Λυδία Κονιόρδου: “Ο τόπος μας έχει βιώσει τραυματικά τη δημαγωγία, την ύβρη και την πλάνη”

Η Λυδία Κονιόρδου δεν χρειάζεται συστάσεις. Έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως μία από τις σπουδαιότερες τραγωδούς του ελληνικού θεάτρου, ενώ η μακρόχρονη πορεία της στον χώρο των τεχνών την οδήγησε στον θώκο του Υπουργείου Πολιτισμού. Όπως αναφέρει η ίδια για την ενασχόλησή της με τα κοινά, ήταν μια πρόταση που της έγινε στην οποία της φάνηκε αδιανόητο να πει όχι, γιατί πάντα θα υποστηρίζει τον ενεργό πολίτη που δεν κρύβεται πίσω από τη σιωπηλή πλειοψηφία, αλλά προσφέρει τον εαυτό του για το κοινό καλό.

Το τρέχον καλοκαίρι, ένα από τα πιο δύσκολα στην ιστορία του θεάτρου, τη βρίσκει να πρωταγωνιστεί ως Βασίλισσα Άτοσσα στο κορυφαίο αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου «Πέρσες», οι οποίοι κάνουν πρεμιέρα σήμερα στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη. Το έργο πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα και παραμένει τρομακτικά επίκαιρο, δεδομένου ότι η τρέχουσα επικαιρότητα μας δίνει αρκετές αφορμές καθημερινά να νιώθουμε ηττημένοι.

Χειμαρρώδης, δοτική, χωρίς φόβο να σχολιάσει κάτι ή να δεχτεί την κριτική, η σπουδαία ηθοποιός και πρώην υπουργός Πολιτισμού μιλά στο News 24/7 με αφορμή τους “Πέρσες” για τους σύγχρονους ηττημένους και την αλαζονεία της εξουσίας, το άνοιγμα του θεάτρου μετά την πανδημία, τη θητεία της στο Υπουργείο Πολιτισμού και τα όσα άφησε πίσω…

«Πέρσες» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Τι να περιμένουμε από την παράσταση και ποια θεματική του έργου ξεχωρίζετε;

«Η παράσταση και λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών προετοιμασίας λόγω της πανδημίας, αλλά πιστεύω και από άποψη του σκηνοθέτη, επιτρέπει να πρωταγωνιστήσει σε μια λιτή γραμμή η δύναμη του ποιητικού λόγου του Αισχύλου πάνω σε ένα πραγματικό, συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός. Σημαντική αρωγή στο εγχείρημα είναι η πιστή και έμμετρη μετάφραση του Θ. Στεφανόπουλου, όπως και το ταξίδι στον χρόνο μέσω της γλώσσας με το άκουσμα των αρχαίων ελληνικών με ερασμιακή προφορά. Είναι σημαντικό στα έργα αυτά η παράσταση να ελευθερώνει τη φαντασία του θεατή έτσι ώστε να συν- κινείται με το έργο, και όχι ματαιοπονώντας να προσπαθεί να την υποκαταστήσει. Αυτό είναι πάντα το στοίχημα μιας παράστασης αυτών των μεγάλων έργων.

Το βασικό θέμα στο έργο, για το οποίο ο Αισχύλος προειδοποιεί τους Αθηναίους, είναι ο κίνδυνος από την αλαζονία και την έπαρση της εξουσίας, την απληστία του πλούτου, και την καταστροφή που η ύβρις επιφέρει. Τον φόβο αυτόν εκφράζει η ίδια η Βασίλισσα Άτοσσα στον εναρκτήριο λόγο της: “Φοβάμαι μήπως ο μέγας πλούτος σηκώσει σκόνη οργής από το χώμα και γκρεμίσει την ευτυχία που ύψωσε ο Δαρείος, όχι χωρίς βοήθεια ενός Θεού”. Επίσης πολύ σημαντική στιγμή είναι τα τελευταία λόγια του Δαρείου: “Όταν ανθίζει η ύβρις, μεστώνει το στάχυ της πλάνης και τότε θερίζεις θέρις δακρύων»… Και “να μη βρεθεί άνθρωπος που θα… καταλύσει τη μεγάλη ευτυχία που του δόθηκε γιατί ζήλεψε άλλη.” Άλλωστε “τους νεκρούς κανένας πλούτος δεν τους οφελεί.”

Ο Δ. Λιγνάδης έχει αναφέρει ότι τον συγκινεί το ποιητικό στοιχείο της συγκεκριμένης τραγωδίας. Στην τραγωδία εσάς τι σας συγκινεί;

«Δε με συγκινεί απλώς, αισθάνομαι ότι με αφορά η ποιητική κατάθεση των διλημμάτων του ανθρώπου, η σύγκρουση ιδεών που καλλιεργεί τη συνείδηση του πολίτη έτσι ώστε να διακρίνει τη σωστή απόφαση και ατομικά και συλλογικά. Τα έργα αυτά, το Θέατρο το ίδιο, δημιουργήθηκαν όχι μονό για να συγκινήσουν ή να ψυχαγωγήσουν αλλά κυρίως για να διδάξουν μέσα από τον Διάλογο τους πολίτες για τη σημασία της συνειδητής απόφασης και την ανάληψή της ευθύνης που της αναλογεί.

Ο συνειδητός πολίτης δεν πέφτει εύκολα θύμα δημαγωγίας και χειραγώγησης. Αυτός είναι και ο πιο μεγάλος κίνδυνος για τη Δημοκρατία από πάντα, άλλα σήμερα ειδικά είναι πιο εμφανής από ποτέ. Με συγκινεί λοιπόν το πάθος με το οποίο ο δημοκράτης Αισχύλος παραθέτει τις αρετές της Δημοκρατίας και τους κίνδυνους από την υπονόμευσή τους. Ο τόπος μας έχει βιώσει τραυματικά τα αποτελέσματα της δημαγωγίας, της ύβρης και της πλάνης.»

Επιστρέφετε στον ρόλο της Άτοσσα, τον οποίο έχετε υποδυθεί στο παρελθόν. Η προσέγγιση έγινε από το μηδέν ή είναι σαν να συναντάτε ξανά μια παλιά “γνώριμη”;

«Πάντα όταν ολοκληρώνω ενα ρόλο, γίνεται μια αυτόματη διαγραφή της “άποψης” , της οπτικής γωνίας που διαμορφώθηκε, και έτσι ξεκινάω τρόπος ειπείν σαν “άγραφο χαρτί”. Φυσικά η εμπειρία του προηγούμενου ταξιδιού και η τεχνική σού δινει μια μεγαλύτερη ελευθερία από τον φόβο, την ανασφάλεια και έτσι μπορείς να είσαι και πιο τολμηρός και διαθέσιμος σε μια άλλη προσέγγιση. Άλλωστε πιστεύω ότι αυτοί οι ρόλοι έτσι κι αλλιώς δεν “παίζονται” με τον συνήθη τρόπο. Μόνο να σημάνεις μπορείς ή και να υπαινιχθείς, στον βαθμό που καταθέτεις την ψυχή σου.»

Ποια η διαδικασία προετοιμασίας σας για έναν ρόλο; Ψάχνετε να βρείτε κοινά σημεία – γέφυρες ή είναι σαν να “βουτάτε” στο πετσί ενός άλλου ανθρώπου;

«Όπως είπα πριν, οι ρόλοι αυτοί δεν παίζονται. Η ψυχολογία ειναι απελπιστικά λίγη για αυτά τα έργα, το δραματικό υποκατάστατο ανεπαρκές. Επομένως, όπως μας δίδαξε και ο Κουν στη δική του προσέγγιση της ερμηνείας στο αρχαίο δράμα, βρίσκεις τι σημαίνει για σένα σήμερα το θέμα του έργου, βρίσκεις τις αναλογίες, ατομικές και συλλογικές. Είναι πιο τίμιο από το να καμώνεσαι πως είσαι η Άτοσσα. Πάντα σκέφτομαι τον Άμλετ που λέει στους θεατρίνους “what is Hecuba to me” (Τι είναι για μένα η Εκάβη). Αυτό προσπαθώ, όπως επίσης να μην εμποδίζω τον θεατή να λειτουργεί δημιουργικά και ελεύθερα μαζί μου, μέσα από τη φαντασία και τις δικές του αναφορές. Άλλωστε το πιο σημαντικό ξέρουμε ότι είναι αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί. Που είναι ανάμεσα και κάτω απο τις λέξεις.»

