Μητέρα Μυρτούς: “Σαν σήμερα, πριν 8 χρόνια, ένα τέρας σου κατέστρεψε τη ζωή”
Ήταν πριν από οχτώ χρόνια, στις 22 Ιουλίου 2012, όταν η Ελλάδα συγκλονίστηκε από την άγρια επίθεση που δέχθηκε η Μυρτώ σε παραλία της Πάρου. H ανάρτηση της μητέρας της στο Facebook.
- 23 Ιουλίου 2020 11:04
Στην Πάρο, το καλοκαίρι του 2012 εκτυλίχθηκε μία υπόθεση ξυλοδαρμού και βιασμού εις βάρος μίας ανήλικης κοπέλας, από έναν Πακιστανό μετανάστη, η οποία συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Οι τραυματισμοί που υπέστη η Μυρτώ, της προκάλεσαν μόνιμη αναπηρία.
Η Μυρτώ, 15 χρονών, βρέθηκε ημίγυμνη, άγρια χτυπημένη και σε κώμα σε βράχια στην παραλία Χρυσή Ακτή, όπου είχε πάει μόνη της μια μικρή βόλτα, όσο η μητέρα της και η αδελφή της ήταν στην παραλία.
Οχτώ χρόνια αργότερα η Μυρτώ και η οικογένειά να ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά.
Το απόγευμα της Τετάρτης, η μητέρα της Μυρτούς, Μαρία Κοτρότσου με ανάρτησή της στο Facebook ξέσπασε εναντίον όλων όσοι ξέχασαν την Μυρτώ και την άφησαν να παλεύει μόνη της, όπως γράφει η ίδια.
“ΜΥΡΤΩ ΜΟΥ, Σαν σήμερα ακριβώς 22 Ιουλίου πριν 8 χρόνια, ένα τέρας κατέστρεψε την ζωή σου. Έτσι χωρίς λόγο όπως κάνουν όλοι οι εγκληματίες. Σου πήρε την ζωή την κίνηση, την ξεγνοιασιά των 15 χρόνων, την ευτυχία,και σε άφησε να χαροπαλεύεις για χρόνια μέσα στα νοσοκομεία και τα κέντρα αποκατάστασης. Η χαρά της ζωής σταμάτησε για σένα και έμεινε ο πόνος η πίκρα η τυραννία,ο αγώνας για καλυτέρευση και η ελπίδα. Ζεις γιατί ο Θεός το θέλει και σε βοηθά. Όχι το κράτος, αυτό σε ξέχασε, σε άφησε στην άκρη να ξεχαστείς,ανεύθυνα χωρίς ντροπή να πολεμάς μόνη σου, λες και δεν έφταιξε αυτό για ότι συνέβη. Δυστυχώς γεννήθηκες Ελληνίδα! Όσο ζω θα φωνάζω για εσένα θα παλεύω για εσένα , και θα ελπίζω να σε δω έστω λίγο καλύτερα. Όχι όπως ήσουν, όχι όπως σε γέννησα αυτό χάθηκε 22-7-2012 από ένα κτήνος, αλλά για αυτό το χαμόγελο σου που μου δίνει δύναμη ,για την ψυχή σου που την μαύρισε ένα καταραμένο χέρι, και μαζί με εσένα μαύρισε τις ζωές όλων μας. Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ . Πιστεύω στην θεία δίκη. Παλεύω διεκδικώ το δίκιο σου, και ίσως κάποτε να τα καταφέρω για εσένα και μόνο ζωή μου. Αυτός ζει μια χαρά και τον πληρώνουμε όλοι εμείς, και εγώ μαζί, το κράτος καλά κρατεί και εσύ μωρό μου,εξακολουθείς να τυραννιέσαι. Έτσι είναι σ αυτήν την χώρα που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ, οι αθώοι πληρώνουν , τα θύματα, όχι οι θύτες. Οι θύτες αποφυλακίζονται, γιατί τα ισόβια δεν είναι ισόβια, το κράτος κάνει τον τυφλό και κουφό, που δεν θυμάται τίποτε, και οι αθώοι πονούν αγωνίζονται υποφέρουν ματώνουν για το αυτονόητο που ούτε αυτό δεν τους αναγνωρίζουν. Όσο για όλες αυτές τοις οργανώσεις για τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτές μάνα μου δεν έγιναν για εσένα έγιναν για να υποστηρίζουν τους θύτες, τους εγκληματίες αυτού του τόπου. Δικαιοσύνη δεν υπάρχει την κουρέλιασαν την ξέφτισαν και έμειναν οι δικαστές να προσπαθούν να δικάσουν με νόμους που έχουν 100 παραθυράκια. ΕΛΛΑΔΑ η χώρα που τρώει τα παιδιά της. Δεν το λέω εγώ το έχουν πει άλλοι πολυ πριν και ειναι αλήθεια”.