ΚΑΚΑΛΟΣ: ΜΕ ΜΠΟΓΔΑΝΟ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΧΛΑΠΑΤΣΑ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
Ενθουσιασμένος με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των νηπίων, ο γνωστός σμήναρχος ψάχνει τρόπο να φέρει τον βουλευτή στη Μοίρα του.
Με σμηνίτη Μπογδάνο θα είχαμε το πιο γεμάτο ρόστερ της ιστορίας μας.
Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να παίξω με δίδυμο Χλαπάτσα-Μπογδάνο μπροστά, ή μόνο του τον Μπογδάνο προωθημένο, και πίσω Χλαπάτσα να μοιράζει, αλλά έτσι είναι όταν η ομάδα έχει τόση ποιότητα. Πρέπει να βρεις τρόπο να τους χωρέσεις όλους.
Μπορεί να σε δυσκολεύει λίγο το σύστημα, αλλά αυτός είναι κι ο πιο ευχάριστος πονοκέφαλος για κάθε προπονητή.
Φωνάζω τον Χλαπάτσα, τον βλέπω να μπαίνει στο γραφείο μου και μου ανακατεύεται το στομάχι πριν ακόμα καλά καλά καθίσει. Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ότι σήμερα είναι σε πολύ καλή φόρμα.
Με ρωτάει τι τον θέλω.
Του τρίβω στη μούρη τη λίστα του Μπογδάνου, αυτή με τα ονόματα των ανήλικων που πάνε σε νηπιαγωγείο, και ντρεπόταν να με κοιτάξει, έκανε τον Μπιτζιμπιτζίδη σε κάτι κάδους.
-Εμείς γιατί δεν το σκεφτήκαμε αυτό πρώτοι, τον ρωτάω.
-Γιατί εμείς δεν έχουμε νήπια.
-Έχουμε όμως σμηνίτες.
-Να κάνουμε μια λίστα με σμηνίτες; Τι λίστα; Ό, τι θέλετε, αρκεί να τύχω της ευμένειάς σας.
-Δεν ξέρω, να σκεφτείς εσύ κάτι. Εσύ είσαι ο σπιούνος.
Γελάει γεμάτος ικανοποίηση και σηκώνεται να φύγει, φτάνει μέχρι την πόρτα και ξαφνικά γυρνάει και μου λέει:
-Και επίσης εμείς δεν είμαστε και ρατσιστές.
-Χάσου απ’ τα μάτια μου που θα μου πεις δεν είμαστε ρατσιστές. Σκουλήκι. Σιχαμερό ερπετό.
Κι όμως έχει δίκιο. Υπάρχουν και όρια. Ακόμα και για τον Χλαπάτσα.
Γλυκέ μου καταδότη, σε στεναχώρησα, δεν το ‘θελα. Αυτοί οι παλιοτεκνάδες φταίνε, γύρνα πίσω. Καλά, πιο μετά, φύγε τώρα γιατί έχω δουλειά.
Εν τω μεταξύ, συνεχίζω να διαβάζω αυτό που έκανε ο Μπογδάνος και ανακατεύομαι ολόκληρος.
Μα πού ζούμε, πού γίνονται αυτά τα πράγματα; Σε ποια χώρα βγαίνει βουλευτής και δίνει δημόσια τα προσωπικά δεδομένα πεντάχρονων παιδιών; Σε ποια εποχή βρισκόμαστε; Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα;
-Αυτή η ατάκα είναι από άλλη σειρά σου.
-Έχεις δίκιο.
-Το ξέρω ότι έχω δίκιο… Θείο.
-Σκάσε κι εσύ, κρυφακούτε, τομάρια, θα σας πάρει και θα σας σηκώσει.
Όμως προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς έκανε αυτός ο υπέροχος χομπίστας. Τον έχω ανάγκη, τον χρειάζομαι.
Παίρνω αμέσως τηλέφωνο το πτέραρχο.
“Πτέραρχέ μου, έχω μία φοβερή ιδέα. Λοιπόν, ακούστε. Χρειαζόμαστε έναν επιπλέον καταδότη, τον έχω βρει αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Έχει ήδη δουλειά, γι’ αυτό λοιπόν σκέφτηκα το εξής καταπληκτικό. Να τον πάρουμε ως freelancer, όπως κάναμε και με τον Γκλέτσο. Τι λέτε”;
Τίποτα δεν είπε και αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα… Προ-α-γω-γή. *τρίβει τα χέρια του.
