Τις ρίζες σου τις κουβαλάς παντού μαζί σου

Το κείμενο αυτό είναι μέρος του project “Panteio Day”. Φοιτητές του Ad&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών βρέθηκαν μία ημέρα στο Σπίτι της 24MEDIA και εκεί πήραν brief από 8 αγαπημένα brand για να δημιουργήσουν native content.

Από την Ασημίνα Χριστοδουλάτου

Πάντα ανυπομονούσα για το επόμενο ταξίδι, για την επόμενη ευκαιρία να φύγω και να γνωρίσω μία ξένη χώρα, μία ξένη κουλτούρα. Ο ενθουσιασμός αυτός ήταν τόσο έντονος που με έκανε να ξεχνάω το πόσο ωραία περνάω εδώ που είμαι και να έχω την Ελλάδα σαν κάτι το δεδομένο το μυαλό μου.

Τις μέρες στον τόπο μου τις περνούσα είτε σχεδιάζοντας κάποιο νέο ταξίδι και αναπολώντας αυτά που είχα ήδη κάνει, είτε γκρινιάζοντας που βρισκόμουν ακόμα εδώ, σε αυτή την κατάσταση που εγώ θεωρούσα στάσιμη. Ούτως ή άλλως τι να έκανα εδώ; Άμα ήθελα να καταφέρω μεγάλα πράγματα θα έπρεπε να φύγω στο εξωτερικό, να ζήσω στην χώρα των ονείρων μου, να βρω την δουλειά των ονείρων μου και να αποκτήσω την ζωή που πάντα ήθελα.

Πίστευα πως θα είναι κάτι το εύκολο για μένα, πως θα ήταν σαν να πήγαινα ένα ταξίδι. Έτσι, σε μια στιγμή υπερβολικής αυτοπεποίθησης, ενθουσιασμού και φόβου, αποφάσισα ότι είχε έρθει η στιγμή να προχωρήσω παρακάτω, να φύγω απ’αυτή την στάσιμη κατάσταση. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την διαδικασία που ακολούθησε μέχρι να φύγω. Το θέμα είναι ότι τα κατάφερα, είχα επιτέλους αυτό που ήθελα, έφυγα.

Βρήκα δουλειά πάνω στο αντικείμενό μου, σπίτι και με τον καιρό άρχισα να κάνω καινούργιους φίλους. Οι μέρες έγιναν βδομάδες και ο ενθουσιασμός ξεθύμανε, ενώ την θέση του πήρε ένα πολύ περίεργο συναίσθημα που μέχρι τότε δεν είχα ξανανιώσει. Η τέλεια ζωή που είχα φτιάξει μετατράπηκε στην τέλεια ρουτίνα και όπως κάθε ρουτίνα άρχισε σιγά σιγά να με καταπίνει. Δουλεία, υποχρεώσεις, άγχος. Η επικοινωνία με τους φίλους μου και την οικογένειά μου, που βρίσκονταν στην Ελλάδα γινόταν και πιο αραιή, και πιο δύσκολη. Ήμουν μόνη, σε μία ξένη χώρα και τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα περίμενα.

Μετά από μία δύσκολη μέρα στην δουλειά αποφάσισα να πάω για ένα ποτό με μερικούς συναδέλφους, μήπως και καταφέρω να αλλάξω επιτέλους αυτή η κακή διάθεση που είχα. Μόλις μπήκαμε στο μπαρ συνειδητοποίησα ότι έπαιζε το Dead and Lovely του Tom Waits και αμέσως η νοσταλγία μου χτύπησε κόκκινο. Θυμήθηκα εκείνο το καλοκαίρι, στο μπαλκόνι μου στην άδεια Αθήνα, που καθόμουν με τους φίλους και μιλούσαμε όλο το βράδυ, με τον Tom να μας κρατάει συντροφιά μέχρι να βγει ο ήλιος.

Κατευθύνθηκα προς το μπαρ. Μου έλλειπε η πατρίδα μου, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, το σπίτι μου, τα καλοκαίρια μου. Μου έλλειπε η Ελλάδα. Έριξα μία γρήγορη ματιά στα ποτά. Προς έκπληξή μου είδα ότι είχε “Roots” ρακόμελο. Παρήγγειλα απ’ τον μπάρμαν ένα σφηνάκι. Το ήπια μονορούφι και γέμισε το μέσα μου Ελλάδα. H πλούσια γεύση του ρακόμελου εξεράγει στον ουρανίσκο μου, η διάθεση μου άλλαξε και οι μνήμες από την πατρίδα μου, έγιναν ιστορίες για τους συναδέλφους μου και πήραν μορφή εκείνο το βράδυ. Πλέον ήξερα ότι όσο μακριά κι αν φύγω, την Ελλάδα θα την έχω πάντα μέσα μου.

Δείτε όλα τα κείμενα της ενέργειας στην σελίδα http://panteio-day.24media.gr/.