Πούτιν: Πώς “έχτιζε” επί 14 χρόνια την εισβολή στην Ουκρανία – Η απαρατήρητη συνέπειά του

Όταν στα τέλη Φεβρουαρίου του 2022 η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, σοκ και ταραχή επικράτησε στις χώρες της Δύσης. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε αρκετές δικαιολογίες για την απόφασή του αυτή.

Πρόκειται για τις εξής:

• Η Ρωσία έπρεπε να πολεμήσει την άνοδο του φασισμού και του νεοναζισμού αποστρατικοποιώντας την Ουκρανία. Σύμφωνα με τον Ρώσο πρόεδρο, οι Ουκρανοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του δημοκρατικά εκλεγμένου Εβραίου προέδρου της χώρας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ήταν νεοναζί και τοξικομανείς που κρατούσαν όμηρο την Ουκρανία.
• Η ρωσική επέμβαση θα απέτρεπε την υποτιθέμενη γενοκτονία των Ρωσόφωνων στην ανατολική Ουκρανία.
• Η ρωσική επέμβαση θα διασφάλιζε ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, το οποίο η Μόσχα θεωρεί υπαρξιακή απειλή.

Αν και αυτές οι δηλώσεις μπορεί να φαίνονται περίεργες και παράξενες, ο Πούτιν, σύμφωνα με άρθρο των καθηγητών Juris Pupcenoks και Graig Klein στο Conversation, έθετε τις ρητορικές βάσεις για εισβολή στην Ουκρανία εδώ και χρόνια.

Η ρωσική ρητορική σχετικά με την Ουκρανία έχει αλλάξει τις τελευταίες δύο δεκαετίες, από τη δημιουργία στρατηγικής εταιρικής σχέσης με την χώρα, στην απονομιμοποίηση της κυβέρνησης της Ουκρανίας. Αυτό έγινε διασπείροντας αβάσιμες κατηγορίες για φρικαλεότητες, ψευδείς κατηγορίες για αναγέννηση του φασισμού και κατηγορώντας τη Δύση και τους νεοναζί για την κλιμάκωση της βίας στην Ουκρανία.

Εκ των υστέρων καταλαβαίνουμε ότι οι δηλώσεις της Ρωσίας θα έπρεπε να είχαν πυροδοτήσει προειδοποιητικά καμπανάκια.

Από τη συνεργασία στην κατάκριση

Οι δύο καθηγητές ερεύνησαν πώς ο Πούτιν, ανώτατοι Ρώσοι διπλωμάτες και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έχτισαν αυτές τις στρατηγικές. Η έρευνά τους χρησιμοποιώντας διάφορους τύπους εγγράφων και πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων ανακοινώσεων τύπου και δηλώσεων Ρώσων αξιωματούχων, δείχνει μια ρωσική προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από περισσότερα από 14 χρόνια.

Ανακάλυψαν το σκεπτικό του Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία ήδη από το 2008. Σε μια δήλωση στις 11 Σεπτεμβρίου 2008, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίστηκε ότι οι ουκρανικές απόπειρες “να ηρωοποιήσουν τους συνεργούς του φασισμού”, παραβιάζουν “τα δικαιώματα του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας” και “αποβάλουν τη ρωσική γλώσσα από τη δημόσια ζωή της της χώρας, την επιστήμη, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης”.

Τα ευρήματά τους, δείχνουν, όπως αναφέρουν, ότι ο κόσμος πρέπει να ακούει όταν η Ρωσία αρχίζει να μιλάει με αυτό τον τρόπο για άλλες χώρες. Παρόμοιες κατηγορίες και αφηγήσεις χρησιμοποιήθηκαν για τη Γεωργία πριν από την εισβολή της Ρωσίας το 2008.

Ενώ οι κατηγορίες είναι ψευδείς και γίνονται πυλώνες εκστρατειών παραπληροφόρησης, αυτοί οι επαναλαμβανόμενοι ρωσικοί ισχυρισμοί φαίνεται να προμηνύουν δυνητικά τη ρωσική επιθετικότητα και επέμβαση σε γειτονικές χώρες.

Σε μια περίοδο που έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί, οι σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας καθορίστηκαν κατά κύριο λόγο από τις ρωσικές προσπάθειες να οικοδομηθεί μια στρατηγική εταιρική σχέση πριν από το 2013. Οι διαπραγματεύσεις οδήγησαν σε συνεργατικές προσεγγίσεις για τον χειρισμό στρατιωτικών απειλών και συγκρούσεων σε γειτονικές περιοχές. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε στις 23 Σεπτεμβρίου 2005 ότι υπήρχε “μια κοινή προσπάθεια να συνεχιστεί η προσπάθεια βελτίωσης της ατμόσφαιρας στις ρωσο-ουκρανικές σχέσεις”.

Ωστόσο, οι εντάσεις αυξήθηκαν μεταξύ 2008 και 2010, όταν η Ρωσία άρχισε να εκφράζει ανησυχίες για το αντιρωσικό αίσθημα στην Ουκρανία και να ισχυρίζεται την αναγέννηση του φασισμού . Στις 25 Ιουνίου 2008, το ρωσικό ΥΠΕΞ δήλωσε δημόσια ότι ήταν “έκπληκτο” που η ουκρανική κυβέρνηση συμπάσχει με τους Ναζί: “Η εξύμνηση των ναζιστών συνεργών είναι απαράδεκτη. Μολύνει τη μνήμη των εκατομμυρίων ανθρώπων πολλών χωρών και εθνικοτήτων που πέθαναν στον αγώνα κατά του φασισμού”.

Αλλά η ρητορική της στρατηγικής εταιρικής σχέσης επέστρεψε σε μεγάλο βαθμό μεταξύ 2010 και 2013.

