Η γυναικοκτονία στο “Μαύρο Κυπαρίσσι” έρχεται ξανά στο προσκήνιο

Η χαρισματική ερμηνεύτρια και μουσικός Γιάννα Βασιλείου επιστρέφει δισκογραφικά με μια μελωδική και συγκινητική διασκευή. Πρόκειται για το κομμάτι “Μαύρο Κυπαρίσσι”, ένα τραγούδι σε μουσική Ara Dinkjian και στίχους Μιχάλη Γκανά, που ερμήνευσε πρώτη η Ελευθερία Αρβανιτάκη, πίσω στο 1994.

Η Γιάννα Βασιλείου επιλέγει να τραγουδήσει ένα κομμάτι που διηγείται την ιστορία μίας γυναικοκτονίας. Ένα τραγούδι δυστυχώς πολύ επίκαιρο μέσα από το οποίο η ερμηνεύτρια κάνει το δικό της σχόλιο για την σκληρή πραγματικότητα, που ακόμα και σήμερα το 2022 αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Βλέποντας την ιστορία μέσα στα χρόνια να επαναλαμβάνεται, το “Μαύρο Κυπαρίσσι”, που κυκλοφόρησε 28 χρόνια πριν, δυστυχώς, μιλάει ακόμα στην καρδιά μας για κάτι “ζωντανό” και συνάμα τραγικό.

Με αφορμή την κυκλοφορία του κομματιού και του βιντεοκλίπ από την Panik Oxygen η Γιάννα Βασιλείου μίλησε στο News 24/7 για τις… σκληρές ιστορίες που πρέπει τελικά να βγουν στο φως!

“Συσσώρευσα πολλά συναισθήματα με τα γεγονότα που βγήκαν στην επιφάνεια όλο το τελευταίο διάστημα, των γυναικοκτονιών, της βίας στους επαγγελματικούς χώρους και τόσων ακόμα ζητημάτων που μαυρίζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Ήταν μια προσωπική μου ανάγκη κάπως να εκφραστώ και να αντιδράσω σε όλα αυτά τα ζητήματα” είπε για το πώς επέλεξε να τραγουδήσει αυτό το κομμάτι.

Η ευαίσθητη αυτή διασκευή ετοιμάστηκε με αγάπη στο studio του Alex Simon Papaconstantinou, ο οποίος υπογράφει την μουσική παραγωγή και ενορχήστρωση, ενώ στο αποτέλεσμα προσθέτει τα μοναδικά του ηχοχρώματα και τις δικές του πινελιές και ο σταθερός συνεργάτης της Γιάννας, ο ταλαντούχος Θωμάς Κωνσταντίνου.

Επιστρέφετε δισκογραφικά με το “Μαύρο Κυπαρίσσι”, ένα υπέροχο τραγούδι σε μουσική Ara Dinkjian και στίχους Μιχάλη Γκανά. Τι νιώσατε όταν το ακούσατε για πρώτη φορά;

Ακριβώς, το “Μαύρο Κυπαρίσσι” είναι η πρώτη μου κυκλοφορία για φέτος. Η μελωδία του τραγουδιού με συγκίνησε γιατί ακουμπάει στα ηχοχρώματα της ελληνικής μουσικής παράδοσης, ενώ παράλληλα ο στίχος με την ιστορία που αφηγείται καταφέρνει να είναι πραγματικά σοκαριστικός.

Το “Μαύρο Κυπαρίσσι” ξεκινάει και μοιάζει τρυφερό, αλλά τελικά αποκαλύπτει μια τελείως διαφορετική πλευρά. Όπως μπορεί να συμβεί και με τον ίδιο τον άνθρωπο.

Όλο και περισσότερες γυναίκες μιλούν ελεύθερα και καταγγέλλουν φαινόμενα κακοποίησης, βίας και εκφοβισμού. Πλησιάζουν ουσιαστικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία;

Χρειάζεται πιστεύω πολλή δουλειά ακόμα για την ουσιαστική αλλαγή. Ακόμα έχουμε τη νοοτροπία του κοινωνικού δικαστηρίου και όχι της εσωτερικής αναζήτησης και αυτοβελτίωσης. Εύκολα κατηγορείς τους άλλους, εύκολα ενοχοποιείς, πολύ δύσκολα όμως στρέφεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό γιατί είναι μια επίπονη διαδικασία αυτή της αυτογνωσίας και της ψυχικής κάθαρσης.

Το “Μαύρο Κυπαρίσσι” συνοδεύεται από ένα πολύ ατμοσφαιρικό βιντεοκλίπ. Μιλήστε μας για το κόνσεπτ και την εμπειρία σας στα γυρίσματα.

