Πούτιν: Πόσο σχεδιάζει ο ίδιος τις μάχες στην Ουκρανία – Οι στρατηγικές ήττες

Είναι τελικά ο πόλεμος στην Ουκρανία, ένας εν πολλοίς προσωπικός πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν; Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του ο Guardian, κάτι τέτοιο δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις δυτικών στρατιωτικών αναλυτών.

Σύμφωνα λοιπόν με τις δυτικές πηγές, ο Πούτιν όχι μόνο έλαβε προσωπικά την απόφαση για εισβολή, αλλά συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων στο πεδίο της μάχης, έχοντας παραπάνω από ενεργό ρόλο τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τις εξελίξεις στο Ντονμπάς.

Όπως αναλύει ο Dan Sabbagh του Guardian, η συμπεριφορά του Πούτιν ως αρχιστράτηγος, ειδικά αν τα πράγματα “στραβώσουν” περισσότερο για τα ρωσικά στρατεύματα, θεωρείται παραπάνω από αναμενόμενη. Όπως γράφει χαρακτηριστικά, “τα αυταρχικά καθεστώτα τείνουν να μην ευνοούν τη στρατιωτική αποκέντρωση”, με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, αυτό συνεπάγεται πως οι στρατιωτικές αποτυχίες θα πρέπει να χρεωθούν και στον ίδιο τον Πούτιν καθεαυτό. Τη περασμένη εβδομάδα σε μια απόπειρα των Ρώσων να περικυκλώσουν τις ουκρανικές δυνάμεις στα ανατολικά, το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 500 ένστολοι της ρωσικής πλευράς και να καταστραφούν περισσότερα από 70 τεθωρακισμένα οχήματα. Η απόπειρα των Ρώσων ήταν να διασχίσουν τον ποταμό Σέβερσκι Ντονέτς, και μάλιστα όχι νύχτα αλλά στο φως της ημέρας, κοντά στον οικισμό Bilohorivka.

Αν θεωρούμε ότι έχουν βάση οι δυτικοί ισχυρισμοί, η παραπάνω επιχείρηση θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί από τον ίδιο τον Πούτιν. Η λήψη αποφάσεων σε επίπεδο Συνταγματάρχη θα σήμαινε πως θα είχε να κάνει με εντολές προς ολόκληρη ταξιαρχία ή προς δύο ή περισσότερα τάγματα, που θα αφορούσε 1.500 ή περισσότερους ενστόλους. Πρόκειται για το μέγεθος της δύναμης που απέτυχε να διασχίσει το στρατηγικό ποτάμι στο σημείο της ουκρανικής αντεπίθεσης.

Ο καθηγητής Sir Lawrence Freedman από το King’s College του Λονδίνου, εκτιμά: “Ο Πούτιν “έτρεξε” τη στρατιωτική του επιχείρηση επισπεύδοντάς τη, προειδοποιώντας ελαχίστως για το τι θα έπραττε, ποντάροντας στις γρήγορες νίκες και τον αιφνιδιασμό. Όμως, αυτό ήταν και το μεγάλο του πρόβλημα στη δεύτερη φάση του πολέμου, στη περιοχή του Ντονμπάς”. Ο ίδιος ο Πούτιν δεν θυμίζει πλέον ηγέτη που έχει υπομονή ή εμπιστεύεται τους στρατηγούς του, αλλά αντιθέτως θυμίζει τη πτώση του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος στα τελευταία στάδια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, όπως περιγράφεται από τον βιογράφο Ian Kershaw, αρνήθηκε να ακολουθήσει εκκλήσεις των στρατηγών για τακτικές υποχωρήσεις στα ανατολικά και στις Αρδέννες, και επέμενε σε υπεραισιόδοξες αντεπιθέσεις, τον χειμώνα του 1944/5.

Δεν λείπουν όμως και άλλα παραδείγματα. Στα πρώτα στάδια του πολέμου του Βιετνάμ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον και η κυβέρνησή του ξεκίνησαν μια επίθεση με πολλαπλούς βομβαρδισμούς με στόχο το κομμουνιστικό Βόρειο Βιετνάμ, το 1965, με την κωδική ονομασία Rolling Thunder. Στην επίθεση αυτή, “κλείδωσαν” στόχοι συγκεκριμένου μόνο ενδιαφέροντος που εκτιμήθηκε από τη διοίκηση των ΗΠΑ πως θα αφορούσαν τη Ρωσία και τη Κίνα. Οι ΗΠΑ ήθελαν να αποδυναμώσουν από αέρος το Hanoi αλλά αποδείχθηκε πως ήταν ελλειπώς προετοιμασμένες για το τι θα συναντούσαν στο έδαφος. Ήταν το πρώτο στάδιο σε έναν κλιμακούμενο πόλεμο που τελικά θα έχαναν οι ΗΠΑ.

Ακόμη, σύμφωνα με το Foreign Affairs, εν όψει της τελικής έκβασης του πολέμου στο Ιράκ, με προσωπική του απόφαση ο Σαντάμ Χουσεΐν αποφάσισε ότι η αεροπορία της χώρας δεν έπρεπε να παίξει κανέναν ρόλο στον πόλεμο. Η απόφαση πως η ιρακινή αεροπορία θα έπρεπε να φυλαχθεί για ένα μεταπολεμικό μέλλον, ήταν μοιραία.

Ο Freedman αναφέρει πως πάντοτε οι στρατιωτικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι “έντονα πολιτικές” και ότι εναπόκειται στις πολιτικές ηγεσίες να “θέσουν στόχους, να πιέσουν ανώτερους διοικητές, να κάνουν ερωτήσεις”.

Το μέλημα όμως, υποστηρίζει ο Freedman, θα έπρεπε να είναι να διασφαλιστεί ότι υπάρχει “διάλογος μεταξύ πολιτικών και στρατιωτών” και ότι οι ηγέτες δεν παρακάμπτουν τις αντιρρήσεις ή προσπαθούν να μικροδιαχειριστούν τα σχέδια μάχης σε μια στιγμή που θα έπρεπε να επικεντρωθούν σε ευρύτερες διπλωματικές ή πολιτικές στρατηγικές.

Για τον Πούτιν, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία πλησιάζει τη δωδέκατη εβδομάδα του, τίθεται το ερώτημα εάν έχει τον χρόνο να επικεντρωθεί σε όλα όσα έχει μπροστά του, στη περίπτωση πάντα που ασχολείται προσωπικά με τις εξελίξεις στο Ντονμπάς. Όλο αυτό, θα έχει μεγάλο αντίκτυπο σε ενδεχόμενες περαιτέρω στρατιωτικές αποτυχίες. Ένας δημοφιλής Ρώσος μπλόγκερ που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Vladlen Tatarzky, έγραψε στο Telegram: “Πρέπει να μάθουμε το όνομα της «στρατιωτικής ιδιοφυΐας» που σχεδίασε την επιχείρηση δίπλα στο ποτάμι μέσα στο φως της μέρας, και στη συνέχεια να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο στρατό”. Είναι παραπάνω από σαφές, ότι ο blogger αναφέρεται στον ίδιο τον Πρόεδρο της Ρωσίας και τον ρόλο που παίζει.

Θυμίζουμε πως η Ρωσία πήρε τη Μαριούπολη, ωστόσο δείχνει πως δυσκολεύεται ιδιαιτέρως στη διατήρηση των εδαφών του Ντονμπάς, παρά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της περιοχής. Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ίσως κληθεί σύντομα να αποφασίσει εάν θα στείλει περισσότερα στρατεύματα και εξοπλισμό για να αναπληρώσει την δραματικά εξασθενημένη δύναμη εισβολής του, καθώς η εισροή σύγχρονων δυτικών όπλων ενισχύει την αντίσταση της Ουκρανίας.

Τεράστιες ρωσικές απώλειες

Σύμφωνα με το Reuters, ο χρόνος δεν είναι υπέρ της Ρωσίας, καθώς τελειώνει ο εξοπλισμός, παρά τις διαβεβαιώσεις του εκπροσώπου του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, πως όλα προχωρούν “βάσει σχεδιασμού”.

Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να καταλάβει την πρωτεύουσα, το Κίεβο. Στη συνέχεια αποσύρθηκε για να επικεντρωθεί σε μια “δεύτερη φάση”, που ανακοινώθηκε στα τέλη Μαρτίου, για την κατάληψη του νότου και ολόκληρου του Ντονμπάς, ένα κομμάτι του οποίου ελέγχεται από αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Μόσχα από το 2014.

Η Ρωσία διατήρησε τον χερσαίο της διάδρομο στη νότια Ουκρανία, αλλά παρεμποδίστηκε από τα ουκρανικά στρατεύματα που άντεξαν ενάντια στους μαζικούς βομβαρδισμούς για 82 ημέρες στο χαλυβουργείο Azovstal της Μαριούπολης, προτού τερματίσουν την αντίστασή τους και παραδοθούν τη Τρίτη.

Περίπου το ένα τρίτο του Ντονμπάς ελεγχόταν από τους φιλορώσους αυτονομιστές πριν από την εισβολή. Η Μόσχα ελέγχει τώρα περίπου το 90% της περιφέρειας Λουχάνσκ, αλλά δεν κατάφερε να κάνει μεγάλες εισβολές και επελάσεις προς τις κύριες πόλεις Σλόβιανσκ και Κράματορσκ στο Ντόνετσκ, προκειμένου να επεκτείνει τον έλεγχό της σε ολόκληρη την περιοχή.

Στα βόρεια του Ντονμπάς, οι Ουκρανοί έχουν εξαπολύσει μια αντεπίθεση στο Χάρκοβο, με την οποία έχουν εκδιώξει τις ρωσικές δυνάμεις από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας ενώ έφτασαν μέχρι τα ρωσικά σύνορα.

Τη Τρίτη, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ε.Ε. Ζοζέπ Μπορέλ δήλωσε ότι εφόσον οι αριθμοί στις αναφορές είναι αληθινοί, ο ρωσικός στρατός έχει υποστεί “εντυπωσιακές απώλειες” στον πόλεμο της Ουκρανίας.

“Αν είναι αλήθεια ότι η Ρωσία έχει χάσει το 15% των στρατευμάτων της από την έναρξη του πολέμου, αυτό είναι ένα παγκόσμιο ρεκόρ σε απώλειες για οποιοδήποτε στρατό που έχει εισβάλει σε κάποια χώρα”, δήλωσε ο Μπορέλ μιλώντας σε δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης των υπουργών Άμυνας της Ε.Ε. Στις κομβικές αποτυχίες της Ρωσίας περιλαμβάνεται φυσικά και το καταδρομικό Moskva, το οποίο βυθίστηκε πριν από έναν μήνα μετά από ουκρανικό χτύπημα στη Μαύρη Θάλασσα.

Τα παραπάνω έχουν προκαλέσει δικαιολογημένες αντιδράσεις και στο εσωτερικό της χώρας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ρωσία δημοσίευσε τα τελευταία στοιχεία για τις απώλειες στα τέλη Μαρτίου, όταν παραδέχτηκε ότι 1.351 Ρώσοι στρατιώτες είχαν σκοτωθεί και 3.825 τραυματίστηκαν κατά τον πρώτο μήνα του πολέμου. Η κυβέρνηση δεν έδωσε στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες για θύματα τον τελευταίο ενάμιση μήνα, εκτός από το να πει ότι ήταν “σημαντικά”. Οι δυτικές εκτιμήσεις ήταν 10 ή και 20 φορές υψηλότερες, με ορισμένους να υποδηλώνουν ότι η Ρωσία έχει χάσει περισσότερους από 30.000 στρατιώτες από την αρχή του πολέμου.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις