Χτες “μακεδονομάχοι”, σήμερα “μασκομάχοι”, για πάντα ψεκασμένοι…

Ξεκινάμε με ένα διπλό ερώτημα: αλήθεια, η (ελληνική) Μακεδονία είναι στη θέση της; Και τη γλώσσα της τη μιλάνε οι κάτοικοί της ή μας την πήραν οι γείτονες Βορειομακεδόνες (Σκοπιανοί);

Πώς μού ήρθε αυτό; Όχι, δεν είναι αποτέλεσμα της ζέστης, η οποία, άλλωστε, δεν υπάρχει. Μού ήρθε βλέποντας σε τηλεοπτική εκπομπή ένα «μακεδονομάχο», γνωστό από περσινά συλλαλητήρια και άλλα ανδραγαθήματα, αυτή τη φορά να έχει γίνει «μασκομάχος». Και σκέφτηκα πόση ευθύνη έχουν-όχι μόνον αυτοί οι γραφικοί «μακεδονομάχοι» χτες και «μασκομάχοι» σήμερα, αλλά-και όσοι από τον πολιτικό κόσμο δηλητηρίασαν την κοινή γνώμη με καταφανή ψεύδη για την «επικίνδυνη» Συμφωνία των Πρεσπών, για τη γλώσσα που παραχωρούσε στους Σκοπιανούς και άλλα παραμύθια.

Λοιπόν, η απάντηση στο αρχικό ερώτημα είναι: ναι, η ελληνική Μακεδονία είναι στη θέση της, τη γλώσσα μας δεν την πήρε κανείς και η Συμφωνία των Πρεσπών υλοποιείται μια χαρά από αυτούς που πέρσι έλεγαν άλλα. Οι «μακεδονομάχοι» έχουν λουφάξει και έχουν μεταβληθεί σε «μασκομάχους». Δείτε εδώ πώς πέρσι απειλούσαν τους βουλευτές που ψήφισαν την Συμφωνία των Πρεσπών και οργάνωναν μπάρμπεκιου δίπλα σε δομή μεταναστών. Φέτος έχουν εισχωρήσει στο κίνημα κατά της μάσκας. Ξέχασαν τον(ντεμέκ, άλλωστε) μακεδονικό αγώνα και εφηύραν το νέο «κίνδυνο» που μας απειλεί, αυτή τη φορά από τη μάσκα.

Ακούστε εδώ πώς ένας «Ενωμενος Μακεδόνας», από αυτούς που πέρσι πουλούσαν «μακεδονισμό» και ρατσιστικά σουβλάκια, προτρέπει τα παιδιά να μη φοράνε μάσκα κόντρα στις συμβουλές της συντριπτικής πλειονότητας των ειδικών.

Τι δηλοί ο μύθος; Ότι οι έμποροι του «πατριωτισμού», μόλις περάσει η μπογιά τους, εύκολα μετατρέπονται σε ρατσιστές. Και μετά, όταν δοθεί η ευκαιρία, μετέχουν στο εμπόριο των ψεκασμών. Γι’ αυτό πολύ καλά έκανε σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που καταδίκασε τις ψεκασμένες θεωρίες. Δεν έκανε καθόλου καλά πέρσι, όταν συντασσόταν με τους ίδιους(σημερινούς ψεκασμένους), που τότε παρίσταναν τους μακεδονομάχους.

Όπως λέει η λαϊκή παροιμία, την οποία συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο Χαρίλαος Φλωράκης, «όποιος κατουράει στη θάλασσα θα το βρει στο αλάτι».