Το ματαιωμένο σχέδιο της Ρωσίας

Οι προσπάθειες στρατηγικής εταιρικής σχέσης της Ρωσίας, εν μέρει με στόχο να κρατήσει την Ουκρανία κοντά της και μακριά από την Ευρώπη, φάνηκαν να αποδίδουν. Το 2013, οι ηγέτες της Ουκρανίας ανέτρεψαν την πολιτική πορεία της χώρας και απέρριψαν μια συμφωνία που θα ενίσχυε στενότερους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά αυτή η ανατροπή προκάλεσε μεγάλης κλίμακας διαμαρτυρίες πολιτών και αναταραχές. Κορυφώθηκαν με τη δολοφονία διαδηλωτών από την ουκρανική κυβέρνηση και τον Ουκρανό πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς – που από καιρό θεωρείτο μαριονέτα του Πούτιν – που “το έσκασε” για τη Ρωσία. Διεξήχθησαν νέες κυβερνητικές εκλογές και το 2014, υπογράφηκε η προηγουμένως απορριφθείσα Συμφωνία Σύνδεσης, η οποία είχε ως στόχο την οικοδόμηση στενότερων πολιτικών, χρηματοοικονομικών και οικονομικών δεσμών μεταξύ της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αναταραχής, οι Ουκρανοί πολίτες διαμαρτυρήθηκαν για τη ρωσική επιρροή στη χώρα και την έλλειψη προόδου στη σφυρηλάτηση σχέσεων με την Ευρώπη. Σε απάντηση, η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι οι δυτικές δυνάμεις υποστήριζαν τον ανερχόμενο ακροδεξιό εξτρεμισμό, τον φασισμό και τον ναζισμό στην Ουκρανία. Η Ρωσία ισχυρίστηκε επίσης ψευδώς ότι η υποτιθέμενη άνοδος του εξτρεμισμού συνδέθηκε με προκατειλημμένα ρωσοφοβικά μέσα ενημέρωσης στην Ουκρανία.

Όταν ξέσπασαν διαδηλώσεις στο Κίεβο το 2014 μετά την αρχική εγκατάλειψη της Συμφωνίας Σύνδεσης με την ΕΕ, ο πρεσβευτής της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν, αναφέρθηκε στους διαδηλωτές ως “ριζοσπάστες φασιστικής έμπνευσης”.

Η αναταραχή οδήγησε στο ξέσπασμα ένοπλης σύγκρουσης από τους φιλορώσους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία και στην προσάρτηση από τη Ρωσία της Κριμαίας το 2014.

Σε εκείνο το σημείο, η Ρωσία προσπάθησε να απονομιμοποιήσει ξανά την ουκρανική κυβέρνηση κατηγορώντας την για υποτιθέμενες φρικαλεότητες, συμπεριλαμβανομένων “μαζικών θανάτων αμάχων ως αποτέλεσμα της τιμωρητικής [στρατιωτικής] επιχείρησης του Κιέβου”. Η Ρωσία συνέδεσε επανειλημμένα τις ουκρανικές αντιρωσικές ομάδες με τον φασισμό – μια επίσημη δήλωση αναφερόταν στην “αυξανόμενη εξάπλωση της ριζοσπαστικής, κυρίως υπερεθνικιστικής, νεοναζιστικής ιδεολογίας”. Η Ρωσία κατηγόρησε τη Δύση για την πυροδότηση της σύγκρουσης, υποστηρίζοντας ότι μια σοβαρή ανθρωπιστική κρίση λαμβάνει χώρα στην ανατολική Ουκρανία.

Η Ρωσία κατηγόρησε επίσης την Ουκρανία για εκστρατεία προώθησης του αντιρωσικού αισθήματος, ισχυριζόμενη στις 30 Μαρτίου 2019 ότι η Ουκρανία στόχευε δημοσιογράφους και ασκούσε “κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων και της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης”. Η Ρωσία υποστήριξε επίσης ότι η Ουκρανία ήταν ένοχη για διάφορες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι σημαντικό, παρόλο που τέτοιοι ισχυρισμοί έχουν καταρριφθεί πλήρως όλα αυτά τα χρόνια, ότι η ρωσική ρητορική παρέμεινε ως επί το πλείστον αμετάβλητη.

Ψευδείς ισχυρισμοί δικαιολογούν τον πόλεμο

Καθώς τα ρωσικά στρατεύματα ετοιμάζονταν να περάσουν μαζικά τα ουκρανικά σύνορα στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο Πούτιν επέκτεινε την αντι-ουκρανική γλώσσα που είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί πάνω από μια δεκαετία πριν.

Σύμφωνα με τον Ρώσο πρόεδρο, η Ουκρανία ήταν μια φασιστική, νεοναζιστική χώρα που υποστηριζόταν από τη Δύση και επιδίωκε να “αποστρατιωτικοποιήσει και να αποναζιστικοποιήσει” τη χώρα. Οι ισχυρισμοί για θηριωδίες επεκτάθηκαν σε κατηγορίες για γενοκτονία Ρωσόφωνων, όπως ισχυρίστηκε επίσης ο Πούτιν. “Έπρεπε να σταματήσουμε αυτή τη θηριωδία, αυτή τη γενοκτονία των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν εκεί και που εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στη Ρωσία”.

Ο Πούτιν προσπάθησε να απονομιμοποιήσει περαιτέρω τους Ουκρανούς ηγέτες αποκαλώντας τους “μια ομάδα τοξικομανών και νεοναζί” Κατηγόρησε τη Δύση για την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.

Ενώ πολλοί στη Δύση σοκαρίστηκαν όταν άκουσαν τις δικαιολογίες του Πούτιν για εισβολή, αυτός, φάνηκε, επομένως, εντυπωσιακά συνεπής για περισσότερο από μια δεκαετία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις