Ρέα Γαλανάκη: “Σε λίγο θα ξεχάσουμε ποιος είναι ο Παύλος Φύσσας”

Για τη δεύτερη Σκυταλοδρομία Λόγου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων “Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου”, την επικείμενη συνάντησή της με τον ισπανό Χαβιέρ Θέρκας και τον κολομβιάνο συγγραφέα Έκτορ Αμπάδ Φασιολίνσε, τον Αλέξη Τσίπρα, τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, τον νέο διχασμό αλλά και τον κίνδυνο του εκφασισμού της Ευρώπης μίλησε η πολυβραβευμένη συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη στην εκπομπή “Πεζοί στον Αέρα” με την Ιωάννα Κλεφτόγιανη στο Ραδιόφωνο 24/7 στους 88,6.

Στο βιβλίο της Γαλανάκη με τίτλο «Δύο γυναίκες- δύο Θεές» που αποτελεί τη νέα βάση της δεύτερης Σκυταλοδρομίας Λόγου, πρωταγωνιστούν ο Γιαννούλης Χαλεπάς και η Αριάδνη. Νωρίτερα όμως, στη «Βαθιά Ταπείνωση», η συγγραφέας τόλμησε να αναμετρηθεί  με την ιστορική συγκυρία την ώρα που την ζούσε και πυροδοτήθηκε από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. «Τα καλά βιβλία ξεπερνούν τη χρονική στιγμή τους. Για μας (τους συγγραφείς) ένα τρόπος να σκεφτόμαστε είναι το γράψιμο» τόνισε η Ρέα Γαλανάκη.

Στη «Βαθιά Ταπείνωση» δεν ήθελε μόνο να σκεφτεί «τι σήμαινε μια εξέγερση όπως αυτές από το 2008 ως το 2012» αλλά και «τι σήμαινε αυτή η εξέγερση σε σχέση με τις άλλες εξεγέρσεις, όπως του Πολυτεχνείου, που είχαμε ζήσει οι παλαιότεροι. Η Λογοτεχνία δεν είναι κατήχηση (…) Εμείς οι συγγραφείς  θα σταματήσουμε στην ανθρώπινη ψυχή κι από εκεί θα απλωθούμε να κριτικάρουμε όσα θέλουμε».

Ζήσαμε ως χώρα, θεωρεί, μια ταπείνωση ηθική και προσωπική: «Τα όσα ακούστηκαν ήταν πάρα πολύ υποτιμητικά και άδικα. Από εκεί και έπειτα στον χώρο των διανοουμένων ή των συγγραφέων είναι σαν να υπάρχει ένας καινούριος διχασμός».

Εμφύλιος; «Όχι, ο εμφύλιος είναι μεγάλη  ιστορία. Ο Εμφύλιος τελείωσε το ’49. Μιλάμε με όρους σαφείς. Πόλεμος σημαίνει όπλα, αίμα. Με την κρίση όμως τώρα, πολλοί που έλεγαν τον εαυτό τους αριστερό έχουν διχαστεί ολότελα. Κι αυτός ο διχασμός -το βλέπετε  στην πολιτική του αποτύπωση- δεν αφήνει περιθώριο για το κέντρο».

Τα άκρα δεν της αρέσουν, «ειδικά τα φασιστοειδή. Βεβαίως, με ενοχλεί η εξίσωσή τους. Από άλλη αφετηρία σκέψης και στόχων ξεκινά ο μεν και ο δε, αλλά δεν θα απαλλάξω τους αριστερούς που δολοφόνησαν άλλους αριστερούς».

Παρόλο που δεν μπορεί, όπως λέει να ταυτιστεί με τον Ρουβίκωνα, αναρωτιέται αν τελικά ο «Ρουβίκωνας είναι που απειλεί;». «Πιο πολύ απειλεί το ότι υπάρχει και εκκρεμεί τόσα χρόνια η δίκη της Χρυσής Αυγής,  παρά το ότι ο Ρουβίκωνας πηγαίνει και ρίχνει κόκκινες μπογιές. Σε λίγο θα ξεχάσουμε ποιος είναι ο Παύλος Φύσσας».

Τον Λαμπράκη πρέπει να τον ξεχάσουμε; «Αυτό που είπε (Ο Μητσοτάκης)  για τη δολοφονία Λαμπράκη είναι κατάργηση της ιστορίας, άρα της εθνικής συνείδησης» επεσήμανε η συγγραφέας. « Τι να νοιάζει ένα παιδί σήμερα τι έγινε το ’63 η το ’65; Συγγνώμη, τότε γιατί μας νοιάζει η Μάχη του Μαραθώνα και η δολοφονία του Μπακογιάννη, που μας νοιάζει κι αυτή».

Βγαίνουμε από τα Μνημόνια; «Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, απ’ ό,τι διαβάζω και ακούω, φαίνεται ότι πάμε να βγούμε από τα Μνημόνια. Αν και δεν σημαίνει και πολλά γιατί τη σύνταξή θα την κόψουν από 1η Ιανουρίου. Φαίνεται ότι βγαίνουμε πάντως από τα Μνημόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ένα μαγικό ραβδί που θα μας κάνει να βλέπουμε αγγελάκια».

Η κυβέρνησή μας είναι της Αριστεράς; «Βεβαίως και είναι τη Αριστεράς, Αυτοί που έχει μέσα έχουν φάει τη ζωή τους στην Αριστερά. Υποστηρίζω αυτήν την την κυβέρνηση, αλλά με σκέψη» διευκρίνισε η Γαλανάκη. «Δεν υπάρχει κάτι αλάνθαστο. Αλλά αυτή τη στιγμή βλέπουμε γενικά πλαίσια, δεν μπορούμε να σταθούμε σε μια λεπτομέρεια και να χάσουμε το σύνολο. Εγώ τον σέβομαι και τον εκτιμώ τον Τσίπρα. Θεωρώ ότι είναι ένας εξαιρετικός πολιτικός, παρότι μπορείς να του καταλογίσεις πολλά πράγματα».

Έναν κίνδυνο διακρίνει πανευρωπαϊκά: «Υπάρχει κίνδυνος εκφασισμού της Ευρώπης», υπογράμμισε η  σημαντική λογοτέχνις. «Και γι’ αυτό πρέπει όλοι να κάνουμε από το ελάχιστο μέχρι το μέγιστο. Μην ξεχνάς ότι οποιαδήποτε νίκη, έστω και μικρή, των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου είναι το μόνο αντιστάθμισμα στις άλλες νίκες που έχουν οι ακροδεξιοί έως και οι φασιστοειδείς».

Δεν θεωρεί ότι το μερίδιο ευθύνης βαραίνει κυρίως τους πολιτικούς:«Το μερίδιο που έχει ο καθένας μας να αναλογιστούμε! Μην τα ρίχνουμε όλα στους πολιτικούς. Οι κοινωνίες πάνε και πέραν των πολιτικών. Ας πούμε, τι κάνει η εκκλησία; Όλη η κοινωνία οδεύει προς ένα εκφασισμό».