TEDx Athens: Ο κόσμος έχει διαλυθεί. Αποδέξου το και πάλεψε για να τον αλλάξεις
Ρεπορτάζ του NEWS 247 για όλα όσα έγιναν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Οι σημαντικότερες στιγμές και τα πιο κομβικά αποσπάσματα από τις ομιλίες (Pics+Vids)
- 16 Νοεμβρίου 2014 10:03
Οι ιδέες δεν φυλακίζονται, ούτε περιορίζονται. Οι ιδέες είναι η ίδια η ελευθερία. Όπως άλλωστε ανέφερε ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος επικαλούμενος τον Νίκο Καζαντζάκη: “Πάντα φοβάμαι για κάτι, πάντα ελπίζω σε κάτι, πάντα προσπαθώ να γίνω ελεύθερος”.
Το TEDx Athens για το 2014 έλαβε χώρα το βράδυ του Σαββάτου 15 Νοεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Και οι ομιλητές του μετέφεραν τις ιδέες και το όραμα τους, για τον κόσμο όπως τον ονειρεύονται ή όπως πιστεύουν ότι οι ίδιοι τον έχουν επηρεάσει.
Βασικό του θέμα, ήταν τα “συμπεράσματα”.
Σκέψεις από τους ομιλητές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν “έναυσμα για μια νέα αρχή, απαλλαγμένη από τις προκαταλήψεις και τα λάθη του παρελθόντος, και γεμάτη αισιοδοξία για το μέλλον”, όπως ανέφεραν οι ίδιοι οι διοργανωτές.
Η Maysoon Zayid πάσχει από Cerebral Palsy, μία σοβαρή πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Η ομιλία της ήταν η πιο συγκλονιστική στα πλαίσια του φετινού Tedx Athens, τουλάχιστον κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος συντάκτη.
“Το να ξεπερνάς κάτι είναι πιθανό. Αλλά είναι αποδεκτό το να πεις “δεν μπορώ”. Είναι ΟΚ. Με τη βοήθεια των φίλων σου ή ειδικών, η αποδοχή είναι η λύση. Έρχονται μητέρες και μου λένε πως τα παιδιά τους που έχουν προβλήματα κίνησης δεν μπορούν να περπατήσουν και φοβούνται να τα βοηθήσουν γιατί σκέφτονται πως δεν θα τα καταφέρουν. Και τους λέω πως κανένας μα κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε μαθημένος”.
“Δεν θα είσαι αποδεκτός από όλους. Υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στην κριτική και στο μίσος. Πιστεύω στα ίσα δικαιώματα για όλους. Είμαι από εκείνους που πιστεύω πως Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι θα έπρεπε να ζουν αγαπημένοι, μαζί. Αυτό σημαίνει ίσα δικαιώματα”.
Η Maysoon Zayid θεωρείται ο πρώτος άνθρωπος που έκανε stand-up comedy στην Παλαιστίνη και στην Ιορδανία.
“Υπάρχουν δύο πλευρές, δεν το ξεχνώ. Υπάρχουν οι καταπιεσμένοι και εκείνοι που καταπιέζουν. Λέω, πως και οι Εβραίοι έχουν δικαίωμα στην ασφάλεια τους και το δικαίωμα να είναι περήφανοι για την ταυτότητα τους. Κάθε μέρα χιλιάδες Παλαιστίνιοι περνούν τα σύνορα για να εργαστούν στο Ισραήλ. Τα δικαιώματα πρέπει να είναι ίσα και για τις δύο πλευρές”.
“Η μόνη λύση είναι να πέσει αυτό το Τείχος και να ζήσουν όλοι μαζί, ανεξαρτήτως φυλής, ηλικίας, χρώματος. Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις στον άλλο, αν θες να πεις κάτι κακό, φώναξε το στον καθρέφτη σου, αλλά μην του το πεις”.
“Είμαι ονειροπόλος και το μόνο που έχω να συμβουλεύσω, είναι να μη φοβάσαι. Ο κόσμος είναι κατεστραμμένος. Ναι, ξεπέρασε το. Μπορεί να αλλάξει, μπορείς να τον φτιάξεις. Πώς. Λέγοντας: Όχι στην καταπίεση γυναικών. Όχι στις δολοφονίες παιδιών. Όχι στο bullying. Όχι στη σιωπή. Η φωνή είναι το όπλο σου κόντρα στην ανισότητα. Τα μεγάλα όνειρα θα σώσουν τον κόσμο. Και αν το όνειρο σου δεν αποδίδει, τότε άλλαξε όνειρο”.
Ο κόουτς Κατσικάρης
Έδωσε μια όμορφη μπασκετική αλληγορία μιλώντας για την κρίση, για τις σχέσεις και για τον ρόλο του ηγέτη μέσα σε μια ομάδα.
Τα σημαντικότερα αποσπάσματα από όσα είπε:
“Ήθελα να φτιάξω μια αυτοάμυνα γύρω μου για να μην μπορέσει κανείς να με αμφισβητήσει. Ούτε οι βοηθοί, ούτε οι παίκτες μου. Αυτό είναι να γίνει, αυτό θα κάνετε. Όλα αυτά στην αρχή της καριέρας μου στην Ελλάδα. Αυτή η φιλοσοφία άλλαξε όταν βγήκα εκτός Ελλάδας αρχής γενομένης από τη Ρωσία. Πήγα με την οικογένεια μου και δεν σκέφτηκα ποτέ πως θα αποτύχω. Είδα εκεί μια άλλη κουλτούρα, μια άλλη ιδιοσυγκρασία. Έπρεπε να προσαρμοστώ σε νέες καταστάσεις, σε έναν καινούργιο κόσμο, να προσαρμόσω πράγματα στις αξίες μου που δεν θα τις απαρνηθώ ποτέ. Στην Ισπανία προσέθεσα άλλα πράγματα. Μέχρι τότε ήμουν ένας πολύ αυστηρός προπονητής. Στην Ισπανία κατάλαβα πως είναι σωστή η πειθαρχία αλλά πως πρέπει και να σεβαστείς την ελευθερία του παίκτη, να δώσεις περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι σου αφήνοντας κάποιες ελευθερίες. Ο προπονητής είναι ο φυσικός ηγέτης, είναι σαν τον σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες αλλά ο προπονητής πρέπει να δώσει όραμα έτσι ώστε οι παίκτες να το πιστέψουν”.
“Το μπάσκετ είναι το άθλημα των έξυπνων. Είναι αλήθεια γιατί συνδυάζει πολλά πράγματα. Είναι ένα βιβλίο χωρίς τελευταία σελίδα. Χρειάζεσαι σε μια ομάδα, ένα ταλέντο, έναν ηγέτη που πρέπει να τον διαχειριστείς έξυπνα”
“Δεν έχω κοουτσάρει ομάδες που ξεκινούν σαν φαβορί για να κερδίσουν τίτλους, αλλά δουλεύω με αυτή την φιλοσοφία. Θέλω η ομάδα μου να μην έχει ταβάνι. Να υπάρχει η φιλοσοφία του να φτάνουμε στον στόχο και ακόμη κι αν αποτύχουμε να σηκωθούμε χέρι-χέρι. Μία ήττα θα μας οδηγήσει στο να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα για να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα.
Έχουμε μια ψύχωση με το να πιάσουμε τον στόχο. Σημασία έχει όμως η προσπάθεια να φτάσεις στον στόχο, κερδίζεις πολλά μέσα από την δοκιμασία. Δεν μπορώ τη μιζέρια, θέλω ανθρώπους γύρω μου με αισιοδοξία και ανθρώπους με εμπιστοσύνη. Όταν πιστεύεις πως η ομάδα σου μπορεί να λειτουργήσει θετικά, τότε εκείνοι μπορούν να έχουν καλύτερη απόδοση”.
“Πάντα ήθελα να έχω καλά παιδιά, για να μην έχω μπλεξίματα στο κεφάλι μου. Μετά κατάλαβα πως αυτό δεν μπορεί να σε φτάσει ψηλά. Κατάλαβα πως και οι προβληματικοί παίκτες είναι σημαντικοί. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσεις να συνδέσεις μία ομάδα διαφορετικών ανθρώπων”.
“Το μπάσκετ είναι το άθλημα των έξυπνων. Είναι αλήθεια γιατί συνδυάζει πολλά πράγματα. Είναι ένα βιβλίο χωρίς τελευταία σελίδα. Χρειάζεσαι σε μια ομάδα, ένα ταλέντο, έναν ηγέτη που πρέπει να τον διαχειριστείς έξυπνα. Το άτομο αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση χωρίς να προσβάλλει τους κανόνες και τις αρχές.
Υπάρχει και ο ιδιώτης. Στο αγγλικά, το “idiot”, ξέρουμε τι σημαίνει. Στην αρχαιότητα “ιδιώτης” ήταν εκείνος που δεν ήθελε να ασχοληθεί με τα κοινά. Είναι ο παίκτης που πρέπει να κάνει δύο πράγματα μόνο. Στα τρία μπερδεύεται.
Υπάρχει και ο αποδυτηριάκιας. Ο Βασίλης ο Κικίλιας ήταν ο ηγέτης των αποδυτηρίων. Δεν ήταν μεγάλος σκόρερ αλλά ήταν η ψυχή των αποδυτηρίων. Είναι ο σημαντικότερος ρόλος. Πρόκειται για ένα μείγμα, για ένα παζλ. Όλοι μαζί θα μπορέσουν να πιάσουν τον στόχο”.
“Υπάρχει και η κρίση. Της απόδοσης και των σχέσεων. Για να λύσεις το αγωνιστικό κομμάτι πρέπει να το λύσεις αμέσως αφού το εντοπίσεις. Αλλάζεις την προπόνηση. Για τις προβληματικές σχέσεις, χρειάζεται ομιλία, πρέπει να τονώσεις τους παίκτες σου.
Έκανα το πάθος μου δουλειά και τη δουλειά μου πάθος. Όταν δουλεύεις σκληρά για κάτι που το αγαπάς, αυτό λέγεται πάθος”.
H Κατερίνα Μάτσα είναι υπεύθυνη έκδοσης του ιστορικού, ψυχιατρικού περιοδικού “Τετράδια Ψυχιατρικής” που εκδίδεται από το 1984.
Μεταξύ άλλων ανέφερε:
“Η οικονομική κρίση έχει αυξήσει όλες τις εξαρτήσεις. Τα ναρκωτικά της κρίσης υπάρχουν, είναι πολύ φθηνά και τρομερά καταστροφικά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Κανένας από αυτούς που δοκίμασαν ναρκωτικά δεν έγινε ναρκομανής με μία φορά. Στα ναρκωτικά, οι νέοι αναζητούν μία διαφυγή. Γιατί αυτά τα παιδιά βιώνουν μία τραυματική διαδικασία διαρκείας. Η ευαλωτότητα η ατομική αντανακλά την κοινωνική ευαλωτότητα. Τα παιδιά παίρνουν ναρκωτικά για να επιβιώσουν την κρίση. Είναι μία παράδοξη στρατηγική αποφυγής της κρίσης. Η χρήση των ουσιών έχει γίνει το επίκεντρο της ζωής, εκτοπίζοντας όλα τα υπόλοιπα. Ζει για αυτές και με αυτές. Κάθε τοξικομανής πρέπει να επανενταχθεί ισότιμα στην κοινωνία διεκδικώντας μια ποιοτική ζωή”.
O Javid Abdelmoneim είναι Βρετανός γιατρός με μεγάλο εθελοντικό έργο στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.
Ο ίδιος, έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του χρόνου του στον εθελοντισμό με ιδιαίτερο έργο στο Ιράκ, την Αϊτή και το Λίβανο.
Οι αφηγήσεις του για την αποστολή του στις χώρες της Αφρικής, ήταν συγκλονιστικές.
“Μου είπαν πως έχεις πιθανότητες 60% να πεθάνεις σαν τους ασθενείς σου στη Σιέρα Λεόνε. Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν με τρόπο φριχτό, μόνοι, να πονάνε. Παιδιά που δεν μπορούσες να τα σώσεις και παρακαλούσες να πεθάνουν με τον λιγότερο δυνατό πόνο. Φοβήθηκα, ναι. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αξία. Είδα δύναμη μέσα τους, σε εκείνους αλλά και στους δικούς τους που σώθηκαν. Ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε και να ξανασκεφτούμε το τι έχουμε καταφέρει αλλά και τα λάθη μας. Και να μην αφήσουμε αυτό το κακό να συμβεί ποτέ ξανά, σε κανέναν”.
H selfie που έβγαλε με το ελληνικό κοινό:
H Kajsa Ekis Ekman είναι αρθρογράφος στη Μεγαλύτερη Σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter.
Σε άρθρο της, το 2011, η Kajsa Ekis Ekman έγραψε κόντρα στο στερεότυπο του Έλληνα τεμπέλη που επικρατούσε στην Ευρώπη. Έκτοτε έχει αφιερώσει πολλά κείμενα της στην ελληνική κρίση. Στη σκηνή του Tedx μίλησε για τον καπιταλισμό εν έτει 2014.
“Είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα να καταλάβουμε την κρίση συγκρίνοντας τη με την αντίστοιχη κρίση που υπήρχε 500 χρόνια πριν. Τότε τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Σήμερα, οι μηχανισμοί είναι πολύπλοκοι. Η βασική αρχή είναι το Χρήμα και η παραγωγή περισσότερου χρήματος. Παλαιότερα, δεν ήταν το ίδιο εύκολο να παράγεις υπεραξία μέσα από τα βασικά αναγκαία. Την εκπαίδευση, την επικοινωνία, την τροφή. Πλέον, το σύστημα οδηγεί προς την εντατικότερη ιδιωτικοποίηση των δομών. Το βασικό όμως ερώτημα το οποίο πρέπει να λύσουμε και να επεξεργαστούμε, είναι. Μπορούν αυτοί οι μηχανισμοί υπεραξίας να φροντίσουν τα προβλήματα του καπιταλισμού και της δημοκρατίας;”.
Μία από τις ομιλίες που κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού, ήταν εκείνη του δημοσιογράφου Luke Harding.
Ο Harding έχει δουλέψει για την The Sunday Correspondent & τη Daily Mail πριν ενταχθεί στην Guardian το 1996 μέσω της οποίας συνδέθηκε και με τον Έντουαρντ Σνόουντεν.
Ο ίδιος έχει καλύψει πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στην Λιβύη. Το τελευταίο του συναρπαστικό βιβλίο “The Snowden Files: The Inside Story of the World’s Most Wanted Man” εξιστορεί την πιο εντυπωσιακή διαρροή απόρρητων πληροφοριών στα χρονικά.
“Η ιστορία του Σνόουντεν θα φάνταζε υπερβολική μερικά χρόνια πριν. Όταν λάβαμε τα αρχεία του μας ζήτησαν να τα διαγράψουμε. Στην αρχή δεν το πιστεύαμε, ότι λάβαμε email από τον Έντουαρντ. Δεχθήκαμε πιέσεις όμως το περιεχόμενο είχε διαρρεύσει ήδη και σε άλλες πόλεις. Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε και προκύπτει μέσα από την υπόθεση της NSA, είναι ότι μέσω της νέας τεχνολογίας μας κατασκοπεύουν κάθε μέρα, όλη μέρα. Τα iPhone είναι οι συσκευές που παρακολουθούνται περισσότερο. Οι άνθρωποι με iPhone είναι στην πραγματικότητα, ζόμπι. Οφείλουμε όλοι να πιέσουμε προς μια άλλη κατεύθυνση που θα θέσει στο επίκεντρο τον διάλογο για την ιδιωτικότητα και την εθνική ασφάλεια. Όπως και να έχει. Ότι κι αν γίνει. Μείνετε χαρούμενοι και να αγαπάτε ο ένας τον άλλο”.
“Ι was writing a chapter on the NSA‘s close, and largely hidden, relationship with Silicon Valley… Something odd happened. The paragraph I had just written began to self-delete. The cursor moved rapidly from the left, gobbling text. I watched my words vanish. When I tried to close my OpenOffice file the keyboard began flashing and bleeping.
Over the next few weeks these incidents of remote deletion happened several times. There was no fixed pattern but it tended to occur when I wrote disparagingly of the NSA… I began to leave notes for my secret reader. I tried to be polite, but irritation crept in. Once I wrote: “Good morning. I don’t mind you reading my manuscript – you’re doing so already – but I’d be grateful if you don’t delete it. Thank you”. There was no reply”.
Ο Faraz Warsi είναι ο δημιουργός του 3Doodler.
To 3Doodler είναι από τα πιο επιτυχημένα projects στην ιστορία του Kickstarter συγκεντρώνοντας περισσότερα από 2 εκατομμύρια δολάρια. Ο Faraz Warsi γεννήθηκε στη Τζέντα, σπούδασε στον Καναδά, το 2012 μετακόμισε στην N.Υόρκη & τώρα ζει στο Χονγκ Κονγκ.
Το 3Doodler είναι το πρώτο στυλό τρισδιάστατων εκτυπώσεων.
Δείτε τι είπε στην κάμερα του NEWS 247 για το project του:
Ο Keith Lowe παρέδωσε πραγματικά μαθήματα ιστορίας στο κοινό.
Το 2013 τιμήθηκε με το Hessell-Tiltman Prize για το βιβλίο του, “Savage Continent”.
“Το μεγαλύτερο Μνημείο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στο Λονδίνο, είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο. Στους Βρετανούς στρατιώτες συγκεκριμένα. Στην αρχή ένοιωσα υπερηφάνεια για τους πεσόντες. Και τότε μια μικρή φωνή μέσα στο κεφάλι μου, που δεν μπορούσε να φύγει, είπε. 55.000 άνθρωποι πέθαναν από τις βόμβες. 55.000 Βρετανοί. Άλλοι 5000.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν όμως από τις δικές μας βόμβες.
Τα Μνημεία στην Αγγλία και σε όλο τον πλανήτη, δεν έχουν σχεδιαστεί για να λένε την πραγματική ιστορία, αλλά για να εξιστορούν τα γεγονότα μονόπλευρα. Εξυμνούν τους πεσόντες του κάθε κράτους. Κάθε χώρα ψάχνει για τους ήρωες της, ξεχνά όμως πως και από την άλλη πλευρά υπήρχαν απώλειες. Λέμε τις ιστορίες εκείνες που κάνουν το ακροατήριο να αισθάνεται υπερήφανο. Δεν θυμόμαστε όλα τα θύματα. Δεν θέλουμε να θυμόμαστε τις γκρίζες ζώνες της ιστορίας. Και η ιστορία είναι φτιαγμένη από γκρίζες ζώνες. Το στενάχωρο είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο για να μάθουν σωστά την ιστορία. Θέλουν απλώς να ακούνε αφηγήσεις. Ματαίως και άστοχα συσχετίζουμε το 2014 με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι καιροί άλλαξαν, δεν ωφελεί να εγείρουμε εθνικά συναισθήματα με αυτό τον τρόπο”.
Performance από τις αδερφές Τσικιτίκου:
Ο Julian Treasure είναι ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας “The Sound Agency” και συγγραφέας του βιβλίου “Sound Business”.
Αν το Tedx είναι φτιαγμένο για να μεταδίδει ιστορίες που εμπνέουν, τότε σίγουρα η δική του ομιλία ήταν μια από εκείνες που σε κάνουν να σκεφτείς και να προβληματιστείς.
“Πρέπει να ακούμε τους ανθρώπους και να είμαστε υπερ της πολιτισμένης διαφωνίας. Αυτή είναι η βάση της δημοκρατίας, η οποία ξεκίνησε από εδώ από την Ελλάδα. Το να ακους προσεκτικά και με τη συνείδηση σου, σημαίνει ότι αποφασίζεις να δίνεις προσοχή σε κάποιον. Είναι επιλογή. Έτσι δημιουργείται η ατομική πραγματικότητα του καθενός μας. Η τελειότητα προκύπτει μέσα από αυτά που επιλέγεις. Η εποχή μας, επιτάσσει την “τεμαχισμένη” ακοή. Δεν ακους τώρα κάτι, θα το ακούσεις αργότερα στο Youtube για παράδειγμα. Σταδιακά χάνουμε τη δυνατότητα της συγχρονισμένης ακοής με τον χρόνο που εκφωνείται κάτι και έτσι δημιουργούνται “γκρι περιοχές” πραγμάτων που δεν μεταδίδονται σωστά”.
“Σε αυτό έχουν ευθύνη και τα media με τον “θόρυβο” που δημιουργούν. Έχουμε εμμονή με το να διακόπτουμε τον συνομιλητή μας. Διακόπτοντας, προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψη μας. Η συνειδητή ακρόαση είναι η κατανόηση. Χωρίς αυτή, όλα είναι πιθανά να καταπατηθούν ή να παρερμηνευτούν. Δεν ακούμε σωστά σήμερα. Η ικανότητα του να ακούμε κινδυνεύει και γι’ αυτό κινδυνεύει και η δημοκρατία μας. Αν θέλετε να αλλάξετε τον τρόπο που σκέφτεστε, ακούστε τον άλλο και απαντήστε μετά από 3 δευτερόλεπτα σιωπής”.
Ο Julian Treasure μίλησε άλλωστε στην κάμερα του NEWS 247 σε μια συνέντευξη που θα δημοσιευθεί τις επόμενες ημέρες.
Εντυπωσιακή ήταν άλλωστε η εμφάνιση των Gravity Sketch Team που σχεδίασαν on stage τα τρισδιάστατα σχέδια τους αλλά και του Max Kriegleder που μίλησε για τη συνεργασία των ρομπότ με αυτόνομη λειτουργία.
Η Βρετανή Kate Raworth παρουσίασε το μοντέλο των Doughnut Economics (“ντόνατ” των κοινωνικών και παγκόσμιων ανισοτήτων και ορίων) το οποίο παρουσιάζει με τη σειρά του ένα οπτικό σχέδιο – σε σχήμα σαν ένα ντόνατ – που συνδέει την έννοια των περιβαλλοντικών ορίων με την έννοια των κοινωνικών ορίων, δημιουργώντας ένα /ασφαλές διάστημα΄/ (ντόνατ) μεταξύ των δύο ορίων, που μόνο εντός αυτού του διαστήματος η ανθρωπότητα θα μπορεί να ευδοκιμήσει.
Με άλλα λόγια, ας φανταστούμε πως η “επιθυμητή” ανάπτυξη είναι εκείνη που δεν καταστρέφει τον πλανήτη, (δηλ. τον χώρο εκτός του ντόνατ) ή τις κοινωνίες (δηλ. την τρύπα εντός του ντόνατ). Σύμφωνα με το μοντέλο, εκτός του ντόνατ (μπλέ χρώμα) βρίσκονται ανεπιθύμητες καταστάσεις όπως π.χ. η κλιματική αλλαγή, ή η απώλεια της βιοποικιλότητας, ενώ “πάνω” στο ντόνατ (μέσον, πράσινο χρώμα) βρίσκονται οι επιθυμητοί στόχοι, όπως ενδεικτικά οι θέσεις εργασίας, το εισόδημα, η υγεία και η ισότητα.
Παρούσα ήταν και η ομάδα του Human Grid με τις ομιλίες του Αχμέτ Μοαβία και της Αθηνάς Κρητικού.
Αξίζει να σημειωθεί πως η διοργάνωση του TEDx έκλεισε με τη συγκλονιστική ομιλία του ποιητή Τίτου Πατρίκιου ο οποίος διάβασε μπροστά στο κοινό το πρώτο ποίημα που εκδόθηκε το 1943, εν μέσω κατοχής, όταν ήταν 15 ετών.
“Τα πιο βάσιμα Συμπεράσματα είναι αυτά που ξεπερνούν κ τελικά υπερβαίνουν τις ίδιες τις αμφιβολίες. Όταν ξεκινάς μόνο από βεβαιότητες, δεν οδηγείσαι σε συμπεράσματα αγνοώντας την ίδια την πραγματικότητα. Χωρίς την αμφιβολία, δεν μπορείς να φτάσεις σε συμπέρασμα” δήλωσε μεταξύ άλλων, αποσπώντας το καθολικό χειροκρότημα όλων των θεατών.
Όλοι οι ομιλητές που παρέλασαν από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, εδώ
