Δεν υπάρχει κορονοϊός για εκείνον που δεν έχει καν ζωή

Ο ανθρωπισμός του Κράτους, πνίγεται στις λάσπες του Καρά Τεπέ. Μόλις 18 ημέρες μετά την επίσκεψη του υπουργού Μετανάστευσης, Νότη Μηταράκη, μαζί με την διευθύντρια Μετανάστευσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπεάτε Γκμίντερ, η δομή “προσωρινής στέγασης” μοιάζει να γίνεται μια μόνιμη ζούγκλα.

Στην επίσκεψη αυτή, ο υπουργός υπερηφανευόταν για τα αντιπλημμυρικά έργα που δήθεν έγιναν στο πρόχειρο camp, με την πρόσφατη κακοκαιρία να αποδεικνύει με τον πιο τρανταχτό τρόπο πως τα λόγια ήταν μόνο λόγια.

Για το θέμα έχουν γραφτεί ελάχιστα στα ελληνικά ΜΜΕ. Δυστυχώς, θυμηθήκαμε τη δική μας “ζούγκλα ανθρωπισμού” μέσα από την τραγική είδηση του βιασμού ενός τρίχρονου κοριτσιού σε τουαλέτες του ΚΥΤ. Ήταν ένα παιδάκι οικογένειας που ήρθε στη χώρα μας από το Αφγανιστάν και εντοπίστηκε λιπόθυμο και κακοποιημένο, με αιμορραγία και έντονα τα σημάδια του βιασμού, μέσα σε τουαλέτα της δομής.

Προφανώς και θα ερχόταν σε πρώτη προβολή η είδηση που θα “πουλούσε” περισσότερο. Για τα μεγάλα δελτία των καναλιών του τόπου, η διαρκής φρίκη των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων του camp, δεν έχει το ίδιο ειδησεογραφικό ενδιαφέρον.

Μόλις τρεις μήνες μετά την καταστροφή της Μόριας, η κατάσταση στο Καρά Τεπέ παγιώνεται δημιουργώντας μια νέα παράκτια Μόρια.

Και ως γνωστόν, στη ζούγκλα δεν υπάρχουν νόμοι.

Πριν λίγες ημέρες τρεις συνοριοφύλακες και ένας αστυνομικός παραπέμφθηκαν για πράξεις βίας σε βάρος μεταναστών έξω από τη Δομή. Η υπόθεση ερευνάται σαν τόσες άλλες υποθέσεις κατάχρησης εξουσίας.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο “είδαμε” παιδιά να παίζουν στις λάσπες, σκηνές σκισμένες, ανθρώπους σε απελπισία. Η αποσυμφόρηση έχει μετατεθεί σε άγνωστο χρόνο, και κανένα χρονοδιάγραμμα δεν εφαρμόζεται. Μοιάζει πραγματικά, ο COVID-19 να είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί όσους ζουν στον καταυλισμό.

Όταν δεν υπάρχουν τα βασικά και οι πρόσφυγες δεν τρέφονται κανονικά, τότε είναι σαφές ότι θα αρρωστήσουν, ανεξαρτήτως του πόσο υγιείς ήταν πριν.

Τα παρακάτω πλάνα είναι ενδεικτικά της αθλιότητας και της ντροπής. Πάνω από 7.000 άνθρωποι σε 1.200 περίπου σκηνές, ζουν μια επίγεια κόλαση για την οποία ακούγονται ελάχιστα στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Λες και δεν υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Λες και ξαφνικά, η Μόρια έπαψε να ισχύει, οι άνθρωποι έγιναν αόρατοι.

Η είδηση του βιασμού, θα έπρεπε λοιπόν να είχε διατυπωθεί διαφορετικά, στα μεγάλα δελτία ειδήσεων του τόπου. “Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι που ζουν στο Καρά Τεπέ και τα παιδιά τους να διατρέχουν τέτοιους κινδύνους την ώρα που εκατοντάδες ένστολοι περιφρουρούν τη δομή; Ποιο σύγχρονο Κράτος που πανηγυρίζει για τον “Ευρωπαϊκό του προοδευτισμό”, αφήνει να συμβεί κάτι τέτοιο; Ποιος είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια εντός της δομής και ποιος διασφαλίζει τις ελάχιστες συνθήκες υγιεινής και αξιοπρεπούς διαβίωσης;”.

Η είδηση θα έπρεπε να διατυπωθεί μέσα από ερωτήματα τα οποία όμως θα μείνουν αναπάντητα. Γιατί στη ζούγκλα εκτός από νόμους, δεν υπάρχουν και φώτα, με τους υπεύθυνους για την ασφάλεια στο camp, να χρησιμοποιούν φακούς για την όποια επίβλεψη.

Βίντεο και φωτογραφίες στο Twitter και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν μόνο μια ιδέα:

Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις συμφωνούν ότι αυτές δεν είναι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης – σε αντίθεση με τις υποσχέσεις του ελληνικού υπουργείου Μετανάστευσης να παρέχει “αξιοπρεπείς συνθήκες”, ιατρική περίθαλψη και επαρκή τροφή και ζητούν το ελάχιστο για αρχή. Να απεγκλωβιστούν άμεσα οι ευάλωτοι.

Όπως πολύ σωστά το έθεσε η Carola Rackete, η καπετάνισσα που διέσωζε πρόσφυγες και αντιμετώπιζε διώξεις, η μόνη λύση θα ήταν τα κράτη της ΕΕ να πάρουν πρόσφυγες από τη χώρα, όπως είχαν υποσχεθεί και όπως δεν έπραξαν ποτέ.

Και από την άλλη, εμείς, οι “προύχοντες της καραντίνας”, θα ήταν καλό να μη σταματήσουμε να στηρίζουμε με κάθε τρόπο, με όποιο τρόπο μπορούμε, εκείνους που δεν έχουν το προνόμιο να κάνουν φέτος “γιορτές” έστω και με λίγα μετρημένα αγαπημένα πρόσωπα, έστω και με μάσκες και αποστάσεις και αντισηπτικά, αλλά σε ένα ζεστό σπίτι με ένα ζεστό φαγητό. Ή τουλάχιστον, πριν κρίνουμε με περισσή ευκολία, ας δούμε τα πλάνα που απεικονίζουν το τι πραγματικά συμβαίνει εκεί. Στα δελτία μπορεί να μην παιχτούν, αλλά στο διαδίκτυο εύκολα τα εντοπίζει κανείς.

Φαντάζει κλισέ, αλλά κανείς δεν θα ήθελε και -κυρίως- δεν θα μπορούσε να είναι στη θέση εκείνων που εγκλωβίστηκαν σε μια νέα Μόρια προς “παραδειγματισμό”.

Φαντάζει κλισέ, αλλά καμία κρίση δεν λύθηκε στην κορύφωσή της.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.