Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η αλαζονεία της εξουσίας

Υπάρχει περίπτωση κάποιος που κατέχει θώκο εξουσίας να προστατευτεί από τη νοσηρή επήρεια της αλαζονείας; Η εμπειρία δείχνει πως όχι. Αργά ή γρήγορα αυτός που έχει την εξουσία, θα θεωρήσει τον εαυτό του απρόσβλητο και την κυριαρχία του χωρίς ορατό τέλος. Σταδιακά θα αποπεμφθούν από το περιβάλλον του όσοι επισημαίνουν τα κακώς κείμενα και θα διαμορφωθούν διαδοχικές ζώνες αποκλεισμού των κακών ειδήσεων. Εν τέλει, η εικόνα της πραγματικότητας φτάνει στην κορυφή της εξουσίας απατηλά ωραιοποιημένη.

Κανείς δεν έχει ανοσία στη «νόσο» της αλαζονείας της εξουσίας. Ωστόσο, διαφέρει ο χρόνος που περνάει μέχρι τη μόλυνση, όπως επίσης και η οξύτητα της «νόσου».

Το μήνυμα της ΔΕΘ

Δύο και πλέον χρόνια μετά τη νίκη του στις εκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται ότι δεν έχει αποφύγει τη «νόσο», τη σύμφυτη με την εξουσία. Για την ακρίβεια, την εκδηλώνει σε οξεία μορφή. Αυτό είναι, νομίζω, το βασικό συμπέρασμα από την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, αλλά και από τη συνολική πολιτεία της κυβέρνησης.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποστήριξε βέβαια ότι «και άλλα λάθη θα γίνουν προφανώς, αλλά το ζητούμενο πάντα είναι να τα αναγνωρίσουμε, να μην παγιδευτούμε στην αλαζονεία της εξουσίας η οποία μας περιχαρακώνει ενδεχομένως στην ασφάλεια κάποιων δημοσκοπήσεων και να καταλάβουμε πραγματικά εάν κάπου υπάρχει πρόβλημα […]». Όσα είπε όμως οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα.

Οι γαλοπούλες

Ασφαλώς η πιο χτυπητή ένδειξη αλαζονείας του πρωθυπουργού ήταν η αποστροφή του για τον Αλέξη Τσίπρα και τις πρόωρες εκλογές: «Αυτό που ξέρω είναι ότι κατά κανόνα οι γαλοπούλες δεν βιάζονται να έρθουν τα Χριστούγεννα.» Πέραν του ότι είναι απρεπές να μιλάει κανείς κατ’ αυτόν τον υποτιμητικό τρόπο για την αξιωματική αντιπολίτευση (το ύφος της εξουσίας αναδεικνύει το ήθος της), η αναφορά του κ. Μητσοτάκη δείχνει ότι θεωρεί δεδομένη τη νίκη του στις εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν, όντας βέβαιος πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να τον απειλήσει.

Όσο και αν η αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη σε έναν πολιτικό, η επίδειξη μιας αίσθησης αδιαμφισβήτητης ισχύος, συνιστά έκφραση αλαζονείας που ενοχλεί τους πολίτες. Αυτός που θεωρεί πως θα παραμείνει στην εξουσία ό,τι και αν συμβεί, δεν δίνει σημασία στα αρνητικά μηνύματα, την κριτική και τη διαμαρτυρία. Δεν αφουγκράζεται τις ανησυχίες της κοινωνίας.

Ο πρωθυπουργός μοιάζει να βλέπει μεν την καθαρή δημοσκοπική υπεροχή του απέναντι στον κ. Τσίπρα, αλλά να κλείνει τα μάτια στα διαρκώς επιδεινούμενα ποιοτικά στοιχεία για την κυβέρνηση, καθώς και στη μείωση της διαφοράς μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας. Φαίνεται επίσης να μη δίνει σημασία στην εν εξελίξει μεγάλη ανατροπή στη Γερμανία, όπου οι Σοσιαλδημοκράτες είναι το μεγάλο φαβορί για την καγκελαρία, ενώ πριν λίγους μήνες βρίσκονταν στην τρίτη θέση. Τέλος, ο κ. Μητσοτάκης δεν παραδειγματίζεται από το σφάλμα του κ. Τσίπρα ο οποίος όταν ήταν πρωθυπουργός εμφανιζόταν απολύτως σίγουρος ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν αρκετά ικανός για να τον κερδίσει.

Η απειλή της αλαζονείας

Δεδομένων των προφανών αδυναμιών της  αντιπολίτευσης, η αλαζονεία της εξουσίας εξελίσσεται σε βασική απειλή για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κι αυτό γιατί προξενεί βλάβη στη δημόσια εικόνα της και την οδηγεί σε λανθασμένες κινήσεις λόγω κακών εκτιμήσεων. Ο   συνδυασμός της επιδείνωσης της κυβερνητικής δημόσιας εικόνας και των λανθασμένων κινήσεων αναπόφευκτα οδηγούν στη διεύρυνση του ζωτικού χώρου της αντιπολίτευσης.

Θα μπορούσε να πει κανείς βέβαια ότι βασικός εχθρός κάθε κυβέρνησης είναι ο εαυτός της. Η ώρα της αντιπολίτευσης έρχεται όταν έχει πια παρέλθει η ώρα της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις