Παιδί: Η μόνη σίγουρη μορφή αθανασίας

Μια από τις πιο σημαντικές λέξεις στη γλώσσα μας, η λέξη «παιδί», έχει απλή ετυμολογία. Προέρχεται από το αρχαίο «παιδίον», κι αυτό με τη σειρά του από το «παις». Ο (και η) «παις» έχει ινδοευρωπαϊκή ρίζα: είναι το –pew, που σημαίνει «μικρός, λίγος». Από αυτό προκύπτει και η σανσκριτική λέξη «putra», η οποία, όπως και η λατινική «puer», σημαίνει «γυιος, αγώρι», όπως ορθογραφεί τη λέξη το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.

Τέλος πάντων, παιδί είναι το μικρής ηλικίας άτομο, αυτό που βρίσκεται μεταξύ βρεφικής και εφηβικής ηλικίας. Λέμε πως αυτός είναι «παιδί πράμα» εννοώντας πως δεν έχει φτάσει στο νόμιμο όριο της ενηλικίωσης, ή στην απαιτούμενη ωριμότητα. Αυτή η έκφραση είναι ανησυχητικά παραστατική: συχνά, κι από πολλούς, τα παιδιά αντιμετωπίζονται σαν πράγματα. Δεν είναι λίγοι οι γονείς ή οι κηδεμόνες, που αντί να προσφέρουν, ως ώφειλαν, στα παιδιά τους φροντίδα, προστασία και αγάπη, τα κακοποιούν, τα εκμεταλλεύονται, ή τα εγκαταλείπουν στη τύχη τους.

Τα αζήτητα παιδιά είναι η μεγάλη ντροπή της κοινωνίας. Ασφαλώς και η υιοθεσία είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, καθώς κανείς δεν θέλει να δίνονται παιδιά σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Όμως, επειδή ακριβώς είναι τόσο δύσκολη και απαιτητική υπόθεση η υιοθεσία, δεν υπάρχει λόγος να την κάνουμε δυσκολότερη, βαρύνοντάς την με όλες τις ηθικές μας αγκυλώσεις.

Ένα ζευγάρι ομοφύλων, που είναι τίμιοι άνθρωποι, που λαχταρούν να μεγαλώσουν ένα παιδί, που έχουν αγάπη να του δώσουν εκτός από την οικονομική ασφάλεια, ένα ζευγάρι αντρών ή γυναικών που επιθυμούν σφοδρά να γίνουν γονείς, είναι απείρως καλύτερη τύχη για ένα ορφανό ή έκθετο παιδί από το ορφανοτροφείο, όσο καλό κι αν είναι αυτό. Και εάν φαίνεται σε κάποιους «αφύσικο» να μεγαλώνει ένα παιδί από ένα ομόφυλο ζυεγάρι, γιατί μπορεί να γίνει κι αυτό «ανώμαλο», να θυμίσω πως τα ειδεχθέστερα των εγκλημάτων έχουν διαπραχθεί από ανθρώπους που μεγάλωσαν σε μια κανονική, συμβατική, ίσως και θεοφοβούμενη οικογένεια.

Κάθε παιδί είναι αθώο, μόνο και μόνο επειδή είναι ακόμα παιδί. Όταν μεγαλώσει, ασφαλώς και θα γίνει ένας ακόμα ενήλικος, που όπως όλοι μας, θα ενέχεται για κάτι… Ίσως η μόνη λύτρωση απο τις αμαρτίες μας μας, είναι να προστατεύσουμε όσο και όπως μπορούμε αυτή την αγνότητα των παιδιών. Εάν ο κόσμος μας έχει μια ελπίδα, αυτή, εξ ορισμού, μπορεί να προκύψει μόνο από τα παιδιά, τα εκάστοτε παιδιά, τις επόμενες ευκαιρίες που δημιουργούνται. Τα παιδιά κρατούν τον κόσμο στα χέρια τους – είναι, πράγματι, οι αντιακταστάτες μας, αλλά και η μόνη μορφή αθανασίας, για την οποία μπορούμε να είμαστε σίγουροι…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.