Η πιανίστα που θα σε κάνει να εκτιμήσεις την κλασική μουσική

H κυρία της φωτογραφίας λέγεται Lola Astanova. Ο λογαριασμός της στο Instagram (@lolaastanova) έχει 385.000 followers. Αν ήταν μοντέλο, πιθανότατα θα την ακολουθούσαν κάποιες χιλιάδες περισσότεροι. Είναι πιανίστα. Όχι μια κάποια, αλλά γνωστή τοις πάσι για τον τρόπο που ερμηνεύει Chopin, Liszt και Rachmaninoff (“από την πρώτη μέρα που άρχισα να τους μελετώ, κατάλαβα ότι ήταν οι rock stars της εποχής: ελεύθεροι, παθιασμένοι”) και διασκευάζει άλλους μεγάλους συνθέτες. Ακούστε την.

Η Lola γεννήθηκε στις 3/7 του 1985 στην Tashkent ,της τότε Σοβιετικής Ένωσης (τώρα του Ουζμπεκιστάν). Εκεί μεγάλωσε και άρχισε τα μαθήματα της στο πιάνο. Συχνά πήγαινε στη Μόσχα, για να μελετήσει στο διακεκριμένο Tchaikovsky Moscow State Conservatory, με τον καθηγητή Lev Naumov, μετρ του κλασικού πιάνο και συνθέτη -γνωστός ως “ο νονός της ρωσικής σχολής πιάνο”. Ο Naumov είχε πει πως το ταλέντο της Lola είναι σπάνιο και πραγματικά έξυπνο. Όταν εκτελεί Chopin είναι απλά εξαιρετική”. Εκείνη θυμάται πως “ήμουν τόσο μικροσκοπική που δεν έφτανα τα πετάλια και μου έβαζαν τηλεφωνικούς καταλόγους κάτω από τα πόδια μου. Η πρώτη μου δασκάλα, Tamara Popovich ήταν ο άνθρωπος που με βοήθησε να αναπτύξω τις βασικές δεξιότητες, εκείνη εγκατέστησε τον επαγγελματισμό μέσα μου”.

Άρχισε τα κονσέρτα από όταν ήταν 8 χρόνων, ταξίδεψε στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστρία, την Ιταλία και τη Ρωσία για solo προγράμματα, αλλά και για παραστάσεις με ορχήστρα. Πήρε το πρώτο διεθνές βραβείο το 1996 και δυο χρόνια μετά μετείχε στο ντοκιμαντέρ της UNESCO, με τίτλο “Prodigies of the 20th Century”.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο John F. Kennedy Center for the Performing Arts, της Washington DC. Ακολούθησαν πολλές άλλες θαυμαστές διακρίσεις, πριν την καλέσουν τον Γενάρη του 2012 στο Carnegie Hall, για παράσταση στη μνήμη του Vladimir Horowitz, την οποία διοργάνωσε η κάτοχος Oscar, Julie Andrews, με πρόεδρο της επιτροπής τον Donald Trump. Τα έσοδα διατέθηκαν στην American Cancer Society.

Η συνήθεια της virtuoso να εμφανίζεται στις παραστάσεις της με τουαλέτες υψηλής ραπτικής και ψηλοτάκουνες γόβες την έκαναν… στόχο των μεγάλων εταιριών. Και εξώφυλλο σε ουκ ολίγα περιοδικά μόδας, του πλανήτη. Η ίδια έχει πει -στο Sputnik Mundo- πως πριν το όποιο ρεσιτάλ “σκέφτομαι το ρεπερτόριο, το χώρο και το κοινό. Θέλω αυτά που φορώ να είναι “ζωντανά” και οργανικά. Για τους ανθρώπους στο ακροατήριο, η συναυλία είναι ένα ξεχωριστό γεγονός, το οποίο περιμένουν και για το οποίο έχουν δώσει καλά χρήματα. Οπότε, το τελευταίο που θέλουν να δουν είναι κάποιον να είναι ατημέλητος. Δεν με ενδιαφέρει να “σπάσω τα στερεότυπα”. Κάνω αυτό που αγαπώ, αυτό που νιώθω και είμαι πολύ χαρούμενο που έχει ανταπόκριση και που εμπνέει πολλούς ανθρώπους”. Δείτε το ντουέτο της με τον Stjepan Ηauser, των 2Cellos.

Όταν ανεβαίνει στη σκηνή “επικεντρώνομαι στη δουλειά μου, μπλοκάρω όλους τους θορύβους και τους αντιπερισπασμούς και φροντίζω πάντα να τελειώνω ό,τι αρχίζω. Αυτή είναι η βάση για την επιτυχία, σε ό,τι και αν κάνουμε”. Η εκτέλεση του “Rhapsody in Blue” του Gershwin, για ένα ντοκιμαντέρ, κέρδισε βραβείο Emmy.