Μαία στον Λίβανο σε περίοδο πανδημίας

Από τις πρώτες μέρες της εγκυμοσύνης μιας γυναίκας, μέχρι την γέννηση του μωρού της αφιερώνω τη ζωή μου σε δύο άτομα: τη μητέρα και το νεογέννητο της, συνοδεύοντας τους μέχρι το τέλος της γέννας.

Ο ρόλος μου σαν μαία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, μου έχει διδάξει πολλά καθώς εργάζομαι για την ασφάλεια τόσο της μητέρας όσο και του μωρού.

Έχω μάθει πώς να αναζωογονώ ένα νεογέννητο αφού αξιολογήσω την αρχική του κατάσταση, καθώς και τον σωστό τρόπο συμπίεσης του στήθους του για να πάρει ανάσα και να βγάλει την πρώτη του κραυγή – η πιο όμορφη στιγμή που μια μητέρα περιμένει να βιώσει για εννέα μήνες.

Άρχισα να δουλεύω με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα πριν από πέντε χρόνια, στα μαιευτήρια και στα χειρουργεία δίπλα στις μητέρες. Τις ακούω να ουρλιάζουν και μετά ξαφνικά ο πόνος τους να μετατρέπεται σε ευτυχία όταν ακούνε το κλάμα του μωρού τους.

Σ’ αυτό το δωμάτιο, ζούμε στιγμές που είναι ανεκτίμητες και νιώθουμε ό,τι νιώθουν αυτές οι γυναίκες κατά τον τοκετό – τα καλά και τα άσχημα.

Συνομιλώντας με τα μάτια

Με την έναρξη της πανδημίας COVID-19, η ζωή άλλαξε πολύ και μάθαμε να επικοινωνούμε με τα μάτια. Η μάσκα έκρυψε την ικανότητά μας να εκφραζόμαστε, αλλά από την άλλη μας προστάτευσε. Τα μάτια μας μιλούσαν στις μητέρες και τις καθησύχαζαν.

Εκείνη την εποχή, μόλις είχα αρχίσει να εργάζομαι ως επόπτρια στο μαιευτήριο του Burj al-Barajneh – μια από τις φτωχότερες περιοχές της Νότιας Βηρυτού – όπου οι γυναίκες ζουν σε πολύ μικρά σπίτια. Ακόμη και οι μικρότερες οικογένειες αποτελούνται από πέντε ή επτά άτομα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα απομόνωσης. Γι ‘αυτό έπρεπε να εξετάζουμε τις μητέρες σχεδόν καθημερινά.

Το κέντρο υγειονομικής περίθαλψης, αποτελείται από μαιευτικές κλινικές, ειδικά τμήματα οικογενειακού προγραμματισμού και κοινωνική και ψυχολογική συμβουλευτική για τις γυναίκες. Υπάρχει επίσης μια ειδική κλινική για έγκυες με χρόνιες παθήσεις.

Η ευθύνη μου εδώ δεν περιορίζεται μόνο στην προστασία των εγκύων, αλλά και στην προστασία των άλλων ασθενών και μιας ομάδας περισσότερων από δέκα γυναικών που εργάζονται στην πρώτη γραμμή. Όλες αυτές εκτίθενται στην COVID-19. Η κάθε μία έχει μεγάλη ευθύνη απέναντι στον εαυτό της, ​​στους ασθενείς της, στους συνάδελφους και στην οικογένειά της. Όλες τους ακολουθούν τις προληπτικές οδηγίες για την COVID-19 με τη μέγιστη προσοχή και αφοσίωση.

Ωστόσο, η COVID-19 δεν μας σταμάτησε από το να κάνουμε τη δουλειά μας. Όπως και το υπόλοιπο προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, έχω δεσμευτεί πάνω από όλα στον Άνθρωπο. Έχω δουλέψει σκληρά και με πάθος μέρα και νύχτα κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας.

Παρά την κούραση και την εξάντληση, πάντα ήμουν πρόθυμη να καθησυχάζω τις έγκυες γυναίκες, να αναπτερώνω το ηθικό τους και να τις παρακινώ επίσης να ακολουθούν όλα τα μέτρα πρόληψης.

Γλυκόπικρες στιγμές

Δεν μπορώ να αρνηθώ το γεγονός ότι αντιμετωπίσαμε πολλές γλυκές αλλά και πικρές στιγμές κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά ένα περιστατικό με επηρέασε περισσότερο.

