Τζαμπάρ: “Ο Μπρους Λι ήταν φίλος μου και ο Ταραντίνο δεν τον σεβάστηκε”

Η νέα ταινία του Ταραντίνο είναι γεγονός. Όλος ο σινεφίλ κόσμος – και όχι μόνο- ασχολείται με αυτή, ενώ πολλοί σπεύδουν να τη χαρακτηρίσουν ως την ταινία του καλοκαιριού. Το Oneman φιλοξενεί ένα πλούσιο εβδομαδιαίο αφιέρωμα για τον σκηνοθέτη. Ωστόσο πέρα από τα θετικά σχόλια για το αποτέλεσμα του νέου καρπού του σκηνοθέτη υπάρχουν και αρκετές αντιδράσεις. Μία από αυτές προέρχεται από έναν θρύλο του NBA, τον σπουδαίο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ.

Ο πρώην παίκτης NBA, πρώτος σκόρερ όλων των εποχών και αρθρογράφος του περιοδικού Hollywood Reporter, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, υπήρξε πολύ στενός φίλος με τον κορυφαίο δάσκαλο πολεμικών τεχνών, Μπρους Λι.

Έπειτα από τις αντιδράσεις της κόρης του Μπρους Λι για τη νέα ταινία του Ταραντίνο, για την οποία δήλωσε “απογοητευμένη” από τον τρόπο που ο σκηνοθέτης παρουσίασε τον πατέρα της, έρχεται και η αντίδραση του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Σε κείμενό του, ο καλαθοσφαιριστής ανέφερε ότι η νέα ταινία του Ταραντίνο είναι “τσαπατσούλικη, κατά κάποιον τρόπο ρατσιστική και αναληθής”.

Όλο το κείμενο του Τζαμπάρ.

“Θυμάστε εκείνο τον καιρό που ο Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έδωσε ξύλο σε έναν σερβιτόρο επειδή του έφερε πιάτο με κρουτόν μέσα στη σούπα του; ΄Ή τότε που ο Δαλάι Λάμα απέτυχε και ζωγράφισε “Το κάρμα είναι σκύλα” στη λιμουζίνα του θιβετιανού πρεσβευτή; Πιθανότατα όχι, αφού όλα αυτά δεν συνέβησαν ποτέ.

Ωστόσο θα μπορούσαν να έχουν συμβεί εάν ένας κινηματογραφιστής αποφάσιζε να γράψει τέτοιους είδους σκηνές στις ταινίες του. Και παρ’όλο που θα γνωρίζαμε για μία ταινία πως είναι μυθοπλασία, αυτές οι σκηνές θα είχαν χαραχθεί στις μνήμες μας σαν να συνέβησαν στ’ αλήθεια, διαφθείροντας έτσι στη συνείδησή μας τις προσωπικότητες εκείνων των ανθρώπων.

Γι’ αυτό το λόγο οι κινηματογραφιστές έχουν μεγάλο βάρος ευθύνης όταν μπλέκουν στα έργα τους τη φήμη θαυμαστών ιστορικών ανθρώπων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν σε αρνητικό βαθμό την γνώμη του κόσμου γι΄αυτούς. Η προβολή του Μπους Λι από τον Ταραντίνο στη νέα του ταινία με τίτλο “Once Upon a Time in Hollywood”, δεν σέβεται αυτόν τον κανόνα.

Φυσικά ο Ταραντίνο έχει το δικαίωμα του καλλιτέχνη να παρουσιάσει το πορτρέτο του καθενός όπως εκείνος θέλει, αλλά το να το κάνει με τόσο τσαπατσούλικο τρόπο και κατά κάποιον τρόπο ρατσιστικό, είναι μία αποτυχία για εκείνον, τόσο ως καλλιτέχνη, όσο και ως άνθρωπος.

Αυτή η αμφισβήτηση με δίχασε κατά κάποιον τρόπο. Ο Ταραντίνο ήταν ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες επειδή είναι τόσο τολμηρός, ασυμβίβαστος και απρόβλεπτος. Υπάρχει μια ζοφερή ενέργεια στις ταινίες του για κάποιον που αγαπάει τον κινηματογράφο και θέλει να σε κάνει να τον αγαπάς και εσύ. Παρακολουθώ κάθε καινούρια ταινία του σαν να πρόκειται για κάποιο μεγάλο γεγονός και το διασκεδάζω. Αυτό που έκανε στις σκηνές του Μπρους Λι και με απογοήτευσε τόσο πολύ είναι ότι έδειξε απώλεια πολιτιστικής συνείδησης.

Ο Μπρους Λι ήταν φίλος και δάσκαλός μου. Τον έζησα και έχω κάποια εικόνα για αυτόν τον άνθρωπο. Τον πρωτογνώρισα όταν ήμουν φοιτητής στο UCLA και προσπαθούσα να συνεχίσω τις σπουδές μου στις πολεμικές τέχνες, τις οποίες ξεκίνησα στη Νέα Υόρκη. Γρήγορα αναπτύξαμε μία στενή σχέση δάσκαλου-μαθητή. Μου δίδαξε την πειθαρχία και την πνευματικότητα των πολεμικών τεχνών, κάτι που συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό στη μετέπειτα πορεία μου και τη συμμετοχή μου στο NBA για 20 ολόκληρα χρόνια χωρίς να σημειώσω πολλούς τραυματισμούς.

Κατά τη διάρκεια της φιλίας μας, μιλούσε με πάθος για το πόσο απογοητευμένος ήταν για τη στερεοτυπική παρουσίαση των Ασιάτων στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Οι ρόλοι που τους ανέθεταν κυρίως ήταν εκείνοι των κακοποιών ή των δούλων. Οι άντρες Ασιάτες απεικονίζονταν ως αντικείμενα χωρίς φύλο, ενώ οι γυναίκες ήταν υποτακτικές. Ο Μπρους είχε βάλει καλά στο μυαλό του να αλλάξει αυτή την απεχθή εικόνα των Ασιατών μέσω της ενασχόλησής του με την ηθοποιία, το γράψιμο και την ενασχόλησή του με τις πολεμικές τέχνες.

Γι’ αυτόν τον λόγο ενοχλήθηκα σε μεγάλο βαθμό που ο Ταραντίνο επέλεξε να απεικονίσει τον Μπρους με έναν τόσο μονοδιάστατο τρόπο.

Αρκετές φορές που κυκλοφορούσα στο δρόμο με τον Μπρους έτυχε να τον προκαλέσει σε μάχη κάποιος τυχαίος βλάκας.Ο Μπρους πάντα αρνούνταν ευγενικά και προχωρούσε. Ο πρώτος κανόνας του Bruce ήταν να μην πολεμάς – εκτός αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν ένιωθε καμία ανάγκη να αποδείξει τη δύναμή του. Ήξερε ποιος ήταν και ότι ο πραγματικός αγώνας δεν ήταν στο ματ, ήταν στην οθόνη του κινηματογράφου δημιουργώντας ευκαιρίες για τους Ασιάτες να θεωρούνται ως κάτι περισσότερο από χαμογελαστά ανθρωπάκια.

Δυστυχώς,η ταινία Once Upon a time in Hollywood δεν σεβάστηκε τις αρχές και τους κανόνες που ακολουθούσε ο Μπρους στη ζωή του”.

Το τρέιλερ της ταινίας: