Επιστολή Χρήστου Πάχτα στο News 24/7: “Είμαι υπερήφανος για τον βίο και την Πολιτεία μου”

Σε απάντηση του από 4.4.2019 δημοσιεύματος σας, που με αφορά και προς αποκατάσταση της αλήθειας, σας κάνω γνωστά τα ακόλουθα:

1. Αναφέρεστε στην υπόθεση της επένδυσης των μεταλλείων της Βόρειας Χαλκιδικής παραγνωρίζοντας: Πρώτον ότι η κυβέρνηση της Χώρας είναι αυτή που ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους και την αδειοδότηση του επενδυτικού σχεδίου. Δεύτερον ότι όλες οι Κυβερνήσεις και όλα τα κυβερνητικά όργανα από το 2003 έως και σήμερα στηρίζουν το συγκεκριμένο επενδυτικό σχέδιο και το έχουν αδειοδοτήσει με δεκάδες άδειες, αναγνωρίζοντας την νομιμότητα και την σκοπιμότητα της συγκεκριμένης σύμβασης. Τρίτον ότι πρόκειται για ένα επενδυτικό σχέδιο, οι αδειοδοτήσεις του οποίου επικυρώθηκαν επανειλημμένα από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Χώρας. Τέταρτον ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, έχει αποφανθεί για τη νομιμότητα της σύμβασης καθώς και του πλαισίου δράσης της εταιρείας εκμετάλλευσης των μεταλλείων, μετά από προσφυγή σε αυτό των αντιδρώντων στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της περιοχής.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την με αριθ. 1492/2013 απόφαση του ενέκρινε την μεταλλευτική δραστηριότητα, τάσσεται υπέρ της δραστηριότητας στην περιοχή του Δήμου, η οποία δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και είναι συμβατή με το περιβάλλον (απόφαση 1492/2013 ΣτΕ, σκέψη υπ’ αριθ. 31 του δικαστηρίου).

Πάγια και διαχρονική θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας αποτελεί ότι η υπ’ αριθμόν 22.130/2003 Σύμβαση του ελληνικού δημοσίου, που εσείς χαρακτηρίζετε ως σκανδαλώδη, απέβλεπε στην ορθή περιβαλλοντική αντιμετώπιση των κινδύνων της μεταλλευτικής δραστηριότητας, στην προάσπιση του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και στην επιδίωξη από το ελληνικό δημόσιο εξυπηρέτηση σκοπών ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος.

Είναι δε χαρακτηριστική και η δημόσια θέση του Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στη με αριθμό πρωτοκόλλου 6312/26-8-2015 επιστολή του προς την Εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.Β.Μ.Χ., όπου αναφέρεται αυτολεξεί ότι: «Το Ελληνικό Δημόσιο προέβη στη σύναψη της υπ’ αριθμ. 22.130/2003 Σύμβασης με την Εταιρεία σας, αποβλέποντας, μεταξύ άλλων, αφενός στην αντιμετώπιση κρίσιμων περιβαλλοντικών κινδύνων συνδεόμενων με τη μη λειτουργία και συντήρηση των Μεταλλείων Κασσάνδρας και αφετέρου στην επιδίωξη σκοπών ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος, συνδεομένων με την ανάπτυξη των Μεταλλείων, καθώς και την κατασκευή – λειτουργία Εργοστασίου Μεταλλουργίας Χρυσού».

Επομένως με πανηγυρικό τρόπο αποδεικνύεται πως ακόμα και η ίδια η σημερινή κυβέρνηση, δια του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού της, αναγνωρίζει ότι η ίδια η σκοποθεσία της σύμβασης, συνάδει με την επίτευξη του Δημοσίου Συμφέροντος και με την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων της ευρύτερης περιοχής.

Θέλουμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας δημιουργικής και παραγωγικής Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που μπορεί να σταθεί στα πόδια της.

Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, να κρατήσει τα παιδιά της στη γενέτειρα γη και να ζήσει καλύτερες μέρες.

Εύκολα ξεχνάει ο συντάκτης της ανάρτησής σας την τραγική κατάσταση εκείνης της εποχής. Την απεργία πείνας των μεταλλωρύχων μέσα στις στοές υπό το φάσμα της ανεργίας, τα γυναικόπαιδα στους δρόμους, και τις συγκινητικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο Σύνταγμα που ζητούσαν από την τότε κυβέρνηση να αποτρέψει το κλείσιμο των μεταλλείων και να διασφαλίσει τη συνέχιση της εργασίας τους.

Για να φτάσουμε ως εδώ κάποιοι στην κυβέρνηση «ματώσαμε» κυριολεκτικά. Είμαστε περήφανοι που ως κυβέρνηση σε συνεργασία με τα σωματεία των εργαζομένων, τη Γ.Σ.Ε.Ε. και τον Σ.Ε.Β. διασφαλίσαμε την προστασία του περιβάλλοντος με τη συνέχιση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή και αποφύγαμε το φάντασμα της πτώχευσης και τις συνέπειες που αυτή θα είχε στην εθνική και τοπική οικονομία, για δεύτερη φορά μετά από έντεκα χρόνια. Κατά δήλωση του τότε προέδρου του ΣΕΒ «καταφέραμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο».

Όσοι εθελοτυφλούν μόνο δε γνωρίζουν τι θα σήμαινε για την τοπική κοινωνία, την εθνική οικονομία και το περιβάλλον το κλείσιμο των μεταλλείων.

Ο «πρώην σύντροφος» θα πρέπει να μην ταυτίζεται με ιδιωτικά συμφέροντα που αντιμάχονται το συμφέρον της περιοχής και του ελληνικού δημοσίου.

2. Επανέρχεστε σε μια υπόθεση, που είχε επιχειρήσει να βλάψει την προσωπικότητα μου το έτος 2004 σε μια προεκλογική επίθεση λάσπης. Η υπόθεση της τροπολογίας για το ξενοδοχείο Πόρτο Καρράς αποδείχθηκε ως μια προσπάθεια εξευτελισμού, πολιτικής αλλά και προσωπικής εξόντωσης. Μετά από επώδυνο προσωπικό αγώνα 2,5 και πλέον ετών, μοιράστηκα με την οικογένειά μου, τους φίλους και τους συναγωνιστές μου, την πλήρη δικαστική μου δικαίωση και τη δημόσια συγνώμη των συκοφαντών μου.

Το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου με δηλώσεις του έχει αναγνωρίσει το ανύπαρκτο του σκανδάλου στην υπόθεση του Ξενοδοχείου Πόρτο Καρράς. Έχει αναγνωρίσει για την ακρίβεια πως η επίθεση στο πρόσωπο μου ήταν απολύτως συκοφαντική και το υποτιθέμενο σκάνδαλο ήταν πλήρως κατασκευασμένο.

Η υπόθεση του Πόρτο Καρράς έχει κριθεί σε όλα τα επίπεδα και κυρίως έχει αποκαλυφθεί. Η δικαιοσύνη αποφάνθηκε. Οι σκοπιμότητες αποκαλύφθηκαν. Τα συκοφαντικά επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί προ πολλού.

Άμεση ήταν η πρώτη δικαίωση, με τις με αριθμούς 263/14-9-2004 και 311/26.10.2004 αποφάσεις του ΕΣΡ, κατά του τηλεοπτικού σταθμού «ALTER CHANNEL – ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε»

Ήδη από την άνοιξη του 2006 αποκαταστάθηκε η υπόληψη μου με την δημοσίευση στον έντυπο τύπο και από το σύνολο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σχετικής δήλωσης των συκοφαντών μου, που ανακαλούσαν τα όσα ψευδώς ισχυρίζονταν και τελικώς αποκαθιστούσαν τη φήμη και την τιμή μου.

Η υπ’ αριθμ. 5279/2010 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών καταδικάζει την ιδιοκτήτρια Εταιρεία της Εφημερίδας «Η ΑΠΟΨΗ», τον εκδότη της, τον Διευθυντή της και τον Αρχισυντάκτη της σε αποζημίωση για τα όσα δυσφημιστικά ισχυρίστηκαν, με δημοσίευμά τους στην ως άνω εφημερίδα, σχετικά με την υπόθεση του Ξενοδοχείου Πόρτο Καρράς.

Χαρακτηριστική επίσης είναι και η δικαστική απόφαση με αριθμό 5081/2013 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καταδικαστική κατά του δημοσιογράφου Μ. Τριανταφυλλόπουλου που έκρινε πως όλοι οι ισχυρισμοί, που είχαν διατυπωθεί τότε δημοσίως για την υπόθεση, ήταν ψευδείς και δυσφημιστικοί.

Σημαντική είναι και η δήλωση του τότε Προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη, ως προς τη νομιμότητα της διαδικασίας σχετικά με την ψήφιση της τροπολογίας. «Όλη αυτή η διαδικασία ήταν σύμφωνη με το Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής. Κανένας δεν πρόβαλλε αντίρρηση αν και ήταν γνωστή για πέντε μέρες και πλέον σε όλα τα κόμματα και στους εισηγητές κλπ….».

Στις 18 Αυγούστου 2007 ο Γ. Παπανδρέου, τότε πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δήλωσε κατά λέξη: «Με το Χρήστο Πάχτα γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Είχα πολλές φορές την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του και να εκτιμήσω τόσο το χαρακτήρα του όσο και την αποτελεσματικότητά του. Ο Χρήστος Πάχτας υπέστη το 2004 μια συκοφαντική επίθεση, για κάτι που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αποτελούσε ανύπαρκτο σκάνδαλο Διαβεβαίωσα τον Χρήστο Πάχτα ότι, για το κόμμα μας δεν υφίσταται κανένα θέμα ηθικής τάξη».

Σε πολύ σύντομο χρόνο επήλθε η αποκατάσταση της αλήθειας σε σειρά τηλεοπτικών εκπομπών και δημοσιευμάτων του γραπτού τύπου. Από τις πιο χαρακτηριστικές ήταν τότε και η εκπομπή του Mega Channel, στην οποία παρουσιάζονταν χαρακτηριστικές περιπτώσεις κακής δημοσιογραφίας και στην οποία παρουσιάστηκε ως δημοσιογραφικό παράδειγμα προς αποφυγήν και η περίπτωση μου.

Με δύο λόγια το υποτιθέμενο σκάνδαλο αποδείχθηκε μια από τις πλέον κραυγαλέες περιπτώσεις αήθους επίθεσης λάσπης και μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία καθαρά για προεκλογικές σκοπιμότητες. Και αποτελεί μια από τις πιο καθαρές περιπτώσεις όπου οι επιθέσεις κατέρρευσαν παντελώς, τόσο για την ουσία της νομοθετικής ρύθμισης, όσο και για τις καταγγελίες περί δήθεν χρηματισμού που κρίθηκαν συκοφαντικές με καταδικαστικές αποφάσεις.

Από την υπόθεση του Πόρτο Καρράς, στις αρχές του 2004, τότε που η τυφλή προεκλογική σύγκρουση οδήγησε σε πλήρη παραμόρφωση των πραγματικών γεγονότων, τα ερωτήματα που εξακολουθούν να ζητούν απάντηση δεν αφορούν πλέον εμένα. Αφορούν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα οι όροι λειτουργίας του οποίου οφείλουν να θωρακίζονται απ’ όλους μας, ώστε να μην επιτρέπουν σε οποιουσδήποτε να κατασκευάζουν ανυπόστατες κατηγορίες και να προκαλούν φαύλες εξελίξεις. Για να μην βιώνουμε, κάθε φορά που θα έχουμε εκλογές ή θα βρισκόμαστε σε μια έντονη περίοδο πολιτικής αντιπαράθεσης, φαινόμενα λαϊκισμού και συκοφάντησης.

Η υπόθεση εγείρει ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα που αφορά στη λειτουργία και στα όρια ανοχής του πολιτικού συστήματος. Τα όρια που χωρίζουν την πολιτική που εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον από εκείνα της πολιτικής που μάχεται χωρίς όρια για τη νομή της εξουσίας.

3. Αναφέρεστε και στην υπόθεση του Καμμένου και τη δημόσια προτροπή του «λυντσάρετε τον Πάχτα, πρέπει να μην μπορεί να κυκλοφορήσει, είμαι μαζί σας».

Αυτονόητα η προτροπή για λυντσάρισμα ενός ανθρώπου αποτελεί την πιο απεχθή έκφραση ενός αρρωστημένου πολιτικού λαϊκισμού, στο όνομα του οποίου στοιχειώδεις κανόνες νομιμότητας και δημοκρατικής λειτουργίας περιφρονούνται και καταπατώνται δημόσια. Την καταδίκασε σύσσωμος ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της χώρας.

Έπειτα από ποινική δίωξη που του ασκήθηκε αυτεπάγγελτα, μετά από παραγγελία του κ. προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, και κατόπιν απόφασης άρσης της βουλευτικής ασυλίας του, την οποία αποφάσισε η Βουλή των Ελλήνων, ο Καμμένος παραπέμφθηκε τελικά να δικαστεί στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, κατηγορούμενος για πρόκληση των πολιτών σε διάπραξη εγκλήματος.

Ο Καμμένος παρουσιάστηκε αμετανόητος. Κατάφερε όμως και έπεισε το Δικαστήριο ότι με τη δημόσια προτροπή του για λυντσάρισμα εκλεγμένου δημάρχου, δεν εννοούσε αυτό που όλοι καταλαβαίνουνε και καταδικάσανε, και έτσι απέκτησε και επισήμως τον τίτλο του έχοντος το ακαταλόγιστο.

Αντίθετα δεν κατάφερε να πείσει τους δικαστές του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που έκριναν την ίδια πράξη ως ποινικώς κολάσιμη και τον καταδίκασαν.

4. Η χώρα διολισθαίνει. Η κοινωνία απορεί. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα τίθεται σε δεινή δοκιμασία.

Ο μάρτυρας του Καμμένου, πετυχαίνει, μετά από μια εβδομάδα, μια πρωτόδικη απόφαση για δήθεν δυσφήμισή του. Ανεξάρτητα από τα δικονομικά θέματα, που οδηγούσαν μαθηματικά τη μήνυση σε απόρριψη, ανεξάρτητα από την ουσία της υπόθεσης, που θα κριθεί σε δεύτερο βαθμό, υποχρεωθήκαμε και απευθυνθήκαμε άμεσα στην ηγεσία της Δικαιοσύνης ζητώντας της να αναλάβει τις ευθύνες της και να επιβάλλει τις δέουσες ενέργειες.

Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που δηλώνει δημόσια για τις καταδρομικές επιθέσεις στις Σκουριές ότι: «…Δεν ήταν προβοκάτσια. Πολύ απλά από τη θεωρία περάσαμε στην πράξη, στην επανάσταση», ότι: «Όταν υπήρχε γεωτρύπανο σε μας, πηγαίναμε και το καίγαμε. Δεν δούλεψε γεωτρύπανο σε μας, όλα τα κάψαμε και τα ανατινάξαμε», ότι δεν τον ενδιαφέρει: «αν σκοτωθούν παιδιά, αν ανοίξουν κεφάλια, αν μπούνε άνθρωποι στη φυλακή, γιατί …γράφεται ιστορία». Αυτόν τον ίδιο που απειλεί ανοιχτά ή παρακινεί σε πράξεις κατά της ζωής του Δημάρχου, δηλώνοντας δημόσια και ενώπιον τηλεοπτικών σταθμών «…ο Χρήστος Πάχτας ο οποίος δυστυχώς είναι ακόμη εν ζωή…» και ότι: « δεν πάει να φωνάζουν και τα Δικαστήρια και οι νόμοι και το Υπουργείο και οι Υπουργοί, τους έχουμε γραμμένους…».

Πρόκειται για τον άνθρωπο στον οποίο δημόσια αποδώσαμε τα παραπάνω και αθωωθήκαμε μετά από μήνυσή του, ενώ εκκρεμούν οι δικαστικές αγωγές μας σε βάρος του.

Προσωπικά είμαστε υπερήφανοι για το «βίο και την πολιτεία μου». Τόσο εγώ όσο και όσοι με γνωρίζουν. Ο «πρώην σύντροφος» καλό θα είναι να βγάλει κάποια στιγμή την κουκούλα και να εμφανιστεί δημόσια. Για να υποστεί και τις συνέπειες των πράξεών του.

Με εκτίμηση,

Χρήστος Αστ. Πάχτας