Η επιθυμία μου, που χειρίστηκε με λεπτότητα ο σκηνοθέτης και καλός μου φίλος Γιώργος Μπενιουδάκης, ήταν απλώς να πω με σεβασμό την ιστορία του τραγουδιού. Η ιδιαίτερη ενέργεια που βγάζει η τοποθεσία του Μαραθώνα, αλλά και ο καιρός που συναντήσαμε, έδωσαν την απαραίτητη ατμόσφαιρα και ένταση που είχαμε οραματιστεί.

Ήταν λίγο επικίνδυνο ομολογώ που καθόμουν μόνη μου για τουλάχιστον μία ώρα στην εσωτερική και απότομη πλευρά του φράγματος, ενόσω έβλεπα τους άλλους από μακριά σαν μικρές κουκίδες, αλλά είναι μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Εκεί στην κορυφή του γκρεμού οι σκέψεις δε σταματούσαν εύκολα.

Πολύ πρόσφατα μοιραστήκατε τη σκηνή στον Σταυρό του Νότου με τον Κώστα Μακεδόνα. Τι θαυμάζετε σε εκείνον καλλιτεχνικά; Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Πρωτοσυμπράξαμε τραγουδιστικά στην εκπομπή “Μουσικό Κουτί”. Ένιωσα αμέσως ότι ταιριάζουμε πάρα πολύ, όχι μόνο σα φωνές, αλλά και σαν προσωπικότητες, κάτι που για μένα είναι ίσως το σημαντικότερο. Έτσι και τον κάλεσα στο live μου! Το διάπλατο χαμόγελό μου είχε μείνει κολλημένο για όση ώρα μοιραστήκαμε μαζί τη σκηνή. Για μένα ο Κώστας Μακεδόνας είναι μία από τις σημαντικότερες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου.

Πώς ήταν για εσάς η περίοδος του lockdown που κράτησε τους καλλιτέχνες μακριά από τα live; Πόσο σας επηρέασε; Ήταν μία ευκαιρία να ασχοληθείτε πιο συγκεντρωμένα με τη μουσική;

Ήταν ευκαιρία για όλους μας να καθαρίσουμε λίγο το τοπίο και να αναγνωρίσουμε τα σημαντικά πράγματα για μας. Μέσα σε αυτά φυσικά για μένα είναι και η μουσική και ένιωσα πολύ τυχερή για ακόμα μια φορά που την έχω στη ζωή μου. Το σπίτι μου είναι ένα μικρό στούντιο, με πιάνα, κιθάρες, μικρόφωνα, ντραμς, και πολλά ακόμα μουσικά όργανα. Οπότε μπορεί να με κρατήσει ευχάριστα απασχολημένη. Σε συνδυασμό με τα σκυλάκια μου και την οικογένειά μου, μπορέσαμε να ζήσουμε και ευχάριστες στιγμές.

Η δυσκολία του lockdown ήταν ο φόβος, η απομάκρυνση από τους φίλους, η έλλειψη άμεσης επαφής με το κοινό, και κορυφώθηκε με την απώλεια ενός πολύ σημαντικού προσώπου από τον κορονοϊό.

Γεννηθήκατε στην Κωνσταντινούπολη. Έχει επηρεάσει η καταγωγή σας τα μουσικά σας ακούσματα; Παιδικές μνήμες;

Η μητέρα μου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά είναι τόσο έντονα τα βιώματά μου και οι εικόνες που έχω, που νιώθω όντως σα να γεννήθηκα κι εγώ εκεί. Πηγαίναμε άλλωστε κάθε χρόνο να δούμε τους συγγενείς μας και διατηρούμε μέχρι και σήμερα πολύ ισχυρούς δεσμούς με την Πόλη. Κάπως καταφέρνει να συνδυάζει νοσταλγία, αλλά και θυμό μαζί. Θυμό κυρίως για τον πόνο του ξεριζωμού που έζησαν οι δικοί μου.

Τα ακούσματα που με συνδέουν με τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας, καταφέρνουν και με συγκινούν αμέσως, αν και δεν ήταν αυτά που αποκλειστικά ακούγαμε στο σπίτι μου. Το νιώθω όμως ως χρέος μου να τα διατηρήσω και να τα εξελίξω στο σήμερα.

Το πιάνο ήταν και παραμένει μεγάλη σας αγάπη; Σας πηγαίνει πίσω στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας;

Δεν θα έλεγα στην αθωότητα, αλλά στην ασφάλεια που μου δημιουργούσε ανέκαθεν. Ήταν η παρέα μου, το καταφύγιό μου και η σταθερά που είχα βρει από μόνη μου για τον εαυτό μου. Είναι σαν ψυχοθεραπεία η μελέτη των μουσικών οργάνων.

Ασχολείστε και με το μουσικό θέατρο και τη φωνητική διδασκαλία. Πώς προέκυψε στη ζωή σας και τι προκλήσεις κρύβει;

Θα ευγνωμονώ πάντα τον Κωνσταντίνο Ρήγο που με πρωτοεμπιστεύτηκε παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας μου και μου ανέθεσε την απόδοση στίχων, αλλά και τη μουσική διδασκαλία στο “Rocky Horror Show” που ανέβηκε το 2014 στο θέατρο Rex. Ακολούθησαν κι άλλες πολλές συνεργασίες μου με εξίσου σπουδαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς.

