Η σκοτεινή πραγματική ιστορία πίσω από τον “Εξορκιστή” είναι πιο τρομακτική από την ταινία

Μπορεί να έχουν περάσει 45 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά “Ο Εξορκιστής”, ωστόσο παραμένει μία από τις τρομακτικές και “διαβολικές” ταινίες που έχουν βγει ποτέ.

Σε σκηνοθεσία του Γουίλιαμ Φρίντκιν και πρωταγωνιστές τους Έλεν Μπέρστιν, Λίντα Μπλερ, Μαξ φον Σίντοφ και Τζέισον Μίλερ, “Ο Εξορκιστής” αφηγείται την ιστορία της Ρίγκαν, ενός μικρού κοριτσιού που καταλαμβάνεται από τον δαίμονα Παζούζου.

Από το 1973, που πρωτοκυκλοφόρησε μέχρι σήμερα, έχουν δει το φως της δημοσιότητας διάφορα “περίεργα”, που τονώνουν ανά διαστήματα την φήμη της. Ορισμένοι από το καστ και τους τεχνικούς που εργάζονταν στην ταινία θεωρούσαν ότι ήταν τόσο αιρετική και διαβολική, που αποτελούσε κατάρα για όλους τους εμπλεκόμενους.

Υπήρξαν, επίσης, και διάφορα δημοσιεύματα για “καταστροφές” που συνέβησαν στο σετ συμπεριλαμβανομένης μιας φωτιάς που κατέστρεψε τα περισσότερα από τα σκηνικά εκτός από το δωμάτιο, όπου έγινε ο εξορκισμός. Αρκετοί συμμετέχοντες τραυματίστηκαν ενώ υπήρξαν και αναφορές για κάποιους θανάτους που αποδόθηκαν στην ταινία. Στο πέρασμα των χρόνων διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρξε καμία κατάρα.

Ο πραγματικός εξορκισμός του 12χρονου Ρόλαντ

Αυτό όμως που είναι αλήθεια είναι “Ο Εξορκιστής” βασίστηκε σε ένα μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι, ο οποίος συμμετείχε και στο σενάριο της ταινίας. Το βιβλίο ήταν εμπνευσμένο από έναν πραγματικό εξορκισμό.

Το 1943 ο Ρόλαντ Ντόε (ψευδώνυμο), ένα 12χρονο αγόρι που ζούσε σε πόλη του Μέριλαντ, φέρεται να είχε καταληφθεί από δαίμονα και η καθολική εκκλησία προχώρησε σε εξορκισμό. Σύμφωνα με το βιβλίο The Dark Side of God: A Quest for the Lost Heart of Christianity του Ντάγκλας Λόκχαρτ, 48 άνθρωποι παρέστησαν σε αυτόν τον εξορκισμό.

Ο δημοσιογράφος Τόμας Άλεν, που κατέγραψε την υπόθεση στο βιβλίο Possessed: The True Story of an Exorcism, αναφέρει ότι τα περίεργα γεγονότα άρχισαν όταν πέθανε θεία του Ρόλαντ. Η γυναίκα εργαζόταν ως πνευματίστρια και ο μικρός έπαιζε συχνά μαζί της χρησιμοποιώντας τον πίνακα Ουίγια, όπως ακριβώς και η Ρίγκαν στην ταινία.

Μετά τον θάνατο της θείας, υπήρξαν περιστατικά κατά τα οποία έπιπλα κινούνταν μόνα τους, αντικείμενα αιωρούνταν και τα μέλη της οικογένειας άκουγαν περίεργους θορύβους.

Όλα αυτά τα περιστατικά φαίνονταν να επικεντρώνονται στον Ρόλαντ και την οικογένειά του, η οποία δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμβουλευτεί πάστορα. Ο τελευταίος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και πήρε το παιδί στο σπίτι του, προκειμένου να δει τι συμβαίνει όταν βρίσκεται μακριά από την οικογένειά του. Τα περίεργα γεγονότα όμως τον ακολούθησαν.

