ΒΑΛΑΝΤΗΣ: “ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΣΤΟ SURVIVOR, ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΝΕΝΑΝ”
Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής απορεί ποιοι είναι όλοι αυτοί δίπλα του και εύχεται να υπήρχε έστω ένας ακόμη διάσημος για να μπορεί να συνεννοηθεί.
Δεν σας βλέπω, κανέναν δεν βλέπω. Αυτά που έχω φανταστεί εγώ μέσα στο ασανσέρ, δεν τα ‘χετε δει ούτε στα όνειρά σας. Ποιοι είστε; Τι έχετε κάνει;
Όταν εγώ έγραφα σε χαρτάκια, ούτε που είχατε γεννηθεί. Όχι sms και ίνμποξ, χαρτάκι, να γράφεις πάνω “καληνύχτα, λολ”, να το αφήνεις κάτω απ’ την πόρτα της και να χάνεσαι ξανά μέσα στη νύχτα.
Και μετά να περιμένεις αυτήν να γράψει το δικό της χαρτάκι και να το πετάξει κάτω απ’ τη δική σου πόρτα. Έτσι καυλαντίζαμε τότε.
5 το πρωί έφτανε το τελευταίο χαρτάκι με ιμότζι φιλάκι, κάναμε αμάν να κοιμηθούμε.
Λοιπόν. Είμαι μεγαλύτερος σας και όταν σας βρίζω, θα σέβεστε.
Έχουμε και την άλλη την ηθοποιό εδώ, έπαιξε ένα ρολάκι και νομίζει ότι κάποια είναι. Ποιο ρολάκι, πού, σε ποια ταινία; Τη ζητούσα στα σινεμά, πουθενά δεν τη βρήκα.
Ο κόσμος βλέπει και κρίνει. Ξέρει ποιος λέει αλήθειες και ποιος ψέματα, δεν τον κοροϊδεύεις τον κόσμο, τουλάχιστον όχι για πολύ καιρό, το πολύ 4-5 χρόνια, εγώ τόσο πρόλαβα τότε που με ακούγανε.
Με είπε και “μπάρμπα” ο άλλος από τους Μαχητές που χαλβαδιάζει τις δικές μας. Ούτε αυτόν τον βλέπω, δεν σε βλέπω μεγάλε, κάτσε καλά μην πατήσω το στοπ ξαφνικά.
Και Κωσταντάρα να σου πω, μην κουράζεσαι τόσο ρε συ, έφερες δυο ξύλα και δεν τα ρίξαμε στη φωτιά από σεβασμό, δεν τους άξιζε τέτοιος θάνατος, ντροπή να έρθει απ’ τα χέρια σου. Καλύτερα απ’ τα χέρια του Βισκαδουράκη, έχει κι αυτό το γέλιο το ημισατανικό, κάθεται πάνω απ’ τη φωτιά και είναι σαν να καλεί τα πνεύματα και αυτά να έρχονται εκνευρισμένα. Ήρεμα ρε.
Και εννοείται πώς ούτε εσένα σε βλέπω. Πού ‘σαι; Εκεί είσαι; Δεν σε βλέπω.
Ο κανονικός Ρουβάς πού είναι, γιατί κώλωσε; Έστειλε τον αδερφό του, να τον κάνουμε τι; Καρύδες τρώμε, τι να μαγειρέψει εδώ; Πρωινάδικο είμαστε;
Τέλος πάντων, εγώ εδώ ήρθα γιατί είδα τον Τριαντάφυλλο ότι τον ξαναθυμηθήκανε 20 χρόνια μετά και λέω “ευκαιρία να με θυμηθούνε κι εμένα, καλοκαίρι έρχεται, να χτυπήσουμε καμιά αρπαχτή”.
Αλλά δεν ξέρω τώρα, έχω νευριάσει πολύ με όλα αυτά που γίνονται, μπορεί και να σηκωθώ να φύγω. Δεν με βλέπω, ε.