Παρακολουθούσαμε την εγκυμοσύνη μιας γυναίκας από την αρχή έως τη γέννα, αλλά τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης της διαγνώστηκε θετική στην COVID-19. Παρ ‘όλα αυτά, ξεπέρασε όλα τα δύσκολα στάδια και γέννησε ένα παιδί που ήταν υγιές. Όμως δυστυχώς, πέθανε λίγο μετά τον τοκετό.

Υπέφερε από θρόμβωση του αίματος που είναι μια γνωστή επίπτωση της COVID-19. Όλοι επηρεαστήκαμε ως ομάδα, παρότι γνωρίζαμε ότι εκπληρώσαμε όλα τα ιατρικά και ανθρωπιστικά μας καθήκοντα.

Ωστόσο δεν αποδυναμωθήκαμε μετά από όλα αυτά. Δεν υπάρχουν περιθώρια αδυναμίας σε αυτό το στάδιο. Το πιο σημαντικό πράγμα που καταφέραμε στη συνέχεια ήταν να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων.

Αυτή η εμπιστοσύνη αποδείχτηκε στη συνέχεια όταν είδαμε μεγάλη αύξηση του αριθμού των γυναικών που αναζητούσαν φροντίδα στο κέντρο θεραπείας μας, ειδικά γυναικών από το Λίβανο με περιορισμένο εισόδημα και των προσφύγων από τη Συρία, καθώς οι υπηρεσίες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είναι δωρεάν.

Για την οικογένεια μου

Δουλεύουμε στην πρώτη γραμμή και δεν φοβόμαστε, ούτε μας κουράζει. Είμαστε εργαζόμενοι στον τομέα του ανθρωπισμού. Αλλά στο τέλος της ημέρας, όταν βγάζουμε τις ιατρικές μας ρόμπες αφού έχουμε δουλέψει για πολλές ώρες, θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι με φόβους.

Οι φόβοι μου εκτός κλινικής περιστρέφονται γύρω από την οικογένειά μου: τον πατέρα, τη μητέρα και τη γιαγιά μου που είναι 80 ετών. Ήμουν πολύ προσεκτική ώστε να μην μεταδώσω την ασθένεια σε αυτούς σε περίπτωση που προσβληθώ.

Αυτή η πανδημία δεν επηρέασε μόνο την επαγγελματική μας ζωή, αλλά ανέτρεψε όλες τις πτυχές της. Προσωπικά σταμάτησα όλες μου τις συναντήσεις με την οικογένεια μου για φαγητό, οπότε έτρωγα μόνη μου έτσι ώστε να τηρήσω τις αποστάσεις. Άφησα επίσης τις χαρούμενες στιγμές που περνούσα με τη γιαγιά μου, η οποία συνήθιζε να με αγκαλιάζει κάθε φορά.

Παρά τις δυσκολίες που έχουμε αντιμετωπίσει, δεν θα σταματήσω να εκπληρώνω την ανθρωπιστική μου αποστολή. Στην αρχή της καριέρας μου, επέλεξα να υπηρετώ και να υποστηρίζω τους ανθρώπους και δεσμεύομαι να το κάνω αυτό μέχρι το τέλος.

Σας υποσχόμαστε ότι δεν θα τα παρατήσουμε ποτέ.

Καλώ όλους τους ανθρώπους να μην υποτιμήσουν αυτήν την πανδημία ακόμη και μετά τον εμβολιασμό. Η πρόληψη είναι καλύτερη από χίλιες θεραπείες.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συμπληρώνουν φέτος 50 χρόνια διεθνούς δράσης σε εστίες πολέμου, σε χώρες που έχουν υποστεί φυσικές καταστροφές, σε περιοχές που μαστίζονται από επιδημίες και σε ζώνες όπου ζουν εκτοπισμένοι πληθυσμοί. Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο Σύριοι έχουν καταφύγει στον Λίβανο από την έναρξη του πολέμου το 2011, καθιστώντας τον Λίβανο και την Ιορδανία χώρες που φιλοξενούν το μεγαλύτερο ποσοστό προσφύγων στον κόσμο. Το 2019 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν 217.600 επισκέψεις σε εξωτερικά ιατρεία, 10.700 ατομικές συνεδρίες ψυχικής υγείας, ενώ βοήθησαν σε 4.850 τοκετούς.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις