Χιούμορ: Από πού κρατά η σκούφια του

Όλοι ξέρουν πως η λέξη χιούμορ σημαίνει, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, τη «σύλληψη των πραγμάτων και της ζωής από την αστεία και κωμική πλευρά τους, και την έκφραση αυτής της όψεως στον προφορικό και τον γραπτό λόγο, με έξυπνο, πνευματώδη τρόπο». Ναι μεν αυτόν τον ορισμό τον ξέρουν όλοι, όμως είναι λιγότεροι αυτοί που εκτιμούν το καλό χιούμορ, κι ας μου επιτραπεί να προσθέσω, ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που παράγουν τέτοιο.

Ωστόσο, ελάχιστοι γνωρίζουν πως η αγγλική λέξη χιούμορ παράγεται από τη γαλλική «humeur», που κι αυτή με τη σειρά της προέρχεται από το λατινικό «(h)umor –oris», που σημαίνει, όλως παραδόξως, «υγρό, υγρότητα». Τώρα θα με ρωτήσετε, και ευλόγως, ποια είναι η σχέση της υγρότητας με την παιγνιώδη διάθεση. 

Λοιπόν, υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Ιπποκράτης, που θεωρούσε πως η ψυχική διάθεση του ανθρώπου, άρα και το χιούμορ του, εξαρτάται από τον βαθμό αναμείξεως των σωματικών του χυμών…  Όπως και να’ χει, ένας χιουμορίστας έχει όντως ένα υγρό, εύφορο μυαλό, σε αντίθεση με τη πνευματική ξηρασία που επικρατεί στους άγονους εγκεφάλους πολλών άλλων…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.