Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Δεν ήταν δυνατό να μην έχει το όνομα τη λέξη Μακεδονία

100 χρόνια από τη γέννηση  του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Γιώργος Σγουράκης, συνδημιουργός του «Μονογράμματος» της εκπομπής σύμβολο της ΕΡΤ, ανοίγει το αρχείο του και θυμάται στην εκπομπή Στιγμιότυπα 247 στον News 24/7 στους 88,6 τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Μάλιστα ο σκηνοθέτης είχε το μοναδικό προνόμιο, σε ηλικία 11 χρόνων να διαλέξει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να το βαφτίσει!

Ο Γιώργος Σγουράκης, ανοίγει, λοιπόν, το αρχείο του και μοιράζεται με το κοινό του Νews 24/7 το υλικό από δύο πολύωρες συνεντεύξεις τις οποίες παραχώρησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, το 1998 και το 2005, για το Σκοπιανό, τα γεγονότα του Ιουλίου του 1965 και την προσωπική του ζωή. Στόχος του σκηνοθέτη είναι να ολοκληρώσει την ταινία για τον αείμνηστο πολιτικό της Κρήτης.

Η απομαγνητοφώνηση των δηλώσεων του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπως τις διάλεξε προς μετάδοση ο Γιώργος Σγουράκης, έχει ως εξής:

Το όραμα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη χώρα

” Τι ονειρεύομαι για την Ελλάδα;

Ονειρεύομαι τη θέση που της αξίζει στον καινούργιο κόσμο που προετοιμάζεται.

Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που να πρωτοπορεί, να ανταγωνίζεται αποτελεσματικά τις υπόλοιπες χώρες..όχι μια Ελλάδα που να στηρίζεται στις παλιές δόξες που έχει ή που να επαιτεί εν ονόματι της ιστορίας της και στις καινούργιες γενιές διδάσκω ένα πράγμα:

οι λαοί χρειάζονται επιλογή των καλυτέρων.”

Η περίοδος της Κατοχής

”Στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής και της αντίστασης ,διαμορφώθηκε και η πολιτική κατάσταση στο νομό μας και στην Κρήτη, το ΕΑΜ…που εκεί η αρχή του απο το ΚΚΕ.

‘Ηταν απο την αρχή μια μαζική οργάνωση ,που παρουσιάστηκε με εθνικοαπελευθερωτικά συνθήματα και εμείς αντίθετα δεν ξεκινήσαμε για να κάνουμε πολιτική..ξεκινήσαμε για να κάνουμε αντίσταση.

Εμείς μαχητικά απο πλευράς αντιστασιακής είμαστε τουλάχιστον ισότιμοι, για να μην πω, πως είμαστε πολύ πιο σημαντικοί απο το ΕΑΜ.

Έτσι μπορέσαμε και πετύχαμε συμφωνία, οι δύο οργανώσεις, που απεσόβησε την επέκταση του εμφυλίου πολέμου στην Κρήτη.

Συνεργαστήκαμε αρμονικά μέχρι την απελευθέρωση. Η πρώτη συμφωνία ήταν η συμφωνία που ονομάστηκε Συμφωνία του Θερίσου, στην πραγματικότητα υπογράφτηκε ανάμεσα Μεσκλά και Θέρισο σε ένα κούμο, σε μια στάνη, μια νύχτα.

Απο την πλευρά τη δική μας έκανα κυρίως εγώ την διαπραγμάτευση, από την πλευρά του ΕΑΜ άρχισε ο Μανώλης ο Μάντακας ο Στρατηγός..συνέχισε ο Μαρής και τελικά τη διαπραγμάτευση και τη συμφωνία την έκανα εγώ με τον μακαρίτη,τον Μιλτιάδη τον Πορφυρογένη..τον οποίο τότε εγνώρισα.

Αυτή η συμφωνία, που υπάρχει και σήμερα στο ιστορικό αρχείο της Κρήτης,γραμμένη με το χέρι μου και υπογεγραμμένη απ’όλους, έσωσε την Κρήτη απο τον εμφύλιο πόλεμο.

Και συμπληρώθηκε και επαναλήφθηκε μερικούς μήνες αργότερα με τη δεύτερη συμφωνία της Τρομάρισσας που ήταν πολύ πιο πανηγυρική, πολύ πιο επίσημη…ήταν περιοχή τότε ελεύθερη και που υπογράφτηκε από πολλούς και που απετέλεσαν επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας ενότητας του κρητικού λαού απέναντι των γερμανών.

Άρχισα την πολιτική μου σταδιοδρομία,σε μια προσπάθεια συμφιλιώσεως των Ελλήνων ,γιατί εγώ ξεκίνησα φιλελεύθερος στην αντίσταση και δεν εσκοπευα να κάνω πολιτική..εγώ αντίσταση ήθελα να κάνω,δεν ήθελα να κάνω πολιτική…δεν το σκσκεφτόμουνα ότι μπορούσα να ανακατευτω στην πολιτική.

Άρχισα φιλελεύθερος δημοκράτης ,άρχισα ακουμπώντας το λαό και επικοινωνώντας άμεσα μαζί τους.

Έχει μια συνέχεια η ζωή μου και μια συνέπεια.

Εγώ συνδέομαι με τους ανθρώπους,από τον απλό άνθρωπο,απο το βοσκό στα Λευκά όρη ή στον Όλυμπο..ίσα με τα σαλόνια της Αθήνας.

Έχω την άνεση να προσεγγίζω τους ανθρώπους..αγαπώ τους φίλους μου ,μένω πιστός στις φιλίες μου..κανένας ποτέ δεν είπε ότι εγώ δεν ετήρησα την φιλία μέχρι τέλους.

Δεν αδίκησα ποτέ κανέναν,δεν προώθησα ποτέ παραξία φίλων αλλά αγαπώ και στηρίζω τους φίλους μου και είμαι πολύ κοντά με τους ανθρώπους της Κρήτης.

Είμαι ίσως ο τελευταίος Έλληνας πολιτικός, ο οποίος έχει αυτη την προσέγγιση την ανθρώπινη και αυτούς τους προσωπικούς φίλους στην περιφερειά του και στην Ελλάδα.

Φίλους πιστούς,άν εγώ επέζησα πολιτικά σε αυτές τις περιπέτειες, σε αυτά τα σκαμπανεβάσματα,στου κύκλου τα γυρίσματα που λέει και ο Βιτσέντζος ο Κορνάρος..σ’αυτο το οφείλω..σε αυτές τις χιλιάδες των πιστών ,αφοσιωμένων φίλων που με γνώρισαν και με αγάπησαν..γιατί με γνώρισαν.”

Ο Ιούλιος του 1965

” Όταν φτάσαμε πιά ,εις τις παραμονές της κρίσης του Ιουλίου του 1965, η Ένωση Κέντρου αντιμετώπιζε εσωτερικό πρόβλημα. Η πολιτική που ο Γεώργιος Παπανδρέου ακολούθησε ήταν το μεγάλο του λάθος στην οικονομία..λάθος που το’ φερε η μοίρα να το επαναλάβει ο γιός του,αρκετά χρόνια αργότερα.

Ήταν μια πολιτική που δεν εστηρίζετο στα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας και στις αληθινές της δυνατότητες. Είμαι βέβαιος, ‘οτι το οικονομικό αδιέξοδο επηρέασε πολύ τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Τον επηρέασε βέβαια και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε την κρίση,ο οποίος δεν ήθελε να βρεθεί λύση στη διαφορά μεταξύ βασιλέως και Παπανδρέου.

Ο τότε Βασιλεύς δεν ήθελε να δώσει στον Γεώργιο Παπανδρέου το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, είχε άδικο 100% ο Βασιλεύς.. αλλά ήταν μια πραγματικότητα εκείνη την ώρα,πολύ περισσότερο γιατί ο βασιλιάς ήλεγχε τις ένοπλες δυνάμεις εκείνη την εποχή, με συμφωνία του Γεώργιου Παπανδρέου.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου για να πάρει την διάλυση 63 προς 64 είχε παραχωρήσει στο βασιλέα-εγω διαφωνούσα,αυτός το έκαμε- την αποφασιστική γνωμη σε θέματα των ενόπλων δυνάμεων.

Έτσι όταν έφτασε η ώρα της αναμέτρησης έπρεπε να δεχθούμε ότι ο αρχηγός της πλειοψηφίας του λαού θα αντιμετώπιζε τις ένοπλες δυνάμεις.

Πηγαίναμε σε μια τραγική αναμέτρηση και ρίξη.

Εγώ έκανα ότι μπόρεσα για να κρατήσω τον Παπανδρέου πρωθυπουργό. Κατηγορήθηκα ότι τον ανέτρεψα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία απ αυτήν τη κατηγορία. Εγώ διεφώνησα με το Γεώργιο Παπανδρέου γιατί ήθελα να βρεθεί συμβιβαστική λύση και να μείνει πρωθυπουργός. Ο Παπανδρέου μπορούσε να δώσει συμβιβαστική λύση,δεν την έδωσε και δεν τον άφησε ο Ανδρέας ,ο οπόιος εκείνη την εποχή είχε ήδη φιλοδοξίες,δεν υπήρχε σύγκριση εκείνη την εποχή του Ανδρέα με εμένα απο πλευράς επιρροήςσ την ένωση κέντρου. Ο Παπανδρέου άλλωστε ξεκίνησε οπαδός δικός μου και πολλοί απ τους σημερινούς υπουργούς του ήταν φανατικοί οπαδοί μου εκείνη την εποχή.

Ο Ανδρέας δεν είχε ελπίδα με ομαλές συνθήκες να πετύχει τη διαδοχή,ήθελε τη ρίξη ήθελε την κρίση, για να μπορέσει να επικρατήσει, για να ανοίξει ο δρόμος του.

Έτσι φτάσαμε στην κρίση του 1965,στις κυβερνησεις τις απανωτές που δεν έπαιρναν ψήφο εμπιστοσύνης του Νόβα , του Τσιριμώκου,στην οποία εγώ δεν μετείχα και τελικά στην κυβέρνηση Στεφανόπολου που επέζησε για να κυβερνήσει την Ελλάδα ένα χρόνο και μερικούς μήνες, να κάνει πολύ σημαντικό έργο, ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομίας

 αλλά και γενικότερα στην οργάνωση του κράτους και που θα μπορούσε να έχει οδηγήσει την Ελλάδα ομαλά σε εκλογές με αναλογική που ήταν ο στόχος μας,χωρίς να έχωμε φτάσει στη δικτατορία.. αν δεν την ανέτρεπε ο ίδιος ο Βασιλεύς σε συννενόηση με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Δηλαδή ο Γ.Παπανδρέου ο οποίος το 1965 , όταν τον παρακολούσα εγώ.. κάνε υπουργό το Χουτα, κάνε υπουργό τον Παυσανία τον Κατσώτα..κάνε οποιονδήποτε υπουργό σου εθνικής αμύνης.. μην τσακωθείς με τον Βασιλέα..επέμενε να τσακωθεί για να πάει ο ίδιος ,το υπουργείο εθνικής Αμύνης, παραχώρησε το Δεκέμβριο του 1966 εις τον Κωνσταντίνο το σύνολο της κυβέρνησης.”

Το σπίτι στο Ακρωτήρι

” Απο εκέι και πέρα μου έκανε καλό, γιατί κοντά στα άλλα καλά ήταν και αυτό, τότε που χτίσαμε μαζί με τη Μαρίκα με πολύ αγάπη και με πολύ λαχτάρα το σπίτι του ακρωτηρίου. Εδώ έχουμε διπλή θέα..βλέπουμε τη Σούδα, βλέπουμε και τα Χανιά,έχουμε φάτσα τα Λευκά Όρη,εδώ την Κρήτη την αισθάνεσαι περισσότερο νομίζω παρά απ οπουδήποτε αλλού. Το ονειρευόμαστε απο τα πρώτα χρόνια του γάμου μας.

Σε αυτό το περιβάλλον μπορώ να σκεφτώ και να εργαστώ οσάκις χρειάζεται απομονωμένος και ήσυχος και ευχάριστα. άλλωστε σε αυτό το σπίτι μαζεύεται. Και  όλη η οικογένεια, είναι πολύ σημαντικό. Παιδιά και εγγόνια, πλόυσια οικογένεια έχουμε 9 εγγόνια σήμερα, αλλά μας χωράει όλους το πάσχα και το καλοκαίρι και είναι και αυτός ένας βασικός προορισμός του σπιτιού αυτού,μας κρατάει ενωμενους,την οικογενεια..και κρατά την οικογένεια κοντά στην Κρήτη.

Είναι χαρακτηριστικό, η δεύτερη κόρη μας,παντρεύτηκε Γάλλο που δεν έμαθε ελληνικά τα παιδίά της έμαθαν ,έρχονται ε΄δω είναι Ελληνάκια,είναι ορθόδοξα βαφτισμένα. Έχω και τις μικρές μου αδυναμίες. Παρακολουθώ τον κήπο, τα δένδρα που φυτεύω και που μεγαλώνουν ,τις ελιές μου, τα λαχανικά..τον κήπου κατεβάινεω τον κρημνό εδώ κατω και ανεβοκατεβαίνω. έχω τα πρόβατα μου,τις κατσίκες,έχω τις μέλισσες τα αγαπώ όλα αυτα, τα παρακολουθω με ζωντανεύουν με ευχαριστούν. Καμία φορά τσακώνομαι με τη Μαρίκα γιατί μου λέει πως κουράζομαι,εγώ προσπαθώ να την πείσω,ανεπιτυχώς συνήθως πως δεν με κουράζει το να κάνω μια σκληρή ορειβασία γυρίζω πιο ξανανιωμένος και πιο δυνατός.Και προπαντώς παίρνω γεύση της Κρήτης, μυρωδιά της Κρήτης . Είναι ΄κάτι που θα μου λείψει αμα απουσιάσω καιρό και έχω πει πολλές φορές ότι..σε αυτό τον τόπο που γεννήθηκα θα  θελα να περάσω τα τελευταία μου χρόνια. Σε αυτό είμαι σύμφωνος και με τη Μαρίκα. Σε αυτό το σπίτι που τοσο το αγαπούμε και που δεν μπορέσαμε ίσα με τωρα να το χαρούμε,ίσως ο θεός μας φυλάει την ευτυχία να περάσουμε μερικά χρόνια εδώ.”

Το πρόβλημα του Μακεδονικού

”Εκείνη την εποχή ανέκυψε και το Μακεδονικό. Ήταν ένα δύσκολο θέμα. Εγώ απ’την πρώτη στιγμή,πήρα τη σωστή θέση.. είδα ότι δεν είναι δυνατό να ζητήσουμε να μήν έχει το όνομα αυτής της χώρας και τη λέξη Μακεδονία μέσα, γιατί στο τέλος -τέλος Μακεδονία είναι και αυτή,δεν είναι η μόνη, αλλά είναι και αυτή Μακεδονία.

Άλλωστε,οι Έλληνες,εμείς τους ονομάζαμε Σλαβομακεδόνες,επισήμως.

Οι θέσεις του Ελλνικού υπουργείου εξωτερικών..ήταν Σλαβομακεδόνες.

Το πρόβλημα άρχισε να είναι οξύ, όταν ο εθνικισμός τους οδήγησε  στα άκρα και αυτοί που είναι ιδιαίτερα σκληροί.. είναι αυτοί που έφυγαν απο την Ελλάδα με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου οικειοθελώς μετανάστευσαν στο παραπέτασμα και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή αυτή και οι οποίοι βέβαια ουδέποτε επέστρεψαν κα υπάρχει μια συμφωνία ,όλων των ελληνικών κομμάτων, ότι δεν πρόκειται ποτέ να τους επιτρέψουμε να γυρίσουν.

Είναι οι πιο φανατικοί, οι οποίοι δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα.

Έτσι άρχισε το μακεδονικό με απόλυτη συμφωνία δική μου, με τον Καραμανλή, ότι πρέπει να αποφύγουμε ακραίες θέσεις και να επιδιώξουμε μια συνεννόηση την οποία εκείνη την εποχή ήταν διατεθειμένοι να κάνουν μαζί μας οι Σκοπιανοί.”

“Αν χάσω θα φύγω”

”Εγώ με 150 ,μπορούσα να γαντζωθώ στην εξουσία και να κυβερνώ  και να παίρνω και αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου.

Μπορούσα να είχα υπογράψει και δυστυχώς δεν την υπέγραψα, τη σωστή σύμβαση για το αεροδρόμιο.

Να μην αφήσω το ΠΑΣΟΚ να κάμει αυτή την άθλια σύμβαση που έκαμε,που εμείωσε το χρόνο με αποτέλεσμα,διαλόγου της σοσιαλιστικής υποτίθεται ευαισθησίας.

Εμείωσε το χρόνο της παραχώρησης με αποτέλεσμα να είναι τόσο ακριβό το αεροδρόμιο, που οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη να μας πάρουν και να μας κερδίσουν, το μεγαλύτερο κομμάτι.. οι Τούρκοι να πετάνε σήμερα και εμεις να έχουμε ένα αεροδρόμιο το οποίο κινδυνεύει ,δυσκολεύεται να επιβιώσει.

Μπορούσα να μείνω όντως αλλά δεν μπορούσα  να κυβερνήσω και εγω αυτό το πράγμα δεν το έκανα ποτέ.

Θα μπορούσα επισης αν ήθελα να συνεννοηθώ με το Κομουνιστικό Κόμμα Και να ψηφίσω την απλή αναλογική, να εμποδίσω τον Αντρέα να κερδίσει, να κάμω δηλαδή αυτό το οποίο έκανε ο Κουτσογιωργας, που με ταλαιπώρησε, δέν το έκαμα.

Είχα δώσει υπόσχεση, ότι θα κάμω εκλογές με το νόμο αυτό που εψήφισα και την υπόσχεση αυτή την ετήρησα. Είχα δώσει όμως και μια άλλη διαβεβαίωση..οτι άν χάσω θα φύγω.

Ήταν μια δήλωση την οποία έκαμα και για την οποία εκ των υστέρων μετανόησα αλλά εθεώρησα χρέος μου,εφόσον το είπα… θα το έκανα.

Πίσω απ όλα αυτά υπάρχει ένα πράμα.. ήθελα να αφήσω στην Ελλάδα την αίσθηση ότι υπάρχουν επιτέλους και πολιτικοί οι οποίοι έχουν συνέπεια…και οι οποίοι όταν πούν κάτι το κάνουν… ασχέτως αν έχει γι΄’αυτούς πολιτικό κόστος.