Μαρτυρία στο NEWS 24/7: Ο θάνατος και η ελπίδα, μέσα από τα μάτια μιας νοσηλεύτριας ΜΕΘ

Μαρτυρία στο NEWS 24/7: Ο θάνατος και η ελπίδα, μέσα από τα μάτια μιας νοσηλεύτριας ΜΕΘ
Μέσα από τη ΜΕΘ του νοσοκομείου Σωτηρία Γεωργία Κούκη

Νοσηλεύτρια της ΜΕΘ covid του νοσοκομείου Σωτηρία, μιλά στο NEWS 24/7 για την καθημερινή μάχη με τον θάνατο, τις... ήττες που αντιμετωπίζουν, αλλά και την αισιοδοξία όσων τα καταφέρνουν.

Πανδημία και κορονοϊός. Δύο λέξεις που εισέβαλαν τόσο βίαια στις ζωές όλων και τις άλλαξαν ριζικά.

Στη δίνη του φονικού ιού, λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον θάνατο. Εκεί που η ανθρώπινη ύπαρξη έχει τόση σημασία, σε μια εποχή όπου, τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια, οι ζωές πλέον, καθημερινά, έχουν μετατραπεί σε αριθμούς, αν και δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.

Κι όμως, μέσα σε αυτή την απάνθρωπη, θα έλεγε κανείς, πραγματικότητα στην οποία έχουμε “βυθιστεί”, είναι κι εκείνοι που, ενώ έχουν πλήρη επίγνωση της τραγικής κατάστασης, προσπαθούν να δίνουν μια αισιόδοξη νότα, μέσα σε αυτή τη “μαυρίλα”.

ΜΕΘ του νοσοκομείου Σωτηρία Γεωργία Κούκη

Και είναι μόνοι τους σε αυτό τον πόλεμο. Γιατί, για πόλεμο πρόκειται και μάλιστα, σε μια από τις πιο βάρβαρες μορφές του.

Οι νοσηλευτές είναι από εκείνους που έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος της πανδημίας. Καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με το πιο σκληρό της πρόσωπο κι όμως, πρέπει να κρατάει ο καθένας από αυτούς το δικό του “απόθεμα” και να βρει τη δύναμη να συνεχίσει, παρά τις ελλείψεις, κόντρα στις εκάστοτε υποσχέσεις για ουσιαστική ενίσχυση.

Μέχρι την επόμενη ημέρα. Πάλι χαμηλό οξυγόνο, πάλι διασωληνώσεις, πάλι απώλειες…

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα περίφημα χειροκροτήματα στα μπαλκόνια; Κι ενώ οι απλοί πολίτες προσπαθούσαν, έστω και με αυτή την πρωτόγνωρη “πρακτική”, να δώσουν τη λιγοστή δύναμη στους νοσηλευτές, εκείνοι δεν μπορούσαν να ακούσουν, ούτε να δουν.

Κι αυτό, γιατί βρίσκονταν κλεισμένοι, καλά εξοπλισμένοι με τις στολές τους μέσα στις ΜΕΘ, δίνοντας μάχη μαζί με τους ασθενείς. Μάχη για το πολυτιμότερο αγαθό όλων. Τη ζωή.

Ο βαρύς εξοπλισμός των νοσηλευτών στις ΜΕΘ Γεωργία Κούκη

Μια μάχη που, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, δεν είναι καθόλου εύκολο να κερδηθεί. Ασθενείς να παλεύουν να αναπνεύσουν, ξαπλωμένοι σε ειδικές στάσεις στις κλίνες και οι νοσηλευτές από τη μεριά τους, να προσπαθούν να τους κρατήσουν στη ζωή. Κάποιοι τα καταφέρνουν και δίνουν ελπίδα. Για κάποιους ωστόσο, γράφεται ο τραγικός επίλογος της ζωής τους.

Κι ενώ τέτοιες εικόνες, σχεδόν δύο χρόνια τώρα, έχουν γίνει γνωστές ουκ ολίγες φορές από τους ίδιους τους νοσηλευτές, στην προσπάθειά τους να αφυπνίσουν τον κόσμο για την επικρατούσα κατάσταση, ορισμένοι εξακολουθούν να τις αρνούνται. Όχι μόνον αυτές τις τραγικές εικόνες, γεμάτες θάνατο, αλλά και τον ίδιο τον ιό.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, η Γεωργία Κούκη, νοσηλεύτρια στις ΜΕΘ covid του νοσοκομείου “Σωτηρία”, αποτυπώνει τη δική της καθημερινότητα μέσα από εκείνο το μέρος, που ο ιός του κορονοϊού, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, “δείχνει τα φονικά δόντια” του.

Το μέρος εκείνο που η όψη του, η “αύρα” του και η καθημερινότητα όσων την περιβάλουν, άλλαξε ριζικά από τη μια ημέρα στην άλλη.

Γιατί ο ιός δεν άλλαξε, εν μια νυκτί, μόνο τη ζωή των πολιτών. Ξαφνικά κλήθηκαν να σώσουν, με τα πενιχρά εφόδια που διέθεταν, τις ζωές πολλών ανθρώπων, ρισκάροντας μάλιστα και τη δική τους. Προκειμένου να μειώσουν το ρίσκο αυτό, χρειάστηκε να κάνουν αυτά που έπρεπε. Και τα έκαναν.

Φόρεσαν τις ολόσωμες στολές τους, τις αποπνικτικές μάσκες που τους σημάδευαν το πρόσωπο. Δεν αντάμωναν με τις οικογένειές τους, έχοντας στο μυαλό τους ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να έχουν κολλήσει τον ιό και να τους τον μεταδώσουν.

Τα σημάδια στα πρόσωπα των νοσηλευτών από τις μάσκες Γεωργία Κούκη

Κι όσο εκείνοι έκαναν “αυτά που πρέπει” σε υπερθετικό βαθμό, υπήρχαν (και υπάρχουν) ορισμένοι που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο το έργο τους, με το να μην κάνουν κι εκείνοι “αυτά που πρέπει”.

Τα λόγια της είναι συγκλονιστικά. Κι όμως, μέσα στις “μαύρες” περιγραφές της, αφήνει μια νότα αισιοδοξίας. Γιατί, ενώ πολλοί χάνουν τη μάχη με το θάνατο, υπάρχουν κι εκείνοι που κερδίζουν. Κερδίζουν τη ζωή, αλλάζουν τρόπο ζωής, εκτιμούν τη ζωή.

Γράφει η Γεωργία Κούκη:

Με την άφιξη του κορονοϊού στη ζωή μας οι λέξεις “ΜΕΘ” και “διασωληνωμένοι” ακούγονται συνέχεια στην καθημερινότητα μας. Όλοι τις χρησιμοποιούμε αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά μέσα σε μια covid μονάδα εντατικής θεραπείας και τι πάει να πει να είσαι διασωληνωμένος.

Οι ΜΕΘ πάντα φάνταζαν μέρος σοκαριστικό. Γεμάτο βαρέως πάσχοντες ασθενείς. Ένα κρύο περιβάλλον, με μηχανήματα, συναγερμούς, φάρμακα και υγειονομικό προσωπικό. Τώρα με τον κορονοϊό όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.

Σε μια ΜΕΘ covid δεν αισθάνεσαι κρύο. Αλλά ζέστη. Πολλή ζέστη. Η ολόσωμη στολή που φοράς σε κάνει να ιδρώνεις, να πνίγεσαι και να διψάς. Η ενισχυμένη μάσκα σου κόβει τις ανάσες. Τα γυαλιά σου θολώνουν.

Εκεί μέσα δεν ξεχωρίζεις από τους συναδέλφους σου. Όλοι μοιάζουν ίδιοι. Είσαι μέσα σε ένα πεδίο μάχης. Με μοναδικό σκοπό να σώσεις τους ασθενείς. Κάθε στιγμή. Γιατί ο ιός είναι πολύ απρόβλεπτος. Η ζωή εκεί μέσα μοιάζει να έχει περισσότερη αξία από ποτέ, γιατί δεν είναι δεδομένη. Τίποτα δεν είναι. Από το πιο απλό πράγμα.

Αν έμπαινες και εσύ μέσα σε μια ΜΕΘ covid, όχι σαν ασθενής (μη σου τύχει ποτέ), αλλά απλά σαν παρατηρητής, θα άλλαζε η ζωή σου αστραπιαία. Θα άρχιζες να εκτιμάς. Θα αναθεωρούσες τις αξίες σου. Δεν θα γέλαγες πια με αυτόν τον ιό.

Θα έβλεπες ασθενείς ξαπλωμένους σε ειδικά κρεβάτια, όλοι με αναπνευστική ανεπάρκεια, να είναι σε θεραπευτικό ύπνο. Να μην μπορούν να αναπνεύσουν μόνοι τους. Ο αναπνευστήρας αναπνέει για αυτούς, μέχρι να γίνουν καλά (αν γίνουν).

ΜΕΘ του νοσοκομείου Σωτηρία Γεωργία Κούκη


Τα μηχανήματα τους κρατάνε στη ζωή. Πολλά διαφορετικά μηχανήματα. Εμείς και αυτά παλεύουμε με τις ανεπάρκειες. Γιατί αυτό κάνουμε. Πολεμάμε τις ανεπάρκειες που δημιούργησε ο ιός. Αναπνευστικές, νεφρικές, φλεβικές. Είτε και ψυχικές.

Ναι και ψυχικές. Γιατί οι ασθενείς στην μονάδα covid αισθάνονται πολύ μόνοι. Ψυχικά άδειοι. Αν όλα πάνε καλά και ξυπνήσουν από την διασωλήνωση, δεν θα αντικρίσουν κάποιον δικό τους γύρω.

Πλήρως αποπροσανατολισμένοι από τα φάρμακα θα δουν μόνο ανθρώπους με μάσκες και άσπρες στολές που μοιάζουν με αστροναύτες. Δεν θα έχουν κάποιον δικό τους να τους κρατάει το χέρι όταν πονάνε, ούτε να πούνε τις ανησυχίες τους. Μόνο εμάς.

Αν έμπαινες θα έβλεπες και νέους ανθρώπους, αθλητές, κάποιοι χωρίς υποκείμενα νοσήματα. Πλούσιους. Φτωχούς. Διάσημους και μη. Ο ιός δεν κάνει διακρίσεις σαν εμάς τους ανθρώπους. Μήνες παλεύουμε, εμείς και αυτοί, να μείνουν στην ζωή, γιατί ο ιός κατέστρεψε τους πνεύμονες τους. Θα έβλεπες και μία μητέρα απ’ έξω να κλαίει για τον γιο της.

“Τώρα κατάλαβα πόσο σοβαρός και επικίνδυνος είναι αυτός ο ιός” τα λόγια της.

Αν έμπαινες, ίσα ίσα λίγα λεπτά μέσα, θα έβλεπες γυμνά σώματα, γεμάτα καλώδια, καθετήρες, τραύματα και αίματα. Να έχουν γεράσει δέκα χρόνια μέσα σε μόλις ένα μήνα.

Θα έχανες την αίσθηση της ώρας. Εκεί μέσα δεν ξέρεις αν είναι μέρα ή νύχτα. Ο χρόνος περνάει είτε πολύ αργά είτε πολύ γρήγορα. Ανάλογα σε ποια θέση κάθεσαι, από ποιο σώμα αντιλαμβάνεσαι το χωροχρόνο.

Μέσα στη ΜΕΘ covid την μια στιγμή μπορεί να επικρατεί ησυχία και την άλλη το απόλυτο χάος. Την μια στιγμή μπορεί ασθενής να είναι σταθερός και την αμέσως επόμενη να κινδυνεύει να σταματήσει η καρδιά του για πάντα.

ΜΕΘ του νοσοκομείου Σωτηρία Γεωργία Κούκη


Αν μπεις θα νιώσεις πολύ πόνο, μοναξιά, αδικία και θλίψη. Απελπισία. Θα προβληματιστείς. Γιατί εκεί μέσα καταλαβαίνεις γιατί αξίζει να ζεις. Για τι αξίζει να παλεύεις; Και για τι αξίζει να πεθάνεις;

Παράλληλα θα δεις να γεννιούνται όνειρα και φιλοδοξίες. Μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες, θα δεις να υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα ώστε κάποιος να περπατήσει ξανά, να ξανά αναπνεύσει μόνος του, να κάνει μόνος του και πάλι μπάνιο. Να ξανά φάει μόνος.

Να ανταμώσει με τα αγαπημένα του πρόσωπα και πάλι. Ελπίδα ώστε να επιστρέψει στην ζωή του, όπως ήταν. Ή μάλλον να μην γυρίσει ποτέ στην ίδια ζωή και τις ίδιες συνθήκες. Γιατί τώρα έμαθε. Έμαθε να προσέχει. Να φροντίζει και να αγαπάει τον εαυτό του. Να μη του φαίνεται αστείος αυτός ο ιός.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο για τον κορονοϊό. Ότι είναι πολύ δυνατός και απρόβλεπτος. Αλλά εμείς είμαστε πιο απρόβλεπτοι. Πιο αποφασισμένοι να μείνουμε υγιείς. Γιατί τώρα που ρίξαμε μια ματιά μέσα στην ΜΕΘ covid καταλάβαμε…

Θα αλλάξουμε πεποιθήσεις. Θα δυναμώσουμε σωματικά και ψυχικά για να μην μας κυριεύσει. Θα προστατευτούμε. Θα πάψουμε να ενισχύουμε τον διαχωρισμό μεταξύ μας. Είμαστε εμείς ενάντια στον κορονοϊό, ενάντια σε μια ζωή που δεν μας αξίζει.

Και θα είμαστε όλοι εμείς… εδώ μαζί.

Μόνο έτσι θα νικήσουμε αυτό τον ιό.

Γεωργία Κούκη – Νοσηλεύτρια ΜΕΘ covid

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα