7 ηθοποιοί μπαίνουν σε έναν “Μαγικό κύκλο” και μιλούν στο NEWS 24/7 για την ωραιότερη ιστορία του κόσμου

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ο μάγος των παιδιών. Δημιουργεί κόσμους μαγικούς. Από το τίποτα. Με απλά υλικά και όπλο μόνο τη φαντασία. Και ειδικά τη δύσκολη αυτή περίοδο τα παιδιά τον έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Γιατί βρίσκονται δύο χρόνια περίπου κλεισμένα στα σπίτια τους, χωρίς καμία διέξοδο πέραν της οθόνης λόγω της πανδημίας. Συνεπώς το καλό παιδικό θέατρο φαντάζει πολύτιμο για την ψυχαγωγία τους…

Τη δύσκολη αυτή θεατρική σεζόν το νέο πρωτότυπο έργο του Θωμά Μοσχόπουλου «Ο μαγικός κύκλος ή η ωραιότερη ιστορία του κόσμου και άλλα τέτοια παραμύθια» παρουσιάζεται στο θέατρο ΠΟΡΤΑ. Μια φανταστική ιστορία για εκείνα που παρηγορούν, αλλά και που αφυπνίζουν, για τις καταστροφικές ενέργειες αλλά και τα θαύματα για τα οποία είναι ικανοί οι άνθρωποι, για τις ανθρώπινες αξίες και για άξιους ανθρώπους (αλλά και για μερικούς ανάξιους). Μια ιστορία για το θέατρο και μια θεατρική παράσταση για την ιστορία των ανθρώπων, που δεν σταματούν να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους, που συνεχώς προσπαθούν να κτίσουν καινούριες βεβαιότητες, όταν χάνουν αυτές που είχαν, άλλες σωστές άλλες λάθος, για όσους διαρκώς αλλάζουν, αλλά κατά βάθος μένουν πάντα ίδιοι, για όσους δεν σταματούν να ψάχνουν πού θα βρουν μια καλύτερη ζωή ή έστω…την ωραιότερη ιστορία του κόσμου. Μια ιστορία για την καθόλου εύκολη αλλά υπέροχη ζωή τους.

Εμείς με αφορμή την παράσταση αυτή μιλήσαμε με τους επτά πρωταγωνιστές της.

Ποιος είναι αυτός ο μαγικός κύκλος της παράστασης και τι συμβολίζει;
Μαρία Μοσχούρη: Ο μαγικός κύκλος στο σύμπαν της παράστασης είναι ένα μαγικό (;) φως που ανάβει απρόσμενα στο κέντρο ενός σκοτεινού δωματίου και κάνει τους ήρωες να σκέφτονται πιο ευφάνταστους τρόπους να ξεγελάνε τον φόβο τους. Ο μαγικός κύκλος είναι το νήμα που ενώνει όλες τις ιστορίες του κόσμου, που είναι κατ’ ουσίαν μία ιστορία. Ο μαγικός κύκλος είναι η παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της ανθρωπότητας να χρησιμοποιεί τις ιστορίες για να γελάσει, για να πάρει θάρρος, για να ξεχάσει τη θλίψη, για να ανακουφιστεί. Ο μαγικός κύκλος είναι επίσης μια παρέα επτά ανθρώπων που πιάνεται χέρι χέρι για να συνεχίσει να προχωράει σε έναν τόπο άγνωστο και πιθανά εχθρικό. Ο μαγικός κύκλος είναι η σημασία που παίρνουν τα πράγματα, όταν τα φωτίσεις, όταν τα ξεχωρίσεις, όταν τους δώσεις προσοχή. Και εν τέλει, δεν είναι και καθόλου μαγικός! Έχει να κάνει με μια πραγματική ενέργεια προς αυτό που συμβαίνει.

Ο μαγικός κύκλος είναι η σημασία που παίρνουν τα πράγματα, όταν τα φωτίσεις, όταν τα ξεχωρίσεις, όταν τους δώσεις προσοχή. Και εν τέλει, δεν είναι και καθόλου μαγικός! Έχει να κάνει με μια πραγματική ενέργεια προς αυτό που συμβαίνει.

Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στο έργο αυτό;
Ελένη Δαφνή: Νομίζω η ύπαρξη του ιδίου του έργου. Η προσπάθεια να πούμε μια ιστορία, με όποια μέσα, άμεσα, μην χάνοντας το χιούμορ και την ψυχραιμία μας, σε μια περίοδο φόβου και ανασφάλειας. Τι πιο γοητευτικό από το να βλέπεις ανθρώπους να δημιουργούν, να παίζουν σε μια συνθήκη έντονης αβεβαιότητας, που ανά πάσα στιγμή όλα μπορούν να ανατραπούν, να σβήσουν κι εκείνοι έχοντας πλήρη συναίσθηση αυτού που βιώνουν, να συνεχίζουν να παίζουν λαμβάνοντας ως μόνο δεδομένο την ίδια τη στιγμή που το κάνουν, μιας και οι πιο μακρινές στοχοθεσίες μοιάζουν άσκοπες;

Στον μαγικό κύκλο επτά διαφορετικοί χαρακτήρες προσπαθούν να ξεφύγουν από μια κοινή απειλή μπαίνοντας σε ένα άγνωστο σκοτεινό μέρος. Παρά τον φόβο που ολοένα αυξάνεται, εκείνοι δεν τα παρατούν. Συνεργάζονται και βρίσκουν τον τρόπο να επιβιώσουν. Αυτή η μη παραίτηση είναι κι αυτό που με γοητεύει πιο πολύ!

Σκιαγραφήστε μας τους χαρακτήρες του…
Παύλος Παυλίδης: Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων με πολλές και έντονες διαφορές στους χαρακτήρες, στα κίνητρα και στα πυρηνικά τους χαρακτηριστικά, για αυτό και η συνύπαρξή τους επί σκηνής είναι επεισοδιακή αλλά και ενδιαφέρουσα. Πόσο μάλλον αφού βρίσκονται σε μια συνθήκη “απειλητική” μέσα στην οποία πρέπει να συνεργαστούν για να “επιβιώσουν”.

Η βασική διαφορά ανάμεσα τους, θα μπορούσα να πω, πως είναι η πίστη τους. Κάποιοι πιστεύουν μόνο σ’ αυτό που βλέπουν, στο λογικό, αμφισβητούν τα πάντα. Κάποιοι άλλοι πορεύονται με τη φαντασία τους. Την ακολουθούν και την εμπιστεύονται. Κοινό χαρακτηριστικό όλων, είναι ο φόβος, αλλά εκφράζεται πολύ διαφορετικά στον καθένα, γεγονός που κάποιες στιγμές τους ενώνει και κάποιες τους απομακρύνει. Κάποιος θεατής θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει πιο στερεοτυπικά και ως τον εξυπνάκια, τον γκρινιάρη, τον εξερευνητή, τον σοφό κ.ο.κ, αλλά για μένα έχει πιο μεγάλη σημασία ότι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά προκύπτουν ως αντίδραση στον φόβο. Στη συγκεκριμένη ιστορία η πολυφωνία και η συνεργασία είναι αυτή που τους απαλλάσσει εντέλει απ’ αυτόν τον φόβο.

Όσο ο κόσμος προσπαθεί να έρθει κοντά και να επικοινωνήσει, τότε υπάρχει ελπίδα. Και μην ξεχνάτε ότι ερχόμαστε στο σκοτάδι και πηγαίνουμε στο φως και μετά πάλι πίσω. Άλλος ένας κύκλος λοιπόν, ένας μαγικός κύκλος, ο κύκλος της ζωής…

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει το έργο;
Άλκης Μπακογιάννης: Κύκλος ορίζεται ως ο γεωμετρικός τόπος των σημείων του επιπέδου που ισαπέχουν από ένα δεδομένο σημείο. Οι άνθρωποι από τα πολύ πολύ παλιά χρόνια μαζεύονταν γύρω από φωτιές και λέγανε ιστορίες. Μύθους, παραμύθια ή ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι. Ο κύκλος που δημιουργούσαν με τα σώματα τους τούς επέτρεπε να κοιτάνε ο ένας τον άλλον, να επικοινωνούν με τα μάτια. Ο αφηγητής άλλοτε στο κέντρο του κύκλου ή μέρος αυτού. Έτσι και στον μαγικό κύκλο. Μια παρέα ανθρώπων προσπαθεί να επικοινωνήσει λέγοντας ιστορίες. Τα καταφέρνουν; Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι όλοι μαζί και προσπαθούν. Αυτό είναι ένα από τα βασικότερα μηνύματα που βλέπω εγώ στην παράσταση . Όσο ο κόσμος προσπαθεί να έρθει κοντά και να επικοινωνήσει, τότε υπάρχει ελπίδα. Και μην ξεχνάτε ότι ερχόμαστε στο σκοτάδι και πηγαίνουμε στο φως και μετά πάλι πίσω. Άλλος ένας κύκλος λοιπόν, ένας μαγικός κύκλος, ο κύκλος της ζωής (τα έχει πει και ο Rafiki καλύτερα από εμένα).

Πώς συνομιλεί το έργο αυτό με το σήμερα και τα σύγχρονα παιδιά;
Γιώργος Μπουφίδης: Το έργο συνομιλεί με τα παιδιά, διότι o κεντρικός άξονας και πυρήνας του συγκαταλέγεται σ’ ένα στοιχείο που δεν αντιστοιχεί σε κάποια χρονική περίοδο ή εποχή, αλλά εντοπίζεται στη βάση του ψυχισμού του καθενός κι αυτό είναι ο φόβος. Το αίσθημα αβεβαιότητας απέναντι σε μία ενδεχόμενη εξωτερική απειλή και παράλληλα η απρόσμενη σανίδα σωτηρίας του συνυπάρχειν, μέσω της αφήγησης μύθων και ιστοριών, αποτελούν δομικά υλικά του έργου, με τα οποία τα παιδιά ενεργοποιούνται και επικοινωνούν άμεσα και σε βάθος. Άλλωστε, η μέγιστη δυνατή αθωότητα είναι που τα διακρίνει, αποτελώντας ένα μοναδικό εισιτήριο για την κατά μέτωπο αντιμετώπιση των βαθύτερων υπαρξιακών ζητημάτων, που μας απασχολούν όλους.

Ποια είναι η δική σας ωραιότερη ιστορία;
Σπύρος Μαραγκουδάκης: Προσωπικά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η ωραιότερη ιστορία είναι αυτή που ζούμε. Όπως και στο έργο που η ωραιότερη ιστορία δεν είναι κάποιος απ’ τους μύθους/παραμύθια που ακούγονται από τους χαρακτήρες αλλά η ιστορία των ίδιων των χαρακτήρων του έργου. Η ωραιότερη ιστορία είναι η ζωή. Και συμβαίνει τώρα.

Πώς είναι να απευθύνεστε σήμερα στα παιδιά που έχουν βγει από έναν 18μηνο εγκλεισμό και από μία πρωτοφανή προσκόλληση στις οθόνες; Αντιδράσεις του κοινού;
Πολύκαρπος Φιλιππίδης: Γνωρίζαμε από την αρχή ότι η φετινή χρονιά θα ήταν εξαιρετικά ιδιάζουσα ως προς την επιστροφή των παιδιών στο θέατρο. Μέχρι στιγμής έχουμε νιώσει και έχουμε εισπράξει από τα παιδιά ότι μετά από ενάμιση χρόνο εγκλεισμού έχουν μια τρομερή έως και τρομακτική ανάγκη για επικοινωνία. Αδημονούν να μας μιλήσουν και να αλληλεπιδράσουν μαζί μας. Αυτό το διαπιστώνουμε τόσο κατά την διάρκεια της ταξιθεσίας που κάνουμε οι ηθοποιοί, όσο και στην ίδια την παράσταση. Στις ερωτήσεις που τους διατυπώνουμε για να τα εισαγάγουμε στο ύφος της παράστασης, πέρα από τις απαντήσεις τους, μας αποκαλύπτουν τις σκέψεις τους για διάφορα ζητήματα, ανοίγουν κουβέντα για θέματα δικά τους ή της οικογένειάς τους, των εμπειριών τους, των αρεσκειών τους και ούτω καθεξής. Βλέπουμε, λοιπόν, την λαχτάρα που έχουν να μοιραστούν όλα αυτά τα πράγματα μαζί μας.

Στην παράσταση το έδαφος είναι επίσης πολύ πρόσφορο για να μιλάνε τα παιδιά και να συμμετέχουν με τον τρόπο τους στα δρώμενα. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη, ειδικά στις πρώτες παραστάσεις, διότι από την ένταση των φωνών και της εμπλοκής τους με αυτό που συνέβαινε επί σκηνής, δεν ακουγόμασταν και χρειαζόταν να περιμένουμε μέχρι να ηρεμήσουν για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ιστορία μας!

Υπάρχουν στιγμές που διακρίνουμε μια ανυπομονησία και μια δυσκολία στη συγκέντρωσή τους αλλά είναι απόλυτα φυσιολογικό και κατανοητό μετά από 18 μήνες εγκλεισμού. Ακόμα κι εμείς οι ενήλικες έχουμε πρόβλημα συγκέντρωσης στη ζωή μας πλέον, πόσο μάλλον τα παιδάκια. Ωστόσο η συνολική εικόνα είναι επαρκώς ενθαρρυντική ότι τα παιδιά συναναστρέφονται μαζί μας, γιατί τους αρέσει αυτό που βλέπουν. Αποδεικνύεται περίτρανα, λοιπόν, πως η όποια προσκόλληση στις οθόνες ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή της τηλεόρασης ή του υπολογιστή δεν αντικαθιστά με τίποτα την ανθρώπινη επαφή, τη συζήτηση και την ουσιαστική επικοινωνία. Νιώθω ικανοποίηση που η παράστασή μας προσφέρει αυτή την απόλαυση στα παιδιά.

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος/Σκηνικά-Κοστούμια: Βασίλης Παπατσαρούχας/Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου-Αυγουστίνος Κούμουλος/Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος/Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης/Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας/Παίζουν: Ελένη Δαφνή, Σπύρος Μαραγκουδάκης, Μαρία Μοσχούρη, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Μπουφίδης, Παύλος Παυλίδης, Πολύκαρπος Φιλιππίδης

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 15.00 & Κυριακή στις 11.00 & στις 15.00. Καθημερινά παραστάσεις για σχολεία στις 10.00./Τιμές εισιτηρίων: 10€, 8€ ομαδικό (από 10 άτομα και πάνω), 6€ σχολικό (για μαθητικές παραστάσεις)/ΠΡΟΣΦΟΡΑ Οικογενειακό εισιτήριο για δυο (2) ενήλικες και (2) παιδιά: 30€. Ισχύει έως 15 Φεβρουαρίου/Προπώληση εισιτηρίων: https://bit.ly/3oxMjuU

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις