Είδαμε τη Led Zeppelin Symphonic στο Ηρώδειο: Μία συναυλία που έκρυβε στιγμές ανατριχίλας

Οι ενορχηστρωτές της συναυλίας «Led Zeppelin Symphonic» αποδείχτηκαν πολύ καλά διαβασμένοι. Αναμφίβολα το στοίχημα που έδωσαν από την πρώτη κιόλας εμφάνισή τους ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και πολυεπίπεδο. Έπρεπε πρώτα πρώτα να πείσουν ότι η χρήση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας μπορεί ίσως να δώσει κάτι παραπάνω στους ήχους της θρυλικής μπάντας που άλλαξε την ιστορία της μουσικής. Μετά να μεταφέρουν μια γνήσια και αυθεντική παρουσίαση των μεγάλων επιτυχιών τους. Να αποτίσουν φόρο τίμης χωρίς να γίνουν γραφικοί και τέλος – και ίσως το πιο σημαντικό – να δημιουργήσουν αυτόν τον ηλεκτρισμό που χαρακτήριζε τη σχέση των βρετανών ρόκερς, με το κοινό τους στις συναυλίες τους.

Θα παραδεχτώ ότι μοιάζει να τίκαραν τα κουτάκια σε όλα. Οι δύο συναυλίες που δόθηκαν την περασμένη Παρασκευή 10 και Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού ήταν αναμφίβολα μια ολοκληρωμένη εμπειρία, κατά την οποία δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στην ενορχήστρωση: Η συμφωνική ορχήστρα που έπαιξε άλλωστε ήταν υπό την καθοδήγηση του Richard Sidwell, εμπνευστή του εγχειρήματος που έχει ήδη ως “παράσημο” την παγκόσμια επιτυχία του «Queen Symphonic» (σ.σ.: παρουσιάστηκε πέρυσι το καλοκαίρι, σε 2 sold out παραστάσεις πάλι στο Ηρώδειο).

Ο μαέστρος φρόντισε η ορχήστρα να συμπληρώσει και να απογείωσει τις συνθέσεις χωρίς να τις επισκιάσει (ή να καταντήσει κουραστική), αλλοιώνοντας τον ήχο των Zeppelin.

Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, φάνηκε το Ηρώδειο να αποκτά παλμό, το ελληνικό κοινό “μπήκε” κατευθείαν στη μουσική εναλλαγή των κομματιών. Ισχυρός σύμμαχος της συμφωνικής ήταν η ροκ μπάντα, υπό την καθοδήγηση του διάσημου κιθαρίστα Andy Jones και τη συμμετοχή του θρυλικού ντράμερ, Harry James, των Thunder. Αδιαμφισβήτητα όλοι οι μουσικοί της μπάντας ήταν ικανότατοι μουσικοί αλλά με πολύ μεγάλο φορτίο, το οποίο λόγω μίξης πιθανότατα δεν αποδόθηκε στο 100% καθώς οι χειρισμοί τους δεν πέρασαν καθαρά στο κοινό. Εξαιρετικές στιγμές ωστόσο ήταν τα σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας που έκαναν το κοινό να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα. Εντυπωσιακός και ο multi-instrumentalist που επαιζε κιθαρες μαντολίνα κτλ.

Ως προς τους ερμηνευτές αδιαμφισβήτητα πρόκειται για τρεις καλοκουρδισμένες και δοκιμασμένες φωνές με μεγάλο εύρος δυνατοτήτες: Peter Eldridge, Jesse Smith και Mollie Marriott όργωσαν τη σκηνή του αττικού θεάτρου, με τις φωνές τους να αλληλοσυμπληρώνονται. Όλοι κατάφεραν να πρωταγωνιστήσουν σαν leading singers αλλά και ενισχύσουν ο ένας τον άλλο στα backing vocals.

O Eldridge, παλιός γνώριμος του ελληνικού κοινού είναι ένας βαρύτονος με απίστευτα versatile ερμηνεία και πολύ μεγάλη έκσταση. Λυρικός σε σημεία, επιθετικός και γρεζάτος σε άλλα. Πάρα πολύ δουλεμένος, περνούσε από πολύ χαμηλές νότες στα πιο διαπεραστικά falsetta με ευκολία.

Ο Smith, ένας rock τενόρος με εξαιρετική χροιά που σε σημεία δεν ξεχώριζες τις φράσεις του από αυτές του Robert Plant. (τον είχε διαβάσει πολύ και του ταίριαζε 100% στη φωνή του). Πρίμα και distortion που θα ζήλευε κάθε ροκ τραγουδιστής. Ειδικά όταν βγήκε μόνος του με την κιθάρα του σε μια accoustic εκτέλεση απέδειξε ότι στο Ηρώδειο μόνο μια πραγματικά καλή φωνή είναι αρκετή για να γεμίσει ολόκληρο το θέατρο.

Όσο για τη Marriott, διαθέτει μια βαθιά, μεστή γυναικεία φωνή που είχε τη δυνατότητα να μετατραπεί σε γλυκιά βραχνή σειρήνα στις πολύ ψηλές νότες που είχε μέσα στην έκταση της και δεν δυσκολεύτηκε ούτε λεπτό να τις χρησιμοποιήσει.

Ειδικά στις πολυφωνίες που έκαναν στο “Stairway to Heaven” το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ανατριχιαστικό και μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς. Ορχήστρα, μπάντα και ερμηνευτές έχτιζαν ολοένα τον ήχο και την ερμηνεία τους με το κοινό να παρακολουθεί μαγεμένο. Επίσης πολύ δυνατή στιγμή ήταν η δεύτερη εισβολή του Smith στη σκηνή με το “Immigrant song”, όπου συγχρονίστηκε απόλυτα με το κοινό και το ξεσήκωσε. Και φυσικά η απόδοση του “Kashmir”, ειδικά στο πρώτο κουπλέ και ρεφρέν.

Σε γενικές γραμμές, το “Led Zeppelin Symphonic” είναι μια εξαιρετική συναυλία στην οποία οι Led Zeppelin πρωταγωνιστούν παρά την απουσία τους. Οι συντελεστές δίνουν το 100% τους, καθηλώνουν και κρατούν το ενδιαφέρον του κοινού, είτε αυτό ανήκει στους φανατικούς της μπάντας είτε στους μη αφοσιωμένους θαυμαστές της.

Κομμάτια που έπαιξαν:

– Communication breakdown

– Babe I’m gonna leave you

– Black dog

– Ramble on

– Immigrant song

– When the levee breaks

– Dazed and confused

– Thank you

– Ramble on

– Stairway to heaven

– Kashmir

– Rock n’ roll

– Whole lotta love

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις