Σίλια Κατραλή: “Μόνο ο έρωτας και ο θάνατος είναι σίγουρο πως υπάρχουν”

Τραγουδοποιός, ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, η Σίλια Κατραλή μάς απασχόλησε σε αυτήν την κουβέντα κυρίως με την πρώτη της ιδιότητα, γεγονός κάπως άδικο για το ταλέντο της που τρέχει προς δέκα μεριές, αλλά ας ρίξουμε το φταίξιμο στο πρώτο της άλμπουμ, στα νέα τραγούδια της, στη φωνή της και στα βίντεο που τα συνοδεύουν. Τα ακούσαμε, μάς άρεσαν και μάς γέμισαν απορίες.

Μετά το πρώτο της άλμπουμ, λοιπόν, με τον τίτλο “Ελεύθερο Κάμπινγκ”, η Σίλια Κατραλή επιστρέφει με δύο νέα τραγούδια και αυτή ήταν η ευκαιρία για να ανταλλάξουμε μερικές κουβέντες. Αυτά είναι όσα είπαμε:

Πώς είναι η υποδοχή του δεύτερου άλμπουμ σου μέχρι στιγμής;
Στην πραγματικότητα έχουν κυκλοφορήσει μόνο τα πρώτα δυο τραγούδια από το δεύτερο άλμπουμ: η “Εδέμ” και ο “Προορισμός”. Είναι νομίζω ξεκάθαρα ένας μεταβατικός δίσκος και αυτό φαίνεται από τώρα. Έχω ακούσει διάφορα –τα περισσότερα θετικά– αν και συνήθως τα σχόλια αφορούν τα βίντεο, την εικόνα και όχι τόσο τα τραγούδια. Ακούω όμορφα πράγματα για το στιχουργικό κομμάτι και αυτό είναι σημαντικό για ‘μένα γιατί όλα κάπως έτσι ξεκίνησαν.

Υπήρξε κάτι σε αυτά τα τραγούδια που να έκαναν έκπληξη σε αυτούς που αγάπησαν το πρώτο σου άλμπουμ;
Ναι, σαφώς. Κυκλοφόρησα τον “Προορισμό” τον Νοέμβρη και ήταν σαν να επιστρέψαμε ξαφνικά στα ’80s ροκ. Και η “Εδέμ” ηχητικά έχει πάρα πολλές διάφορες από το σύνολο του πρώτου άλμπουμ. Είναι γενικότερα μια πειραματική φάση όλο το άλμπουμ. Αν και σίγουρα πιο εσωστρεφές και πιο κατασταλαγμένο νομίζω πως τα δυο πρώτα τραγούδια μάλλον είναι καμουφλάζ παρά μία μικρή περιγραφή του δίσκου που έρχεται. Η αισθητική και το ύφος πάνω κάτω παραμένουν ίδια ωστόσο πειραματιστήκαμε αρκετά με τον ήχο και τις ενορχηστρώσεις και όλο αυτό έχει μια συνέχεια αλλά και αρκετές εκπλήξεις.

Ποιο τραγούδι σου θα πρότεινες σε κάποιον να ακούσει προκειμένου να καταλάβει ποια είσαι; Με ποιο θα συστηνόσουν σε κάποιον που δεν έχει τύχει να σε ακούσει ξανά;
Μάλλον με τον “Προορισμό”. Είναι πιο κοντά σε αυτό που φαίνεται να νιώθω άνετα μέσα του.

Όταν γράφεις τους στίχους για κάποιο τραγούδι, έχεις μία πιθανή μελωδία του στο μυαλό σου; Ή μήπως γράφεις στίχους αφού πρώτα έχεις ακούσει τη μουσική;
Πάντα γράφω πρώτα τους στίχους. Συνήθως μου έρχεται κάποια μελωδία αλλά πολύ σπάνια την κρατάω γιατί στο τέλος δεν μου αρέσει. Όσες φορές μου έχει αρέσει δεν αλλάζω απολύτως τίποτα ως το τέλος αλλά αυτό είναι κάπως σπάνιο φαινόμενο. Σε κάθε περίπτωση οι στίχοι προηγούνται της μουσικής στον τρόπο που δουλεύουμε.

