Ποιος είναι ο φονιάς και ποιος διχάζει;

Η Ελλάδα μπατάρησε στον δεύτερο κύκλο της πανδημίας. Από χώρα-υπόδειγμα κατέληξε δακτυλοδεικτούμενη. Το λένε τα στοιχεία, οι δείκτες και η σύγκριση με άλλες χώρες. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα λέει και κάτι άλλο: η ευθύνη της κυβέρνησης είναι βαριά και δεδομένη.

Όμως δεν υστέρησε σε λαϊκισμό και υπερβολές η αντιπολίτευση. Με κορυφαίο κρούσμα τα περι διχασμού στην κοινωνία. Γεγονός που έκλεινε μικροπολιτικά το μάτι στους ανεμβολίαστους. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

• Η κυβέρνηση-και προσωπικά ο πρωθυπουργός- προσπάθησε να πείσει ότι η πανδημία πνέει τα λοίσθια, επιδοτώντας έτσι ένα κύμα ανευθυνότητος που εγκαρδίωσε λογής αρνητές και αμφίθυμους. Οσο για την περιώνυμη δήλωση του κ. Μητσοτάκη περί διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ, θα μείνει στην ιστορία ως μνημείο φλύαρης ανευθυνότητας.
• Η κυβέρνηση για λόγους πολιτικού κόστους ανέχθηκε τις αρχικές αμφιλαταντεύσεις της επίσημης Εκκλησίας και απέφυγε να επιδείξει την απαιτούμενη αυστηρότητα σχετικά με τον συνωστισμό στις εκκλησίες, αλλά και τις μνημειώδεις ανοησίες αρκετών ιερωμένων και ιεραρχών.
• Η κυβέρνηση διστάζει- επίσης προσμετρώντας το πολιτικό κόστος- να επεκτείνει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στα Σώματα Ασφαλείας και να υπάρξει άτεγκτη έναντι των ποικίλων αρνητών στον δημόσιο τομέα. Αντ΄αυτού, επιφανή κυβερνητικά στελέχη, προσπάθησαν με γελοίες δηλώσεις να νομιμοποιήσουν την μη υποχρεωτικότητα π.χ στα Σώματα Ασφαλείας.
• Η κυβέρνηση, τέλος, δεν έδωσε ειδικός βάρος στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ούτε στάθηκε στιβαρή απέναντι στους ιδιώτες-επιχειρηματίες της Υγείας. Και στα δύο πεδία πρυτάνευσε η διστακτικότητα και κυριάρχησαν τα ημίμετρα.

Ναι, ακόμη και σε προηγμένες χώρες διαπιστώθηκαν προβλήματα στην υποδομή της Δημόσιας Υγείας (π.χ. στην Γερμανία!). Ναι, η εκπαίδευση εντατικολόγων δεν είναι παίξε- γέλασε. Απαιτείται χρόνος πολύς. Ακόμη κι αν οι προσλήψεις ήταν διετούς διάρκειας, πάλι θα υπήρχε πρόβλημα εκπαιδευμένου προσωπικού στις ΜΕΘ.

Ναι, δεν ευθύνεται η κυβέρνηση για τα στίφη των οργισμένων αντιεμβολιαστών. Ηταν επιλήψιμη στα σημεία η «λίστα Πέτσα», με απαράδεκτους αποκλεισμούς και χρηματικά χαϊδολογήματα σε «ημετέρους», αλλά συνολικά η καμπάνια τόσο για την πανδημία όσο και για τους εμβολιασμούς κατέστη κοινό κτήμα. Εφτασε και στο τελευταίο σπίτι. Ουδείς δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν άκουσε, δεν είδε και δεν ξέρει.

Ναι, η κυβέρνηση υπήρξε ελαστική το καλοκαίρι με τον Τουρισμό. Αλλά ήταν αδύνατο να μη λάβει υπόψιν τις δραματικές επιπτώσεις στην Οικονομία.

Ποιός διχάζει;

Η κριτική της αντιπολίτευσης υπήρξε και είναι σωστή στα σημεία. Ωστόσο, επισημαίνονται υπερβολές και λαϊκίστικες ευκολίες, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έν αρχή, ο Πολάκης. Ανεμβολίαστος για ικανό χρονικό διάστημα, προξένησε μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του εμβολιασμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέχθηκε επι μακρόν τον στωμύλο βουλευτή του, ίσως προσδοκώντας πολιτικά οφέλη, καθώς τα παθιασμένα κηρύγματα του Πολάκη συγκινούν μέρος των ανεμβολίαστων.

Αλλο που δεν ήθελε η κυβέρνηση. Εστηνε στον τοίχο την αξιωματική αντιπολίτευση, παρ ότι συνολικά ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ- με πρώτο τον Τσίπρα- είχε ταχθεί αναφανδόν υπερ του εμβολιασμού.

Ομως το χειρότερο εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ήταν άλλο. Τόσο ο Τσίπρας όσο και αρκετά στελέχη του μιλούσαν για τον κίνδυνο να διχαστεί η κοινωνία εξ αιτίας των κυβερνητικών επιλογών για τους ανεμβολίαστους.

Αλήθεια, ποιός προκαλεί τον διχασμό; Λειτουργούν ταξικά κριτήρια στο θέμα του εμβολιασμού, κριτήρια τα οποία ούτως ή αλλως υφίστανται σε κοινωνικό επίπεδο; Ποιές είναι οι επιπτώσεις στην κοινωνία από το σχίσμα και την ρήξη;

Όταν η πολιτεία, λειτουργώντας εντός συνταγματικού πλαισίου, αμύνεται έναντι του θανάσιμου ιού και οχυρώνεται, τον διχασμό τον προκαλούν όσοι αντιδρούν στα αναγκαία μέτρα, όχι η πολιτεία.

Τον διχασμό κατορθώνουν οι οργισμένοι ακτιβιστές του γλυκού νερού, που επικαλούνται γελοία επιχειρήματα για να στηρίζουν την αντικοινωνική και ιλαρή συμπεριφορά τους. Δεν είναι τυχαίο οτι δεν συμμερίζεται την συμπεριφορά αυτή ούτε ένα μέρος των πολιτών που παραμένουν ανεμβολίαστοι επειδή φοβούνται και είναι αμφίθυμοι αλλά όχι απόλυτα εχθρικοί απέναντι στο εμβόλιο.

Τον διχασμό σπέρνουν οι ανεύθυνοι ρασοφόροι με τις σκονισμένες ιδέες τους, που προωθούν ακατάβλητοι τα αστεία επιχειρήματα που κυκλοφορούν παγκοσμίως στο διαδίκτυο.

Ε, λοιπόν, αυτού του είδους ο διχασμός δεν είναι απλώς αναπόφευκτος, αλλά αναγκαίος. Και επιθυμητός. Ετσι ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι. Ετσι δημιουργείται μέτωπο συλλογικής κοινωνικής ευθύνης.

Ετσι, θα κατανοήσει ο πάσα είς ότι η πολιτεία και η κοινωνία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Και ότι υπάρχει τίμημα όταν οι ατομικές επιλογές στρέφονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου.

Κάτι τελευταίο. Κάποιες…φωτισμένες πέννες αποδίδουν το φαινόμενο των αρνητών στην επιρροή των Αγανακτισμένων και στα αντισυστημικά αντανακλαστικά που ενεργοποίησαν οι πλατείες.

Ενώ κάποιοι άλλοι, προοδευτικοί τρομάρα μου, με αφορμή τις χειροπέδες στο Αιγίνιο και το φασιστικό κάψιμο βιβλίων στην Χαλκίδα, μιλούν για…Μακεδονομάχους που εξελίχθηκαν σε απαγωγείς!

Κολοκύθια στο πάτερο. Ανοησίες από μονόφθαλμους και ιδεοληπτικούς αμφοτέρων των πλευρών.

ΥΓ: Ο τίτλος του σημειώματος είναι παράφραση στίχου του Μάνου Ελευθερίου, «Ποιος είναι ο φονιάς και ποιος δικάζει».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις