Νίκη Τριανταφυλλίδη: Η σπουδαία ηθοποιός που παρέμεινε μυστηριώδης

Μια μεγάλη θεατρική έκπληξη αφιερωμένη σε μια σπουδαία γυναίκα του ελληνικού θεάτρου και της σκηνής, τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, παρουσιάζει η Ρούλα Πατεράκη υπογράφοντας τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική μεταγραφή του θεατρικού κειμένου που έγραψε η ίδια η Τριανταφυλλίδη, με τη Νάνα Παπαδάκη να ενσαρκώνει τον ρόλο της κεντρική ηρωίδας.

Από το Σάββατο 14 Μαΐου και κάθε Σάββατο και Κυριακή, στο Θέατρο «Φούρνος», για λίγες μόνο παραστάσεις, θα παρουσιάζεται η παράσταση «Νίκη, απόψε στο πάρτι». Πρόκειται για το πρώτο ανέβασμα του θεατρικού έργου της Τριανταφυλλίδη (το οποίο έχει βραβευτεί απ’ την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων) ύστερα φυσικά απ’ το 1994, όπου έπαιξε η ίδια, στο θέατρο που διατηρούσε εκείνη την εποχή, το νυν «Προσκήνιο».

Η Νάνα Παπαδάκη εξηγεί στο NEWS 24/7 ποια ήταν η Νίκη Τριανταφυλλίδη και τι ήταν αυτό που τη γοήτευσε στο έργο αυτό “Η Νίκη Τριανταφυλλίδη ήταν μια εκλεκτή ηθοποιός, με ευρύ και βαθύ ταλέντο ύπαρξης, πρωτίστως, η οποία σκηνοθέτησε, έγραψε, δίδαξε, βραβεύτηκε, ρίσκαρε, γνώρισε την αποδοχή, έκανε το δικό της θέατρο, ανέβασε έργα, άφησε το δικό της αποτύπωμα στο ελληνικό θέατρο. Και παρά την πολλαπλή της έκθεση σε διάφορα δημιουργικά πεδία η ζωή της καλύπτεται από ένα μυστήριο. Όσο πιο πολύ εξέθετε τον εαυτό της τόσο πιο μυστηριώδης παρέμενε.

Σαν να ήταν σφραγισμένη από μια ακατάταχτη ποιότητα, διαχρονική και ανεξίτηλη. Ένα «αίνιγμα». Κάτι που διαρκώς διαφεύγει. Κι αυτό θεωρώ ότι, ίσως, να ήταν το ταλέντο της, δηλαδή το τάλαντο, το τίμημα που έπρεπε να καταβάλει. Μπορούσε να προσλάβει τον κόσμο σε βάθος, διέθετε ένα παλλόμενο ψυχικό εργαλείο, ταυτόχρονα ήταν και πολύ όμορφη, έβλεπε μπροστά, όμως φοβάμαι ότι οι σύγχρονοί της δεν άντεχαν μια γυναίκα με τέτοια δύναμη και πολλαπλά προσόντα.

Δεν ήξεραν πού να την κατατάξουν και δεν μπορούσαν να ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί της. Ήταν απρόβλεπτη. Κι αυτό τους φόβιζε. Υπαρξιακά. Τους τρόμαζε. Δεν έμοιαζε με τις άλλες. Τι να την έκαναν; Δεν ήξεραν. Θα μπορούσε να είναι απλά όμορφη και να τελειώνει. Αυτή έψαχνε τον Κόσμο, την Ουσία, την Ύπαρξη. Ήταν ένας Άνθρωπος, δηλαδή. Αυτό που με γοητεύει ήταν η τόλμη της να είναι ο εαυτός της”.

Το έργο «Νίκη, απόψε στο πάρτι» αποτελεί τη δραματουργική μεταγραφή του έργου της Νίκης Τριανταφυλλίδη «Πάρτι στο σπίτι της Ελισάβετ Π». Το αρχικό κείμενο αποτελεί μια πολυπρόσωπη αντανάκλαση του ασυνειδήτου της. Η δραματουργική μεταγραφή της Ρούλας Πατεράκη αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της προσαρμογής του για ένα μόνο πρόσωπο επί σκηνής.

“Η μεταγραφή της Ρούλας Πατεράκη, όπως την αισθάνομαι πάνω στη σκηνή, ακολουθεί το δαιμονικό της στοιχείο. Δεν έχει ως βασική ηρωίδα την Ελισάβετ όπως στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά την Victory οf the Rose, που αποτελεί ευθεία αναφορά στο όνομα της Νίκης Τριανταφυλλίδη. Η μεταγραφή ακολουθεί τα γεγονότα, όπως τα βιώνει στο πρωτότυπο κείμενο η ηρωίδα, όμως σε εμάς της δίνεται χώρος και για άλλες μεταμορφώσεις ή πτυχές που ανοίγονται σε έναν φανταστικό κόσμο, εσωτερικευμένων αντιθέσεων, βίας, ωμότητας, τέχνης, ποίησης, ανεξήγητου. Ή καλύτερα όπως λέει και η ίδια η Τριανταφυλλίδη μιλώντας για τον εαυτό της στο έργο: «όχι από ποίηση, αλλά από το ανεξήγητο που έτσι είναι».

Η σκηνοθετική προσέγγιση της Πατεράκη ακολουθεί ένα σύστημα δομημένο μέσα σε χρόνια εμπειρίας, διδασκαλίας, ερμηνειών, σκηνοθεσίας, σκηνικής ζύμωσης και απογείωσης, εμβάθυνσης, απαιτητικό και αυστηρό, αλλά εξαιρετικά χρήσιμο για τον ηθοποιό που θέλει να εξελιχθεί και να διαπεράσει το όριο της θεατρικής του λειτουργίας. Αυτή τη στιγμή βουτάω μέσα στον κόσμο που μου προσφέρει και μου ανοίγει μέρα τη μέρα” αναφέρει η Νάνα Παπαδάκη.

Πώς αισθάνεστε που ενσαρκώνετε μία άλλη ηθοποιό; Βρήκατε κοινά στοιχεία με αυτή; Την καταλαβαίνετε σαν γυναίκα προς γυναίκα;

Δεν ενσαρκώνω την ίδια τη Νίκη Τριανταφυλλίδη. Ούτε η ίδια έγραψε ένα έργο για να παίξει τον εαυτό της, αλλά για να φέρει στο φως το πλάσμα που ένιωθε μέσα της. Το ονόμασε Ελισάβετ. Εμείς ονομάζουμε αρχικά την ηρωίδα μας Victory of the Rose και την αφήνουμε να μεταμορφωθεί σε ότι επιθυμεί το δαιμόνιό της. Να νιώσει όλη την γκάμα των εσωτερικών της μετακινήσεων, των αισθημάτων, να κινηθεί μες στον λαβύρινθο της ύπαρξής της, να «δει» τα πλάσματα που φέρει μέσα της. Ναι, βρίσκω κοινά στοιχεία, κυρίως όσον αφορά μια αίσθηση που θα ονόμαζα «μεταφυσική αρμονία». Κάτι παράξενο, κάτι άλλο. Ίσως βέβαια αυτή η ποιότητα να είναι και απολύτως «φυσική». Δεν ξέρω. Πάντως αισθάνομαι ότι κι εγώ νιώθω αλλιώς τον κόσμο.

Πώς επικοινωνεί το έργο αυτό με το σήμερα;

Η γυναίκα. Η γυναίκα που περιβάλλεται και αυτή με ένα μυστήριο και την οποία δεν την τιμάμε, αλλά τη σκοτώνουμε, τη βασανίζουμε, την περιθωριοποιούμε, την κάνουμε άντρα για να την δεχτούμε ως ισότιμη, την εξιδανικεύουμε για να τη ρίξουμε μετά με δύναμη κάτω και να τη σπάσουμε σε χίλια κομμάτια. Που την βομβαρδίζουμε με στερεότυπα στις τηλεοράσεις και παντού, που πρέπει να εμφανίζεται διαρκώς περιποιημένη λες και βγήκε απ΄ το κουτί, να υποαμοίβεται, να κάνει παράλληλα οκτακόσιες δουλειές, να πρέπει να κάνει εκατό για να της αναγνωρίσουν ένα. Η γυναίκα. Οι πολλαπλές της μεταμορφώσεις. Ο ψυχικός της κόσμος. Τα ανομολόγητα βάθη της ύπαρξής της.

Η Νίκη Τριανταφυλλίδη έφυγε απ’ τη ζωή, παραγκωνισμένη απ’ την οργανωμένη πολιτεία, τον Μάιο του 2013. Γιατί έγινε αυτό; Πώς το εξηγείτε;

Έχω ακούσει ότι είχε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Αλίμονο αν δεν είχε. Σκέφτομαι όμως πόσοι άλλοι, ας πάρουμε για παράδειγμα τις μέρες μας, έχουν ιδιαίτερους χαρακτήρες κι όμως μια χαρά τους δέχτηκε το σύστημα και τους αφομοίωσε και τους υπερασπίστηκε και τους χρησιμοποίησε για να κάνει τη δουλειά του. Άρα σκέφτομαι ότι δεν φταίει η ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς της, αλλά ότι κάποιοι άνθρωποι ήταν μπροστά από την εποχή τους κι ότι ακόμη και ο χώρος της τέχνης, που θα έπρεπε να είναι πιο ανοιχτός, δεν είναι και τόσο για να τους αποδεχτεί και να τους κάνει τη ζωή πιο εύκολη.

Οι κοινωνίες μας έχουν αγκυλώσεις και η καπιταλιστική γυμναστική δε βοηθάει στο να ξεπιαστούμε, αλλά στο να πιαστούμε ο ένας απ’ τα μαλλιά του άλλου ή και στα μαλλιά με αποτέλεσμα να βουλιάξουμε, αργά ή γρήγορα, όλοι μαζί. Η πολιτεία αντί να μας βοηθά κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη, λες και μισεί ό,τι ανθρώπινο και ζωντανό.

Συντελεστές: Κείμενο: Νίκη Τριανταφυλλίδη/Δραματουργική μεταγραφή – Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη/Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Ζορμπάς/Οπτικοακουστικό περιβάλλον – Ψηφιακή επεξεργασία: Αβραάμ Παπαβραμόπουλος/Φωτισμοί: Ρούλα Πατεράκη/Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Ζορμπάς/Κατασκευή σκηνικού: Θανάσης Θαλασσινός/Ραδιοφωνικό σποτ: Spyxad / advertising solutions /Υπεύθυνη θεάτρου: Μυρτώ Καμβύση /Τεχνικός θεάτρου: Αποστόλης Τσατσάκος/Φωτογραφίες: Θοδωρής Σταμπέλος/Βοηθός φωτογράφου: Γιώργος Τσιμπίδης/Ερμηνεύει η Νάνα Παπαδάκη

Info: Τοποθεσία: Θέατρο Φούρνος, Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα)/Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Σάββατο 14 Μαΐου στις 21.00 Παραστάσεις: Σάββατο και Κυριακή, στις 21.00/Πληροφορίες: Τηλ.: 21 0646 0748/Τιμές εισιτηρίων: 12 € (ολόκληρο), 10 € (άνω των 65 ετών), 8 € (φοιτητικό), 5 € (άνεργοι, ατέλειες)/Ηλεκτρονική προπώληση: viva.gr

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις