Η ΝΑΤΑΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Μιλά στο Magazine για το #Metoo, την πανδημία, τον πατέρα της και για τα περίπου 30 χρόνια που βρίσκεται στο γυαλί.
Η ιστορία της Ναταλίας Γερμανού είναι η συνώνυμη με αυτό που ονομάζουμε ιστορία της ελληνικής showbiz. Η μητέρα της Εριέττα Μαυρουδή ήταν κορυφαίο στέλεχος στον τομέα της διαφήμισης, ο πατέρας της, Φρέντυ Γερμανός, συγγραφέας και μια από τις σημαντικότερες τηλεοπτικές προσωπικότητες. Η ίδια, ενώ είχε όνειρα να πάει στην Αμερική να σπουδάσει ηθοποιός, ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία να εργάζεται στα περιοδικά και πολύ γρήγορα βρήκε το χώρο της στην ιδιωτική τηλεόραση και ραδιοφωνία.
Τώρα, βρίσκεται τα Σαββατοκύριακα στον Alpha και τις καθημερινές στον Sphera 102.2., σε μια σεζόν που δεν μοιάζει με τις προηγούμενες. Από τη μία η καθημερινότητα με τον κορονοϊό και από την άλλη το ξέσπαμα του #metoo έχουν δημιουργήσει νέες συνθήκες ακόμα και σε αυτό που λέμε “ψυχαγωγικό κομμάτι των media”. Και η Ναταλία Γερμανού είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να τις συζητήσουμε.
Πώς είναι η ψυχολογία σας πια;
Είμαι από τους ανθρώπους που αποφάσισαν από την αρχή ότι θα το περάσω αυτό το ποταμάκι όσο πιο καλά μπορώ. Με πειθαρχία, χωρίς να σημαίνει ότι θα σκύψω το κεφάλι αλλά ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να μη βάλω σε κίνδυνο ούτε τον εαυτό μου, ούτε τους ανθρώπους που είναι γύρω από μένα. Ακολουθώ μια μέθοδο τα τελευταία δέκα χρόνια, όπου λέω στον εαυτό μου, πριν γκρινιάξεις σκέψου πόσοι άνθρωποι είναι σε χειρότερη θέση από σένα και βούλωστο. Σκέφτομαι πως αν εγώ ρουτινιάζω, αν εγώ δε βλέπω τους φίλους μου, από την άλλη έχω μια δουλειά που πηγαίνω αρκετές φορές την εβδομάδα, έχω ένα σπίτι να μπω να κοιμηθώ, έχω φαγητό ενώ άλλοι άνθρωποι στερούνται πολύ βασικά πράγματα χωρίς καν να εργάζονται και είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από μένα. Οπότε, δε θα λυπηθώ τον εαυτό μου για τίποτα τον τελευταίο χρόνο.
Αφοπλιστική απάντηση.
Είναι η αλήθεια και επειδή έχω βγει από τη ζώνη ασφαλείας της “κακομαθημενιάς”. Αν κάναμε αυτή τη συνέντευξη πριν από δεκαπέντε χρόνια μπορεί να σου γκρίνιαζα περισσότερο.
Στη δουλειά υπάρχουν αλλαγές όμως.
Ναι, προφανώς στο κλίμα και στον περιβάλλοντα χώρο. Κανείς μας δεν περίμενε ποτέ ότι θα κατεβαίνει στο parking και να περιμένει στη σειρά στο container που έχει έρθει για τα rapid test και μετά άλλο ένα τέταρτο για να μπει στο χώρο εργασίας. Αυτά είναι πρωτόγνωρα πράγματα. Κανείς μας δεν είχε συνηθίσει να φοράει μάσκα ή να κουβαλά αντισυπτικό αλλά το μάθαμε και αυτό. Η θεματολογία επίσης προσαρμόζεται αλλά εμείς έτσι κι αλλιώς είμαστε μια ψυχαγωγική εκπομπή που προσπαθεί να μη ζει σ’ ένα στρουμφοχωριό, θέλει δηλαδή να κρατά μια επαφή με την επικαιρότητα.
Εσείς φοβηθήκατε ποτέ;
Δε ζω κάτω από μόνιμο καθεστώς φόβου. Είμαι προσεκτική. Είμαι σε μία ηλικία που δεν κινδυνεύω να πεθάνω αλλά από την άλλη διαβάζω ότι υπάρχουν θύματα συνομήλικοι μου οπότε φοβάμαι όσο και ο υπόλοιπος κόσμος.
Μιας και αναφέρετε το ζήτημα της ηλικίας. Είναι πια αρκετά χρόνια που ο κόσμος που σας παρακολουθεί είναι τόσο νέος που δεν μπορεί να σας συνδέσει με τον πατέρα σας, τον Φρέντυ Γερμανό. Μπορεί να μην τον ξέρει καν. Δεν είστε δηλαδή πια “η κόρη του Γερμανού”.
Πολύ παράξενο πράγμα. Καταλαβαίνω πάρα πολύ, τι εννοείτε, γιατί είναι μια καινούργια γενιά που μεγαλώνει σε μια άλλη τηλεόραση με μια άλλη κουλτούρα, που δεν έμαθε ποτέ ότι υπήρξε το “Αλάτι και Πιπέρι”, δεν θα διαβάσει ποτέ τη “Γυναίκα από Βελούδο”, απλώς θα δει μια τύπισσα στην τηλεόραση που τη λένε Ναταλία Γερμανού. Ίσως οι γονείς του παιδιού αυτού του πουν ότι είχε ένα πατέρα που ήταν εκατό φορές πιο σπουδαίος. Η μαμά μου, μου έλεγε τις προάλλες ότι πηγαίνει να ψωνίσει και της λένε “είστε η μαμά της Ναταλίας;”. Στη μαμά μου, τώρα, που ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε πρόεδρος σε διαφημιστική εταιρεία, σούπερ σταρ δηλαδή στο χώρο της που τώρα βιώνει ότι είναι μάνα κάποιας.
Είναι και η δημοσιογραφική δουλειά είναι τελείως εφήμερη. Δε θα σε θυμάται κανείς, από τη στιγμή που αποχωρήσεις από το προσκήνιο.
Τους ξεχνάει ο κόσμος αμέσως γιατί δεν αφήνουμε κάτι πίσω. Γι’ αυτό στέκομαι στον πατέρα μου γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει αφήσει βιβλία και ήταν πρωτοπόρος στην τηλεόραση. Οι εκπομπές του ήταν κάτι πρωτοποριακό. Εγώ στην τηλεόραση δεν έχω κάνει κάτι πρωτοποριακό, όταν εκείνος έκανε συνεντεύξεις με τον Τζον Λένον, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, αυτά είναι κρίμα να μη τα θυμούνται. Τα δικά μου ειναι λογικο να τα ξεχνάει ο κόσμος.
Έχετε κερδίσει Eurovision όμως ως στιχουργός με την Παπαρίζου. Αυτό θα το θυμόμαστε.
Τουλάχιστον έκανα αυτό.
Σας καίει μέσα σας το γεγονός ότι δεν έχετε κάνει κάτι πρωτοποριακό όπως ο πατέρας σας;
Ειλικρινά θα πω ότι μέχρι αυτή που το συζητάμε μαζί δε το είχα καν σκεφτεί. Για να μη το έχω σκεφτεί πάει να πει ότι δε με καίει. Αν συνέβαινε αυτό θα έλεγα, “βρε Ναταλία μου πρέπει να κάνεις κάτι που να το αφήσεις κληρονομιά”.
Από την άλλη είστε από την αρχή μέλος της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Δεν είναι και λίγο αυτό.
Αλήθεια είναι αυτό. Ξεκίνησα να κάνω ραδιόφωνο το ΄89 και τηλεόραση το ‘92, άρα είναι πολλά τα χρόνια. Αν σκεφτείς ότι δεν έχω αλλάξει και πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς, είμαι ένας άνθρωπος που είμαι αρκετά σταθερή.
Πώς ήταν η εμπειρία στο ραδιόφωνο τότε;
Είχε διαφορετική βαρύτητα. Η πρώτη μου ραδιοφωνική εκπομπή ήταν με τον Προκόπη Δούκα, το Κλαμπ Σάντουιτς, στο Σκάι 100.4 και αισθανόμασταν τότε ότι πραγματικά μας άκουγε η μισή Ελλάδα. Από τα μηνύματά που έστελναν, από τους αναμεταδότες που είχε και ο Σκάι και ο Αντ1 μετά. Ήταν ένα ραδιόφωνο τότε που ο παράγωγος είχε την ευκαιρία να παίξει ό,τι θέλει. Ξεκινούσα με Bon Jovi και κατέληγα σε Γιάννη Πάριο.
Γιατί ήταν όμως τόσο ελεύθερα τα πράγματα τότε σε σχέση με τώρα;
Υπήρχε το καινούριο του μέσου, υπήρχε όμως και η απόλυτη ελευθερία από τους ιδιοκτήτες των σταθμών που για να είμαστε δίκαιοι είχαν να κάνουν και με μια αγορά που το χρήμα έρεε άφθονο. Όλο αυτό μέχρι το 2010 όπου από κει και μετά η κατάσταση άρχιζε να στενεύει.
Ριάλιτι στην τηλεόροαση θα ξανακάνατε; Το Fame Story 2021 για παράδειγμα.
Έβλεπα τον εαυτό μου το 2002, τότε που παρουσίαζα το Fame Story. Αν και είναι κάτι που αποφεύγω αφού δεν έχω αρχείο των εκπομπών μου. Έβαλα, λοιπόν και είδα ένα Fame Story γιατί είχα καλεσμένο στο “Καλύτερα δε γίνεται” τον Ανδρέα Μικρούτσικο. Ήθελα να μας ξαναδώ μαζί, για να μας έχω φρέσκους. Έβλεπα, λοιπόν τον εαυτό μου, πόσο ψαράκι ήμουνα. Αν υπάρχει η έκφραση “ψαρωμένο, ψάρι”, αυτό ήμουν. Ήμουνα μια διεκπαιραιωτική παρουσιάστρια. Αν ξανάκανα ένα τέτοιο show δε θα ήμουν έτσι αλλά για να σας απαντήσω δεν ξέρω αν θα έχω τα κουράγια να κάνω και σαββατοκύριακο και ριάλιτι. Επειδή, απ΄ όσα ξέρω μέχρι τώρα θα το συνεχίσω και του χρόνου το Σαββατοκύριακο, οπότε δεν νομίζω ότι έχω τις αντοχές να κάνω και κάτι ακόμα.
Είναι δύσκολη η δουλειά. Δε το καταλαβαίνει ο κόσμος αυτό.
Ναι νομίζουν ότι μας βάζουν δύο ψεύτικες βλεφαρίδες, μας πετάνε στο πλατό και μας λένε να κάνουμε τη χαριτωμένη. Δεν είναι τόσο απλό γιατί συμμετέχουμε και στη διαδικασία της δημιουργίας της εκπομπής. Έχει πάρα πολύ δουλειά από πίσω για να βγει μια εκπομπή που διαρκεί μόνο 3 ώρες.
Άκουσα πολλές φωνές αυτό το διάστημα, άκουσα κραυγές, άκουσα καθαρές φωνές, άκουσα και κάποιες φάλτσες, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ας ακουστούν όλα και στο τέλος αυτά που πρέπει να μείνουν, είμαι βέβαιη ότι θα μείνουν.
Γιατί καθυστέρησε πολύ να έρθει το #metoo κίνημα στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι πήραν κουράγιο και δύναμη από τη θαυμαστή Σοφία Μπεκατώρου. Η δήλωση της Σοφίας ήθελε πάρα πολύ κουράγιο γιατί κουβαλάει ολυμπιακά μετάλλια και έχει και μια οικογένεια. Βγήκε με πολύ θάρρος και κατονόμασε με ονοματεπώνυμο έναν άνθρωπο. Αυτή η πράξη γενναιότητας ήταν το οινόπνευμα που άναψε τη φωτιά, τη φωτιά που χρειαζόταν ν’ ανάψει και το καλλιτεχνικό τζάκι για ν’ αρχίσουν οι καταγγελίες των κοριτσιών, των γυναικών και των αγοριών που τόσο καιρό κουβάλαγαν τον δικό τους σιωπηλό σταυρό και περίμεναν να έρθει η δική τους στιγμή. Και ήρθε. Άκουσα πολλές φωνές αυτό το διάστημα, άκουσα κραυγές, άκουσα καθαρές φωνές, άκουσα και κάποιες φάλτσες, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ας ακουστούν όλα και στο τέλος αυτά που πρέπει να μείνουν, είμαι βέβαιη ότι θα μείνουν.
Εσείς τόσα χρόνια στη showbiz, δεν γνωρίζατε ότι συμβαίνουν όλες αυτές οι ιστορίες;
Για μένα θα μιλήσω. Εγώ που ήμουν εκεί μέσα, ειλικρινά για τίποτα απ’ όλα αυτά δεν γνώριζα το παραμικρό. Για μια περίπτωση που δεν έχει να κάνει με βιασμό, ούτε με κακοποίηση αλλά με προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, είχα ακούσει πριν από μερικά χρόνια μια φημολογία. Επειδή πρόκειται για φιλικό μου πρόσωπο, είπα, σταματήστε τις ανοησίες. Όταν, λοιπόν, τελικά κατάλαβα ότι δεν είναι ανοησίες, ένιωσα απολύτως ηλίθια. Αυτό μπορώ μόνο να σου πω.
Δεν σας έχει τύχει ποτέ τέτοιο περιστατικό;
Όχι, και είναι καθαρά θέμα τύχης. Το “τύχει” είναι το πιο σωστό ρήμα. Θεωρώ ότι είναι απολύτως να σου τύχει ή να μη σου τύχει. Δεν είναι ούτε θέμα μαγκιάς, ούτε εξυπνάδας αλλά τύχης.
Από μόνο του το ξεμπρόστιασμα θα έχει κάποιο αποτέλεσμα στο μέλλον;
Ξεκάθαρα, ειδικά όταν και αν θα υπάρξουν νομικές επιπτώσεις. Ας περιμένουμε τι θ’ αποφανθούν τα δικαστήρια γι’ αυτό. Από την άλλη είπατε μια πολύ ωραία λέξη: το ξεμπρόστιασμα. Μας κατηγόρησαν ότι κάνουμε τους τηλεδικαστές, αλλά η τηλεόραση τι ρόλο έπαιξε σε αυτή την ιστορία; Το ρόλο της προβολής, έριξε φως σε ανθρώπους που ήταν μέχρι τώρα καλά κουκουλωμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι πια δεν έχουν καλυμμένα πρόσωπα γιατί τα ονόματά τους είναι γνωστά. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να είναι φοβερά προσεκτικοί και όχι μόνο αυτοί αλλά και οι επόμενοι. Θιασάρχες, επιχειρηματίες, σκηνοθέτες τα πάντα όλα. Θα πρέπει να είναι δέκα φορές πιο προσεκτικοί γιατί τώρα ξέρουν ότι κανένας ηθοποιός, οποιουδήποτε γένους, δε θα φοβηθεί ν’ ανοίξει το στόμα του με το παραμικρό.
Η είδηση το #metoo στην Ελλάδα πάντως βγήκε από το ψυχαγωγικό κομμάτι της τηλεόρασης και όχι από την ερευνητική δημοσιογραφία.
Νομίζω ήταν μοιρασμένα. Η Ζέτα Δούκα επέλεξα μια πρωϊνή ψυχαγωγική εκπομπή για να μιλήσει, η Τζένη Μπότση επέλεξε τη Σία Κοσιώνη. Πήρε η ενημέρωση το κομμάτι της και η ψυχαγωγία το δικό της. Αλλά θέλω να πω ότι παρουσιάστριες που μέχρι τώρα μας θεωρούσαν μέχρι τώρα ότι ήμασταν μόνο για να μαγειρεύουμε, να λέμε ζώδια και να δείχνουμε και κανένα ρουχαλάκι, αποδείξαμε, ειδικά τα κορίτσια της πρωινής ζώνης, η Κατερίνα Καινούριου, η Φαίη και η Σίσσυ Χρηστίδου, ότι όταν οι ψυχαγωγικές εκπομπές θέλουν ν΄ασχοληθούν με κάτι άλλο μπορούν να το κάνουν πολύ καλά.
Τα νούμερα τα κοιτάτε;
Πάντα, γιατί μ’ ενδιαφέρει να δω ποιο κομμάτι της εκπομπής άρεσε στον κόσμο και ποιο όχι. Είμαι ένα προϊόν του σταθμού και πρέπει να εξυπηρετώ και το κανάλι που με πληρώνει. Δεν τα κοιτάω για εγωιστικούς λόγους αλλά γιατί το αγαπημένο μου κομμάτι είναι όταν καθόμαστε με τον αρχισυντάκτη μου, τον Βασίλη Δρυμούση και βάζουμε κάτω τα μονόλεπτα και τα δεκάλεπτα και βλέπουμε τι πήγε και τι όχι.
Δεν είναι μια μορφή αυτολογοκρισίας τα νούμερα;
Όχι γιατί αν πήγαινα με βάση τα νούμερα, τα σκυλάκια τ’ αδέσποτα που βγάζω το πρώτο δεκάλεπτο κάθε Σάββατο και τους δίνω σπίτι, δεν θα έπρεπε να τα ξαναβγαλω ποτέ. Γιατί δεν κρέμεται κανείς από τα χείλια μου εκείνη την ώρα. Αλλά, προς τιμήν τους στο κανάλι, κανείς δε μου είπε ότι σου ρίχνει τα νούμερα το συγκεκριμένο θέμα και εγώ επέμεινα με σκυλίσια υπομονή να κρατήσω το κομμάτι που δίνουμε σπίτι σε αδέσποτα.
Έχετε πει ποτε να κάνετε ένα διάλειμμα;
Κάθε Σαββατοκύριακο, η μόνιμη ατάκα που λέω στα παιδιά μόλις μας βάζουν τα μικρόφωνα, είναι παιδιά “νομίζω ότι πρέπει να σταματήσω την τηλεόραση”. Το λέω περισσότερο γιατί θέλω ν΄ακούσω από αυτή την ομάδα, που τη λατρεύω, τον καλό λόγο. Να μου πουν σταμάτα να το λες αυτό. Αλλά δε σου κρύβω ότι δε με βλέπω για πολύ καιρό ακόμα. Γιατί άλλο να βάλεις ένα στοπ στα σαράντα σου και να γυρίσεις στα 43, αλλά αν βάλεις στοπ στα 55, στα πόσα θα επιστρέψεις; Στα 58 να κάνεις, τι; Όλα τα σενάρια παίζουν αλλά πιστεύω αν βάλω στοπ θα είναι τελεία.
Έχετε μετανιώσει για κάτι που έχετε κάνει;
Στην τηλεόραση έχω κάνει ωραία πράγματα και όχι ωραία πράγματα. Όπως και τραγούδια. Έχω γράψει ωραία και όχι πολύ ωραία. Δε θα σας πω ποτέ ότι μετανιώνω για κάτι. Θεωρώ ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε ώστε να μπορώ σήμερα να σας μιλάω έτσι και να αισθάνομαι ότι είμαι η εξελιγμένη εκδοχή του εαυτού μου. Άρα, όλα έπαιξαν το ρόλο τους.
Έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή μας πριν 30 χρόνια αν εμφανιζόντουσαν τότε τα κοινωνικά δίκτυα;
Θα είχαμε χάσει όλη μας την αθωότητα. Αν το ‘95 που έκανα το Mega Star υπήρχαν θα ήταν όλα διαφορετικα. Θα είχε χαθεί όλη η αθωότητα της ιδιωτικής τηλεόρασης του 90.
Δε με αγχώνει τίποτα που έχει κουμπί και μπορώ να το διαχειριστώ μ΄ένα on και ένα off. Με αγχώνει λίγο η υπερπληροφορία της εικόνας στο instagram. Το αγαπημένο μου μέσο είναι το twitter, όσο σκληρό και να είναι, όσο βρισίδι και να τρώω.
Παράγουμε περισσότερους star απ’ όσους μπορούμε να καταναλώσουμε;
H λέξη star έχει μια διαφορετική βαρύτητα όποτε θα έλεγα ότι παράγουμε αρκετούς celebrities.Ο κόσμος είναι σα να έχει μια αόρατη ρακέτα και να τους αποκρούει σαν μπαλάκια του πινγκ πονγκ. Κάντε το αυτό εικόνα. Τα κοινωνικά δίκτυα πετάνε στο κόσμο celebrities σαν να ναι μπαλάκια και ο κόσμος έχει ρακέτες και αποκρούει τα μπαλάκια που δεν του αρέσουν.
Σας αγχώνουν τα κοινωνικά δίκτυα;
Δε με αγχώνει τίποτα που έχει κουμπί και μπορώ να το διαχειριστώ μ΄ένα on και ένα off. Με αγχώνει λίγο η υπερπληροφορία της εικόνας στο instagram. Το αγαπημένο μου μέσο είναι το twitter, όσο σκληρό και να είναι, όσο βρισίδι και να τρώω. Το twitter δεν αστειεύεται, αν κάνεις κάτι που δεν τους αρέσει, μπορούν να ξεκινήσουν από το πολύ ευγενικό, “αγαπητή κυρία Γερμανού κάνατε λάθος” και να φτάσουμε στο “τι λες μωρή παλιόγρια.” Παρόλο το τίμημα, το twitter το προτιμώ, γιατί έχει λόγο, το άλλο έχει πολλή εικόνα, πολλή πληροφορία.
Σας γειώνει η άμεση σχέση με τον κόσμο;
Μου αρέσει. Δεν χάνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη παγίδα που μπορεί να πέσει ένας άνθρωπος που κάνει τη δουλειά τη δική μου είναι να χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Αυτό και να πάρεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά.
Όταν ήσασταν μικρή θέλατε να γίνετε ηθοποιός. Καταλήξατε στιχουργός και παρουσιάστρια. Στο τέλος γινόμαστε σαν τους γονείς μας;
Στο τέλος ακολουθούμε ίσως αυτό που θαυμάζουμε σε αυτούς. Αν ισχύει αυτό που λες ίσως σε μερικά χρόνια να γίνω μια πολύ καλή συγγραφέας. Γιατί ξέρεις ο πατέρας μου δε δήλωνε ποτέ τηλεορασάκιας αλλά συγγραφέας. Αυτό τον γέμιζε και αυτό αγαπούσε.
