ΜΑΜΑΔΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ
Φέτος οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αφιερώνουν την Ημέρα της Μητέρας, σε όλες τις μητέρες από την Ουκρανία που έφυγαν από τα σπίτια τους μαζί με τα παιδιά τους και βρήκαν καταφύγιο ακόμη και κάτω από τους δρόμους του Κιέβου.
Η Έλενα είναι μια από τις πολλές μητέρες που έχουν βρει καταφύγιο σε έναν από τους υπόγειους σταθμούς του μετρό στο Κίεβο. Υπέφερε από σοβαρά συμπτώματα άγχους, τα οποία δεν την άφηναν να κοιμηθεί για τρεις ολόκληρες ημέρες μετά τον πρώτο βομβαρδισμό κοντά στο σπίτι της. Είχε πάρει την κόρη της Νατάλια και τον σκύλο τους και κλειδώθηκαν στο αυτοκίνητό τους παρά το κρύο για τρεις ημέρες. Μετά αποφάσισε να πάει με όλη την οικογένεια στο σταθμό του μετρό.
«Εκείνο το βράδυ, κοιμήθηκα για έξι ώρες συνεχόμενα, ήμουν τόσο εξαντλημένη σωματικά και ψυχικά» είπε. Μετά από λίγες μέρες, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τους φόβους της και να πάει τη Νατάλια στο σπίτι του παππού της, αλλά η κατάσταση ήταν ακόμα πολύ επικίνδυνη και, μετά από λίγες ώρες, επέστρεψαν στο καταφύγιο του υπόγειου σταθμού. Λίγο αργότερα το κτίριο του παππού δέχτηκε επίθεση. Ως εκ θαύματος, ο παππούς επέζησε.
Η Έλενα είχε ζήσει εβδομάδες μέσα στον φόβο και τις κρίσεις άγχους, ενώ έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να προστατεύσει τη μικρή Νατάλια. «Όταν έμαθα τι είχε συμβεί στην Bucha, κατέρρευσα. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι θα είχα κάνει αν είχε συμβεί αυτό στην κόρη μου» είπε.
Η κόρη της μόλις έκλεισε τα πέντε της χρόνια. Γιόρτασε τα γενέθλιά της σε έναν από τους υπόγειους σταθμούς του μετρό στο Κίεβο. Ένας εθελοντής είχε κανονίσει να φέρει ένα κέικ σοκολάτας και μερικά ροζ μπαλόνια για να φωτίσει τον γκρίζο, κρύο σταθμό του μετρό.
Παιδιά διαφόρων ηλικιών ήταν εκεί για να γιορτάσουν τα ασυνήθιστα γενέθλια της Νατάλια. Ο εννιάχρονος Μαξίμ έπαιζε με τον Αντρέι, ένα 13χρονο αγόρι με σύνδρομο Down, ο οποίος του έμαθε πώς να πετάει ένα μπουκάλι νερό στον αέρα και να προσγειώνεται όρθιο στο έδαφος.
Η μητέρα του Μαξίμ βρήκε καταφύγιο στο σταθμό του μετρό από τις πρώτες μέρες της σύγκρουσης μαζί με την αδελφή και τη θεία του. O Μαξίμ είναι ένα πολύ έξυπνο, περίεργο και θαρραλέο παιδί. Ο πόλεμος τον τρόμαξε, είπε η μεγαλύτερη αδελφή του, Οξάνα, η οποία περιέγραψε πώς ήταν οι τελευταίες τους εβδομάδες και μίλησε για τους φόβους τους. Ο Μαξίμ κοιμόταν πολύ λίγο και έκανε ξεσπάσματα κάθε φορά που έπρεπε να πάει για ύπνο στο αυτοσχέδιο πρόχειρο στρώμα του. Ήταν ευαίσθητος σε δυνατούς θορύβους και, όσο χρόνο κι αν περνούσε παίζοντας με τα μπουκάλια, οι σκέψεις του αναπόφευκτα επέστρεφαν στον πόλεμο.
Μια άλλη μητέρα κάθεται μαζί τον γιό της, τον δεκατριάχρονο Ιγκόρ, στα σκαλιά του μετρό. Η μητέρα του πήρε τον Ιγκόρ, την άρρωστη γιαγιά του και δύο γάτες από το Hostomel, μια περιοχή που δέχεται σφοδρή επίθεση. Το σπίτι τους είχε βομβαρδιστεί. Ο Ιγκόρ ήλπιζε ότι θα μπορέσει να επιστρέψει στο σπίτι και στο σχολείο του. Δεν μιλούσε πολύ, αλλά χαμογελούσε πολύ. Έβλεπε αστεία βίντεο στο τηλέφωνό του με γάτες να μπλέκουν σε μπελάδες ή να κάνουν περίεργες γκριμάτσες. Η μητέρα του είπε ότι έτσι περνούσε τα βράδια του: προσπαθώντας να αποσπάσει την προσοχή του με το τηλέφωνό του για να μην σκέφτεται.
Η Ιρίνα βρίσκεται στο σταθμό του μετρό με τον άντρα της Βολόντια. Ο μοναχογιός της βρίσκεται στο εξωτερικό και επικοινωνεί μαζί τους καθημερινά. Βρίσκονται στο σταθμό του μετρό από την πρώτη εβδομάδα και προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή την εμπειρία όσο καλύτερα μπορούν.
Η Ιρίνα έχει διαπεραστικά, ερευνητικά μάτια. Φροντίζει τον άντρα της σαν να έχουν μόλις γνωριστεί. Παρά την κούραση και τα διάφορα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν, ήταν γεμάτοι ελπίδα και επιθυμία να επιστρέψουν στο χωριό τους
Η Ιρίνα έδειχνε φωτογραφίες του σπιτιού της, το οποίο είχε χτυπηθεί από βόμβες. Περιμένει το πράσινο φως από τον στρατό, για να επιστρέψει στον τόπο όπου είχαν ζήσει ευτυχισμένοι με τον σύζυγο και τον γιο τους για τόσα πολλά χρόνια.
Τις ιστορίες αυτές αφηγείται η ψυχολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Concetta Feo, που συνάντησε ανθρώπους οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο κάτω από τους δρόμους του Κιέβου, στους υπόγειους σταθμούς του μετρό. Αυτή την στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες μητέρες αντιμετωπίζουν αντίστοιχες προκλήσεις σε 30 ακόμα εμπόλεμες ζώνες σε όλο τον κόσμο.
