Πέρα από τις κομματικές αντιδικίες: Ζήτημα ζωής και θανάτου να μην έχουμε μπλακ άουτ…

Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού συναντήθηκε με επιστήμονες που έχουν σημαντικές δημόσιες θέσεις, πρότεινε εγκαίρως η σημερινή μέρα(Δευτέρα) ουσιαστικά να κηρυχθεί αργία, λόγω των κινδύνων που ενδέχεται να προκληθούν από το σφοδρό κύμα καύσωνα.

Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στο νου είναι: “Δηλαδή, κάθε φορά που θα ανεβαίνει ή θα πέφτει η θερμοκρασία πάνω από κα κανονικά επίπεδα, θα σταματάει η παραγωγική δραστηριότητα;”. Αν το υιοθετήσουμε, πρέπει να πούμε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται στο προσφιλές στους πολιτικούς σπορ του “λαϊκισμού” και της “γραφικότητας”. Αυτό είπε η κυβέρνηση. Είναι, όμως, έτσι;

Δεν είναι. Διότι, αφού  η κυβέρνηση ειρωνεύθηκε την πρόταση Τσίπρα, ουσιαστικά την υιοθέτησε. Με δύο εγκυκλίους των υπουργείων Εσωτερικών για το Δημόσιο και Εργασίας για τον ιδιωτικό τομέα ουσιαστικά επιτρέπει στους εργαζόμενους είτε να μην πάνε στις δουλειές τους(οι ευάλωτες ομάδες) είτε να πάνε λιγότερες ώρες. Αναρωτιέμαι πώς μια κυβέρνηση που (αυτο)προβάλλεται ως “αντιλαϊκιστική”, ειρωνεύεται πρώτα, μέσω ανώνυμων “κυβερνητικών κύκλων”, πρώτα μια πρόταση του αρχηγού της αντιπολίτευσης(ενώ-υποτίθεται ότι- τις επιζητεί) και αμέσως μετά οι υπουργοί της αποφασίζουν περίπου τα αυτονόητα που και εκείνος είπε.

Θυμάμαι με τρόμο τον καύσωνα του 1987, μολονότι τότε ήμασταν τρεις και πλέον δεκαετίες νεότεροι, ενώ σήμερα είμαστε πολύ καλά εξοπλισμένοι(κλιματιστικά). Γιατί δεν ξέραμε πώς να προστατευθούμε από κάτι πρωτόγνωρο. Από μικρό παιδί θυμάμαι να καίγεται ο τόπος στα χωριά που ζούσαμε, αλλά γύρω δεν υπήρχαν ούτε ντουβάρια τσιμεντένια ούτε άσφαλτος παντού και τα βράδια  η θερμοκρασία έπεφτε.

 Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι:

Πρώτον, γνωρίζουμε από μέρες νωρίτερα τι μας περιμένει. Το έχουν πει όλοι οι μετεωρολόγοι. Επομένως, δεν δικαιολογείται άγνοια ή ολιγωρία.

Δεύτερον, έχουμε μέσα προστασίας(ανεμιστήρες, κλιματιστικά), τα οποία, όμως, έχουν ένα ελάττωμα: εξαρτώνται από το ηλεκτρικό ρεύμα.

 Κι εδώ φτάνουμε στην ουσία, πέρα από τις συνήθεις κομματικές αντιδικίες. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη-και επειδή το φαινόμενο είναι από μέρες αναμενόμενο δεν έχει δικαιολογία- να διασφαλίσει την επάρκεια του ρεύματος. Ο αρμόδιος υπουργός κ. Σκρέκας είπε μεν ότι δεν έχουν προγραμματιστεί διακοπές της ηλεκτροδότησης, αλλά υπάρχει ανησυχία λόγω της αναμενόμενης πολύ αυξημένης χρήσης.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: στις ακραίες συνθήκες θα έχουμε και διακοπές ρεύματος. Αυτό ,όμως, που δεν πρέπει να έχουμε είναι να μείνουν άνθρωποι για πολλές ώρες χωρίς στοιχειώδη προστασία. Ειδικά οι ευπαθείς ομάδες θα κινδυνεύσουν, αν δεν  μπορούν να έχουν για πολλές ώρες συνθήκες ανεκτής θερμοκρασίας. Οσοι ζήσαμε το 1987 καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό.

 Σε κάθε περίπτωση, θα είναι εγκληματικά ανεύθυνο να ζήσουμε συνθήκες μπλακάουτ. Θα είναι ζήτημα(κυριολεκτικά) ζωής και θανάτου. Και μου κάνει εντύπωση που ο πρωθυπουργός, ο οποίος συγκαλεί συσκέψεις για ψύλλου πήδημα, δεν το έκανε γι’ αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα. Ελπίζουμε να το κάνει έστω σήμερα. Ωστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα του περασμένου χειμώνα, όταν χιλιάδες άνθρωποι έζησαν χωρίς ρεύμα σε πολικές συνθήκες.

 Ας αφήσει, λοιπόν, η κυβέρνηση τις ειρωνείες και τις ,δήθεν, εξυπνάδες, με τις οποίες αντιμετωπίζει την αντιπολίτευση, ιδιαίτερα όταν αυτή συμπεριφέρεται λογικά και κάνει σωστές προτάσεις.

 Και ας φροντίσει να δράσει εγκαίρως και προληπτικά, ώστε να μην κινδυνεύσουν-και κυρίως να μη χαθούν- ανθρώπινες ζωές. Δεν είναι κινδυνολογία, είναι  κίνδυνος είναι υπαρκτός.

Προσοχή και καλή μας τύχη…