Ποιοι θεωρείτε είναι οι σύγχρονοι Πέρσες, οι σύγχρονοι ηττημένοι;

«Ξέρετε, ζούμε μέσα στον περιορισμένο χρόνο της μικρής ζωής μας και ενώ μαθαίνουμε ιστορία, νομίζουμε ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Δεν μπορούμε πάντα να διακρίνουμε τα σημάδια, τις ρωγμές που προετοιμάζουν τον Μεγάλο Σεισμό. Έχουμε δει την καταστροφή και εξαφάνιση τεράστιων αυτοκρατοριών. Είδαμε στην εποχή μας την ήττα μιας υπερδύναμης από το μικρό Βιετνάμ, τη διάλυση της Βρετανικής αυτοκρατορίας, όμως το βλλεπουμε κυρίως στην έπαρση και την απληστία του μεγάλου πλούτου που μας έχει φέρει αντιμέτωπους όχι μόνο με τη φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων και της απώλειας της παλιάς ευζωίας και κατακτήσεων, αλλά και κυρίως με την κλιματική καταστροφή που είναι εδώ και που απειλεί τον πολιτισμό μα και τον πλανήτη, έτσι όπως τους γνωρίζουμε. Να λοιπόν η σύγχρονη “σκόνη οργής” που αναφέρει η Άτοσσα. Εκεί θα φανούν και οι σύγχρονοι ηττημένοι που μέσα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας θα είμαστε όλοι εμείς.»

Θα είναι μια διαφορετική παράσταση εφέτος, δεδομένων των μέτρων για τον περιορισμό εξάπλωσης του κορονοϊού. Οι προβληματισμοί σας πάνω σε αυτό και στο “μισογεμάτο” θέατρο.

«Οι προβληματισμοί υπάρχουν. Ζούμε κατι πρωτόγνωρο, εκτός από την καλλιτεχνική έκφραση πρέπει να δίνουμε προσοχή και στην ασφάλεια των καλλιτεχνών και εργαζομένων. Αυτό διαμορφώνει και μια άλλη αισθητική, όχι απαραίτητα μειονεκτική. Για την εμπειρία με το μισογεμάτο θέστρο μένει να το ζήσουμε όλοι απόψς. Θα είναι φαντάζομαι όπως οι παλιές γενικές πρόβες. Αυτό μπορεί και να μας φέρει πιο κοντά, το γεγονός οτι η συνεύρεση στο θέατρο δεν είναι τόσο “εύκολη” και αυτονόητη. Εγώ αυτό θα επιδιώξω, να μιλήσω πιο “μυστικά”, όσο μπορώ στον καθένα ξεχωριστά και όχι σε μια ανώνυμη μάζα.»

Για πρώτη φορά η παράσταση θα μεταδοθεί ζωντανά σε όλο τον κόσμο. Μιλήστε μου για αυτό το διεθνές άνοιγμα της Επιδαύρου, είναι κάτι που άργησε ή γίνεται κυρίως λόγω και των συνθηκών;

«Θεωρώ ότι είναι μια καλή κίνηση σε μια τόσο σημαντική επέτειο. Άλλωστε πρέπει οι Έλληνες δημιουργοί και οι καλλιτεχνικοί θεσμοί να προβληθούν με κάθε τρόπο και με επιπλέον προϋπολογισμό από το υπουργείο σε ξένα φεστιβάλ καθώς και μέσα από καλλιτεχνικές συναντήσεις με αντίστοιχους ξένους καλλιτέχνες και φορείς. Είναι πολύ σημαντικό γιατί, παρά τις επιμέρους ηρωικές προσπάθειες η πολιτεία δεν έχει ανταποκριθεί σε αυτό όπως του αξιζει και δεν έχει δώσει έμφαση στην πολιτιστική διπλωματία που ανοίγει και άλλους δρόμους. Τα χρόνια των μνημονίων κάτι τετοιο ήταν απαγορευτικό, αλλά και πριν δεν υπήρχε συστηματική υποστήριξη πχ από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, λόγω περιορισμένης χρηματοδότησης. Είναι πάντα κάτι ζητούμενο λοιπόν να στηριχτεί και να προβληθεί η ελληνική δημιουργία στο εξωτερικό, με συστηματικό, θεσμικό τρόπο και κυρίως με ίσες ευκαιρίες, αξιοκρατία και διαφάνεια.

Από την εμπειρία μου οι πόρτες ειναι ανοιχτές, υπάρχει ενδιαφέρον και το κόστος δεν είναι απαραίτητα τεράστιο, αν ενταχθούμε στα κατά τόπους ήδη υπάρχοντα καλλιτεχνικά δρώμενα. Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο. Ακόμα και χώρες πολύ πιο μικρές από εμάς έχουν ήδη προχωρήσει πιο πολύ. Πρέπει λοιπόν να τρέξουμε και κυρίως να υπάρχει συνέχεια σε αυτήν την προσπάθεια.»

Σας άρεσε η πρωτοβουλία των διαδικτυακών παραστάσεων που προβλήθηκαν κατά την καραντίνα;

«Ίσως ηταν αναγκαίο να κρατηθεί έστω και έτσι η φλόγα αναμένη. Όμως τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εδώ και τώρα κοινή ανεπανάληπτη κυριολεκτικά μαρτυρία στο ζωντανό θέατρο. Το σινεμά, η τηλεόραση, είναι μια τελείως άλλη γλωσσα. Ειδικά όταν κανείς παραμένει σπίτι του, η Τέχνη του θεάτρου υποβιβάζεται, είναι σκιά του εαυτού της και γίνεται και αυτή προϊόν μίας χρήσεως, μια διακόσμηση, όχι απαραίτητη για τη ζωή μας. Δε θέλω το θέατρο ή οι παραστασιακές τέχνες να καταντήσουν έτσι.»

Ο κλάδος των Τεχνών είναι από αυτούς που “χτυπήθηκαν” περισσότερο κατά την πανδημία. Πιστεύετε από τον χειμώνα θα ανακάμψουν τα θέατρα; Πολλοί εκφράζουν φόβους ότι με τα μέτρα, τα μικρομεσαία θέατρα δεν θα μπορέσουν να ανοίξουν.

«Είναι τα πράγματα κρίσιμα για τους καλλιτέχνες. Η Τέχνη πρέπει να μπορεί να ερευνά, να ανοίγει καινούργιους δρόμους, να παίρνει ρίσκα. Μόνο έτσι παραμένει ζωντανή και εκφράζει τις ανησυχίες της κάθε εποχής. Αλλιώς θα πεθάνει. Αν σκεφτεται μόνο το ταμείο και την επιβίωση θα αγωνιά πάντα να αρέσει ή να έχει επιτυχία. Αυτό θα είναι και το τέλος. Με όλη μου τη δύναμη το φωνάζω: Η Τέχνη δεν ειναι διακόσμηση, δεν είναι πολυτέλεια, δεν υπάρχει μόνο για να ομορφαίνει τη ζωή μας, όπως λέγεται συχνά. Ειναι η Πυξίδα στην περιπέτεια της ανθρωπότητας. Είναι το αστέρι του Βοριά που χωρίς αυτό ο άνθρωπος θα διαλυθεί σε σύγχυση χωρίς να μπορεί να φανταστεί το μέλλον του και να κινηθεί προς αυτό. Τότε οι γενιές θα ειναι αναλώσιμη ύλη στην “κρεατομηχανή” του κέρδους που φροντίζει και διαθέτει τα μέσα να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Γι’ αυτό πρέπει να στηριχτούν οι καλλιτέχνες αλλά και όλη η αγορά και οι επαγγελματίες που ζουν από τον πολιτισμό.»

Πιστεύετε ότι το Υπουργείο Πολιτισμού ανταποκρίθηκε επαρκώς στην ενίσχυση των καλλιτεχνών κατά το lockdown;

«Θεωρώ ότι δεν ήταν αρκετά γενναιόδωρη η στήριξη, ανάλογη με τη σοβαρή ζημία. Το ΥΠΠΟ καλύφτηκε πίσω από την έλλειψη συμβολαίων για όσους είχαν ήδη εξασφαλίσει δουλειά, ενω γνωρίζουμε ότι στο Θέατρο ισχύει ο Λόγος Τιμής και τα συμβόλαια συνήθως υπογράφονται στην έναρξη των προβών, ακόμα και στα εθνικά θέατρα. Έτσι αποζημιώθηκαν πολύ λίγοι συνάδελφοι. Αυτό που ήρθε στη θέση του είναι αποσπασματικό και δεν μπορεί να αποτελέσει μια ασφάλεια για τον χειμώνα. Είμαστε στον αέρα. Εγώ έτυχε να είμαι ανάμεσα σε αυτούς που συνεργάστηκαν με το κρατικό θέατρο. Θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Δεν μπορώ λοιπόν να μη συμπάσχω με άξιους συναδέλφους που βρέθηκαν άνεργοι εν μία νυκτί χωρίς υποστήριξη. Ευτυχώς συνεχίζονται οι επιχορηγήσεις που φρόντισα να επανέλθουν και να διασφαλιστούν με κωδικό στη θητεία μου. Αυτό δίνει μια ανάσα.»

Τι γεύση σας αφήνει η θητεία σας στο Υπουργείο Πολιτισμού; Μια έντονη θετική ανάμνηση – πρωτοβουλία σας και μια εκκρεμότητα ίσως που θα θέλατε να είχατε προλάβει να λύσετε;

«Ήταν για μένα μια πολύ σημαντική φάση της ζωής μου. Η πολιτεία με κάλεσε να στηρίξω με τις δυνάμεις μου τον πολιτισμό από τη θέση του υπουργού. Μου ήταν αδιανόητο να πω όχι. Υποστηρίζω την ενεργή συμμετοχή στα κοινά, τον ενεργό πολίτη που δεν κρύβεται πίσω από τη σιωπηλή πλειοψηφία, που προσφέρει τον εαυτό του για το κοινό καλό. Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας με τίμησε με την εμπιστοσύνη του -και παρά τα προγνωστικά παρέμεινα στη θέση μου σχεδόν δύο χρόνια- μού επέτρεψε να αναπτύξω σχέσεις συνεργασίας τόσο με τους εργαζόμενους στο υπουργείο όσο και με άλλα υπουργεία και φορείς. Έτσι καταφέραμε μαζί ένα έργο σημαντικό. Το νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα μαζί με τις απαραίτητες τροπολογίες για να προστατευθούν οι καλλιτέχνες μετά τη διάλυση της ΑΕΠΙ και να τους δοθεί επιτέλους η δυνατότητα με μια γενναία ενίσχυση να πάρουν τα συμφέροντά τους στα χέρια τους, όπως έγινε πρόσφατα με την ΕΔΕΜ, τον δικό τους συλλογικό φορέα. Αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολη η υπόθεση, το τοπίο ηταν συγκρουσιακό, τα συμφέροντα και οι κρυφές ατζέντες- παγίδες πολλές. Θεωρώ ότι όλοι μαζί στον βαθμό που ενώσαμε τις δυνάμεις μας, προχωρήσαμε μπροστά: Οι επιχορηγήσεις θεάτρου – χορού, τα ΔΗΠΕΘΕ, η επανεκκίνηση του έργου της Πινακοθήκης με τη δωρεά Νιάρχου, η ένωση των πέντε μουσείων, ο ΜOMus, το αγαπημένο μου γεφύρι της Πλάκας που στέκεται πάλι υπερήφανο στα Τζουμέρκα…

Δεν μπόρεσα να προχωρήσω την αναμόρφωση της καλλιτεχνικής παιδείας γιατί απαιτεί πάνω από μια θητεία. Είναι ένα έργο που πάσχει απελπιστικά, απαιτεί πολύ μεγάλη διαβούλευση και συναίνεση για να αλλάξουν παγιωμένες νοοτροπίες, συμφέροντα και συνήθεια. Επίσης με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι τώρα με την πανδημία οι Θεσσαλονικείς θα είχαν σε λειτουργία την πλειοψηφία των σταθμών του μετρό, και ένα επιπλέον σπάνιο επισκέψιμο αξιοθέατο που θα έδινε άλλη ποιότητα ζωής σε καθημερινή βάση στους πολίτες που τώρα το στερούνται ολοσχερώς. Το ΥΠΠΟ είχε δουλέψει πυρετωδώς, με τις σχετικές υπηρεσίες να προσφέρουν ιδιοφυείς κατά τη γνώμη μου λύσεις παραμονής κατά χώραν των αρχαίων, οι οποίες μας είχαν χαροποιήσει όλους. Η νέα απόφαση δεν δικαιολογείται.»

Είστε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου με μια μακρόχρονη καριέρα. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε ίσως να είχατε κάνει και δεν ήρθε η στιγμή ή η ευκαιρία.

«Μπορώ να πω ότι τα 45 χρόνια μου στο Θέατρο έχουν ευεργετηθεί από πολλούς σημαντικούς δασκάλους, συνεργάτες, ρόλους, σκηνοθεσίες και μαθητές μου που τους καμαρώνω. Πάντα κάτι αφήνεις άμα αφωσιωθείς σε έναν τομέα. Μου έχει λείψει που δεν έκανα σινεμά. Ήμουν στον Κουν που δεν μας το επέτρεπε. Βλέπω τους νέους κινηματογραφιστές που ανοίγουν πολύ ενδιαφέροντες δρόμους.»

Πώς βιώσατε την καραντίνα;

«Την πέρασα με περισυλλογή, αντιμετώπιση εκκρεμοτήτων. Με βοήθησε να διακρίνω το περιττό από το ουσιώδες και να κόψω ταχύτητα που μας παίρνει από κάτω και χάνουμε τον εαυτό μας τελικά. Προσπαθώ να κρατήσω τώρα που επανερχόμαστε μέρος αυτής της εμπειρίας.»

Μια είδηση που ξεχωρίσατε και σας προβλημάτισε τελευταία.

«Ναι με βρίσκει αντίθετη το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Είναι πλήγμα στην ελευθερία και την αντίσταση στην αυθαιρεσία και αδικία.»

Σας λείπει το βόλεϊ;

«Το βόλεϊ μού προσέφερε πολύτιμα εφόδια: Tο ομαδικό πνεύμα, την αυτοπειθαρχία, τη συγκέντρωση σε ένα στόχο, και μια καλή φυσική κατάσταση. Όμως χρειάζεται άλλου είδους ζωή που σήμερα δεν μπορώ να αφιερώσω. Κρατάω όμως κάποιες επαφές και χαίρομαι όταν με θυμούνται»

Τι σας ενοχλεί;

«Με ενοχλεί το ψέμα και η συνειδητή εξαπάτηση.»

Τι σας αρέσει;

«Αγαπώ το ελεύθερο πνεύμα.»

Τι σας εμπνέει;

«Με εμπνέει η φύση με τις ανεξάντλητες μορφές της που μου υπενθυμίζουν διαρκώς οτι είμαι συγκάτοικος, συνοδοιπόρος, και φύλακας αυτού του πλούτου – όχι ιδιοκτήτης.»

Πέρσες

Οι «Πέρσες» (472 π.Χ.) του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη, κάνουν πρεμιέρα απόψε στις 21.00 στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Θα ακολουθήσουν δύο ακόμα παραστάσεις, αύριο Σάββατο 25 Ιουλίου και την Κυριακή 26 Ιουλίου.

Πρόκεται για το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και, ταυτόχρονα, ένα ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μια από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.

Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση, ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον, με οδηγό την αλαζονεία, ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας, με την έπαρσή του, θεούς και ανθρώπους.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης

Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος

Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου

Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά

Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου

Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά

Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, ‘Αγγελος Παναγόπουλος

Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους, Νίκος Καραθάνος, Λυδία Κονιόρδου, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Μαυρίδης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η πώληση των εισιτηρίων γίνεται από το Ελληνικό Φεστιβάλ: Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσμαζόγλου), στο www.greekfestival.gr (τηλ. 210 3272000).

Για λόγους αποφυγής ταλαιπωρίας και λόγω οδηγιών των υγειονομικών αρχών, οι θεατές καλούνται να προσέλθουν στο αρχαίο θέατρο 90′ πριν την έναρξη της παράστασης.

Όλες οι θέσεις, κάτω και άνω διαζώματος, είναι αριθμημένες. Τα εισιτήρια είναι απολύτως προσωπικά και μη μεταβιβάσιμα.

LIVE STREAMING

Στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, για πρώτη φορά -και μάλιστα στην εποχή της πανδημίας- οι «Πέρσες» θα μεταδοθούν ζωντανά, με αγγλικούς υπότιτλους, στο διαδίκτυο για το παγκόσμιο κοινό από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, αύριπ, Σάββατο 25 Ιουλίου, στις 21.00 ώρα Ελλάδας, σε συνεργασία με την Google Ελλάδος.

Το live streaming θα είναι διαθέσιμο σε ολόκληρο τον κόσμο εκτός Ελλάδας, αποκλειστικά μέσω της πλατφόρμας του YouTube, δωρεάν. Ωστόσο δίνεται η δυνατότητα στο διεθνές κοινό να δωρίσει όποιο ποσό επιθυμεί. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν για τη στήριξη του Εθνικού Θεάτρου και των Ελλήνων ηθοποιών. H Google θα φιλοξενήσει το live streaming, θα παρέχει τεχνική υποστήριξη αλλά και δωρεάν προβολή της παράστασης διεθνώς μέσω του YouTube.