Αλ Πατσίνο: Δεν τον ήθελαν επειδή ήταν κοντός, έγινε ο μυθικός Νονός

Ο ρόλος του Μάικλ Κορλεόνε ήταν αυτός που απογείωσε την καριέρα ενός άγουρου ηθοποιού. Ο Αλ Πατσίνο, που έγινε σήμερα 80 ετών, ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ, ένας παντελώς άγνωστος ηθοποιός πριν το 1972 με μόλις δύο ρόλους στο ενεργητικό του, που όμως είχε καταφέρει να γοητεύσει το έμπειρο μάτι του Φράνσις Κόπολα.

Με αφορμή τα γενέθλια του Alfredo James “Al” Pacino, θυμόμαστε το ξεκίνημά του στο Hollywood των 70s. Τότε που ερχόταν από το πουθενά και εκτόπιζε ονόματα σαν τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τον Τζακ Νίκολσον για να χτίσει τον δικό του μύθο.

Η σύμπτωση που συνόδευσε έναν εμβληματικό ρόλο:

Στην τριλογία του Νονού, ο Πατσίνο έπαιξε ως γνωστόν τον Michael Corleone του οποίου ο πατέρας, Vito, είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ από τη μικρή πόλη της Σικελίας που ονομάζεται επίσης Corleone. Οι παππούδες του Πατσίνο, James και Kate Gerardi, κατάγονταν επίσης από την πόλη Corleone της Σικελίας!

Ο Πατσίνο μάλιστα ήταν το αουτσάιντερ για τον ρόλο του Michael Corlone. Την περίοδο του cast ήταν άγνωστος στο Hollywood. Παρόλα αυτά κατάφερε να “εκτοπίσει” αστέρες σαν τους Warren Beatty, Robert Redford, και Jack Nicholson που ήταν επίσης υποψήφιοι για τον σπουδαίο ρόλο που έμεινε στην ιστορία. Η απόφαση να επιλεχθεί ο Πατσίνο είχε προκαλέσει αντιδράσεις μεταξύ των παραγωγών της εποχής.

Μέντορας του Πατσίνο ήταν ο Lee Strasberg ο οποίος και τον εκπαίδευσε στα Actors Studio της Νέας Υόρκης. Ο Πατσίνο συνάντησε τον Strasberg στα φιλμ The Godfather Part II  και …And Justice for All.

Ο Πατσίνο ήταν υποψήφιος οκτώ φορές για Όσκαρ στην καριέρα του μέχρι σήμερα. Κέρδισε μία και μόνη φορά ως τώρα το βραβείο του Α’ Ανδρικού Ρόλου για τη σπουδαία ερμηνεία του στο “Άρωμα Γυναίκας” του 1992, αλλά όχι για τον Νονό.

Άλλες υποψηφιότητές του ήταν στα φιλμ Serpico, The Godfather Part II, Dog Day Afternoon, και …And Justice for All, για τον πρώτο ανδρικό ρόλο και για δεύτερο ανδρικό ρόλο για τα The Godfather, Dick Tracy, και Glengarry Glen Ross.

Ο Πατσίνο αποφάσισε να μην πάει στην 45η απονομή των Όσκαρ όταν και ήταν υποψήφιος για το βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την πρώτη ταινία του Νονού. Παρότι ήταν η πρώτη υποψηφιότητά του από την Ακαδημία, αποφάσισε να απέχει μιας και δεν ήταν υποψήφιος για το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου το οποίο κέρδισε τελικά ο Marlon Brando. Ένας Marlon Brando που απείχε επίσης από τη βράβευση αντιδρώντας στον τρόπο που η Ακαδημία αντιμετώπιζε τους γηγενείς αμερικανούς ινδιάνους.

O πρώτος ρόλος του Πατσίνο ήταν στο Awake and Sing του 1969. Ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος ήταν στο The Panic in Needle Park του 1971. Αυτή η εμφάνισή του κέντρισε το ενδιαφέρον του Francis Ford Coppola ο οποίος τον κάλεσε στις ακροάσεις για τον Νονό.

Παρότι συνέδεσε το όνομά του με τον Νονό, η πορεία των γυρισμάτων δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Κατά τα γυρίσματα της δεύτερης ταινίας παραλίγο να τα τινάξει όλα στον αέρα ζητώντας αύξηση μισθού και αλλαγές στο σενάριο. Ο Francis Ford Coppola που υπέγραφε και το σενάριο, βρήκε τον τρόπο να τον πείσει με μικρές αλλαγές στον ρόλο του, η παραγωγή συμφώνησε στο οικονομικό κομμάτι και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Η εμβληματικότερη σκηνή του Νονού ήταν στο εστιατόριο “Louis Restaurant” όπου και κάνει την εισαγωγή του Michael στον κόσμο του εγκλήματος. Η σκηνή ήταν συμβολική για την ανέλιξη της καριέρας του Πατσίνο.

Η Paramount δεν ήταν πεπεισμένη πως ο Πατσίνο θα μπορούσε να ανταποκριθεί επιτυχώς στις ανάγκες της ταινίας ενώ δεν τον ήθελαν επειδή θεωρούσαν πως είναι πάρα πολύ κοντός για τον ρόλο, Ωστόσο η ερμηνεία του σε αυτή τη σκηνή άφησε τους πάντες με ανοιχτό το στόμα και κέρδισε την εμπιστοσύνη τους, δικαιώνοντας το “μάτι” του Coppola. Η παραγωγή αποφάσισε να αφήσει τον Πατσίνο να αυτοσχεδιάσει από εκεί και μετά.

Το ιστορικό reunion

Τα παραπάνω άλλωστε τα είχε θυμηθεί όλο το επιτελείο, όταν είχε σμίξει ξανά το 2017 στη Νέα Υόρκη με την ευκαιρία της 45ης επετείου της ταινίας και την ειδική εκδήλωση στο Tribeca Film Festival.

Ο Κόπολα υπενθύμισε πως μέχρι και αρκετές εβδομάδες μετά την έναρξη των γυρισμάτων, δεν είχε πάψει να κυκλοφορεί η φήμη ότι επρόκειτο να αντικαστασταθεί. Επίσης, έκανε γνωστό πως το στούντιο της Paramount, δεν ήθελε αρχικά ούτε τον Μάρλον Μπράντο, ούτε τον Αλ Πατσίνο: “Ισχυρίστηκαν πως το να έχω τον Μπράντο στην ταινία θα την κάνει λιγότερο εμπορική απ’ ό,τι αν έχω κάποιον εντελώς άγνωστο και συμφώνησαν μόνο αν θα έκανε ένα δωρεάν δοκιμαστικό, χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα”.

“Κάθε φορά που διάβαζα το σενάριο, έβλεπα πάντα το πρόσωπο του Πατσίνο, ιδιαίτερα στις σκηνές στη Σικελία” είχε πει ο Κόπολα για τον πρωταγωνιστή του.

Σίγουρα, οι ερμηνείες του ως Michael Corleone στα The Godfather καιThe Godfather Part II, συγκαταλέγονται στις σπουδαιότερες της πλούσιας καριέρας του και από τις πιο ιστορικές στα χρονικά του κινηματογράφου.

Αντιστρόφως ανάλογα, η εμφάνισή του στην ταινία Gigli του 2003, θεωρείται η πιο άχαρη της καριέρας του. Ο Νονός συγκεντρώνει τις υψηλότερες βαθμολογίες στο IMDb και το IMDb Gigli τις χαμηλότερες, ως προς την ερμηνεία του Πατσίνο.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως ο Αλ Πατσίνο έχει αρνηθεί αρκετούς ρόλους που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα. Οι πιο σημαντικοί που απέρριψε είναι του Χαν Σόλο στο “Ο Πόλεμος των Άστρων” (Star Wars, 1977), τον Κάπταιν Γουίλαρντ στο “Αποκάλυψη Τώρα” (Apocalypse Now, 1979), του Τεντ Κράμερ στο “Κράμερ εναντίον Κράμερ” (1979) και του Έντουαρντ Λούις στο “Pretty Woman” (1990).