Πόλυ, η εθελόντρια που έχει χτίσει “τη μισή Αφρική”!

Η Πόλυ Τσιγκούνη στο επάγγελμα είναι φιλόλογος. Από το 2013 ταξιδεύει κάθε χρόνο στην Αφρική και όταν επιστρέφει έχει αφήσει πίσω της το λιθαράκι της για τη δημιουργία, μεταξύ άλλων, σχολείων, υδραγωγείων, πηγαδιών, χώρων υγιεινής. 

Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει στο εξωτερικό. Με την οικογένεια της έχει αλλάξει τόπο κατοικίας τέσσερις φορές. Από τότε που ξεκίνησε να δουλεύει τα χρήματά της, τα «επένδυε» σε ταξίδια. Το πρώτο της ταξίδι στην Αφρική ήταν στη Σιέρα Λεόνε με την ActionAid Ελλάς. Ακολούθησαν άλλα σε Κένυα, Μοζαμβίκη, Ουγκάντα και Ρουάντα. 

«Το πρώτο συναίσθημα που είχα εκεί, ήταν ότι δεν πίστευα ότι το ζούσα όλο αυτό. Νόμιζα ότι έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ. Από την πρώτη στιγμή που βγήκα από το αεροπλάνο αυτό που θυμάμαι είναι η διαφορετική μυρωδιά, το χρώμα γύρω μου. 

Σε κάθε χώρα η αποστολή μας είχε ένα διαφορετικό στόχο. Στη Σιέρα Λεόνε ξεκινήσαμε τη διάνοιξη ενός πηγαδιού, ολοκληρώσαμε ένα σχολείο και βοηθήσαμε στη συγκομιδή του ρυζιού, όσο μπορούσαμε βέβαια, δεν ήταν και εύκολη υπόθεση. Στην Κένυα κάναμε ένα έργο νερού. Συνδέσαμε ένα σχολείο με μία πηγή, ώστε να υπάρχει τρεχούμενο νερό. Στη Μοζαμβίκη μία σχολική τάξη. Εκεί υπήρχε μία φτιαγμένη από καλαμιές. Στην Ουγκάντα την πρώτη χρονιά ξεκινήσαμε μία αίθουσα για τους καθηγητές και τη δεύτερη χρονιά, μία ακόμα αίθουσα, ένα πηγάδι και ένα προαύλιο χώρο για τα παιδιά. Στη Ρουάντα ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τουαλέτες και ένα χώρο για κορίτσια». 

Αυτό που περισσότερο δυσκόλεψε την Πόλυ σε αυτά τα ταξίδια ήταν το κουβάλημα στη Ρουάντα και η έντονη ζέστη στη Σιέρα Λεόνε. Αυτά που περισσότερο θυμάται είναι το πώς τους περίμεναν οι κάτοικοι ενός χωριού στη Μοζαμβίκη. «Φτάνοντας στο χωριό μας περίμενε μία γυναίκα που είχε φιλοξενήσει στην καλύβα της ανθρώπους από παλιότερο ταξίδι της ActionAid. Μίλησε με τόση αγάπη για αυτούς που είχε φιλοξενήσει. Είπε τους θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους, θα τους θυμόμαστε για όλη μας τη ζωή. Κοιτάμε τις φωτογραφίες που μας έχουν στείλει και κάθε βράδυ προσευχόμαστε να είναι καλά. Αυτό μου έχει μείνει χαραγμένο μέσα μου και με έκανε να αναθεωρήσω τη σχέση μου με τους ανθρώπους στην καθημερινότητά μου. Με έκανε να σκεφτώ ότι πίσω στο σπίτι μας, μπορεί εύκολα να βγάζουμε ανθρώπους από τη ζωή μας, επειδή μάς είπαν μία κουβέντα, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι έχουν για πάντα στην καρδιά τους ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί τους πέντε μέρες». 

Επιστρέφοντας από αυτά τα ταξίδια η Πόλυ μιλάει στα δύο παιδιά της για όσα είδε, έμαθε, ένιωσε. «Αυτό που προσπαθώ να τους υπενθυμίζω συνέχεια είναι ότι με όλα όσα έχουν αποτελούν την εξαίρεση στον πλανήτη και θα πρέπει να είναι ευγνώμονες και να βοηθούν πάντοτε τον διπλανό τους. Γιατί τα παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτά που έχουν δεν τα έχει όλος ο κόσμος. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά στο πρώτο μου ταξίδι με σταμάτησε ο γιος μου, που ήταν πέντε ετών τότε, για να μου δώσει ένα DVD να το δώσω στα παιδάκια. Θεωρούσε ότι έχουν όλα ό,τι έχει και αυτό. Είναι αυτά τα δεδομένα που έχουμε στην καθημερινότητά μας και για πολλούς μόνο δεδομένα δεν είναι. 

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι επειδή πήγα στην Αφρική έκανα το καθήκον μου και επιστρέφω στο σπίτι ήσυχη. Βοήθεια χρειάζεται σε όλο τον κόσμο. Ανά πάσα στιγμή μπορείς να κάνεις τον άλλον δίπλα σου καλύτερο και αυτό πιστεύω φέρνει την αλλαγή ευρύτερα. Σε αυτά τα ταξίδια αυτό που γίνεται είναι ότι νιώθεις πως γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Το νιώθεις ότι αυτά τα ταξίδια σε αλλάζουν. Δεν ξέρω αν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά ο κόσμος σίγουρα αλλάζει για σένα μετά από κάθε ταξίδι. Εγώ έχω γίνει πολύ πιο διαλλακτική με τους ανθρώπους. Μου είναι άλλωστε αδιανόητο να κάνω ταξίδια αλληλεγγύης, να βοηθάω επί μία εβδομάδα ένα τόπο και μετά να γυρίζω πίσω και ο τρόπος ζωής μου να μην συμπεριλαμβάνει την αλληλεγγύη και την κατανόηση για τον συνάνθρωπο». 

Η ActionAid Ελλάς πραγματοποιεί τα ταξίδια αλληλεγγύης από το 2010.  Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