Είδαμε τον “Εχθρό της Τάξης” της Γεωργίας Μαυραγάνη – Κάτι συγκλονιστικό συμβαίνει στο Υπόγειο του Εθνικού

Τι έργα πρέπει να ανεβαίνουν σε μία εφηβική σκηνή; Και σε τι διαφέρει αυτή από την ενήλικη; Και, τελικά, ποιο είναι το θέατρο που μπορεί να συγκινήσει τους εφήβους; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα απαντά με σαφήνεια η παράσταση “Ο Εχθρός της τάξης” του Νάιτζελ Γουίλιαμς που σκηνοθετεί η Γεωργία Μαυραγάνη στην εφηβική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Μία παράσταση που δίνει ουσιαστικά στη φωνή των εφήβων δημόσιο λόγο.

Το έργο αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1978 στο Λονδίνο, ενώ o Πέτερ Στάιν σκηνοθέτησε την κινηματογραφική εκδοχή του έργου στο Ανατολικό Βερολίνο το 1983.

Η Γεωργία Μαυραγάνη χρησιμοποίησε το έργο του Γουίλιαμς ως καμβά πάνω στον οποίο ζωντανεύουν οι ιστορίες σύγχρονων εφήβων στο 2021 σε μια πόλη του ανεπτυγμένου κόσμου. Εκεί, σε μια “ξεχασμένη” σχολική αίθουσα, δώδεκα μαθητές περιμένουν κάποιον καθηγητή να τους κάνει μάθημα. Κανείς, ωστόσο, δε δέχεται να μπει στην τάξη τους. Είναι τα “μαύρα” πρόβατα του σχολείου, οι επαναστάτες, οι αμφισβητίες των πάντων, οι αντιρρησίες… Θύτες και την ίδια στιγμή θύματα. Τότε είναι που λαμβάνουν μια «επαναστατική» απόφαση: να γίνουν οι ίδιοι καθηγητές του εαυτού τους ακολουθώντας έναν ανορθόδοξο οδηγό σπουδών. Και το κάνουν με τρόπο συγκλονιστικό. Γιατί δε διδάσκουν τα αναμενόμενα μαθήματα, αλλά βγάζουν στο φως τη βιωμένη τους γνώση και ταυτόχρονα όλες τις ανησυχίες, όλες τις ανομολόγητες σκέψεις, τις ανασφάλειες και τους φόβους τους.

Ο Αλέξης Καλοφωλιάς στην εξαιρετική του μετάφραση εκμεταλλεύτηκε την πάλλουσα και ζωντανή ιδιόλεκτο των εφήβων, μία γλώσσα που ακούμε καθημερινά από τα έφηβα παιδιά στις πλατείες και στους δρόμους. Μία γλώσσα σκληρή, παραστατική που φλέρτάρει έντονα κάποιες φορές με τη βωμολοχία και βάζει το μαχαίρι βαθιά μέσα στην πληγή με την καυτή της ειρωνεία, τον σαρκασμό και το μαύρο χιούμορ της.

Η Γεωργία Μαυραγάνη διαχειρίστηκε με μοναδική σκηνοθετική δεξιοτεχνία το έργο του Γουίλιαμς και “κούρδισε” υποκριτικά στην εντέλεια τους 12 νεαρούς ηθοποιούς. Αυτό, ωστόσο, που συγκλονίζει είναι το πώς κατάφερε να εμπλέξει τις πραγματικές ζωές των ηθοποιών με το ίδιο το έργο. Ένας ένας οι ηθοποιοί φέρνουν στο προσκήνιο τον ίδιο τους τον έφηβο εαυτό. Στέκονται μπροστά σ΄ένα μικρόφωνο και κάνουν μία γενναία βουτιά στο παρελθόν τους συστήνοντάς μας τους έφηβους εαυτους τους. Είναι η στιγμή που το θέατρο ταυτίζεται με την πραγματικότητα, καθώς οι ηθοποιοί απεκδύονται τους ρόλους τους και στέκονται “γυμνοί” απέναντι στο κοινό κοιτώντας το στα μάτια.

Οι 12 ηθοποιοί της παράστασης (Ασημίνα Αναστασοπούλου, Κορίνα-Άννα Γκουγκουλή, Βασίλης Καλφάκης, Αφροδίτη Κατσαρού, Μελίνα Κοτσέλου, Άλκης Μαγγόνας, Γιώργος Πατεράκης, Κατερίνα Πατσιάνη, Γιώργος Σκαρλάτος, Αλέξανδρος Τομαδάκης, Βασίλης Τριφουλτσάνης, Εύα Φρακτοπούλου) έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Γεμάτοι ενέργεια, άλωσαν τη σκηνή και προσέγγισαν με ξεχωριστό τρόπο θέματα που απασχολούν τους νέους σήμερα, όπως το σεξ, ο αυνανισμός, ο πρώτος έρωτας, ο ρατσισμός, η οικογένεια και η πολιτική, καταρρίπτοντας ταμπού και προκαταλήψεις. Και δε δίστασαν να “λυγίσουν”, να τσαλακωθούν, να δείξουν αδύναμοι και να πουν μεγάλες αλήθειες, άλλοι με μάτια βουρκωμένα και άλλοι κλαίγοντας με λυγμούς. Αλήθειες που εξέθεσαν όχι μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και ολόκληρη την ενήλικη κοινωνία που αγνοεί επιδεικτικά τις ανάγκες και τις ανησυχίες τους.

Η Γεωργία Μαυραγάνη με την παράσταση αυτή κατάφερε αυτό που δεν είχαμε δει ποτέ μέχρι σήμερα: να μιλήσει στη γλώσσα των εφήβων και να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους. Η παράσταση που έστησε δεν είναι παιδικό-εφηβική. Είναι εφηβο-ενηλικη, όπως δηλαδή θα έπρεπε. Απευθύνεται σε νέους αυστηρά άνω των 12 ετών, στα σύγχρονα γυμνασιόπαιδα και λυκειόπαιδα δηλαδή, στους γονείς, στους καθηγητές τους, αλλά και σε όλη την κοινωνία. Και βγάζει μία διαπεραστική εφηβική κραυγή που θέτει όλους μας προ των ευθυνών μας.

Συμπέρασμα: Μια παράσταση διαμάντι. Σπεύστε.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις