ΨΩΜΙΑΔΗΣ: “ΣΤΗ ΦΑΡΜΑ ΜΠΗΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ. ΜΟΥ ‘ΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ Η ΨΗΦΟΣ ΤΟΥΣ”
Ο πρώην νομάρχης κάνει τον σταυρό του που έφυγε ο Γαρδέλης και εξηγεί τι δουλειά έχει στο ριάλιτι, αυτός, ένας μεγάλος πολιτικός άντρας.
Πόσο ωραίο να ξέρετε ότι αυτόν που έχετε τώρα υπουργό Υγείας, μπορεί να τον δείτε μια μέρα στη Φάρμα; Και να μη σας κάνει και καμία εντύπωση;
Εγώ το έκανα αυτό, ανοιξα τον δρόμο.
Και τι κέρδισα; Τις παλαβομάρες του Γαρδέλη και τις αγκαλιές του Κουτσαβάκη του σαλιάρη, που το ‘χει πιστέψει ότι είναι διάσημος.
Να ‘ναι καλά που έφυγε μόνος του ο Ελλάνιος γιατί θα ‘χαμε άλλα. Εδώ μόνο Ελλάδα και Ορθοδοξία, Γαρδέλη, για προσευχές στον Δία και τη Ζήνα, τράβα αλλού. Πάνε στον κύριο Χαβαλέ, εκεί στο λύκειο που ‘κανες τον μάγκα με τα μηχανάκια, όχι εδώ.
Κάνεις και τον Μακεδονομάχο… Ο Μακεδονομάχος είναι χριστιανός μωρέ, τι σχέση έχει με τον Δία; Αυτά είναι για τη Μανίνα που σε βάνανε στο εξώφυλλο.
Λοιπόν.
Με βλέπουνε και λένε “τυχερός πάλι ο Ψωμιάδης, είναι στην τηλεόραση, τα κατάφερε”. Ποια κατάφερε μωρέ; Τι τράβηξα για να φτάσω μέχρι εδώ γιατί δεν τα λέτε; Έτσι γίνεσαι παίκτης στη Φάρμα; Θέλει δέκα χρόνια βουλευτής και άλλα τόσα νομάρχης, και αν θα καταφέρεις να μπεις στο παιχνίδι.
Άφησα έργο και το θυμάται ακόμα ο κόσμος. Δεν τον κοροϊδεύεις τον κόσμο, ξέρει ο κόσμος. Είχα κάνει απευθείας ανάθεση σε άνθρωπο που είναι χωμένος στα κανάλια και με έβαλε στη Φάρμα. 15 χρόνια μετά και δεν το ξέχασε, εγώ ούτε που το θυμόμουνα.
“Φιλότιμο”. Ελληνική λέξη. Αυτός είναι ο Έλληνας. Αυτή είναι η Ελλάδα, 200 χρόνια από την Επανάσταση και 54 από τη δεύτερη.
Το έπαθλο εμένα δεν με νοιάζει, άστους να σκοτώνονται. Εγώ για τα πρόβατα ήρθα. Δεν με ψηφίζουνε πια και μου ‘χαν λείψει.
Και τελικά έχει μόνο κότες, γουρούνια και τον Πανταζή να κάνει τον γκόμενο. Και δεν είναι καν ο κανονικός Πανταζής.
ΟΚ, και για τη δημοσιότητα ήρθα, το παραδέχομαι. Δεν με βγάζει πια ο Αυτιάς, κάνει ότι δεν θυμάται. Όταν συνομιλούσε δυο μέρες με το βίντεό μου λες και είχε καταπιεί μανιτάρια ήταν καλά, τώρα ο Παναγιώτης του πέφτει λίγος.
Τέλος πάντων, εγώ νόμιζα ότι θα κυνηγούσαμε και τίποτα εδώ, γι’ αυτό έσκασα με το τζάκετ το στρατιωτικό, ότι θα πηγαίναμε για καμιά κουρούνα, καμιά τσίχλα. Αλλά τίποτα, κάτι σχοινιά τραβάμε, μαλώνουμε λίγο, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι λέει ο Κρητικός -κυρίως αυτό-, τέτοια.
Δεν ξέρω πόσο θα κάτσω γενικά, αλλά και μια βδομάδα ακόμα να αντέξω, πάλι περισσότερο θα ‘ναι από όσο ήμουν Περιφεριάρχης. Κυκλώματα παντού.
