Ο μεγάλος συγγραφέας που πέθανε όσο έβλεπε το βιβλίο του στο σινεμά

Πολλοί συγγραφείς έχουν όνειρο να δουν το βιβλίο τους στη μεγάλη οθόνη και την τσέπη τους παραφουσκωμένη με χολιγουντιανά χρήματα, αλλά η ιστορία μας έχει διδάξει δύο πράγματα: πρώτον, όχι, δεν ενδιαφέρονται όλοι και δεύτερον, κάποιοι το μετάνιωσαν τόσο πiκρά, που όσο και να σκούπισαν τα δάκρυά τους με τα δολάρια που έβγαλαν, δεν βρήκαν πραγματική παρηγοριά.

Ο Μπορίς Βιάν δεν ανήκει σε καμία από τις δύο κατηγορίες, στην πραγματικότητα ήταν μία κατηγορία μόνος του. Σε όλα.

Συγγραφέας, ποιητής, μεταφραστής, κριτικός, ηθοποιός, μουσικός της τζαζ με επιτυχίες και περιοδείες στο ενεργητικό του, ένας ασυμβίβαστος και προκλητικός καλλιτέχνης που τάραξε το μεταπολεμικό Παρίσι με τις noir παρωδίες-pulp ιστορίες του κάτω απ’ το ψευδώνυμο Βέρνον Σάλιβαν, ιστορίες γεμάτες από “αναιδείς σκηνές” για την εποχή.

Είχε όμως και την ατυχία τα “σοβαρά” του μυθιστορήματά, αυτά που κυκλοφορούσε με το πραγματικό του όνομά, να μην αγαπηθούν όσο ήθελε, όσο λατρεύτηκαν τα υπόλοιπα. Και αυτό συνέβη και όσο ζούσε αλλά και μετά τον πρόωρο θάνατό του, όταν πια τα ανακάλυψαν οι φοιτητές των ‘60s.

Είχε όμως και μια ακόμη ατυχία: το πιο διάσημο/καλύτερο βιβλίο του να γίνει ταινία από τον Γάλλο σκηνοθέτη Μισέλ Γκαστ. Ο Βιάν μίσησε το adaptation του βιβλίου του από όταν αυτό βρισκόταν ακόμα στην παραγωγή, από την εποχή που στα γυρίσματα έβλεπε ότι δεν θα βγει αυτό που επιθυμούσε.

Με κακή υγεία, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο συγγραφέας είχε ήδη γλιτώσει τον θάνατο μία φορά, το 1956, όταν οδηγήθηκε στο νοσοκομείο με βαρύ πνευμονικό οίδημα. Οι γιατροί από εκείνη τη μέρα του απαγόρευσαν να ξαναπαίξει δημόσια την αγαπημένη του τρομπέτα.

“Κάθε νότα που παίζω αφαιρεί και μια μέρα απ’ τη ζωή μου”, είχε γράψει χαρακτηριστικά -και να σκεφτεί κανείς ότι ήταν μόλις 36 χρονών.

Τα πράγματα όμως θα χειροτέρευαν ακόμη περισσότερο και τρία χρόνια αργότερα θα άφηνε την τελευταία του πνοή μέσα σε ένα σινεμά, πριν καν κλείσει τα 40 του χρόνια.

Το πρωί της 23ης Ιουνίου 1959, ο Βιάν βρισκόταν στο Cinéma Marbeuf, κοντά στα Ηλύσια Πεδία για την προβολή της κινηματογραφικής εκδοχής του “Θα φτύσω στους τάφους σας”. Όπως είπαμε, είχε ήδη απογοητευτεί με την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του, με αποτέλεσμα να τσακωθεί με τους παραγωγούς και να αποκηρύξει δημόσια την ταινία, ζητώντας να αφαιρεθεί το όνομά του από τους τίτλους.

Μπορεί ο ίδιος να ήταν Γάλλος, αλλά η ιστορία του βιβλίου του διαδραματιζόταν στις ΗΠΑ, με Αμερικανούς πρωταγωνιστές. Οπότε, λίγα λεπτά μετά την έναρξη της ταινίας, φέρεται να ξεστόμισε έξαλλος: “Αυτοί οι τύποι (σ.σ. οι ηθοποιοί) υποτίθεται ότι είναι Αμερικανοί; Ναι, καλά!”.

Αμέσως μετά έχασε τις αισθήσεις του και σωριάστηκε στη θέση του, προδωμένος απ’ την καρδιά του. Πέθανε καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο αφήνοντας πίσω του ένα έργο δυσανάλογα μεγάλο για την ηλικία του, που αγαπήθηκε όσο λίγα απ΄ την γαλλική νεολαία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις