Η ομάδα Νοσταλγία ρίχνει στο ρινγκ την ταξική πάλη της δεκαετίας του '80 με το Αβυσσαλέο Κτήνος του Jack London

Ο Γιώργος Σίμωνας διασκευάζει και σκηνοθετεί το "Αβυσσαλέο Κτήνος" του Jack London στο Rabbithole.

NEWSROOM
29 Δεκεμβρίου 2021 11:30

Ο Γιώργος Σίμωνας, ιδρυτικό μέλος της θεατρικής Ομάδας Νοσταλγία, διασκευάζει και σκηνοθετεί το “Αβυσσαλέο Κτήνος” του Jack London μεταφέροντάς το στην δεκαετία του 1980. Το έργο αποτελεί ελεύθερη διασκευή, κρατώντας τη βασική ραχοκοκαλιά της πλοκής του έργου, εμπλουτίζοντάς το με πρόσωπα και περιστατικά από τα άλλα τρία διηγήματα με θέμα τον κόσμο της πυγμαχίας.

Η δράση μεταφέρεται στο Ρίνο, κωμόπολη της Νεβάδα, όπου ένας πρώην πυγμάχος και προπονητής, έχει καθιερωθεί ως ατζέντης βγάζοντας κέρδη από παράνομα στοιχήματα. Στην επίβλεψή του έχει έναν σαρωτικό νεαρό μποξέρ, το Αβυσσαλέο Κτήνος με τον οποίο αλωνίζουν τα ρινγκ ρίχνοντας τον ένα αντίπαλο μετά τον άλλο. Η τύχη τους, όμως, σταματά στην έλευση μιας ικανότατης δημοσιογράφου που έρχεται στην πόλη τους για να ξεσκεπάσει το κύκλωμα των στημένων παιχνιδιών.

Ο Τζακ Λόντον, εισήγαγε στην λογοτεχνία τον υποδεέστερο (για εκείνη την εποχή), χυδαίο και άναρχο κόσμο του μποξ, πετυχαίνοντας ένα καίριο χτύπημα στον καθωσπρεπισμό, αλλά και στην αστική τάξη. Δημιούργησε μια γραφή/κραυγή αγωνίας για τους περιθωριοποιημένους, για τους ανθρώπους που έζησαν το δικό τους μεγάλο όνειρο μέχρι να τα χάσουν όλα – εξ’ ου και η διασκευή τοποθετείται στην πλησιέστερη και πιο αντιπροσωπευτική για τη γενιά μας δεκαετία. Μια δεκαετία που αντανακλά τη μακρινή δεκαετία του 1910 όπου και γράφτηκε το έργο.

Η σημασία του Αβυσσαλέου κτήνους, υπερτερεί των άλλων (τριών) διηγημάτων μιας και σε αυτό, ο Λόντον εξηγεί με απλά και καίρια μέσα μια σκέψη εκπληκτική για την εποχή του: πως αυτό που ορίζουμε ως αξία (καλός, καλύτερος, πρωταθλητής, νικητής, χαμένος κ.ο.κ ) άρα και ως αλήθεια, είναι μια επίπλαστη εικόνα που τη δημιουργούν τα μέσα και κρυφοί ιθύνοντες. Δεν έχει σημασία αν είσαι πραγματικά νικητής, φτάνει το κοινό να σε βλέπει ως τέτοιο – έναν αιώνα μετά, το απαισιόδοξο αυτό συμπέρασμα είναι ακόμη κυρίαρχο στον σημερινό κόσμο του ανταγωνισμού των «κατορθωμάτων».