Κρυμμένοι πίσω από τη γενιά του Πολυτεχνείου

Κάθε χρόνο, αυτοί που «ενοχλούνται» από τον εορτασμό για την επέτειο του Πολυτεχνείου, βρίσκουν και έναν λόγο για να μας πείσουν ότι πρέπει να ξεχάσουμε.

Πότε είναι τα «επεισόδια και το κέντρο που κλείνει», πότε το «παρωχημένο  του πράγματος», πότε οι βγαλμένοι από τις νεοφασιστικές κρύπτες, μύθοι για το ότι «δεν υπήρξαν θύματα», για τους «δρόμους που έφτιαξε η Χούντα και τα νοικοκυρεμένα οικονομικά» ή η πολυφόρετη κατασκευή, που ακούει στο όνομα «γενιά του πολυτεχνείου».

Τους μύθους γνωρίζουμε ποιοι τους διακινούν, ποιοι είναι οι σκοποί τους και γιατί τους πειράζει τόσο πολύ, που διανύσαμε 40 χρόνια μακριά από το καθεστώς, που βασάνισε και σκότωσε ανθρώπους, εξευτέλισε την έννοια πατρίδα και εξυπηρέτησε τον Θείο Σαμ, δίνοντας την αφορμή που ζητούσαν οι Τούρκοι για να εισβάλλουν στην Κύπρο.

Το ίδιο 10% υπάρχει πάντα στην ελληνική κοινωνία και πάντα ψάχνει την ευκαιρία να πλιατσικολογήσει, να εξοντώσει και να συρθεί στην κορυφή, δηλητηριάζοντας, αμαυρώνοντας, σκοτώνοντας. Πότε ως δωσίλογοι, πότε ως ταγματασφαλίτες, πότε ως παρακράτος, πότε ως νεοναζί, όποτε η συγκυρία το επιτρέψει και πάντα στο όνομα της «πατρίδας» θα εμφανίζονται για να προδώσουν και να καπηλευθούν και θα ενοχλούνται πάντα από την Εθνική Αντίσταση, από τον Γοργοπόταμο και το Πολυτεχνείο.

Αυτούς τους ξέρουμε.

Αλλά λόγω κρίσης και χρεοκοπίας ή αν θέλετε με άλλοθι την κρίση και τη χρεοκοπία, ένα μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού, μασά την καραμέλα με το δηλητήριο και αναρωτιέται γιατί δεν ξεχνάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ίσως η απάντηση, να κρύβεται σε μία ερώτηση. Πόσες τέτοιες Στιγμές, έχουμε ζήσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες; Πόσες φορές μια χούφτα ανθρώπων, δεν λογάριασαν τίποτα και στάθηκαν θαρραλέα, απέναντι στην ιστορία, χωρίς σκοπιμότητα.

Έχουμε άραγε πολλές τέτοιες Στιγμές, πολλά τέτοια παραδείγματα όπως αυτό του Νοεμβρίου του 1973, ώστε να τον εγκαταλείψουμε στη λήθη;

Θυμόμαστε  το παράδειγμα εκείνων των ημερών και εκείνης της νύχτας. Αν κάποιοι λίγοι κέρδισαν από αυτό, αν πρόδωσαν, αν καπηλεύθηκαν και έχτισαν πολιτικές καριέρες, δεν σημαίνει τίποτα. Θυμόμαστε και τιμάμε την πράξη.

Και όσο για τη «γενιά του Πολυτεχνείου», είναι σίγουρα μια κατασκευή πολύ πολύ βολική.  Ποιος φταίει για τη χρεοκοπία; Η γενιά του Πολυτεχνείου. Ποιος φταίει για τη λογική της ήσσονος προσπάθειας; Η γενιά του Πολυτεχνείου. Ποιος φταίει, που ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι να πουλήσουμε ψήφους, ιδέες και αρχές, για μια θέση, για ένα σκαλοπάτι παραπάνω σε κάποια ιεραρχία, για να περάσουμε ένα μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο, για να σβήσουμε μια κλήση. Μα φυσικά η γενιά του Πολυτεχνείου. Ποιος έδινε 80% στον δικομματισμό μέχρι το 2009; Η γενιά του Πολυτεχνείου.

Πολύ βολικό. Τα ρίχνουμε εκεί και κατ’ επέκτασιν και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και ας κοιμηθούμε ήσυχοι. Κάποιοι άλλοι φταίνε.

Οι νεοναζί βολεύονται με το να μιλάνε για την «ψεύτικη εξέγερση», επειδή πόνεσε τους γεννήτορές τους και οι σιωπηλές πλειοψηφίες του σήμερα βολεύονται με το να τα ρίχνουν όλα στη γενιά του Πολυτεχνείου.

Ωραία λοιπόν. Η γενιά αυτή φταίει για όλα. Εμείς τι κάνουμε; Ο καθένας ξεχωριστά και μετά όλοι μαζί. Τι κάνουμε; Είμαστε έντιμοι απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους; Δείχνουμε αλληλεγγύη στον αδύναμο; Σεβόμαστε τον συνάνθρωπο; Μαθαίνουμε την ιστορία της χώρας μας διαβάζοντας ή απλώς επικαλούμαστε ονόματα και ένδοξες πράξεις, που στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε; Στέλνουμε σπίτι τους, τους ανίκανους πολιτικούς ή εξακολουθούμε να τους γλείφουμε για ένα ξεροκόμματο;

Με τι εξεγειρόμαστε; Με την αδικία; Με τη μείωση συντάξεων στους παππούδες μας; Με την 5ετη κοροϊδία της  «Ανάπτυξης» μέσω της φτώχειας και της ανεργίας; Με τη υπέρμετρη και αναίτια βία ενάντια σε όποιον τολμά να σκεφτεί να διαδηλώσει; Για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που βρίσκονται σε κλουβιά (Ελλάδα 2014 μ.Χ.) λόγω έλλειψης προσωπικού;

Όταν απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, ας σηκώσουμε το δάχτυλο σε όποια γενιά θέλετε. Άλλα μέχρι να φτιάξουμε μια κοινωνία ανθρώπινη, ας μνημονεύουμε αυτούς, που φέρθηκαν όχι ως ήρωες, αλλά ως πραγματικοί Άνθρωποι.

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr