ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΧΟΚ: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΑΠΕΛΑΣΕ ΤΟΝ ΤΖΟΚΟΒΙΤΣ

Ο άνθρωπος που κλήθηκε να πάρει την τελική απόφαση αν ο Νόβακ Τζόκοβιτς μπορεί να μείνει στην Αυστραλία και να παίξει στο Australian Open (μετά τον κακό χαμό που έγινε από την άφιξη του στη Μελβούρνη την Τετάρτη 5/1) έχει δική του ιστοσελίδα και είναι ομογενής.

Το όνομα του είναι Αλεξάντερ Χοκ και τελεί χρέη Υπουργού Μετανάστευσης της χώρας. Στα πρώτα πράγματα που έκανε σε αυτό το υπουργείο ήταν να μην πάρει θέση σε αίτηση παραμονής διανοητικά ανάπηρης γυναίκας -η οποία αν επέστρεφε στον τόπο που γεννήθηκε, θα ζούσε χωρίς την οικογένεια της.

Είναι πολιτικός που πιστεύει ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι δια νόμου, πως το κράτος της πρόνοιας πρέπει να έχει ένα όριο -δεν είναι απαραίτητο ότι θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες- και πως πρέπει να τιμωρείται ό,τι απειλεί το θεσμό της οικογένειας. Ο Χοκ ήταν αυτός που έκανε την στροφή του κόμματος του από την αριστερά προς τα δεξιά, πριν το γυρίσει στο κέντρο.

Η απόφασή του είναι να ακυρώσει τη βίζα που ενέκρινε ομοσπονδιακό δικαστήριο στον Σέρβο τενίστα, για σημεία της κατάθεσης του που ήταν ψευδή (πχ είπε πως πήγε στην Αυστραλία κατευθείαν από τη Σερβία, αλλά φωτογραφίες τον εμφανίζουν στην Ισπανία) και για το λάθος υπήρχε και στην αίτηση εισόδου στην Αυστραλία.

Ο Χοκ δεν έχει προθεσμία που πρέπει να σεβαστεί, ως προς την ανακοίνωση της απόφασης του. Αρχικά είχε γίνει γνωστό πως είχε τέσσερις ώρες στη διάθεση του, για να κάνει την κίνηση του. Μετά διευκρινίστηκε ότι αυτό θα ίσχυε αν η κυβέρνηση επέλεγε να πάρει κατάθεση του Σέρβου. Αυτό δεν έγινε και τώρα ο Χοκ μπορεί να ακυρώσει όποτε θέλει τη βίζα, εάν κρίνει πως υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να το κάνει ή αν είναι για το δημόσιο συμφέρον.

Ο Alexander George Hawke γεννήθηκε στις 9/6 του 1977 στο Wollongong. Όταν ήταν 10 χρόνων, ‘έχασε’ τη μητέρα του. Οι γονείς της ήταν εκείνοι που είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία, από τον Χορτιάτη της Θεσσαλονίκης, το 1953. Ο πατέρας του, πρώην στέλεχος διαφημιστικής εταιρίας, ανέλαβε την ανατροφή του ιδίου και της αδελφής του.

Φοίτησε στο The Hills Grammar School και απολυτήριο λυκείου πήρε από το Cumberland High School, πριν βρεθεί στο University of Sydney, από το οποίο έφυγε με πτυχίο στις τέχνες και masters στις κυβερνητικές και δημόσιες υποθέσεις. Ενόσω ήταν φοιτητής, εντάχθηκε στην Army Reserve (υπηρέτησε για έξι χρόνια, ως υπολοχαγός) και τους Φιλελεύθερους -έγινε μέλος το 1995.

Το 1998 εργάστηκε για λίγο στον ιδιωτικό τομέα (το Woolworths της Parramatta), εξασφαλίζοντας πιστοποιητικό μάνατζμεντ λιανικής. Είχε ήδη αφοσιωθεί στην πολιτική του ζωή. Μετά την αποφοίτηση εργάστηκε αποκλειστικά ως πολιτικός σύμβουλος, κατ’ αρχάς του Ross Cameron, μέλος του Κοινοβουλίου από την Parramatta. Το 2001 δούλεψε με τη Γερουσιαστή Helen Coonan -τότε Υπουργό Εσόδων και βοηθού στο Υπουργείο Οικονομικών-, με τη δουλειά του να αφορά συμβουλές για τη φορολογία, τα συνταξιοδοτικά και τα ασφαλιστικά θέματα. Ακολούθως έγινε σύμβουλος του David Clarke (τον είχε εντοπίσει από τα πρώτα του βήματα και του πρότεινε να γίνει μέντορας του) και του Ray Williams.

Ανέκαθεν ήταν συντηρητικός και δεν το έκρυβε

Το 2005 δήλωσε ότι πίστευε πως το Φιλελεύθερο Κόμμα είναι το σπίτι των συντηρητικών αξιών και πως “κανείς δεν εντάσσεται στους Φιλελεύθερους για να είναι αριστερός. Αν είστε υπέρ του υποχρεωτικού συνδικαλισμού στα πανεπιστήμια και τη μείωση της ηλικίας συναίνεσης (ομοφυλόφιλων), μπορείτε να επιλέξετε τους Πράσινους, τους Εργατικούς ή τους Δημοκρατικούς”.

Λίγους μήνες μετά, ο πρώην ηγέτης της αντιπολίτευσης στη ΝΝΟ, John Brogden τον κατηγόρησε για διαρροή πληροφοριών στα media που είχαν ως αποτέλεσμα την πτώση του. Ο Hawke διέψευσε τα πάντα. Έχει ομολογήσει πως είναι προσωπικός αντίπαλος του γάμου μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φίλου, διευκρινίζοντας ότι δεν πιστεύει πως πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι από το νόμο.

Το moto του είναι πως η οικογένεια είναι το θεμέλιο της κοινωνίας -με το γάμο ομόφυλων να το υπονομεύει. Είχε υποστηρίξει και νόμο που θα επέτρεπε σε θρησκευτικά σχολεία να αποβάλλουν ομοφυλόφιλους ή αμφιφυλόφιλους μαθητές και απείχε από τη ψηφοφορία που ενέκρινε δια νόμου, τους γάμους ανθρώπων ίδιου φύλου.

Έγινε αντιπρόεδρος των Young Liberals στη ΝΝΟ το 2001, το 2002 έγινε πρόεδρος και υπηρέτησε ως executive του κόμματος από το 2002 έως το 2005, όταν εξελέγη ομοσπονδιακός πρόεδρος -έβαλε τέλος στα 22 χρόνια κυριαρχίας της αριστερής πτέρυγας του κόμματος.

Στις 16 Ιουνίου του 2007 κέρδισε την προεπιλογή του κόμματος, για τη θέση του εκλογικού σώματος του Mitchell (στο North Shire του βορειοδυτικού Σύδνεϋ) στο Κοινοβούλιο. Έγινε μέλος στις 24/11 και στην πρώτη του ομιλία είπε “είμαι Φιλελεύθερος που ενδιαφέρεται περισσότερο για όσα υποστηρίζει, από όσα αντιτίθεται. Δεν θέλω απλά να αντισταθώ σε ό,τι είναι επιζήμιο, αλλά να υποστηρίξω όσα είναι θετικά. Δεν αντλώ καμία ικανοποίηση από την αντίθεση μου, στην ανάπτυξη της κοινωνικής πρόνοιας που χορηγείται από το κράτος, εάν δεν μπορώ να ανάψω τη σπίθα της οικογένειας, της επιχειρηματικότητας, της αυτοδυναμίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας”.

Μετά την προεπιλογή του, η Sydney Morning Herald είχε δημοσιεύσει δηλώσεις του νικητή, κατά τις οποίες “η Αυστραλία κινείται ολοένα και περισσότερο προς ένα αμερικανικό μοντέλο συντηρητισμού. Οι δύο μεγαλύτερες δυνάμεις, για το καλό της ανθρώπινης ιστορίας, είναι ο καπιταλισμός και ο Χριστιανισμός. Όταν αναμειγνύονται, προκύπτει κάτι πολύ δυνατό”. Τις ημέρες που ακολούθησαν, μέσα τον χαρακτήρισαν ‘ακροδεξιό εξτρεμιστή’. Εκείνος τόνιζε κάθε φορά πως εκπροσωπεί τις αξίες του εκλογικού του σώματος.

Το 2009 μαζί με τους υποστηρικτές του, αποχώρησαν από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος στη ΝΝΟ -λόγω διαφωνιών για τις επιρροές που είχαν σχέση με την προεπιλογή του Clarke στην Άνω Βουλή. Συνεργάστηκε με τους μετριοπαθείς και τερμάτισε τον έλεγχο του κόμματος από τη δεξιά.

Το 2010 προτιμήθηκε και πάλι στις ομοσπονδιακές εκλογές και παντρεύτηκε με τη Rebecca Davie, περιβαλλοντική δικηγόρο με την οποία είχαν γνωριστεί το 2003. Χώρισαν το 2013 και πριν ‘βγει’ το έτος, παντρεύτηκε την πολιτική σύμβουλο του Michael Keenan (Υπουργού Ανθρώπινων Υπηρεσιών και μετά Ψηφιακών Μεταρρυθμίσεων, πριν αναλάβει το Δικαιοσύνης), Amelie McManus. Μαζί μεγαλώνουν τέσσερα παιδιά.

Tο Σεπτέμβριο του 2015 έγινε Assistant Minister στο Υπουργείο Οικονομικών, πριν μετατεθεί στην ίδια θέση του υπουργείου Μετανάστευσης και της Προστασίας των Συνόρων. Κατά τη θητεία του εκεί, αρνήθηκε να παρέμβει στην περίπτωση μιας γυναίκας με διανοητική αναπηρία που είχε κάνει αίτηση για μόνιμη διαμονή στην Αυστραλία, όπου τη φρόντιζε η οικογένεια της. Η απόρριψη θα σήμαινε την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της, όπου δεν είχε οικογένεια και πιθανότατα θα έμπαινε σε ίδρυμα.

Το 2018, όταν χωρίστηκε η ηγεσία των Φιλελεύθερων, στήριξε τον Σκοτ Μόρισον -ήταν ήδη στενοί συνεργάτες. Το Μάιο του 2019 έγινε Υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης και Ειρηνικού και βοηθός υπουργού Αμύνης και το Δεκέμβριο του 2020 ανέλαβε το υπουργείο μετανάστευσης, ιθαγένειας και πολυπολιτισμικών υποθέσεων.

Μεταξύ των πρώτων που έκανε ήταν να κατηγορήσει την πρώτη Μουσουλμάνα που εξελέγη στο κοινοβούλιο (την γεννημένη στην Αίγυπτο, Anne Aly) πως “πιστεύει ότι η διαφορετικότητα της είναι καλύτερη από εκείνη άλλων ανθρώπων”.

Όταν τα media τον ρώτησαν αν όντως είπε αυτήν την ατάκα, εξήγησε πως “οι Εργατικοί είναι προσηλωμένοι στις πολιτικές ταυτότητες και εμφανίζονται διαρκώς να, τριγκάρονται από οποιονδήποτε και οτιδήποτε”. Επί χρόνια είναι σταθερός ως προς την άποψη του πως πρέπει να περιοριστούν όσα γίνονται και αφορούν την κλιματική αλλαγή (συνήθως λέει πως ό,τι προτείνεται δεν θα κάνει ουσιαστική διαφορά, άρα δεν έχει νόημα).

Μάλλον θα λέγατε πως ο άνθρωπος που θα γράψει τον επίλογο αυτής της ιστορίας, είναι αντάξιος του περιεχομένου της.