ΠΟΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ; ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ

Τα παχιά λόγια περί ανθρωπισμού, δυτικού πολιτισμού και κουλτούρας δυστυχώς αφορούν μόνο τη θεωρία και τα βιβλία. Στην πράξη αυτό που ορθώνεται είναι ένα τείχος “προστασίας” από τις στρατιές των απελπισμένων είτε αυτό τοποθετείται στον Έβρο είτε ακόμα πιο ανατολικά, στα βάθη της Τουρκίας, η οποία και πάλι θα σπεύσει να παίξει τον ρόλο του “αλεξικέραυνου” με το αζημίωτο φυσικά.

Σίγουρα το δράμα των γυναικών του Αφγανιστάν συγκινεί, ενώ ο τρόπος που πολιτεύτηκαν οι Ταλιμπάν στην προηγούμενη κυβερνητική θητεία τους δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας, αλλά όλα αυτά ακούγονται ωραία, όταν οι γυναίκες και οι άνδρες της χώρας δεν βρίσκονται μία ανάσα από τα ευρωπαϊκά σύνορα. Άπαξ και βρεθούν, τα θύματα μετατρέπονται σε θύτες και υποψήφιους δολοφόνους οι οποίοι καλό θα είναι κρατηθούν μακριά από την ευρωπαϊκή επικράτεια. Με κάθε κόστος.

Παλιά της τέχνη κόσκινο της Ευρώπης, έτσι και αλλιώς από το 2016 και μετά, όταν οι ευρωπαϊκές χώρες έκλειναν η μία μετά την άλλη τα σύνορά τους απομονώνοντας τους πρόσφυγες στα Βαλκάνια και κυρίως στην Ελλάδα, αυτό το κακόγουστο έργο παρακολουθούμε. Μία πολιτική αποτροπής, μία πολιτική που όχι μόνο δεν συνάδει με το ευρωπαϊκό ιδεώδες (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιο) αλλά κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί μισανθρωπική. Νέτα-σκέτα.

Προφανώς, η Ευρώπη δεν μπορεί να λύσει μόνη της το προσφυγικό πρόβλημα. Υπάρχουν την ίδια ώρα και οι λάτρεις του “ρεαλισμού” που υπογραμμίζουν σε όλους τους τόνους ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών, γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό θα υπονομεύσει τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής (τουλάχιστον όπως τον έχουν στο μυαλό τους οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και μία συγκεκριμένη ελίτ). Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, η μόνη λύση είναι η αποτροπή. Το κυνήγι των απελπισμένων, η αποθάρρυνσή τους, τα push backs της Frontex και του ελληνικού λιμενικού στα περάσματα του Αιγαίου. Ο θανάτός τους, η ζωή μας. Τόσο κυνικά.

Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι πολίτες της Ένωσης είναι πανέτοιμοι να μπουν στα παπούτσια μίας τέτοιας λογικής, διότι έχουν πειστεί ότι ο εχθρός τους είναι ο πρόσφυγας και ο μετανάστης και όχι οι πολιτικές της λιτότητας και της φτωχοποίησης. Πάνω σε αυτό το στρώμα ξαπλώνουν εν συνεχεία οι πιο ρατσιστικές πολιτικές και αναδεικνύονται σε ηγέτες ολκής οι Όρμπαν αυτής της ηπείρου. Αυτούς, ας είμαστε ειλικρινείς, πολλοί έχουν αγαπήσει και στη δική μας επικράτεια, την ελληνική. Διότι πάντα ο εθνικισμός, πασπαλισμένος με ξενοφοβική ρητορεία και ύμνους για το αρχαίο κλέος της φυλής, συγκινεί μέρος των μαζών και του πολιτικού προσωπικού.

Δείτε για παράδειγμα τον Υπουργό (αντι)μεταναστευτικής πολιτικής, τον Νότη Μηταράκη. “Η Ελλάδα δεν θα δεχτεί πρόσφυγες από το Αφγανιστάν” ξεκαθάρισε με στόμφο ο πολιτικός άνδρας από τη Χίο κλείνοντας ταυτόχρονα πονηρά το μάτι στην εκλογική του περιφέρεια. Ο ίδιος άλλωστε υπέγραψε την απόφαση σύμφωνα με την οποία η Τουρκία θεωρείται “ασφαλής χώρα” για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ανοίγοντας τον δρόμο των μαζικών επιστροφών ανθρώπων στη γείτονα χώρα, με την οποία μπορεί να μας χωρίζουν αβυσσαλέες διαφορές αλλά ως χαβούζα προσφύγων μια χαρά μας κάνει.

Η Ελλάδα, κοντολογίς, θα συνεχίζει και στο εγγύς μέλλον να παίζει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου της ΕΕ “αποκρούοντας” τα πλήθη έτσι, ώστε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί να συνεχίζουν να παπαγαλίζουν ανενόχλητοι τις εκθέσεις ιδεών περί ευρωπαϊκού πολιτισμού. Είναι αυτές οι ιστορίες που έχουν επινοηθεί για να ξεπλύνουν την εγκληματική δράση των ευρωπαίων αποικιοκρατών τα προηγούμενα 200 (τουλάχιστον) χρόνια. Στη Λατινική Αμερική, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή. Τις δίχως οίκτο σφαγές των ντόπιων, τον βίαιο προσηλυτισμό τους στον χριστιανισμό, την υπερεκμετάλλευση των πρώτων υλών, του φυσικού πλούτου και των εργατικών χεριών.

Αμ πώς νομίζετε ότι δημιουργήθηκε ο μεγάλος ευρωπαϊκός πολιτισμός και η ευρωπαϊκή κουλτούρα; Οι αποικιοκράτες βούτηξαν τα χέρια τους στο αίμα των αθώων… Η Ευρώπη πλούτισε σε βάρος του μισού πλανήτη, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα που ποτέ δεν θα διαβάσετε σε κανένα ευρωπαϊκό σχολικό εγχειρίδιο.

Υπό αυτό το πρίσμα, η Ευρώπη παραμένει πιστή στις παραδόσεις της. Βούρδουλας εκτός έδρας τότε, βούρδουλας εντός έδρας τώρα. Αίμα τότε, αίμα και τώρα. Κυνισμός τότε, κυνισμός και τώρα. Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής είναι πολύ ακριβός για να πουληθεί στις ασιατικές και τις αφρικανικές αγορές.

Ποιοι θα μας βγάλουν ασπροπρόσωπους εμάς που πιστεύουμε σε … ρομαντισμούς του στιλ “η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλα και ότι πρέπει να προστατεύεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη”; Οι Ιάσονες Αποστολόπουλοι αυτού του κόσμου που έχουν βρει τα κότσια και το κουράγιο να εφαρμόζουν τις ιδέες του ανθρωπισμού στην πράξη σώζοντας ανθρώπους σε θάλασσα και ξηρά. Αυτοί θα αποκαταστήσουν και πάλι τη χαμένη τιμή της Ευρώπης και ας μην πάρουν στο τέλος τα παράσημα που προσφέρει το πολιτικό κατεστημένο…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις