Κορονοϊός: 5 (+5) κινηματογραφικά franchise για όλα τα γούστα

Κάθε φορά θα βρίσκουμε έναν διαφορετικό τρόπο απόδρασης, προτείνοντας ταινίες, σειρές, παιχνίδια, μαραθωνίους μέσα από μια ανεξάντλητη βιβλιοθήκη.

Σήμερα βρίσκουμε κάτι ανάμεσα στις ταινίες και τις σειρές: Τα κινηματογραφικά franchise που κρατούν συντροφιά για πάνω από ένα φιλμ, χτίζοντας μυθολογία και ηρωικές διαδρομές μέσα από πολλά κεφάλαια.

Έτσι κι αλλιώς κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξεκινούν σταδιακά να εμφανίζονται τα πρώτα μπλοκμπάστερ στις αίθουσες. Φέτος, που όλα αναβάλλονται (καθώς ταινίες σαν το νέο “Fast & Furious”, τον νέο Μποντ, και τη μαρβελική “Black Widow” παίρνουν αναβολή για την επόμενη σεζόν), βρίσκουμε καταφύγιο σε μερικές από τις πιο συναρπαστικές σειρές ταινιών που έχουμε ήδη στη διάθεσή μας.

Αυτά είναι 5 καθηλωτικά κινηματογραφικά franchise για όλα τα γούστα (συν μια εναλλακτική πρόταση για το καθένα):

Για όσους θέλουν να είναι επίκαιροι: Mad Max

Η μετα-αποκαλυπτική περιπέτεια του θρύλου Τζορτζ Μίλερ ξεκίνησε πριν δεκαετίες στις ερημικές τοποθεσίας της Αυστραλίας ακολουθώντας την προσπάθεια επιβίωσης ενός άντρα εν μέσω πλήρους κοινωνικής διάλυσης, όπου κάθε αγαθό πρέπει να κερδηθεί βίαια. Η πρωτότυπη τριλογία έχει για πρωταγωνιστή τον Μελ Γκίμπσον στο ρόλο του Μαξ, ξεκινώντας από το φιλμ του 1979, όπου ο ήρωας τα βάζει με μια εξαγριωμένη συμμορία απάνθρωπων μοτοσυκλετιστών. Το σίκουελ “”Mad Max 2” (1981) ακολουθεί εντονότερα γουέστερν μοτίβα βρίσκοντας τον Μαξ να βοηθά μια ομάδα αποίκων που υπερασπίζονται την κοινωνία τους από μια ομάδα βίαιων αρπάγων. Το καλτ “Mad Max Beyond Thunderdome” (1985) φέρνει τον Μαξ αντιμέτωπο με την μετα-αποκαλυπτική εκδοχή της Τίνα Τέρνερ κλείνοντας την αρχική τριλογία.

Ο Τζορτζ Μίλερ κατάφερε τελικά να επιστρέψει στο αρχικό του δυστοπικό όραμα ύστερα από δεκαετίες με το “Mad Max: Fury Road” (2015) όπου ο Τομ Χάρντι αναλαμβάνει το ρόλο του Μαξ και μαζί με την εμβληματική Φουριόζα της Σαρλίζ Θερόν προσπαθούν να σώσουν μια τοπική κοινωνία της ερήμου από έναν απάνθρωπο δυνάστη. Η ταινία αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτεχνικούς θριάμβους της δεκαετίας, κέρδισε 6 Όσκαρ και προτάθηκε για 10 (ανάμεσα σε αυτά Ταινίας και Σκηνοθεσίας), ενώ βρέθηκε σε πολυάριθμες λίστες των καλύτερων ταινιών των ‘10s.

Εναλλακτικά: “Lord of the Rings” και “Hobbit”. Μπορείς να τσεκάρεις ένα άλλο επικών διαστάσεων franchise γυρισμένο εξ ολοκλήρου από έναν σκηνοθέτη και επίσης αναγνωρισμένο από τα Όσκαρ. Οι 6 ταινίες του Πίτερ Τζάκσον κατέχουν το δικό τους κεφάλαιο στην ιστορία του φανταστικού στο σινεμά.

Για όσους θέλουν άψογα χορογραφημένη δράση: John Wick

Δε θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί σε τέτοιο φαινόμενο, όμως να, η αρχική ταινία “John Wick” (2014) ήταν απλά τόσο ατόφια κινηματογραφική απόλαυση. Με έναν ταιριαστά λιγομίλητο και φύσει κουλ Κιάνου Ριβς στο ρόλο ενός θρυλικού εκτελεστή που επιστρέφει στην ενεργό δράση όταν μαφιόζοι σκοτώνουν τον σκύλο του (χωρίς να ξέρουν με ποιον μπλέκουν), η ταινία συνθέτει αμέτρητες κινηματογραφικές αναφορές στην υπηρεσία ενός πανέξυπνα χορογραφημένου action στόρι γεμάτο εντυπωσιακά stunts που δεν συναντάς συχνά στο γεμάτο CGI σημερινό Χόλιγουντ.

Η μεγάλη απρόσμενη επιτυχία της ταινίας γέννησε ένα κατά πολλούς ανώτερο σίκουελ, “John Wick: Chapter 2” (2017) κι ένα επίσης εξαιρετικό τρίτο μέρος, “John Wick: Chapter 3 – Parabellum” (2019) που θέτει τον Γουίκ ενάντια σε όλο το κύκλωμα εκτελεστών. Αναμένεται και το 4ο κεφάλαιο το 2021.

Εναλλακτικά: “Police Story”. Αν θέλετε καθηλωτικά χορογραφημένο σινεμά δράσης, τότε αυτό το πολυβραβευμένο franchise από το Χονγκ Κονγκ με πρωταγωνιστή τον Τζάκι Τσαν είναι ό,τι πρέπει.

Για δράση ΚΑΙ σαπουνόπερα ΚΑΙ Βιν Ντίζελ: Fast & Furious

Ένα franchise που θα έπρεπε να έχει ξεφουσκώσει πλήρως μετά από 2-3 ταινίες, αντ’αυτού αναζωογονήθηκε ππλήρως με την 4η κι έκτοτε αναδείχθηκε στην κατεξοχήν σειρά κινηματογραφικής δράσης της περασμένης δεκαετίας. Χιούμορ, αγνά cheesy συναίσθημα, εξωφρενικές ακροβατικές σκηνές δράσης και καταδιώξεις και μια παρέλαση action stars του σήμερα, κάνουν αυτή τη σειρά την απόλυτη μελοδραματικά υπερηρωική σαπουνόπερα δράσης του σινεμά, η οποία ξεκίνησε από μια σχετικά συγκρατημένη περιπέτεια ταχύτητας για να φτάσει να είναι ένα ξέφρενο franchise μεγάλων πτήσεων.

H αρχή έγινε με το χιτ στην εποχή του “The Fast and the Furious” (2001) που είναι ένα διασκεδαστικό ξεπατίκωμα του κλασικού “Point Break” με Κιάνου Ριβς και Πάτρικ Σουέιζι. Ακολούθησε το “2 Fast 2 Furious” (2003) χωρίς τον Βιν Ντίζελ και το υποτιμημένο “Tokyo Drift” (2006) που μετέφερε τη δράση στην Ιαπωνία συστήνοντας παράλληλα και τον πιο δημοφιλή χαρακτήρα της σειράς, τον Χαν. Το “Fast & Furious” (2009) μάζεψε ξανά όλο το ορίτζιναλ καστ και το εκπληκτικό “Fast Five” (2011) απογείωσε για τα καλά τη σειρά, φέρνοντας στο καστ και τον Rock. Ακολούθησε το “Fast & Furious 6” (2013) και το εκτάκτων συνθηκών “Furious 7” (2015) που αντιμετώπισε με συγκινητικό τρόπο τον τραγικό θάνατο του πρωταγωνιστή Πολ Γουόκερ. Η Σαρλίζ Θερόν γίνεται ο μεγάλος κακός στο “The Fate of the Furious” (2017), ενώ το πολυαναμενόμενο “F9” αναβλήθηκε για του χρόνου λόγω του κορονοϊου. Υπάρχει όμως και το spin-off “Hobbs & Shaw” (2019) για λίγα γκάζια παραπάνω.

Εναλλακτικά: Τα χρονικά του “Riddick”, για λίγο Βιν Ντίζελ ακόμα σε άλλο ένα franchise που ξεκίνησε από ένα χαμηλών καταβολών χιτ για να εξελιχθεί σε κάτι επικότερο (αν και με μετριότερα αποτελέσματα). Ξεκινάς από το καλτ χιτ “Pitch Black” (2004), μετά έρχεται το “Chronicles of Riddick” (2004) και τέλος το “Riddick” (2013). Ένα τέταρτο φιλμ βρίσκεται σε στάδιο ετοιμασίας σεναρίου.

Για sci-fi όπερα, τρόμο και μεγάλους σκηνοθέτες: Alien

Υπάρχει λόγος που από πολλούς θεωρείται το κορυφαίο κινηματογραφικό franchise, καθώς οι ταινίες ποικίλλουν σε ύφος, στυλ, ακόμα και σε είδος, μα όλα γυρισμένα από πολύ μεγάλους σκηνοθέτες αφήνοντας έτσι πάντα ένα κινηματογραφικό στίγμα. Μια διαφορετική πάντα εκδοχή της κεντρικής ιδέας, τι θα γινόταν αν ένας άνθρωπος έπρεπε να αντιμετωπίσει όχι μόνο ένα πλάσμα-πολεμική μηχανή στο έξω διάστημα, αλλά και την ίδια τη δίψα της ανθρωπότητας για κέρδος. Από τον κλειστοφοβικό, σχεδόν αόρατο τρόμο του πρώτου “Alien” (1979) περνάμε στο μεγαλειωδώς φωναχτό, πεζοναύτες-στο-διάστημα μπλοκμπάστερ του μεγάλου Τζέιμς Κάμερον στο “Aliens” (1986) κι από εκεί στό γοτθικό τρόμου εγκλεισμού στο οριακά αυτοσχεδιαστικό “Alien 3” (1992) του Ντέιβιντ Φίντσερ. Το άκρως διχαστικό “Alien: Resurrection” (1997) του σκηνοθέτη της “Αμελί” Ζαν-Πιερ Ζενέ έφερε ένα ελαφρά σουρεαλιστικό άγγιγμα στα πράγματα.

Ο αρχικός σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ επέστρεψε πρόσφατα στο μύθο που βοήθησε να δημιουργηθεί πριν δεκαετίας, με δύο πρίκουελ ταινίες δίχως την εμβληματική ηρωίδα Έλεν Ρίπλεϊ. Οι ταινίες έχουν διχάσει αλλά έχουν τους υποστηρικτές του. Στο εντυπωσιακά γυρισμένο monster movie “Prometheus” (2012) γυρνάμε εκεί που ξεκίνησαν όλα, ενώ στο παρεξηγημένο, ακραίου θυμού και νιχιλισμού “Alien: Covenant” (2017) ο Ρίντλεϊ Σκοτ τα βάζει πλέον για τα καλά με την ανθρωπότητα. (Οι δύο ταινίες “Aliens Versus Predator” βάζουν το τέρας του Alien απέναντι σε εκείνο του Predator, αλλά είναι μια αρκετά διαφορετική ιστορία, οπότε τα αφήνουμε ως τελείως προαιρετικά.)

Εναλλακτικά: “Mission Impossible”. Άλλο ένα φανταστικά συνεπές franchise όπου κάθε κεφάλαιο διαφέρει σε προσέγγιση αλλά όλα τους στιβαρά γυρισμένα από σημαντικούς σκηνοθέτες, από τον Μπράιαν ΝτεΠάλμα και τον Τζον Γου, ως τον Μπραντ Μπερτ και τον Κρίστοφερ ΜακΚουάρι. (Κι ο Τζ. Τζ. Έιμπραμς δεν είναι μεγάλος σκηνοθέτης, αλλά το “Mission: Impossible III” του είναι διαβολεμένο κέφι.)

Για όταν θες να σκοτώσεις πραγματικά ΠΑΡΑ πολύ χρόνο: Marvel

Το πολυ-franchise της Marvel υπήρξε από την πρώτη στιγμή ένα εγχείρημα όμοιο του οποίου δεν είχαμε ξαναδεί στο σινεμά, ένα ενιαίο σύμπαν ξεχωριστών franchise και δεκάδων ηρώων που χτίζει προς μια ενιαία κορύφωση. Δεν θα αναφέρουμε εδώ τις ταινίας μία μία (αν μη τι άλλο αυτό αποτελεί ξεχωριστό αφιέρωμα), αλλά ας πούμε πώς από το “Iron Man” του 2008 ως το “Avengers: Endgame” του 2019 θα περάσεις φίνα ακολουθώντας περιπέτειες αναγνωρίσιμων ηρώων στη Γη, στο διάστημα, στη Βαλχάλα, στο μέλλον, και σε ό,τι βρίσκεται στο ενδιάμεσο.

Εναλλακτικά: “Star Wars”. Το άλλο ντισνεϊκό απόκτημα με στρατιές φανς, αριθμεί 9 ταινίες της βασικής σάγκα (σε τρεις τριλογίες απόστασης δεκαετιών μεταξύ τους) συν δύο πρίκουελ φιλμ, το συμπαθές αλλά ασήμαντο “Solo” και το πολύ δυνατό “Rogue One”.

ΔΕΣ ΕΠΙΣΗΣ: Οι σκηνοθέτες του “Avengers: Endgame” μιλούν αποκλειστικά στο news247 για την κορύφωση της μαρβελικής εποποιίας.