Χριστούγεννα, καρό μου κουβερτούλα

Αυτό το κείμενο, το έγραψα πριν δέκα χρόνια και σήμερα το χτενίζω λίγο, φιλάρω τις μπούκλες του και τού παίρνω λίγο τις άκρες. Είναι μια χριστουγεννιάτικη έκθεση ιδεών που θα έγραφε στην δικιά μου εποχή ένα παιδάκι της Β’ Δημοτικού.

Στη φωτογραφία είμαι εγώ επτά χρονών, αγγελάκι στη Χριστουγεννιάτικη γιορτούλα του σχολείου.

Θα μπορούσα να το είχα γράψει τότε.

Όμως το παιδί που κλωτσάει (και θα κλωτσάει) μέσα μου όσα χρόνια κι αν περάσουν, τέτοιες μέρες σκάει τη μυτούλα του στον παγετό του σήμερα και διεκδικεί τη θαλπωρή του χτες.

Έκθεση Ιδεών Το Χριστούγεννο

Η λέξη «Χριστούγεννο» είναι δύο λέξεις: «Χριστός» που είναι ο Χριστός και «γέννο» που είναι το γένι στα αρχαία. Το Χριστούγεννο δηλαδή είναι του Χριστού το γένι, που το γιορτάζουμε οι Χριστιανοί στις 25 Δεκεμβρίου.

Τότε γεννήθηκε ο Χριστός και ήταν μωρό ακόμα κ δεν είχε γένι, γιατί τα μωρά δεν έχουν γένια και μετά που μεγάλωσε έβγαλε γένια και γι’αυτό το σταύρωσαν.

Και το σταύρωσαν το Πάσχα.

Οπότε το Χριστούγεννο, δηλαδή του Χριστού το γένι έπρεπε να το γιορτάζουμε το Πάσχα, αλλά κάποιος έκανε λάθος και ανακατέψανε το Χριστούγεννο με το Πάσχα και το γιορτάζουμε κι ανάποδα, ντουμπλ φας δηλαδή.

Στο Χριστούγεννο γεννήθηκε ο Χριστός.

Πριν γεννηθεί ο Χριστός, η μαμά του και ο μπαμπάς του τρέχανε από’δω κι’από’κει, γιατί τους κυνήγαγε ένας Ηρώδης.

Η μαμά του Χριστού ήταν η μαμά του, αλλά ο μπαμπάς του Χριστού δεν ήταν ο μπαμπάς του. Μπαμπάς του ήταν ένας κρίνος.

Η μαμά του Χριστού λεγότανε ή Μαρία, χαϊδευτικά Βίβιαν. Το μπαμπά του Χριστού –όχι ο κρίνος, αλλά ο άλλος- μας είπε πως τον λέγανε η θρησκευτικού, αλλά τώρα δε θυμάμαι και το βιβλίο Θρησκευτικών το ξέχασα σπίτι.

Κι’ όταν ο Ηρώδης είπε ότι θα τους σκοτώσει τα παιδιά, όλοι οι γονείς πολύ στενοχωρήθηκαν, γιατί όσο να’ ναι, κάνανε τόσο κόπο να τα φτιάξουνε.

Γι’αυτό και άρχισαν να τα κρύβουνε τα μωρά και έτσι βρέθηκε ο Χριστός στο στάβλο.

Δηλαδή δε βρέθηκε στο στάβλο, γιατί δεν είχε γεννηθεί ακόμα. Η μαμά του πήγε εκεί με το μπαμπά του –όχι τον κρίνο, τον άλλο που δε θυμάμαι γιατί το βιβλίο Θρησκευτικών το άφησα σπίτι.

Και μέσα στο στάβλο ήτανε ζεστά, φιλόξενα και πολύ πολύ βρώμικα. Είχε πρόβατα, κατσίκες, αρνάκια και γουρούνες, που τους φέρθηκαν άψογα. Κι’επειδή ήτανε εν πάχνη των αλόγων οι ουρανοί αγάλλονται, είχε και άλογα που τα ξέχασα, γιατί το Θρησκευτικών το άφησα σπίτι.

Και μετά έκανε η μαμά του Χριστού μια γέννηση και γέννησε του Χριστό και ήρθε ένα αστέρι κι’έδειξε με το δάχτυλο, την εν πάχνη των αλόγων και είπε:

«Να, εδώ γεννήθηκε ο Χριστούλης».

Και καλά που εκείνη την ώρα κοιμότανε ο Ηρώδης, γιατί το άστρο λαμπρό θα το έκαιγε το μωρό.

Και έτσι το μάθανε οι τρεις μάγοι με τα δώρα.

Η θρησκευτικού με λέει νευρωτικιά, αλλά λέω εγώ τώρα:

Πώς το μάθανε οι τρεις μάγοι στου διαόλου τη μάνα και ο ηλίθιος ο Ηρώδης χαμπάρι δεν πήρε;

Τέλος πάντων, οι τρεις μάγοι ήτανε τρεις: ο Βαλτάσαρ, ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ και πήγανε την επίσκεψη.

Και για να μην την πάνε με άδεις χέρια, πήρανε μαζί τους χρυσό, σμύρνα και ο Λίβανος. Και μπήκανε μέσα εν πάχνη, δηλαδή στο στάβλο.

Και όταν είδε η μαμά του Χριστού το χρυσό, σμύρνα και το Λίβανο, μουρμούρισε: «Ψωμί δεν έχουμε να φάμε, ραπανάκια για την όρεξη».

Αλλά ο μπαμπάς –όχι ο κρίνος ο άλλος που ξέχασα των Θρηκευτικών στο σπίτι – τη μάλωσε και της είπε:

«Δεν είναι ευγενικό ξένοι άνθρωποι ήρθαν με το κατιτίς τους, ας τα πάρουμε τώρα και μετά τα κάνουμε δώρα σε τίποτα επισκέψεις».

Και μετά έπεσαν και προσκύνησαν το μωρό γονατιστοί. Πώς ακριβώς γονάτισαν οι γουρούνες δε θυμάμαι, γιατί ξέχασα το βιβλίο Θρησκευτικών σπίτι. Κι άρχισαν όλοι μαζί, χαρούμενοι, να τραγουδάνε τα κάλαντα και οι Ιουδαίοι φωνάζανε

«Δώσαμε! Δώσαμε!».

Και μετά ήρθε ο Βαρραβάς που ως ιδιοσυγκρασία ήταν ένα αίσχος. Και λέει ο Πόντιος Πιλάτος, άλλο σίχαμα κι αυτός, ποιον θέτε να σκοτώσουν Χριστον ή Βαρραβά.

Το να μη σκοτώσουν κανέναν δεν έμπαινε καν ως θέμα, γιατί εκείνα τα χρόνια τα θανατική καταδίκη την είχανε πλύνε βάλε.

Και πάει ο Χριστός τονε σταυρώσανε και τρεις μέρες μετά αναστήθηκε κι έγινε Πάσχα.

Και χάρηκε η μανούλα του, χάρηκαν οι μαθητές του, χάρηκαν οι πάντες εκτός από τα αρνάκια που καθόλου δεν χάρηκαν διότι άρχισαν να τα σφάζουν σωρηδόν τα καθάρματα ουστ να μου χαθούν.

Αυτά μας είπανε στο σχολείο, αυτά σας λέω.

Μπορεί να μας είπαν κι άλλα. Αλλά αυτό δεν το θυμάμαι, γιατί ξέχασα το Θρησκευτικών σπίτι!

Χρόνια πολλά, αγάπες μου όμορφες. Καλές γιορτές με αγκαλιές, φιλιά, χάδια και γλυκόλογα.