Free Solo: Πιο ακραίο από θρίλερ – Στα 915 μέτρα με γυμνά χέρια

Το Free Solo είναι το ντοκιμαντέρ του National Geographic που πήρε το φετινό Όσκαρ στην κατηγορία του, καθώς και το αντίστοιχο βραβείο BAFTA.

Η κάμερα εστιάζει στην εξωπραγματική προσπάθεια του Άλεξ Χόνολντ στο βράχο El Capitan στο Γιοσέμιτι των ΗΠΑ. Ο Χόνολντ έγινε ο πρώτος αναρριχητής στην ιστορία που κατόρθωσε να φτάσει στην κορυφή του γρανιτένιου βράχου ύψους 915 μέτρων, χωρίς να φοράει εξοπλισμό ασφαλείας, σχοινί ή ιμάντες. Για τους Times, τα τελευταία 20 λεπτά είναι “ο μεγαλύτερος αθλητικός άθλος σε οποιοδήποτε άθλημα στην ιστορία”.

Το ντοκιμαντέρ έκανε ντεμπούτο χθες, αποκλειστικά μέσα από το κανάλι του National Geographic και χωρίς υπερβολή, πρόκειται για ένα πραγματικό θρίλερ.

Δέος, ίλιγγος και θαυμασμός για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν μόνοι τα όριά τους, με πλήρη επίγνωση του ότι ένα μικρό λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο και να τους οδηγήσει στον θάνατο.

Ο θεατής βλέπει με κομμένη την ανάσα τα πλάνα που κατέγραψε η κάμερα των Ελίζαμπεθ Τσάι Βασαρέλι και Τζίμι Τσιν.

“Όταν ξέρεις να σκαρφαλώνεις σωστά, δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι” είναι το μότο του Άλεξ που προετοιμάζεται σκληρά, μελετώντας και απομνημονεύοντας κάθε λεπτομέρεια πριν τολμήσει τις προσπάθειές του.

Το ντοκιμαντέρ έκανε την ελληνική avant premiere του την Κυριακή 3 Μαρτίου, στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κόβοντας την ανάσα στους θεατές που παρακολούθησαν την άκρως επικίνδυνη αναρριχητική πορεία προς την κορυφή.

Θα το βρείτε διαθέσιμο μέσω COSMOTE TV, Nova, Vodafone TV, WIND VISION.

Το Who is Who ενός “τρελού”

Ο 34χρονος Αμερικανός αναρριχητής Άλεξ Χόνολντ έχει καταφέρει να σπάσει αρκετά ρεκόρ ταχύτητας, στο  “Τριπλό στέμμα του Γιοσέμιτι”, με 18 ώρες και 50 λεπτά.

Ο ίδιος και ο Χανς Φλοράιν είναι οι κάτοχοι του ρεκός για τη Μύτη με χρόνο 2:23:51.

Ξεκίνησε την αναρρίχηση σε ηλικία 11 ετών. Γράφτηκε στο Μπέρκλεϋ για να μελετήσει μηχανική, ωστόσο, στην ηλικία των 19, εγκατέλειψε τη σχολή και αφιερώθηκε πλήρως στην αναρρίχηση. Το χρονικό διάστημα ανάμεσα στις αναρριχήσεις του το εκμεταλλεύεται για να διατηρείται σε καλή φυσική κατάσταση, κάτι που βλέπουμε και στο ντοκιμαντέρ.

Ζει κυρίως στο τροχόσπιτό του, προκειμένου να ακολουθεί τον καιρό και να αναρριχάται όσο πιο συχνά μπορεί. Έχει δηλώσει πως προτιμά τους “μεγάλους τοίχους” και το Γιοσέμιτι εξαιτίας των εντυπωσιακών, απόκρημνων πλαγιών του.

Το 2010 τιμήθηκε με το “Χρυσό Πιτόν” (καρφί ορειβασίας) για τα αναρριχητικά του επιτεύγματα. Δηλώνει ένθερμος αναγνώστης κλασικής λογοτεχνίας, περιβαλλοντικών και οικονομικών θεμάτων, καθώς και μαχόμενος αθεϊστής.