Τελικά ο πάστορας συνέστησε στην οικογένεια του Ρόλαντ να βρει έναν καθολικό ιερέα να του κάνει εξορκισμό. Λέγεται ότι ο πρώτος εξορκισμός πήγε στραβά, καθώς το παιδί κατάφερε να ελευθερώσει ένα από τα χέρια του και να τραυματίσει τον ιερέα, που σταμάτησε τη διαδικασία.

Απεγνωσμένος για βοήθεια, ξάδερφος του μικρού κατέφυγε σε έναν καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Σεντ Λιούις, ο οποίος με τη σειρά του τον έφερε σε επαφή με έναν ιερέα. Ο τελευταίος μαζί με συνάδελφό του επισκέφτηκαν την οικογένεια, διαπιστώνοντας ότι ο Ρόλαντ μιλούσε με φωνή δαίμονα και φοβόταν τα θρησκευτικά σύμβολα.

Στην δεύτερη προσπάθεια για εξορκισμό, στο σώμα του παιδιού φέρεται να εμφανίστηκαν οι λέξεις “κόλαση” και “κακό” και το κρεβάτι κουνιόταν μόνο του. Ο εξορκισμός πέτυχε και ο Ρόλαντ από εκεί και πέρα είχε μια συνηθισμένη ζωή.

Αδιαφορία “έφερε” τον δαίμονα;

Όλα αυτά ήρθε να ανατρέψει ο Τόμας Άλεν, ο οποίος έχει παραδεχτεί ότι δεν έχει καμία απόδειξη ότι ο Ρόλαντ ήταν δαιμονισμένος. Στο βιβλίο του ισχυρίζεται ότι επρόκειτο απλά για ένα δυσαρεστημένο αγόρι και όχι για κάτι υπερφυσικό.

Στα ίδια χνάρια και ο Μαρκ Οπσάσνικ, ο οποίος στο Strange Magazine γράφει ότι ο Ρόλαντ δεν ήταν δαιμονισμένος αλλά ένα αγόρι που ήθελε απεγνωσμένα την προσοχή και θα έκανε τα πάντα για να την τραβήξει πάνω του. Αποκάλυψε, επίσης, ότι πολλά “γεγονότα” δεν αποδείχτηκαν ποτέ, συμπεριλαμβανομένων της δήθεν δαιμονικής φωνής, των σπασμών και του τραυματισμού του ιερέα.

Διαπίστωσε, ακόμη, ότι κανένας δεν είχε ελέγξει αν ο Ρόλαντ είχε κάνει τις λέξεις που υποτίθεται ότι εμφανίστηκαν στο σώμα του πριν την έναρξη του τελετουργικού.

Για την ακρίβεια, ο Τζο Νίκελ, αρθρογράφος στο Skeptical Inquirer, ανακάλυψε ότι υπάρχουν μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες ο Ρόλαντ εθεάθη να χαράζει σκόπιμα τη λέξη “Χριστός” στο στήθος του με το νύχι του. Γείτονες ανέφεραν, επίσης, στο Οπσάσνικ ότι οι άνθρωποι που γνώριζαν το παιδί, το θεωρούσαν πολύ έξυπνο, που θα μπορούσε να κάνει φάρσες για να τρομάξει τη μητέρα του.

Ίσως πάλι η περίπτωση του Ρόλαντ να είναι ένα τέλειο παράδειγμα για το ότι οι άνθρωποι βλέπουν ό,τι θέλουν να δουν. Οι ιερείς είδαν ένα αγόρι που χρειαζόταν εξορκισμό και τα ΜΜΕ μια ιστορία που θα προκαλέσει αίσθηση. Παραμένει τρομακτική πάντως η σκέψη ένα μικρό παιδί να έχει φτάσει τόσο μακριά για να τραβήξει την προσοχή. Τόσο τρομακτική που σχεδόν αναρωτιέσαι μήπως είναι όλα αλήθεια…