Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Στην πολύπαθη Συρία, η Umm Raghad και τα παιδιά της έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με μια από τις πιο σκληρές μάχες της ζωής, αυτή της επιβίωσης.

Ο χειμώνας εκεί είναι βαρύς και για πολλές οικογένειες, είναι μια αναμέτρηση που δύσκολα κερδίζεται. Για την Umm Raghad, αλλά και τα ορφανά -από πατέρα- παιδιά της, είναι τραγωδία, όπως η ίδια περιγράφει.

Στον αυτοσχέδιο καταυλισμό που μένουν, μαζί με άλλους εκτοπισμένους του πολέμου, τους λείπουν βασικά αγαθά για να περάσουν τον δύσκολο χειμώνα. Χωρίς ζεστά ρούχα, παπούτσια, θέρμανση, ακόμη και φαγητό.

“Κάθε πρωί ξυπνάω και βλέπω ότι τα παιδιά μου δεν είναι δίπλα μου. Βγαίνουν νωρίς να μαζέψουν υπολείμματα πλαστικού από τους δρόμους”, εξομολογείται.

Προκειμένου να ζεσταθούν, καίνε πλαστικές τσάντες και σόλες παπουτσιών που βρίσκουν στους πλημμυρισμένους δρόμους.

Το σκηνικό του καταυλισμού δεν απέχει και πολύ από εκείνο του πολέμου. Όπως δηλώνει η Umm, οι δρόμοι από τις βροχοπτώσεις λασπώνουν, οι σκηνές πλημμυρίζουν και πολλοί βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο από υποθερμία ή από φωτιές που ξεσπούν, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν.

Στη βορειοδυτική Συρία, εκεί που βρίσκεται ο καταυλισμός, οι χιονοπτώσεις και οι υπό του μηδενός θερμοκρασίες, δεν είναι πρωτόγνωρα φαινόμενα. Κάθε χρόνο οι κάτοικοι έρχονται αντιμέτωποι με τον βαρύ χειμώνα, ωστόσο η βοήθεια που τους παρέχεται δεν επαρκεί για τα τρία εκατομμύρια εκτοπισμένους.

Την περσινή χρονιά εθελοντές δώρισαν ένα θερμαντικό σώμα σε μια μητέρα οκτώ παιδιών που ζει στον εν λόγω καταυλισμό. Έκτοτε, πολλοί γείτονές της στοιβάζονται στη μικρή σκηνή της για να μπορέσουν να ζεσταθούν.

“Οι γείτονές μας μαζεύονται εδώ για να ζεσταθούν. Γεμίζει κόσμο γύρω στα 15 άτομα στρυμωγμένα σε μια σκηνή, όπου τρώνε, πίνουν και κάθονται”, είπε η 45χρονη μητέρα.

Σε κοντινή απόσταση από τον καταυλισμό Kafr Arouk, βρίσκεται ο Abu Hussein, πατέρας 10 παιδιών και εκτοπισμένος τα τελευταία τέσσερα χρόνια από την Χάμα.

Ο Abu κοιτούσε τα παιδιά του που είχαν περικυκλώσει μια φωτιά, στην οποία πετούσαν νάιλον σακούλες και θραύσματα ξύλου. Μίλησε για ακόμη ένα σοβαρό ζήτημα, τα αναπνευστικά προβλήματα που προκαλούνται από την καύση πλαστικών.

“Όταν ανάβουμε φωτιά μέσα στη σκηνή, προκαλείται ασφυξία από τους καπνούς”.

Ο Abu μετά βίας καταφέρνει να αγοράσει καυσόξυλα, πόσω μάλλον φάρμακα για παθήσεις του αναπνευστικού. Η σκηνή του έχει διαρροές από παντού, με αποτέλεσμα να στάζει βροχή επάνω στα παιδιά του την ώρα που κοιμούνται.

“Μερικές φορές ξενυχτάμε. Βάζουμε πλαστικές σακούλες για να μην πέφτει η βροχή στα κεφάλια τους”, εξομολογήθηκε.

Η κατάσταση (και) στη Συρία, με αυτές τις συνθήκες διαβίωσης, είναι τραγική και η βοήθεια που προσφέρεται στους Σύριους πενιχρή.

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, απαιτούνται 182 εκατ. δολάρια για βοήθεια στη Συρία. Ωστόσο, διατέθηκαν μόνο τα μισά εξ αυτών…