Με τον Νικόλα Αδέσποτο που υπογράφει τη μουσική στον δεύτερο δίσκο σου είστε και φίλοι; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που σας συνδέει φιλία;
Ο Νικόλας λοιπόν παίρνει αυτούς τους στίχους που συνήθως επεκτείνονται σε τρία Α4 και ξεκινάει να γράφει κάτι. Έπειτα μου λέει “αυτό είναι διήγημα μάλλον κάτι πρέπει να κόψουμε” και κάπως έτσι κυλάει η φάση. Βέβαια, δεν τον αδικώ, αυτό συνήθως είναι όντως διήγημα. Όμως έχουμε βρει ένα μοτίβο και δουλεύουμε κι αυτό οδηγεί κάπου, που συνήθως δε θα μπορούσε κανείς απ’ τους δυο να βρεθεί από μόνος του. Το γνωρίζω όμως καλά κι απ’ το θέατρο αυτό. Είναι μαγικό να δουλεύεις με φίλους.

Είδα σε δύο συνεντεύξεις σου να επαναλαμβάνεις ότι “μόνο ο έρωτας και ο θάνατος είναι σίγουρο πως υπάρχουν”. Θα ‘θελες να επεκταθείς λίγο σε αυτό;
Α! Το έχω πει αυτό; Νόμιζα πως ήταν μόνο σκέψη. Λοιπόν, είναι πράγματι τα δυο βασικά προβλήματα που με απασχολούν. Και σχεδόν όλα τα γραπτά μου σχετίζονται θεματολογικά με αυτά. Νομίζω υπάρχει ένα κομμάτι του ενός μέσα στο άλλο. Έπειτα είναι οι μόνες δυο καταστάσεις που νομίζω πως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως υφίστανται πραγματικά. Τις βιώνουμε μέσα μας και γύρω μας, άμεσα ή έμμεσα.

Ο έρωτας είναι διαποτιζόμενος από μικρούς θανάτους. Κι ο ίδιος ο θάνατος μπορεί να νικηθεί στα σημεία μόνο από τον έρωτα. Δεν είμαι βέβαιη για το πόσο πραγματικά είναι όλα τα αλλά που ζούμε αλλά σίγουρα αυτά τα δύο είναι. Γενικώς έχω κάποια θεματάκια με την έννοια του χρόνου και συχνά συμβαίνει όλα να γυρίζουν γύρω από αυτόν.

Καταλαβαίνω τον συμβολισμό πίσω απ’ το “ψάχνω μια Εδεμ με χαμηλό ενοίκιο”, αλλά βρε Σίλια με τον πόνο μας παίζεις; Ακόμα και ένα απλό δυάρι ξέρεις πόσο έχει σήμερα;
Ναι, αφουγκράζομαι τη ραγδαία αύξηση των ενοικίων τα τελευταία χρόνια. Έξυπνο μάρκετινγκ θα ήταν να χρησιμοποιηθεί το τραγούδι για κάποια χιουμοριστική διαφήμιση σε real estate. Δίνω a priori την άδεια μου γι’ αυτό. Εντάξει βέβαια το τραγούδι είναι μια αλληγορία. Μιλά για μια σύνδεση του προσωπικού με το συλλογικό αποπροσανατολισμό. Μάλλον πρόκειται για μια σύγκρουση πολιτισμού και άγριας φύσης, μια σύγκρουση πρέπει και θέλω. Γενικώς μια σύγκρουση. Μέσα και έξω. Ποιο μονοπάτι οδηγεί στην προσωπική Εδέμ του καθενός; Εκείνο είναι που μάλλον θα ‘θελα να ανακαλύψουμε.

Πώς ήταν η η εμπειρία της συμμετοχής στις “Αγριες Μέλισσες”; Επίσης είναι αναμφισβήτητο ότι είναι μια σειρά διαφορετική και ποιοτική, ωστόσο υπάρχουν και οι αντίθετες φωνές. Άκουσες κάτι δυσάρεστο από ανθρώπους του χώρου σου; Νιώθεις καμιά φορά ότι αυτός ο ελιτισμός βάζει σύνορα εκεί που δεν υπάρχουν;
Για μένα ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Η σειρά διαφέρει από τις υπόλοιπες επειδή αντιμετωπίζεται με τρόπο κινηματογραφικό και όχι τηλεοπτικό. Δεν έχω ακούσει και πολλά. Γενικώς επιλέγω να μην ακούω. Η αλήθεια είναι πως δε μου αρέσουν τα σύνορα σε κάθε περίπτωση. Η σειρά αυτή είχε κάτι το ξεχωριστό και στη πλοκή και στην υλοποίηση της. Και η επιτυχία ή ο θόρυβος που την ακολούθησαν της άξιζαν ακριβώς για αυτό που ήταν.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου; Κάποιο live, κάποιες εμφανίσεις;
Θα συνεχίσω τις εμφανίσεις με τους Τρία κόμμα Δεκατέσσερα (η μπάντα μου είναι αυτή.) εντός και εκτός και επιπλέον ετοιμάζουμε θεατρικά κάποια πραγματάκια καλοκαιρινά.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις