Νησί του Πάσχα: Γιατί ονομάστηκε έτσι;

Το Νησί του Πάσχα, στα ισπανικά «Isla de Pascua» και επίσης «Ράπα Νούι» στην ομώνυμη τοπική γλώσσα, είναι νησί της Πολυνησίας που βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό και είναι επαρχία της Χιλής.

Θεωρείται το πλέον απομονωμένο νησί στον κόσμο. Έχει έκταση 163,6 τ.χλμ. και πληθυσμό περίπου 7.750 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2017), ενώ το 1995 η UNESCO χαρακτήρισε την περιοχή ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Ο γηγενής πληθυσμός αναφέρεται στο νησί ως Ραπανούι και οι Χιλιανοί ως Isla de Pascua. Το όνομα «Νησί του Πάσχα» οφείλεται στον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ο οποίος το ανακάλυψε τυχαία σαν σήμερα (κυριακή του Πάσχα) πριν 298 χρόνια, το 1722. Φυσικά το νησί έχει ήδη αιώνες ιστορίας, πριν την άφιξη των Ευρωπαίων.

Το νησί φημίζεται ιδιαίτερα για τα αγάλματα “Μοάι”.

Πρόκειται για μονολιθικά αγάλματα, κατασκευασμένα από ηφαιστειακή τέφρα της περιοχής Ράνο Ραράκου, που αναπαριστούν ανθρώπινες μορφές. Υπολογίζεται πως δημιουργήθηκαν γύρω στο 1250 με 1500. Συνολικά μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί 887 μοάι στο νησί. Ζυγίζουν από 75 έως 86 τόνους και έχουν ύψος από 2,5 έως και 10 μέτρα.

Τα περισσότερα βρίσκονται στην περιοχή Ράνο Ραράκου. Τα Μοάι λέγεται πως παριστάνουν προγόνους των ιθαγενών του νησιού ή αρχαίους θεούς των κατοίκων , ενώ σύμφωνα με τοπικούς θρύλους αποτελούν προστάτες του νησιού.

Μέχρι πρόσφαρα πίστευαν πως το κεφάλι τους είναι μεγαλύτερο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα (σχεδόν τα 3/5 του μεγέθους του σώματος), όμως μία ομάδα αρχαιολόγων από το UCLA έκαναν εκσκαφές στην περιοχή ανακαλυπτώντας πως κάτω από το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίζονται τα αγάλματα βρίσκεται ολόκληρος και άθικτος ο κορμός τους.