Παπαδόπουλος και Παττακός

Το πιο κοινό και συχνό ελληνικό επώνυμο είναι το “Παπαδόπουλος”. Σε μια έρευνα που έγινε το 2010, επί ενός δείγματος 64.569 επωνύμων από τα αρχεία του ΑΣΕΠ, προέκυψαν 568 Παπαδόπουλοι, υπερδιπλάσιοι του δευτέρου πιο συχνού επιθέτου, που ήταν, τί σύμπτωση, το “Παππάς”.

Παπαδόπουλος σημαίνει ο γιος του παπά, το παπαδοπαίδι. Προφανώς, οι ορθόδοξοι ιερείς ήταν διαχρονικώς εξαιρετικά καρπεροί στην Ελλάδα, γεμίζοντάς την με τα πολυάριθμα τέκνα τους, που ναι με ήταν συνεπώνυμα, χωρίς να είναι συγγενή.

Ο Πατακός, μέ ένα ταυ, ή «πατακιός», είναι, στην κρητική διάλεκτο, ο μικρόσωμος και άσχημος, από το αρχαίο «πάταικος», ίσως από το φοινικικό Ptah ή Patah, που ήταν τα μικρόσωμα είδωλα των θεών στις πλώρες των φοινικικών πλοίων.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.