Σαν σήμερα συνθηκολόγησε η Γερμανία

Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ και την κατάληψη του Βερολίνου από σοβιετικά στρατεύματα στις 2 Μαΐου του 1945, λίγες μέρες μετά, τη νύχτα της 8ης προς 9η Μαΐου του 1945, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στη αίθουσα της Στρατιωτικής Σχολής Μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης στρατιωτικής διοίκησης της Γερμανίας υπέγραψαν την άνευ όρων συνθηκολόγηση της χώρας τους ενώπιον των αντιπροσώπων των συμμαχικών χωρών.

 Ο Στρατάρχης Κάιτελ, ο Ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και ο στρατηγός της Αεροπορίας Στουμπφ είχαν απέναντί τους τον Στρατάρχη Ζούκωφ, εκ μέρους της Σοβιετικής Ένωσης, τον Βρετανό Στρατάρχη της Αεροπορίας Τέντερ, τον Αμερικανό Στρατηγό Σπάατς και τον Στρατηγό Ντε Λατρ ντε Τασινύ εκ μέρους της Γαλλίας.

Οι Γερμανοί ανώτατοι αξιωματικοί δεν υπέγραψαν πρόθυμα την συνθηκολόγηση. Στα απομνημονεύματά του ο Ζούκωφ περιγράφει: «Ο Κάιτελ σηκώθηκε γρήγορα από τη θέση του, ρίχνοντας σε μας μια εχθρική ματιά, ύστερα κατέβασε τα μάτια και, παίρνοντας αργά από το τραπέζι τη στραταρχική ράβδο του, προχώρησε με αβέβαιο βήμα προς το τραπέζι μας. Το μονόκλ του έπεσε και κρεμάστηκε στο κορδόνι. Το πρόσωπο του γέμισε με κόκκινες κηλίδες.

Μαζί του πλησίασαν στο τραπέζι ο στρατηγός Στούμπφ, ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ και οι γερμανοί αξιωματικοί που τους συνόδευαν. Αφού διόρθωσε  το μονόκλ, ο Κάιτελ κάθισε στην άκρη του τραπεζιού και με τρεμάμενο ελαφρά χέρι και χωρίς να βιάζεται υπέγραψε πέντε αντίτυπα της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Μετά έθεσαν τις υπογραφές τους οι Στούμπφ και Φρίντεμπουργκ.

Μετά την υπογραφή της πράξης, ο Κάιτελ σηκώθηκε από το τραπέζι, φόρεσε το δεξί γάντι του και προσπάθησε πάλι να επιδείξει το στρατιωτικό του παράστημα, αλλά δεν τα κατάφερε και γύρισε ήσυχα πίσω στο τραπέζι του.»

Με αυτή την τελετή μπήκε οριστικά τέλος στον πόλεμο στην Ευρώπη. Η Ιαπωνία θα συνθηκολογούσε λίγους μήνες μετά, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945, στο κατάστρωμα του Αμερικανικού θωρηκτού Μιζούρι.

Να θυμίσω πως οι απώλειες απο τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν κολοσσιαίες: μόνο οι νεκροί στρατιώτες των Συμμάχων ανήλθαν σε δεκάξι, περίπου, εκατομμύρια άτομα, όταν τα δέκα εκατομμύρια ήταν Σοβιετικοί φαντάροι, ενώ το σύνολο των πολιτών των συμμαχικών κρατών που έχασαν τη ζωή τους, ανέρχεται στα 57 εκατομμύρια, με τα είκοσι από αυτά να είναι πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης.

Και για να εμπεδώσουμε το μέγεθος του τιμήματος που κλήθηκε να καταβάλει ο λαός της ΕΣΣΔ, να πούμε πως η Μεγάλη Βρετανία έχασε 403.000 στρατιωτικούς και 92.700 πολίτες, δηλαδή συνολικά περί τις πεντακόσιες χιλιάδες, όταν οι απώλειες της Ελλάδας έφθασαν τις 400 χιλιάδες ανθρώπους, οπλίτες και πολίτες, αθροιστικά ανάλογες με αυτές των ΗΠΑ…Υπ’ αυτή την έννοια, η επιχειρούμενη ισοπεδωτική εξίσωση του σφυροδρέπανου με τη σβάστικα εκτός από ανιστόρητη και γελοία, είναι και κατάφωρα προσβλητική έναντι των 30 εκατομμυρίων νεκρών Σοβιετικών που θυσιάστηκαν στον αγώνα εναντίον του Φασισμού.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.