HEARTSTOPPER: ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ QUEER ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ NETFLIX ΠΟΥ Η GUARDIAN ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ ΩΣ ΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ

Η αλήθεια είναι πως δε θα παρακολουθούσα το Heartstopper στο Netflix αν δεν είχα λάβει εφηβική καθοδήγηση από την κόρη μου και την πληροφόρηση πως όλη η Βρετανία παραληρεί στα social media για τους δύο νεαρούς έφηβους πρωταγωνιστές της που εξερευνούν παρέα το σχολείο, τον νεανικό έρωτα, αλλά και την αποδοχή του ίδιου τους του εαυτού. Τo εντυπωσιακό είναι πως η σειρά αυτή βοήθησε πολύ στην ορατότητα. Η αύξηση του coming out των εφήβων μετά την προβολή της σειράς ήταν πραγματικά εντυπωσιακή.

Με ένα απλό γκουγκλάρισμα έπεσα πάνω σε ξένα διθυραμβικά δημοσιεύματα που με έκαναν να απορήσω. “Χάρη εν μέρει στην Alice Oseman, η τηλεόραση δεν ήταν ποτέ καλύτερη αν είσαι νέος και γκέι” διαβάζω στην κριτική της Rebecca Nicholson στην Guardian, ενώ πιο κάτω αναφέρει: “Το να βλέπεις κάτι τόσο ειλικρινές για τους έφηβους, να καταλαβαίνουν ποιος τους αρέσει, και τι σημαίνει αυτό για αυτούς, είναι μεγάλη ανακούφιση. Αν η σειρά βοηθήσει ακόμα και λίγα παιδιά να μην μισούν τον εαυτό τους γι’ αυτό που είναι, τότε είναι θαύμα”.

Είδα τη σειρά απνευστί μέσα σε δύο μέρες και η αλήθεια είναι πως όχι μόνο μου άρεσε, αλλά με πλημμύρισε και μία ωραία γλυκύτητα. Γιατί οι 15χρονοι πρωταγωνιστές του είναι όπως θα θέλαμε να είναι τα παιδιά μας: δεν παίρνουν ναρκωτικά, δεν πίνουν αλκοόλ, εμμένουν στον ρομαντισμό αντί του ωμού σεξ, δε βρίζουν και δε μαλώνουν με τους γονείς τους. Αντίθετα, βγαίνουν για μιλκσέικ, παίζουν σε σχολικές μουσικές συναυλίες, πηγαίνουν για μπόοουλινγκ και κάνουν ωραίες κινηματογραφικές βραδιές. Γενικότερα αναβιώνει ένας κόσμος μακριά από το στερεότυπο της σύγχρονης εφηβικής τηλεόρασης, του Sex Education και του Euphoria.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Το Heartstopper είναι ένα αισιόδοξο LGBTQ+ δράμα για την εφηβική φιλία και τον νεανικό έρωτα βασισμένο στο graphic novel της Άλις Όζμαν που το δημιούργησε για το Tumblr το 2016 και μάλιστα βασίζεται σε δικές της εμπειρίες. Δύο χρόνια μετά το κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή, συνεχίζοντας την ιστορία του Charlie και του Nick μέσα από τρεις επιπλέον τόμους.

Η υπόθεση της σειράς είναι απλή και περιστρέφεται γύρω από το κεντρικό ζευγάρι, τον ευαίσθητο και ασταμάτητα απολογούμενο για τη σεξουαλικότητά του Τσάρλι που συναντά τον γοητευτικό σταρ του ράγκμπι Νικ στην τάξη και σιγά σιγά ερωτεύονται. Το φλερτ μεταξύ τους είναι τόσο αγνό, τόσο αληθινό που συγκινεί. Μηνύματα στο κινητό, ματιές, εξομολογήσεις, δισταγμοί, αθώες συναντήσεις και αγγίγματα με υπονοούμενο.

Το σχολείο τους, ωστόσο, είναι αρρένων και η ομοφοβία είναι διάχυτη. Ο Τσάρλι αναγκάστηκε να κάνει coming out και αποτελεί αντικείμενο τακτικής κοροϊδίας κυρίως από την παρέα του Νικ που δεν μπορεί να φανταστεί πως ο σούπερ σταρ της ομάδας μπορεί να αισθάνεται κάτι για τον συμμαθητή του. Παράλληλα με την ιστορία του Τσάρλι και του Νικ παρακολουθούμε άλλο ένα παράλληλο love story ανάμεσα σε δύο κοπέλες στο γειτονικό σχολείο θηλέων, αλλά και τις ιστορίες των φίλων τους…

Οι ερμηνείες των νεαρών ηθοποιών είναι φρέσκιες, δροσερές και πολύ ρεαλιστικές. Έκπληξη αποτελεί η συμμετοχή της Ολίβια Κόλμαν στον ρόλο της μητέρας του Νικ που με την υποκριτική της αύρα εντυπωσιάζει.

Μία αίσθηση θλίψης και απώλειας, αλλά και μία ελπίδα

“Πολλά queer άτομα.θαμπώθηκαν από τη σειρά, αλλά ένιωσαν επίσης μια αίσθηση θλίψης και απώλειας για αυτό που δεν είχαν ποτέ: είτε την αποδοχή από τους στρέιτ συνομηλίκους τους είτε την επιβεβαίωση της εκπροσώπησής τους στις τηλεοπτικές μας οθόνες. Μεγάλωσα στην ηλικία των 28 ετών, που απαγόρευε τη λεγόμενη «προώθηση» της ομοφυλοφιλίας στα σχολεία και στην πράξη κατέπνιγε κάθε συζήτηση για ζητήματα LGBTQ+. Η μόνη εξαίρεση που θυμάμαι ήταν μια δασκάλα που προειδοποίησε για το πρωκτικό σεξ. Ως κάποιος που δεν βγήκε μέχρι τα 20 μου, αυτό που ήταν τόσο τρομακτικό στην εφηβεία ήταν η απόλυτη μοναξιά της ντουλάπας“ αναφέρει ο Owen Jones σε άλλο άρθρο της Guardian.

Και έχει απόλυτο δίκιο. Η σειρά αυτή είναι ρομαντική και νεανική, θα μπορούσαμε να τη βλέπουμε τα μεσημέρια όλοι μαζί με τα παιδιά μας στην τηλεόραση. Με την προϋπόθεση πάντα πως δε θα ζούσαμε στην Ελλάδα, αλλά σε κάποια άλλη χώρα πιο ανοιχτή στην ελευθερία των σεξουαλικών προτιμήσεων.

Αλλά η ετεροφυλοφιλία είναι αυτή που προσφέρει έναν σταθερό βολικό χάρτη ζωής και διδαχής που συνοψίζεται στο: βρείτε έναν σύντροφο ζωής διαφορετικού φύλου, παντρευτείτε και κάνετε παιδιά. Το βλέπεις αυτό παντού. Στις πλατείες, στους φίλους σου που κάνουν παιδιά, στο τι σου λένε τα ίδια τα παιδιά σου γυρνώντας από το σχολείο. Το πώς ξαφνικά λέξεις όπως γκέι ή λεσβία γίνονται υβριστικές στο στόμα τους…

Αυτός είναι ο λόγος που το Heartstopper είναι τόσο σημαντικό. Γιατί ανοίγει ορίζοντες. Μπας και αλλάξει κάποτε η κοινωνία μας και δούμε μέσα στα προαύλια των σχολείων μας μαθητές του ίδιου φύλου αγκαλιασμένους και πιασμένους χέρι χέρι.