Διεθνής Αμνηστία: Ερωτηματικά για την αυτοκτονία ερευνητή της
Πολλές απορίες για τις συνθήκες δουλειάς που επικρατούν στη Διεθνή Αμνηστία προκαλεί υπόθεση αυτοκτονίας ερευνητή της οργάνωσης. Τι αποκαλύπτει ο Guardian.
- 22 Οκτωβρίου 2018 11:17
Eρευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας, ο οποίος αυτοκτόνησε στο γραφείο του στο Παρίσι, είχε επανειλημμένως ζητήσει βοήθεια αλλά οι εκκλήσεις του “έπεφταν εις ώττα μη ακουόντων”, σύμφωνα με τα έγγραφα έρευνας που είδε δημοσιογράφος της Guardian.
Τα συμπεράσματα μιας έρευνας του παραρτήματος Γαλλίας της οργάνωσης σχετικά με τις συνθήκες γύρω από τον θάνατο του Γκαετάν Μούτου εγείρουν ερωτήματα ως προς την βοήθεια που παρέχει στο προσωπικό της η MKO αυτή.
Μια ξεχωριστή έρευνα από τις γαλλικές αρχές συνδέει τον θάνατο του Μούτου με την εργασία του, σύμφωνα με την Guardian. Ο 65χρονος Μούτου, ερευνητής της οργάνωσης για την δυτική Αφρική και αναγνωρισμένος υπάλληλός της για περισσότερα από 30 χρόνια, αυτοκτόνησε στο γραφείο του στο Παρίσι στις 26 Μαΐου. Άφησε ένα σημείωμα στο οποίο εκφράζει παράπονα για εργασιακή πίεση και έλλειψη υποστήριξης από την διοίκηση.
Πέντε εβδομάδες μετά τον θάνατό του, σε ένα διαφορετικό περιστατικό, η 28χρονη Ροζ ΜακΓκρέγκορ, μια έμμισθη μαθητευόμενη στην ίδια οργάνωση, από το Λέδερχεντ στο Σάρεϊ, βρέθηκε νεκρή. Η οικογένειά της εξέφρασε ανησυχία επειδή η ΜΚΟ δεν την στήριξε αρκετά όταν εκείνη εμφάνισε “αγχώδη διαταραχή” στη διάρκεια των πέντε μηνών που εργαζόταν στο γραφείο της οργάνωσης στη Γενεύη.
Η Διεθνής Αμνηστία, η οποία έχει ξεκινήσει ανεξάρτητες έρευνες για τις αυτοκτονίες του Μούτου και της ΜακΓκρέγκορ, δήλωσε ότι έχει συνεργαστεί πλήρως με τις γαλλικές αρχές και αποδέχεται την απόφασή τους. Εμπιστευτικά έγγραφα από την έρευνα της οργάνωσης στη Γαλλία, τα οποία είδε ο δημοσιογράφος της Guardian, συμπεραίνουν ότι η διεθνής γραμματεία, δηλαδή οι εργοδότες του Μούτου, δεν “ήταν αρκετά υποστηρικτικοί”.
Ένας συνάδελφός του, τον οποίο επικαλείται η έκθεση, υποστήριξε ότι “αναζητούσε έναν τρόπο να βρει κάποια βοήθεια στο Παρίσι. Ένιωθε ότι τον είχαν αφήσει αβοήθητο και περιθωριοποιημένο. Είχε πει πολλές φορές ότι υπέφερε από αυτό. Του ήταν πολύ δύσκολο να είναι ολομόναχος. Δεν παραπονιόταν ποτέ για την δουλειά, ΠΟΤΕ, αλλά πάντα για την έλλειψη υποστήριξης”.