Για μένα είναι μεγάλη πρόκληση το να μπορέσεις να μεταφέρεις στα ελληνικά το νόημα ενός ξένου έργου χωρίς να χάσει το ρυθμό και τη μουσικότητα που αναδεικνύει ο λόγος στην πρωτότυπή του γλώσσα. Είναι κάτι που θέλω να συνεχίσω να κάνω και ίσως αν βρεθεί κάτι κατάλληλο να ήθελα να το συνδυάσω και με την παρουσία μου επί σκηνής.

Τι καλλιτέχνες ακούτε αυτή την περίοδο; Ακούτε ξένη μουσική;

Με κερδίζουν συνήθως οι μεγάλες φωνές, είτε στην ελληνική είτε στην ξένη μουσική. Ακούω όμως τα πάντα, αναλόγως με την κάθε στιγμή. Είναι ελάχιστα τα είδη μουσικής που απορρίπτουν τα αυτιά μου. Αυτή την περίοδο όμως προτιμώ τη live μουσική που μου έλειψε τόσο πολύ, οπότε πηγαίνω να απολαύσω από κοντά φίλους μουσικούς και τραγουδιστές, σε διαφορετικούς χώρους και ποικίλα θεάματα.

Πώς διατηρείτε την αισιοδοξία σας μέσα στις τραγικές ειδήσεις της επικαιρότητας;

Επιμένω να βλέπω τις μικρές χαρές και να ευγνωμονώ για ό,τι όμορφο και τυχερό ζω. Έχω καταλάβει πια πως δεν μπορώ να αλλάξω την ανθρωπότητα και τη βιαιότητά της, αλλά μπορώ να ορίσω το τι άνθρωπος θέλω να είμαι εγώ και αυτοί που επιλέγω να έχω στη ζωή μου.

Υπήρξε μια (καθοριστική) στιγμή στη ζωή σας που χρειάστηκε να πατήσετε pause, να αλλάξετε κάποια πράγματα και να ξεκινήσετε με άλλη ματιά;

Λίγο πριν κυκλοφορήσω το “Έλα Μάτια Μου” μου, προέκυψε ένα θέμα υγείας, πήρα δέκα κιλά μέσα σε δύο μήνες εξαιτίας αυτού και ένιωθα κάθε μέρα ένα ψυχικό βάρος. Από αυτά τα ψυχοσωματικά που λένε. Εκεί έβαλα ένα στοπ, και πήρα την απόφαση να αναζητήσω τι πήγαινε λάθος. Συνειδητοποίησα ότι δεν εκφραζόμουν και δεν εξωτερίκευα τις σκέψεις μου.

Ήμουν έρμαιο των όποιων συνθηκών και συμπεριφορών έφεραν άλλοι στη ζωή μου ή και στη δουλειά μου, ακριβώς επειδή πάντα πίστευα στο καλό των άλλων. Χρειάστηκε σταθερή δουλειά, επιμονή και πειθαρχία για να επανέλθει η υγεία μου, και έκτοτε κατάλαβα ότι χωρίς αυτήν πρώτα δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα άλλο.

Υπάρχει κάποια φράση ή ιδέα που συμπυκνώνει τη στάση ζωής που θέλετε να έχετε;

“Το τίποτα μην το κάνεις πρόβλημα, το πρόβλημα να το κάνεις τίποτα“. Η αγαπημένη μου φράση που έλεγε ο παππούς μου.

Η ηθοποιία και ο κινηματογράφος (ή η τηλεόραση) θα ήταν κάτι που θα δοκιμάζατε;

Δεν έχω σκεφτεί ποτέ ότι θα ήθελα να σταθώ σε κάτι αποκλειστικά ως ηθοποιός, μακριά από την ύπαρξη έστω λίγου τραγουδίσματος. Νομίζω θα μου ήταν άβολο, παρόλο που κάποιοι σκηνοθέτες μου έχουν πει πως είμαι καλή στην κωμωδία. Σίγουρα δε θα μπορούσα να είμαι μία σοβαρή δραματική ηθοποιός, νομίζω θα αυτοσαρκαζόμουν διαρκώς.

Σκέψεις για το επόμενό σας βήμα. Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

Το καλοκαίρι θα κυκλοφορήσει ένα καινούριο τραγούδι που περιμένω πως και πως, από δύο σπουδαίους δημιουργούς και ανυπομονώ για τις φετινές καλοκαιρινές συναυλίες. Θα βρεθούμε σε κάποιους αγαπημένους χώρους και τόπους της Ελλάδας μαζί με την εξαμελή μου μπάντα.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις