά. Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει έγινε η «συγγραφέας» του βιβλίου, «ΤΑ 24 κλειδιά της ζωής», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Άπαρσις» και μέρος των εσόδων του δίνεται στην Πανελλαδική Φιλοζωϊκή και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία.

Πόσο πολύτιμη είναι η υιοθεσία ενός σκύλου από ένα Καταφύγιο;

Όσο πολύτιμες είναι η Ελευθερία και η Αξία της ζωής. Όσο πολύτιμος, ο χρόνος που περνάει ανεπιστρεπτί και που για τα σκυλιά μετράει διαφορετικά. Ζήσαμε έναν χρονικά περιορισμένο εγκλεισμό στον χώρο των ανέσεων μας και με τους ανθρώπους μας, με καθημερινή ενημέρωση και έναν ιό που κάποτε θα «κοπάσει» και πάθαμε «μετάλλαξη» χαρακτήρα! Φανταστείτε έναν εγκλεισμό απεριορίστου διαρκείας χωρίς ανέσεις και επιλογές, εξαιτίας του μόνιμου ιού της αδιαφορίας μας και του μη σεβασμού σε ό,τι δεν είναι «ΕΓΩ». Η υιοθεσία σκύλου από καταφύγιο είναι απλά μια μικρή επανόρθωση για τα όσα δεινά δημιουργούμε σε αυτόν και τους ομοίους του.

Πόσο αυθαίρετος είναι ο εγκλεισμός των σκύλων σε κυνοκομεία;

Οι άνθρωποι λατρεύουμε τα «άλλοθι» και σε αυτά, όπως και σε πολλά άλλα είμαστε απίστευτα εφευρετικοί. «Δεν υπάρχει άλλη οδός» είναι η απάντηση. Η απάντηση ή το άλλοθι-μπάλωμα της κατάστασης που εμείς οδηγήσαμε και εξακολουθούμε να οδηγούμε στο απροχώρητο;

*«Τα Βήματα» θα παιχτούν ζωντανά στη μουσική παράσταση «ΣΚΥΛΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ» που υπό την αιγίδα και στήριξη της Περιφέρειας Αττικής και με τη συνεργασία της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας θα πραγματοποιηθεί στο Πεδίον του Άρεως την Κυριακή, 17 Οκτωβρίου (18.30), αποτελώντας ένα από τα κομμάτια του album που ακολουθεί, μέρος των εσόδων του οποίου, θα διατεθεί για τους σκοπούς της Π.Φ.Π.Ο.

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης. Έπαιξαν οι μουσικοί Γιώργος Ζηκογιάννης (ηλεκτρικό μπάσο), Νίκος Κασσαβέτης (τύμπανα), Δημήτρης Κουφογιώργος (ακουστική κιθάρα), Αλέξανδρος Δεσποτίδης (ηλεκτρική κιθάρα) και Γιώργος Κωνσταντινίδης (πιάνο και βιολί). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν στο Subway Recording Studio από τον Βαγγέλη Σαπουνά.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των ζώων αλλά και το τραγούδι «Τα βήματα», η Πρόεδρος της Πανελλαδικής, Φιλοζωικής & Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας Νατάσα Μπομπολάκη σχολιάζει το νέο νομοσχέδιο που αφορά στα ζώα συντροφιάς:

«Όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, η χειρότερη πρόβλεψη του νόμου, αφορά την νομιμοποίηση του αυθαίρετου εγκλεισμού σε κυνοκομεία – κολαστήρια. Μια πρακτική εντελώς αναποτελεσματική καθώς διαρκώς νέα αδέσποτα βγαίνουν στους δρόμους. Πρόκειται για μια βάναυση αντιμετώπιση προς τα ζώα που φυλακίζονται αναίτια και μάλιστα συνήθως σε άθλιες συνθήκες. Το αποτέλεσμα δεν ωφελεί ούτε το ζώο, ούτε τον πολίτη ο οποίος πληρώνει διαρκώς χωρίς ουσιαστικά να επέρχεται λύση στο πρόβλημα ενώ την ίδια στιγμή περιφρονείται το βασικό και θεμελιώδες δικαίωμα τους στην ελευθερία.

Αντίθετα, η γραμμή των δημοτικών κτηνιατρείων θα έπρεπε να είναι αυτή του να προβαίνουν συνεχώς σε στειρώσεις αδέσποτων αλλά και δεσποζόμενων, ώστε να μειώνεται ο αριθμός των μικρών που εγκαταλείπονται στο δρόμο.

Η Π.Φ.Π.Ο. και όλοι οι φιλόζωοι διαπιστώνουμε με λύπη ότι δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση ή δέσμευση για μια ανάλογη διευθέτηση.»

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις